พระเครื่อง : แหล่งข้อมูลบทความพระเครื่อง เครื่องรางของขลัง และวัตถุมงคล
Group Blog
 
<<
เมษายน 2555
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930 
 
9 เมษายน 2555
 
All Blogs
 
เที่ยวสะหวันนะเขต สวรรค์แห่งเมืองลาว

เที่ยวสะหวันนะเขต สวรรค์แห่งเมืองลาว
การท่องเที่ยวแขวงสะหวันนะเขต (Savannakhet Province) อีกหนึ่งจุดหมายปลายทางด้านการท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียงและได้รับความนิยมเป็นอย่างมากในปัจจุบัน โดย สะหวันนะเขตตั้งอยู่ทางตอนล่างของประเทศลาว มีพื้นที่ประมาณ 21,774 ตารางกิโลเมตร และมีประชากร 886,969 คน (ข้อมูลปี 52) จึงทำให้สะหวันนะเขตเป็นเมืองที่มีขนาดเนื้อที่ และจำนวนประชากรมากเป็นอันดับ 1 ของลาว



เที่ยวแขวงสะหวันนะเขต

แขวงสะหวันนะเขต ประกอบด้วย 14 เมือง (อำเภอ) คือ เมืองสะหวันนะเขต (อำเภอเมือง) เมืองอุทุมพอน เมืองอาดสะพังทอง เมืองพิน เมืองเซโปน เมืองนอง เมืองท่าปางทอง เมืองสองคอน เมืองจำพอน เมืองชนบุลี เมืองไซบุลี เมืองวีละบุลี เมืองอาดสะพอน และเมืองไซพูทอง

เดิมเมืองสะหวันนะเขต (อำเภอเมือง) มีชื่อว่า “เมืองคันทะบุลี” จนกระทั่งเมื่อวันที่ 13 ธ.ค. 2548 ทางการได้มีมติให้เปลี่ยนชื่อเมืองนี้เสียใหม่เป็น “เมืองไกสอน พรหมวิหาน” เพื่อเป็นเกียรติให้แก่ท่านไกสอน พรหมวิหาน อดีตประธานประเทศ ในโอกาสครบรอบวันเกิด 85 ปี

อย่างไรก็ตามชาวบ้านชาวเมืองรวมทั้งนักท่องเที่ยวก็ยังนิยมติดปากเรียกชื่อ “เมืองสะหวันนะเขต” เช่นเดิม ด้วยความเป็นเมืองที่มีความอุดมสมบูรณ์ด้วยป่าสงวนแห่งชาติถึง 2 แห่ง คือ ดงพูเวียง, พูช้างแฮ่ จึงทำให้เมืองมีแหล่งน้ำเพื่อใช้ในการผลิตพืชผลเกษตรอย่างเหลือเฟือ และเกิดเป็นแหล่งท่องเที่ยวสำคัญๆ หลายแห่ง



เที่ยวแขวงสะหวันนะเขต

โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเปิดสะพานมิตรภาพไทย-ลาวแห่งที่ 2 เมื่อวันที่ 20 ธ.ค. พ.ศ.2549 ส่งผลให้เมืองกลายเป็นศูนย์กลางทางด้านการค้า และคมนาคมที่สำคัญที่สุดในภาคใต้ของประเทศลาว มีแหล่งท่องเที่ยวที่น่าสนใจหลายแห่ง คือ

แหล่งท่องเที่ยวในเขตตัวเมืองสะหวันนะเขต

แหล่งท่องเที่ยวท่องเที่ยวนอกตัวเมือง (บ้านหลัก 35-เมืองจำพอน)



เที่ยวแขวงสะหวันนะเขต

หนองปลาฝา (ค่าธรรมเนียมเข้าชม: 3,000 กีบ) หนองปลาฝา หรือชาวบ้านบางทีเรียก “หนองหลวง” ระยะทางประมาณ 45 กิโลเมตรจากตัวเมือง ผ่านบ้านหลัก 35-บ้านนาคู-บ้านแก้งกอก-บ้านตาแหลวใหญ่ เลึ้ยวซ้ายไปไม่ไกล จะพบบึงหรือหนองน้ำกว้างใหญ่ที่เกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ พื้นที่มีความอุดมสมบูรณ์จึงเป็นแหล่งปลูกข้าวที่ใหญ่ที่สุดของแขวง ภายในบึงจะมีปลาฝา (ตะพาบน้ำ) เป็นจำนวนมาก

ชาวบ้านเชื่อกันว่า บนศาลที่ตั้งอยู่กลางน้ำมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่คุ้มครองปกปักษ์รักษาหมู่บ้าน และปลาฝาน้อยใหญ่เหล่านี้ ปลาฝาแห่งนี้มีความเชื่องและคุ้นเคยกับคน นักท่องเที่ยวสามารถให้อาหารได้ แต่ความทำด้วยความระมัดระวัง

หอไตร จากหนองปลาฝาไปประมาณ 20 กิโมเมตรเศษ หอไตรแห่งนี้เป็นส่วนหนึ่งของวัดหนองลำจัน สร้างขึ้นในพุทธศตวรรษที่ 23 โดยพระอาจารย์ลักคำพา ใช้เป็นสถานที่เก็บพระไตรปิฎก ภาษาบาลี-สันสฤต, เขมร และอักษรธรรมภาษาลาวในใบลาน มีมากถึง 219 เรื่อง จำนวน 326 มัด 2,391 ผูก มีอายุเก่าแก่กว่า 200 ปี ถือเป็นสถานที่เก็บเก่าแก่ และมากที่สุดในประเทศลาว



พระธาตอิงฮัง

ดงลิง ถัดไปไม่ไกลนักที่บ้านดงเมือง จะมีป่าที่ชาวบ้านเชื่อในความศักดิ์สิทธิ์ เนื่องจากเป็นที่ตั้งของ ศาลเจ้ามเหสัก เป็นอาณาจักของลิงหลายชนิดเป็นจำนวนมาก

ฝายสุย เป็นฝายเก็บน้ำ เพื่อใช้ประโยชน์ทางการเกษตร และเลี้ยงสัตว์ของชาวบ้าน ถือเป็นสถานที่ชมวิวที่สวยงาม ในบางช่วงจะเห็นฝูงนกอพยพ ข้างทางตามแนวสันฝาย มีร้านอาหารตั้งเรียงรายให้เลือกแวะชิม

แหล่งท่องเที่ยวนอกเมืองตัวเมืองทางทิศตะวันออก (ทางหลวงหมายเลข 9-ด่านชายแดน)

พระธาตอิงฮัง (เวลาเปิด-ปิด: 07.30 น.-17.30 น.ค่าธรรมเนียมเข้าชม: 5,000 กีบ ค่าธรรมเนียมกล้องถ่ายรูป/ กล้องถ่ายวิดีโอ: 1,000 กีบ/ 2,000 กีบ) ออกนอกตัวเมืองไปตามทางหลวงหมายเลข 9 ระยะทางประมาณ 12 กิโลเมตร จะพบพระธาตุศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมืองสะหวันนะเขต

พระธาตอิงฮัง เป็นที่ประดิษฐานของพระบรมสารีริกธาตุของพระพุทธเจ้า ที่เคยทรงมาประทับที่ใต้ต้นฮัง (ต้นรัง) เพื่อแสดงธรรมเทศนาแก่เหล่าพระสาวกในสมัยนั้น จนเป็นที่มาของชื่อพระธาตุ องค์พระธาตุสร้างขึ้นครั้งแรกในพุทธศตวรรษที่ 10 โดยพระเจ้าสุมิตรา ธรรมะวงสา เจ้าผู้ครองเมืองมะรุคานคร ในอาณาจักรสีโครตะบอง องค์พระธาตุมีความสูงประมาณ 25 เมตร ตั้งเด่นเป็นสง่า ทรงไว้ซึ่งพุทธทานุภาพ สำหรับสุภาพสตรีสามารถสักการะได้เพียงรอบนอก



พิพิธภัณฑ์ไดโนเสาร์

รอยเท้าไดโนเสาร์ บนทางหลวงหมายเลข 9 บริเวณหลักกม.ที่ 102 ช่วงสะพานข้ามแม่น้ำเซซัมซอย เป็นที่ตั้งของบ้านพะลานไซ เข้าไปประมาณ 150 เมตร บริเวณที่เรียกว่าแก่งน้ำแก้วหลวง จะพบร่องรอยเท้าจำนวน 17 รอย และฝั่งด้านตรงข้ามน้ำอีก 18 รอย โดยมีการทำสัญลักษณ์พ่นสีสเปรย์วงไว้อย่างชัดเจน

เมืองพิน ห่างจากตัวเมืองสะหวันนะเขตไปประมาณ 155 กิโลเมตร พื้นที่นี้ในอดีตเป็นส่วนหนึ่งของสมรภูมิรบในสงครามเวียดนาม บริเวณหน้าที่ทำการเมืองจะมีอนุสาวรีย์วีรชนทหารลาว-เวียดนาม มีซากของเครื่องบินรบของอเมริกันที่ถูกยิงตก สถานที่ท่องเที่ยวของเมืองคือ แกงสามมัด ระยะทางประมาณ 45 กิโลเมตร บนทางหลวงหมายเลข 23 ทางไปแขวงสาละวัน ผ่านจุดชมวิวบนเนินเขา และสะพานตาดไฮ

เมืองเซโปน เป็นจุดเริ่มต้นของเส้นทางสายประวัติศาสตร์ที่ยังพบร่องรอยของสงครามอยู่บ้าง มีสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญคือ น้ำตกตาดสะโคย ระยะทางประมาณ 5 กิโลเมตรจากตัวเมือง การเดินทางค่อนข้างลำบากในหน้าฝน

เส้นทางประวัติศาสตร์โฮจิมินห์ เป็นเส้นทางขนส่งยุทโธปกรณ์ และส่งกำลังทางทหารมีทั้งทางรถไฟ และถนนในช่วงสงครามเวียดนาม เชื่อมต่อกันตลอดแนวชายแดนแขวงคำม่วน สะหวันนะเขต สาละวัน เซกอง อัตตะปือ เรื่อยไปจนถึงเมืองโฮจิมินห์ ตามแนวเป็นเส้นทางของการสงครามต่อสู้โจมตีทั้งทางบก และอากาศอย่างหนักหน่วงในช่วงนั้น สามารถพบเห็นซากทางรถไฟเก่า, รถถัง, รถทหาร และเครื่องบินรบได้ทั่วไป การเดินทางจำเป็นต้องมีไกด์นำเที่ยวเนื่องจากยังมีระเบิดที่ยังไม่ได้เก็บกู้มากมายเต็มพื้นที่ แหล่งท่องเที่ยวอื่นๆ ยังมี น้ำตกตาดสะแลน น้ำตกสะดี เป็นต้น

ด่านชายแดนแดนสะหวัน-ลาวบาว (เวลาเปิด-ปิดด่าน: 07.00 น.-11.30 น. และ 13.00 น.-16.00 น. ทุกวัน) เป็นด่านชายแดนที่ได้รับความนิยมจากนักท่องเที่ยวมากที่สุดด่านหนึ่ง เนื่องจากเป็นเส้นทางเชื่อมต่อไปยังเมืองท่องเที่ยวสำคัญ เช่น เมืองดงฮา เมืองดานัง และเมืองมรดกโลกฮอยอัน ของประเทศเวียดนาม ได้อย่างสะดวกที่สุด ระยะทางห่างจากตัวเมืองสะหวันนะเขตประมาณ 230 กิโลเมตร นักท่องเที่ยวที่นำรถส่วนตัวมา สามารถฝากรถไว้ที่ด่าน หรือหากต้องการนำรถเข้าไปในประเทศเวียดนาม จะต้องติดต่อบริษัทท่องเที่ยวในเวียดนามมารับเพื่อนำขบวน

แหล่งท่องเที่ยวนอกตัวเมืองทางทิศใต้ (ทางหลวงหมายเลข 13 ใต้-เมืองปากเซ)

พระธาตุโพน จากทางหลวงหมายเลข 13 ใต้ ผ่านบ้านหลัก 35 ประมาณ 4 กิโลเมตร จะพบป้ายทางเข้า พระธาตุโพน มีขนาดเล็กกว่าพระธาตุอิงฮัง สร้างในปีพ.ศ.679 โดยพระเจ้าพูทิวงสา เพื่อเป็นอนุสรณ์ที่พระพุทธเจ้าเคยเสด็จมาเยือนดินแดนแห่งนี้ ภายหลังกลับจากการเผยแผ่พุทธศาสนาที่เมืองวิสาลี (เมืองลา) ในวันเพ็ญเดือน 3 ของทุกปี จะมีงานเฉลิมฉลอง และสมโภชพระธาตุอย่างยิ่งใหญ่

เฮือนหิน จากพระธาตุโพน มาตามถนนเรียบแม่น้ำโขง ระยะทางประมาณ 20 กิโลเมตร จะพบ “เฮือนหิน” หรือ บ้านหิน เชื่อกันว่าสร้างในสมัยพระเจ้าชัยวรมันที่ 7 แห่งอาณาจักเขมร เนื่องจากมีรูปแบบคล้ายคลึงกับปราสาทวัดพู และพระธาตุอูมง ที่แขวงจำปาสัก และปราสาทอีกหลายแห่งตามจังหวัดทางภาคอีสานของไทย

แก่งพะนัง ถัดจากเฮือนหินไปประมาณ 10 กิโลเมตร ถือเป็นจุดชมวิวที่สวยงามอีกแห่งหนึ่ง ด้วยเกาะแก่ง และก้อนหินขนาดมหึมา ในช่วงหน้าแล้งสามารถลงไปเดินเล่นบริเวณดอนทรายที่ผุดขึ้นมาได้

หมู่บ้านทอผ้าฝ้ายละหาน้ำ จากแก่งพะนังไปถึงทางแยกไปเมืองปากซอง ตรงต่อไปอีกประมาณ 9 กิโลเมตร จะพบหมู่บ้านแหล่งผลิตหัตถกรรมผ้าทอแหล่งใหญ่ ซึ่งส่วนใหญ่ผ้าทอของที่นี่จะส่งไปขายในตัวเมืองสะหวันนะเขต และที่นครหลวงเวียงจันทน์ ได้รับความนิยมจากผู้สวมใส่เป็นอย่างมาก ลายทอเป็นแบบชาวภูไทโบราณ


ข้อมูลโดย :

ท่องเที่ยว | ท่องเที่ยวไทย | การท่องเที่ยว | ข้อมูลท่องเที่ยว | สถานที่ท่องเที่ยว | แหล่งท่องเที่ยว | ท่องเที่ยวทั่วไทย | เว็บท่องเที่ยว | ค้นหาข้อมูลท่องเที่ยว | travel |

 

แหล่งสถานที่ท่องเที่ยว ข้อมูลการท่องเที่ยวของจังหวัดกาญจนบุรี
 
 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 




Create Date : 09 เมษายน 2555
Last Update : 9 เมษายน 2555 2:20:33 น. 0 comments
Counter : 12238 Pageviews.

amulet108
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 96 คน [?]








Friends' blogs
[Add amulet108's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.