กองร้อย ตชด.434 พัทลุง

เกียรติตำรวจของไทย เกียรติวินัยกล้าหาญมั่นคง
ต่างซื่อตรงตราพิทักษ์สันติราษฎรนั้น. ถึงตัวจะตายก็ช่างมัน
มิเคยคำนงถึงชีวัน เข้าประจันเหล่าร้ายเพื่อประชา ...

เรา..ได้ยินเพลงนี้ตั้งแต่จำความได้ ..และเท่าที่จำความได้เราก็เห็นชุดตำรวจของพ่อเราแล้ว .. เราอยู่บ้านพักตำรวจมาตลอด..แต่สุดท้ายเราย้ายกลับมาบ้านตัวเอง

พ่อเราเป็นตำรวจตระเวณชายแดน หรือที่ใครๆ รู้จักกันว่า ตชด. ตอนแรกเราไม่รู้หรอกว่า ตชด. ภูธร นครบาล ต่างกันยังไง ..รู้แค่ว่า พ่อเราไม่ต้องไปโบกรถที่ถนน พ่อเราไม่ต้องรับแจ้งความ
แต่พ่อเรา... ต้องส่งกำลังพล ไปตามหน่วยต่าง ๆ ที่มีการร้องขอ
พ่อเราไม่ได้อยู่ ...โรงพัก แต่ที่ทำงานพ่อเราคือ ...กองร้อย

นานเท่าไหร่...ป้ายกองร้อยก็ อันเดิม

ตอนนี้พ่ออายุ...56 ปี กับยศนายดาบตำรวจ เราจะบอกพ่อเสมอว่า ภูมิใจที่พ่อเป็นตชด. เป็นตำรวจที่รักษาผืนดินประเทศไทย พ่อเราสูญเสียขาขวาไป1 ข้างในการลาดตระเวณในพื้นที่เสี่ยงเมื่อ พ.ศ. 2524 ตอนนี้พ่อเราใส่ขาเทียมที่ได้รับมอบจากมูลนิธิสายใจไทย พร้อมกับเงินช่วยเหลือทุกเดือน ๆ ละ 1500 บาท...ปัจจุบันพ่อเราก็ยังทำหน้าที่ตำรวจไทย...อยู่ที่กองร้อย ตชด.434 จังหวัดพัทลุง อีกไม่กี่ปีจะเกษียญ..เราอยากให้พ่อพักบ้าง ถึงแม้งานของพ่อจะเป็นงานธุรการ ไม่ออกนอกพื้นที่แล้วก็ตาม แต่พ่อเหนื่อยมานานแล้ว เป็นตำรวจตั้งแต่ อายุ 23 ปี 30 ปีกับอายุราชการในการรับใช้ชาติ พ่อต้องขับ มอไซด์ไปทำงาน ไปกลับ เกือบ 50 กิโล เพราะบ้านเราอยู่คนอำเภอกับที่กองร้อย
เรารู้ว่าพ่อก็ภูมิใจกับการเป็นตชด.. แม้จะมีใครเรียกพ่อว่า เป็นแค่นายดาบ แก่ ๆ คนหนึ่งเฝ้ากองร้อย แต่เราก็ภูมิที่มีพ่อเป็นตำรวจที่ดี ไม่โกงกิน ..


พ่อเป็นร้อยเวร...

Create Date : 17 มีนาคม 2553 Last Update : 17 มีนาคม 2553 14:55:54 น. Counter : 992 Pageviews.		2 comments
Share Tweet