ให้โอกาสกับสิ่งที่เราไม่รู้ : ฟาสต์ฟู้ดธุรกิจ ลำดับที่ 16 ผู้เขียน : หนุ่มเมืองจันท์ สำนักพิมพ์ : มติชน จำนวนหน้า : 224 หน้า ราคา : 150 บาท ระดับความชอบ : 8/10 เป็นหนังสือชุดที่ออกมาปีละ 1 เล่ม อ่านไปแล้ว 13 เล่ม ห่างหายไป 2 เล่ม มาเจอกันอีกทีเล่มที่ 16 มีเล่มพิเศษออกมาอีกเล่มคือ ความสุข ณ จุดที่ยืนอยู่ เห็นบอกว่าเพื่อการกุศลด้วยเล่มนี้ น่าสนใจ มีหนังสือในดวงใจของผู้เขียนหนึ่งเล่มให้ติดตาม คือ วิถีแมนเดลา โดย ริชาร์ด สเตงเกิล ในเล่มมีเรื่องของวง Basketband ซึ่งมี อรินธรณ์ เป็นสมาชิก เคยอ่านหนังสือเขาหนึ่งเล่มคือ มุมละไม ใครอยากรู้ที่มาของเพลง คนน่ารักมักใจร้าย ลองอ่านในเล่มดูครับ มีเรื่อง ดำ น้ำหยด ที่หนุ่มเมืองจันท์ยกให้เป็นสุดยอดนักประดิษฐ์ เพิ่งรู้ว่าเป็นชาวเมืองจันท์ เคยรู้จักชายคนนี้จากนิตยสารเทคโนโลยีชาวบ้าน สมัยที่คุณยายของผมท่านยังมีชีวิต ท่านอ่านนิตยสารเล่มนี้เป็นประจำ เราเลยได้อ่านไปด้วย ทำให้รู้จักชาวสวนที่เจาะรูที่ท่อน้ำเพื่อให้น้ำหยดที่โคนต้นไม้ ซึ่งจากการสังเกตพบว่าผลไม้ต้นไหนมีน้ำหยดจะไม่ตายและให้ผลดี ภูมิปัญญาชาวบ้านแท้ๆ ปัจจุบัน ดำ น้ำหยด ทำกิจการ "เกาะช้าง พาราไดซ์ รีสอร์ท แอนด์ สปา" มีโอกาสจะแวะไปเยี่ยมเยียนครับ ธนา เธียรอัจฉริยะ อดีตเบอร์ 2 ของ DTAC มาในสองบทความคือการลาออกไปสู่ Mc ยีนส์ เพราะต้องการออกจาก Comfort Zone เคยได้จดหมายลาพนักงาน DTAC ของคุณธนาทาง E-Mail ไม่รู้จริงไหม แต่อ่านแล้วรู้สึกดีเลยเอามาให้อ่านกัน From: Thana Thienachariya Sent: Friday, January 07, 2011 2:47 PM To: DTAC Users สวัสดีครับ พี่ๆเพื่อนๆและน้องๆทุกคนครับ วันนี้มีข่าวว่าผมลาออกในหนังสือพิมพ์ ซึ่งผิดแผนไปหน่อยเพราะกะว่าจะบอกทุกๆคนภายในก่อนต้นอาทิตย์หน้าแล้วค่อยบอกภายนอก พอมีข่าวออกไปก็เลยต้องเขียนและแจ้งกันฉุกละหุกพอสมควร ต้องขออภัยมา ณ ที่นี้นะครับ คุณบุญชัยเพิ่งทราบเมื่อวาน ผมเองก็เพิ่งบอกคุณทอเร่วันพุธนี้ ก็ถึงเวลาแล้วน่ะครับ ผมอยู่ดีแทคมาจะสิบห้าปีแล้ว เป็นคนรุ่นเก่าโบราณ (แต่หน้าเด็ก 555) ก็ได้ลองทำอะไรมาหมดแล้วแทบทุกฝ่ายในบริษัท ถึงจุดนึงก็รู้สึกว่าตัวเองทำงานได้น้อยลง รู้สึกสะดวกสบายเกินไป รู้ทุกอย่างไปหมด ทำอะไรคนก็เกรงใจ และไฟก็มอดลงพอสมควร เมื่อไม่นานมานี้ ผมอ่านประโยคนึงของคุณประภาส ชลศรานนท์ ซึ่งเป็นขวัญใจทางความคิดของผม คุณประภาสบอกประมาณว่า “รู้อะไรให้รู้ให้กระจ่าง แล้วลืมมันให้หมด” ผมก็มานั่งคิดกับตัวเอง ความยากของการรู้เยอะๆก็คือผมติดกับดักชีวิตของตัวเอง คือคิดว่าตัวเองรู้ไปหมด แล้วก็เริ่มไม่อยากรู้อะไรอีก โดยเฉพาะในอุตสาหกรรมโทรคมนาคม สองเดือนที่แล้ว ผมพาลูกไปเล่นสเก๊ตน้ำแข็งที่ central world เจอ ดร. วิทย์ สิทธิเวคิน เป็นผู้ชายตัวใหญ่ที่สุด อายุเยอะสุด แถมเล่นๆล้มๆ ร่วมกับเด็กๆที่เล่นกันฉิว ผมก็ถามว่าทำไมต้องมาทรมานตัวเองแบบนี้ ดร วิทย์ บอกว่าอยากจะออกจาก comfort zone บ้าง จะได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ ทั้งสองเรื่องนี้ทำให้ผมถามตัวเองว่าผมอยากจะสบายแล้วเลิกเรียนรู้หรืออยากจะออกจาก comfort zone แล้วหาเรื่องที่เราไม่รู้เพื่อเรียนอะไรใหม่ๆ ก็เลยเป็นที่มาของการตัดสินใจว่าอยากจะลองทำอะไรที่ตัวเองไม่รู้บ้าง อยากจะรู้สึกเป็นมวยรอง ไม่ค่อยสบายตัวบ้าง ทำอะไรผิดพลาด ล้มเหลวและโง่เขลาบ้าง จะได้เรียนรู้อะไรอีกมุมนึง ก็เลยเริ่มคิด ที่ผ่านมา ก็มีคนมาชวนไปทำงานหลายที่ แต่ผมก็ไม่เคยไปแม้แต่สัมภาษณ์งาน จนเมื่อคิดว่าอยากจะออกจาก comfort zone ก็เลยไปพูดคุยกับบริษัทเล็กๆแห่งหนึ่ง และเจ้าของเขาชวนให้ไปทำดู ก็เลยตัดสินใจ อยากทำอะไรที่ตื่นเต้นกับชีวิตอีกครั้ง บริษัทที่ผมไปก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับโทรคมนาคม เป็นบริษัทยีนส์ (กางเกงยีนส์) เป็นเรื่องของ retail เรื่องของแฟชั่น เป็นเรื่องที่ผมไม่รู้เลย อาจจะสำเร็จหรือล้มเหลวก็ได้ แต่ก็อยากจะลอง ถ้าคนที่รู้จักผมดีก็จะรู้ว่า ผมไม่ได้ต้องการไปบริษัทใหญ่เพื่อสร้างชื่อเสียงให้ตัวเอง เพราะผมไม่ชอบเรื่องแบบนั้น ที่ไปก็เพราะเป็นความท้าทายกับตัวเอง และผมเป็นคนชอบแข่งขัน ชอบเป็นมวยรองเพื่อล้มแชมป์ ไม่ได้ต้องการไปใหญ่โตมากมายที่ไหน ถ้าคิดจะไปอยู่บริษัทใหญ่โต โก้ๆแบบนั้น อยู่ดีแทคดีกว่าเยอะน่ะครับ ผมได้บอกคุณทอเร่ คุณทอเร่ก็เข้าใจ และยังให้โอกาสเป็นที่ปรึกษาของบริษัทต่อด้วย ซึ่งคงจะทำให้ผมเป็นคนที่โชคดีที่สุดคนหนึ่งเลย เพราะได้ทั้งไปลองอะไรใหม่ๆแถมยังไม่ต้องลาจากดีแทคไปแบบถาวร ยังได้มีโอกาสทำงาน เดินเข้ามาใน dtac house แล้วพูดคุยกับทุกคนได้แทบเหมือนเดิม ออฟฟิศใหม่ก็ห่างจาก dtac house แค่ห้านาที ก็คงได้เจอกันอีกน่ะครับ ผมเคยลาออกไปเมื่อสิบปีที่แล้ว ครั้งนั้นลาออกด้วยความไม่พอใจ ด้วยอีโก้ และได้รับบทเรียนที่ดีหลายอย่าง โชคดีที่ผมได้มีโอกาสกลับมาหลังจากนั้นไม่นาน ทำให้ผมเห็นอะไรต่างออกไปเยอะ ในที่สุดแล้วทุกอย่างเป็นเรื่องของคน ไม่ใช่ตำแหน่ง ชื่อเสียงหรือ อะไรรอบๆตัว แต่เป็นคนรอบๆตัวต่างหาก ผมเลยรู้สึกว่าตัวเองโชคดีตลอดเวลาที่ได้เจอคนดีๆ เหมือนพี่เหมือนน้องที่ดีแทค เดินเข้ามาในบริษัทก็ไม่เหมือนมาที่ทำงาน แต่เหมือนมาโรงเรียน มามหาวิทยาลัย ตัวบริษัทเองก็ให้อะไรกับผมเยอะมาก มากเกินกว่าเด็กต่างจังหวัดอย่างผมจะเคยคิดไว้ ผมเคยตั้งใจไว้ตั้งแต่กลับมาดีแทครอบที่แล้วว่า ครั้งต่อไปที่จะออกจากดีแทค จะต้องออกแบบเท่ห์ๆ ทำงานได้ดี สะอาดเรียบร้อย ลุกไปก็ไม่อายใคร เก้าอี้ไม่เลอะเทอะ ไปแบบดีๆ ก็คิดว่า ณ จังหวะนี้ เวลานี้ ก็น่าจะเป็นจังหวะที่ดีที่สุดที่จะได้ทำอย่างที่ตั้งใจไว้ อย่างที่บอกนะครับ ว่าไปแล้วก็ไม่ได้ไปลับ ได้เป็นที่ปรึกษาต่อ แถมการลาออกก็ไม่ได้หมายความเราจะเลิกรู้จักกันด้วยนี่ครับ เรายังเคารพนับถือ ช่วยเหลือเกื้อกูลกันไม่ว่าอยู่ไหนได้ต่อไป ตอนนี้ก็คงแค่บอกว่าเปลี่ยนสถานะไปมากกว่า ก็ต้องฝากพี่ๆซีเนียร์ทุกคนให้ช่วยดูแลน้องๆกันต่อไปให้ดี ฟังลูกค้าเยอะๆ และพยายามทำในสิ่งที่คิดว่าดีสำหรับบริษัทด้วยนะครับ ..และอย่าลืมอุดหนุนยีนส์จากผมในอนาคตด้วยนะครับ ด้วยความรู้สึกดีๆอย่างมากครับ ธนา ตอนนี้อยากเห็นว่า Mc ยีนส์จะออกมาในรูปแบบใด อีกบทความกล่าวเรื่องโฆษณาของ DTAC ที่ดีมากๆ Disconnect to Connect เป็นชื่อของโฆษณาครับ เอามาให้ชมกันครับ คุณธนาเอามาให้ชาว Twitter ชมก่อน โดย Tweet ว่า "โฆษณาตัวใหม่ที่ยังไม่ออก น่าจะถูกใจชาว Twitter และภรรยาของผม" หลังจากนั้น Tweet ก็กระจายไป คนเข้าไปชมเป็นล้านคน อีกสองคลิปที่เคยประสบความสำเร็จคนเข้าชมสูง คือ ครูปาบีบีของ เบอร์เกอร์คิง และ หนังตัวอย่างเรื่องกวน มึน โฮ ตัน ภาสกรนที มาในเรื่องการขึ้นเวทีพูดร่วมกับโน้ต อุดม น่าหามาชมเหมือนกันนะ Fan Page ใน Facebook ของหนุ่มเมืองจันท์ คือ BoycitychanFC ตอนแรกก็ไม่ยอมใช้ แต่เมื่อใช้ก็เป็นแหล่งแลกเปสี่ยนทางความคิดไปเลย ลองเข้าไปชมกันดูนะ ปัจจุบันพี่ตุ้มใช้ iPad แล้ว มีหนังเรื่อง สิ่งเล็กเล็ก ที่เรียกว่ารัก ที่พูดถึงไว้ในเล่มนี้เหมือนกัน ล่าสุดเปิดแผ่นหนังเรื่องนี้ให้ที่บ้านดู อะตอมลูกสาววัยเจ็ดขวบร้องไห้ด้วย ถามไถ่ได้ว่าร้องในฉากง้อเพื่อนด้วยเพลง วัน เดือน ปี ยังเป็นรวมบทความที่อ่านสนุก ได้อะไรติดสมอง ได้เรื่องมาค้นคว้า ติดตามต่ออย่างสม่ำเสมอ ความสามารถเหล่านี้มาจากการฝึกฝน ในเล่มนี้พี่ตุ้มบอกว่าในบางช่วงชีวิตต้องเขียนทีละหลายคอลัมน์ในช่วงดูแลหนังสือพิมพ์แล้วคอลัมนิสต์ไม่พอ จึงทำให้ได้ฝึกฝนอย่างสม่ำเสมอ ในเล่ม Outliers บอกไว้ว่าฝึกอะไรก็ได้ให้ถึง 10,000 ชั่วโมง แล้วจะสำเร็จ อยากทำอะไร ฝึกๆ แล้วก็ฝึก ก็จะเชี่ยวชาญและได้ผลในที่สุด มีวง The Beatles เป็นตัวอย่าง หนุ่มเมืองจันท์คงเป็นอีกหนึ่งตัวอย่าง ว่าแต่เราฝึกเขียนมากี่ชั่วโมงแล้วนี่? ศักยภาพมนุษย์สูงกว่าที่คิด ขอเพียงฝึกฝนครับ มีความสุขทุกคนครับ ปล. ฟาสต์ฟู้ดธุรกิจเล่มก่อนหน้าที่ได้อ่าน   Create Date : 23 เมษายน 2554 2 comments Last Update : 11 มิถุนายน 2555 20:49:41 น. Counter : 4022 Pageviews. Share Tweet

เมื่อก่อนไม่เคยสนใจในหนังสือฟาสต์ฟู้ดธุรกิจเลยค่ะ จนกระทั่งได้อ่านความสุข ณ จุดที่ยืนอยู่ ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าต้องติดตามผลงานของคุณหนุ่มเมืองจันท์อะค่ะ ชอบมาก ๆ เลยค่ะ   โดย: หวานเย็นผสมโซดา 24 เมษายน 2554 18:54:40 น.

สร้างกริตเตอร์ ทักทายยามสายของวันพุธ อากาศขมุกขมัวแต่ร้อนจับใจ หวังว่าคุณเอก คงสบายดีนะคะ   โดย: เกศสุริยง 27 เมษายน 2554 10:47:02 น.