ผู้เขียน : ดร.สุวินัย ภรณวลัย
สำนักพิมพ์ : โครงการจัดพิมพ์คบไฟ
จำนวนหน้า : 593 หน้า
ราคา : 240 บาท
ระดับความชอบ : 9.5/10
แล้วก็ได้เล่มนี้จากเวบแลกของคู่ใจ //www.coolswop.com
สมกับคำร่ำลือเมื่ออ่านจบ มีเรื่องดีๆ แฝงในนิยายเล่มนี้เยอะมาก
จริงๆ แล้วมูซาชิ ฉบับท่าพระจันทร์ เป็นเล่มที่อาจารย์สุวินัยถอดความและย่อมาให้อ่านกัน โดยจับแก่นที่เกี่ยวกับแนวคิดและการพัฒนาตนของมูซาชิเป็นหลัก
ย่อความแล้วก็หนาเท่านี้แหละครับ 593 หน้า! (รวมภาคผนวก เนื้อเรื่องประมาณ 400 กว่าหน้า)
ที่เป็นภาษาอังกฤษหนา 1,500 หน้า
ฉบับภาษาญี่ปุ่นมี 6 เล่มแต่ละเล่มหนา 500 หน้า!
แต่ในฉบับนิยายจะมีภาษาที่สวยงาม ถือเป็นวรรณกรรมเอกของโลกได้เลยครับ
นิยายเรื่องที่ว่าคือ "มิยาโมโต้ มูซาชิ" ของ โยชิคาวา เอญิ
คุณเอญิแกเขียนนิยายเรื่องนี้ขึ้นมาด้วยวัตถุประสงค์สองอย่างคือลบคำถกเถียงว่ามูซาชิเก่งจริงไหม? และต้องการเตือนใจคนรุ่นใหม่ว่าคนรุ่นเก่าต้องแน่วแน่ มุ่งมั่นขนาดไหนในการแสวงหาธรรม การลุ่มหลงวัตถุนิยมเพียงอย่างเดียวไม่สามารถบรรลุธรรมได้
อย่างเช่นมูซาชิสู้รบมาหกสิบกว่าครั้งในช่วงอายุสิบสามถึงยี่สิบเก้าปี ชนะหมด แต่ก็กลับมาทบทวนตัวเอง หมั่นนั่งสมาธิ จนค้นพบหนทางแห่งดาบในอายุห้าสิบปี ใช้เวลาอีก 21 ปีเลยทีเดียว
สิ่งที่มูซาชิค้นพบจนเขียน คัมภีร์ห้าห่วง คือการใช้ดาบต้องทำควบคู่กับศิลปะแขนงต่างๆ การวาดภาพ แกะสลัก ล้วนมาเสริมวิชาดาบทั้งนั้น
ดังที่เรามักเคยได้ยินเรื่องสมองซีกซ้ายและขวาที่ควรพัฒนาให้เท่าเทียมกันจะเป็นผลดี
มูซาชิทำให้ดูแล้วครับ
การรบทุกครั้งที่ชนะมูซาชิใช้การสังเกตสิ่งต่างๆ รอบข้าง เพราะธรรมชาติล้วนสามารถเตือนภัยแก่เราได้เสมอ เพียงแค่เราเป็นส่วนหนึ่งของธรรมชาติ เราจะได้ยินคำเตือนเหล่านั้น
การทำให้จิตใจของคู่ต่อสู้ไม่ปกติเป็นอีกหนทางที่เขาใช้ โดยเฉพาะการประลองครั้งสุดท้าย
แถมใช้อาวุธที่ไม่มีใครคาดคิด เป็นด้ามพายเหลาเองที่ยาว ฝึกพลังมือไปด้วย กว่าจะมาประลองก็ช้ากว่ากำหนดไปสองชั่วโมง ดูจะไม่ค่อยโปร่งใส แต่ก็ทำลายใจคู่ต่อสู้ไปได้มากทีเดียว
พอชนะก็ลงเรือหนีไปเลย ไม่ประลองอีกเลย มุ่งหา The Way อย่างเดียว
ในเล่มแบ่งเป็น 6 ภาค คือ
ภาคดิน, ภาคน้ำ, ภาคไฟ, ภาคลม, ภาคสุญญตา, ภาครู้แจ้ง
ในคัมภีร์ห้าห่วงของมูซาชิเขาแบ่งเป็น 5 ภาค และให้คำจำกัดความแต่ละภาคได้สอดคล้องกับเนื้อหาแต่ละภาคในเล่มนี้ดี กล่าวคือ
ภาคดิน การจะรู้วิถีที่แท้จริงต้องรู้จริงดุจการย่ำพื้นดิน
ภาคน้ำ เป็นการเรียนวิชาดาบโดยใช้น้ำเป็นเยี่ยงอย่าง โดยเฉพาะการฝึกใจ ฝึกให้ใจเป็นดุจใบจองน้ำ น้ำสามารถปรับตัวเข้ากับภาชนะได้ทุกประเภท น้ำสามารถดำรงอยู่แค่หยาดหยดเดียวก็ได้ หรือจะดำรงอยู่เป็นมหาสมุทรก็ได้
ภาคไฟ คือการสู้รบ
ภาคลม คือ สไตล์ของแต่ละสำนัก
ภาคสุญญตา คือการเดินเข้าสู่มรรคที่แท้จริง
ส่วนภาครู้แจ้ง คือบรรลุแล้วนั่นเอง
อ่านเล่มนี้แล้วต้องยอมพับหน้าที่มีแนวคิดโดนใจไว้ เอามาจดทีหลัง
นี่เป็นหน้าที่ผมพับไว้บางส่วนครับ
"นิคคัน เซกิชูไซ ทากุอัน" (หน้า 191) สามชื่อนี้ทำให้มูซาชิปีนได้ถึงยอดเขา
"ตัวเราไม่ว่าจะทำอะไรจักไม่สำนึกเสียใจในภายหลัง" (หน้า 204) ดังนั้นต้องคิดก่อนทำเสมอ
"เราจะขอพรไปทำไม การที่เรากำลังจะขอต่อสิ่งศักดิ์ก็แสดงว่าตัวเราเองยังไม่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกับเอกภพอย่างแท้จริง นี่ย่อมแสดงว่าในจิตใต้สำนึกของเรายังยึดติดกับความอยากเป็นอยากมีอยู่...ไม่ถูกต้องแล้ว เจ้าจะต้องพึ่งตนเอง พึ่งความสามารถของตัวเจ้าเอง พระเจ้าคือสิ่งที่มีไว้สำหรับบูชา หาใช่สิ่งที่มีไว้เพื่อขอพรไม่!!" (หน้า 288)
"จงอย่าฝืนวิถีแห่งสรรพสิ่ง" (หน้า 361) โดยเฉพาะการฝืนธรรมชาติ
"กำลังอาวุธมิได้มีไว้เพื่อเข่นฆ่าทำร้ายผู้คนเท่านั้น ถ้าหากผู้ใช้มีปัญญาก็สามารถใช้กำลังอาวุธนี้เพื่อรักษาสันติสุขได้เช่นกันด้วย" (หน้า 366)
มีความสุขทุกคนครับ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 11 คน [
