...บันทึกความทรงจำไว้ในภาพเก่าๆ... จากบล็อกวันก่อนที่เขียนเรื่องเส้นทางที่เคยเดินทาง จากกรุภาพเก่าสมัยที่เป็นเจ้าของกล้อง Ricoh Caplio G4 Wide หรือเจ้าแสนโก้ อคติเวทย์ กล้องดิจิตอลตัวแรกในชีวิตได้ไม่เกิน ๑ เดือน พบว่ามีภาพหลายๆ ภาพ ที่ประทับความรู้สึกหลายๆ อย่างเอาไว้ในใจ วันนี้โอกาสดีๆ ที่อู้งานตอนเช้าๆ เลยนำมาแบ่งกันดูค่ะ ภาพเปิดบล็อกวันนี้ เป็นภาพตะวันลับเหลี่ยมตึกในวันสิ้นปี ๒๕๔๖ ถ่ายจากหน้าต่างห้องพัก ภาพไม่สวย แล้วก็ขาดๆ เกินๆ ตามประสาคนที่เพิ่งหัดถ่ายภาพได้เพียงสองสัปดาห์ แต่ความรู้สึกที่ถ่ายทอดออกมามัน "ใช่เลย" พระอาทิตย์ตกวันนั้น เป็นวันที่ตัดสินใจได้แน่นอน บอกตัวเองว่า พอกันทีกับความไร้เดียงสางี่เง่าๆ ในปี ๒๕๔๖ พอกันทีกับความโศกเศร้าเสียใจในปีที่ผ่านมา พอกันทีกับความฝังใจเจ็บปวดในการหลอกลวง พอกันทีกับความหวัง ความฝันที่ใครสักคนจะกลับมาหา พอกันทีกับความรู้สึกอยากชกหน้าคนบางคนหากได้เจอหน้ากันจังๆ และ พอกันทีกับความรักโง่ๆ และความทรงจำที่เจ็บปวดที่สุดในชีวิตที่มีให้กับผู้ชายคนหนึ่ง ให้ความรู้สึกทุกอย่างจมลับไปกับตะวันในวันสิ้นปีใหม่ก็แล้วกัน... หลังจากตะวันลับฟ้าไป หลังจากคิดได้ว่าจะปลดปล่อยตัวเองจากทุกๆ เรื่องที่ทำให้ทุกข์ในปี ๒๕๔๖ คืนนั้นเลยออกไปเดินเที่ยวงานนับถอยหลังวันปีใหม่กับเพื่อนที่เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศคนหนึ่ง เราเริ่มเส้นทางการท่องเที่ยวด้วยรถไฟฟ้า BTS เพื่อชมกรุงเทพฯ ยามราตรีในมุมสูงที่เคลื่อนที่ได้กันก่อน เริ่มต้นเส้นทางที่สถานีรถไฟฟ้าสนามกีฬาแห่งชาติกันก่อน เบื้องล่าง ทำให้รู้สึกว่า จริงๆ แล้วโลกนี้มีคนอยู่เยอะมาก ทำให้โลกนี้เป็นโลกที่วุ่นวายพอสมควรเลยทีเดียว ในขณะที่เรากำลังรอวันใหม่ ชีวิตที่หลากหลายเบื้องล่างกำลังทำอะไรกันบ้าง บางคนอาจจะกำลังทำมาหากิน บางคนอาจจะกำลังเดินจูงมือมีความสุขกับคนรัก บางคนกำลังเบื่อ บางคนกำลังเหนื่อย แต่คงไม่มีใครปฏิเสธได้ว่า ในวันนั้น คนส่วนใหญ่..มีความสุข แล้วเราจะมานั่งจมทุกข์ไปทำไมมี... โลกนี้หลากสีสัน เหมือนลูกโป่งหลากสีในมือพ่อค้าเร่ ในคืนส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่นั่นเอง จริงๆ ในแต่ละช่วงเวลาของแต่ละวัน ถ้าเราได้อยู่กับตัวเองสักครู่ เราคงไ้ด้สติตริตรองอะไรหลายๆ อย่างเนาะ ความคิดบางอย่างที่มันเด่นโดดออกมาจากความมืด บางหน ก็ต้องเก็บงำให้มิดชิด เพราะหากปล่อยให้มันแสดงออกมาอย่างเด่นชัด บางทีหลายๆ คนอาจจะรับไม่ได้ก็เป็นไปได้เช่นกัน เอาแค่แน่ใจว่า สิ่งที่เรากระทำทุกอย่างนั้น ไม่ได้ทำให้ตัวเราและคนอื่นเดือดร้อน รวมทั้งเป็นสิ่งที่ดี ถูกต้องตามครรลองคลองธรรม ขนบธรรมเนียมประเพณี และกระทำแล้วด้วยความละอายและเกรงกลัวต่อบาป ก็น่าจะพอทำให้ชีวิตมีความสุข และดำเนินไปได้อย่างปรกติุสุขตลอดเวลา... ก็น่าจะพอ และ ดี อย่างไรก็ตาม ชีวิตยังคงดำเนินต่อไป เ้ช้าวันปีใหม่ ๒๕๔๗ มีโอกาสได้ไปรอถ่ายภาพพระอาทิตย์ปีใหม่ ที่ท่าน้ำวัดระฆังโฆสิตาราม ... ฟ้าก่อนตะวันฉาย งามเหลือเกิน เป็นสีชมพูระเรื่อ ให้ความรู้สึกเย็นใจ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นสีส้มแดง และเข้มขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับความร้อนแรงของแสงตะวันที่เริ่มโผล่พ้นแนวต้นไม้ริมน้ำเจ้าพระยาขึ้นมา เก็บความรู้สึกสดใสยามได้เห็นแสงแรกของตะวันเอาไว้ เป็นกำลังใจในการดำเนินชีวิตต่อไปในทุกๆ วัน... โดยเฉพาะแสงแรกที่ส่องจับพระปรางค์วัดระฆังโฆสิตาราม ที่ทำให้รู้สึกว่า โลกนี้ยังมีความสวยงามอยู่มากมายเหลือเกิน แล้วเราจะจมเศร้าอยู่ทำไม ปีใหม่ปีนั้นอยากไปทำบุญเหลือเกิน แต่จำได้ว่า คนมากนักหนา ที่สุดก็ไม่ได้ตักบาตรหรืออะไรเลย ได้แต่แอบอนุโมทนาสาธุกับคนมาทำบุญที่พุทธมณฑลเท่านั้นเอง กระนั้นก็ดี บางชีวิตก็ยังคงดำเนินไปอย่างเรียบง่าย และน่าจะมีความสุข คิดแบบนี้เมื่อแอบมองคนขับเรือหางยาว ในเช้าปีใหม่ ที่ออกจากพุทธมณฑลแล้วไปต่อที่ตลาดน้ำัวัดดอนหวาย ค่ะ มองดูภาพเก่าๆ วันนี้แล้วแสนสุขใจ ความทุกข์ระทมที่เก็บกักไว้ตลอดปี ๒๕๔๖ ไม่เหลือทิ้งไว้เหมือนหยดน้ำที่ที่สุดแล้วก็หยดหายและจางไปในที่สุดนั่นเอง แล้วก็จบบล็อกวันนี้อย่างสุขใจ ขอได้รับความขอบคุณจากแมวๆ พิคเจอร์เช่นเคยค่ะ   Create Date : 07 ตุลาคม 2548 17 comments Last Update : 7 ตุลาคม 2548 11:57:42 น. Counter : 2301 Pageviews. Share Tweet

ภาพสวย บรรยายดี อ่านเพลินเลยค่ะ   โดย: run to me 7 ตุลาคม 2548 10:17:03 น.

เห็นแล้วคิดถึงบ้านน่ะ   โดย: Tumble 7 ตุลาคม 2548 10:33:58 น.

เข้ามาทีไรได้เห็นภาพสวย ๆ กลับไปทุ๊กกกกที ดีใจจัง   โดย: iamebi 7 ตุลาคม 2548 10:35:50 น.

รูปสวยดีครับ   โดย: เชสเตอร์ 7 ตุลาคม 2548 10:50:49 น.

คำบรรยายกับรูปภาพเข้ากันดีจังค่ะ ชอบภาพพระอาทิตย์ตกดิน ที่มีความหมายดีๆซ่อนอยู่ กับอีกภาพ ภาพพระอาทิตย์ขึ้น แสงสวยเชียวค่ะ   โดย: Black Tulip 7 ตุลาคม 2548 10:58:34 น.

แมวแมวๆ พิคเจอร์ นี่ถ้าเป็นค่ายหนังก็ประเภททำหนังแบบเรื่อง กุมภาพันธ์ ถ้ากำลังฮิตอยู่ตอนนี้ ก็เห็นจะเป็น เพื่อนสนิท เลยล่ะครับแบบว่า เล่าเรื่องย้อนในอตีด กับดำเนินเรื่องปัจจุบัน ได้แบบที่ต้องใช้คำว่า เนียน มากครับ ดูรูปแล้วพลอยมีความสุขไปด้วยครับ   โดย: merf1970 7 ตุลาคม 2548 11:30:31 น.

มาแอบดู   โดย: คนสวย (ทำใจได้ ) 7 ตุลาคม 2548 11:44:16 น.

สวยจังเลยนะครับ......ผมชอบจังเลบภาพที่ถ่ายออกมาเนี่ย ถึงผมจะถ่ายภาพไม่เก่งแต่ก้อชอบดูภาพมันสวยดี การถ่ายภาพมันต้องมีการสังเกตุด้วยนี่นา ....ดูแล้วคุณเป็นคนชั่งสังเกตุในการถ่ายภาพเสียด้วย แล้วจะแอบเข้ามาดูอีกนะครับ   โดย: ครีเอทีฟ หัวเห็ด 7 ตุลาคม 2548 12:25:02 น.

สวัสดีค่ะพี่แอน แหม๋พี่เปิดกรุภาพเมื่อ 2ปีก่อนเลยเหรอคะ ฮ่าๆ   โดย: สาวหน้าใส 7 ตุลาคม 2548 12:28:08 น.

ภาพสวยจัง....   โดย: nut_cracker 7 ตุลาคม 2548 12:30:42 น.

ชอบทุกๆ ภาพเลยอ่ะค่ะคุณแอน ให้ความรู้สึกและบรรยากาศมากๆ เลย   โดย: JewNid 7 ตุลาคม 2548 13:00:43 น.

มาชมภาพค่ะ   โดย: เชอเบทส้ม 7 ตุลาคม 2548 14:38:58 น.

โดย: ปลาทูน่าในบ่อปลาพยูน 7 ตุลาคม 2548 20:46:16 น.

อิอิ.............. เริ่มพูดถึงเรื่องอดีตบ่อยขึ้นเรื่อยๆแล้วนะครับป้าแอน   โดย: ตะเกียงลาน 7 ตุลาคม 2548 23:12:46 น.

เป็นตุเป็นตะเชียว คุณแอน   โดย: me2you 8 ตุลาคม 2548 20:55:36 น.

^ ^ ^ ดีกว่าอ้วน ตุ๊ต๊ะ ตั้งเยอะ อิอิ   โดย: มรกตนาคสวาท 8 ตุลาคม 2548 21:44:12 น.

คนแก่มักจะเล่าถึงเรื่องเก่าๆ ล้อเล่นน้า....   โดย: โห...ดับโลกว่ะ 9 ตุลาคม 2548 3:59:15 น.