การเจิมนั้นเป็นเรื่องของวาสนา

แข่งอะไรแข่งได้

แข่งเจิมเนี่ย ต้องมีวาสนาด้วยนะค๊า

Good morning จ๋าจ้ะ

แสดงว่าเราสองคนกำลังนึกถึงกัน อีกคนกำลังเม้นต์ที่บล็อก ส่วนอีกคนกำลังกริ๊ด กริ๊ด ยังไม่ได้เห็นของ แต่กริ๊ดไว้แล้ว

เพื่อนข้างบ้าน คุณป้าเกษียรแล้วแล้ว รับพัสดุให้ คือแปะโน๊ตตัวโตหน้าบ้าน บอกคุณไปรษณีย์ช่วยดรอปของที่ข้างบ้าน ไปรษณีย์ก็เพื่อนกันอีก เมืองเล็ก ๆ ดีอย่างนี้ อลุ่มอล่วยกัน มีน้ำใจ ช่วยเหลือกันดีค่ะ คุณป้าบอกว่าเมล Mel ออกเสียงฝรั่งจ้า ของที่เธอรอมาถึงแล้วนะ หนึ่งกล่องสีขาว เด๋วตอนพักเที่ยงจะรีบบึ่งไปชมจ้า

ขอบคุฒมไปล้าน ๆ ครั้ง แต่ยังไม่เท่ากับน้ำใจที่คุณพีชใหเหมี่ยวค่ะ เหมี่ยวเป็นคนอ่อนไหวกับเรื่องแบบนี้ ทั้งการให้และการรับ เพราะเป็นคนที่ชอบให้เช่นกัน แต่ไม่ชอบทำบุญที่วัดนะคะ ขวางโลกอ่ะ รำคาญที่ชอบพูดกันว่าทำบุญมาก ๆ ไปสวรรค์ ใครจะมาคอนเฟิร์มยะ ว่าได้ไปสวรรค์ แล้วถึงตอนนั้นแล้ว เราจะรู้สึกปลื้มปิติไหมว่าอยู่สวรรค์แล้ว สู้ทำแล้ว เห็นเป็นรูปธรรมดีกว่า เช่นตักบาตร เพื่อบำรุงสนับสนุนพระพุทธศาสนา พระมีข้าวฉันท์ หรือการบริจาค ทั้งหลาย หรือแม้กระทั่งให้ข้าวขอทาน เราได้เห็นว่าเขามีข้าวกินในมื้อนั้น โรงเรียนยากจนมีห้องน้ำดี ๆ ใช้ อะไรแบบนี้ และอย่าบอกนะว่าได้บุญหรือไปสวรรค์ ชั้นไม่เชื่อหรอก ฮ่า ๆ

การให้ช่วยลดความเห็นแก่ตัวในจิตใจของผู้คน ช่วยจรรโลงโลกให้น่าอยู่ยิ่งขึ้น

พูดนอกเรื่องซะยาว

ขอให้คุณพีช มีความสุข สุขภาพแข็งแรง ลูก ๆ เป็นเด็กดี เลี้ยงง่าย เรียนเก่ง เป็นลูกที่สมปรารถนาของคุณพ่อคุณแม่ค่ะ

จุ๊บ จุ๊บ บิกฮักนะค๊า

แวะมาคุยต่ออีกนิด

ไม่ต้องลงทะเบียนหรอกค่ะไม่หายหรอกค่ะ
เพื่อนไปรษณีย์แนะนำ
อเมริกาและแคนาดา
ระบบไปรษณีย์ดี
ของที่ส่งมาจากเมืองไทย
แนะนำว่าอย่าอีเอ็มเอส ไม่ต้องลงทะเบียน
ไม่มีผลต่อระบบที่นี่
ไม่ด่วน เปลืองตังค์ อันนี้ไปรษณีย์ที่เมืองไทยบอก
ทำงานติดต่อต่างประเทศอ่ะค่ะที่เมืองไทย
เลยรู้เรื่องแบบนี้ค่อนข้างดี พวกUPS หรืออื่น ๆ
เหมี่ยวก็รู้ดีเชียวค่ะ ประเทศไหน ๆ กี่วัน ๆ

ไปแล้วจ๊า ชะแว้บ

อัพบลีอกวันแม่กันหย่ายเลยยยยย

เด๋วแซลลี่เอามั่ง ทำซึ้งๆมะเป็นด้วย

กะลังปั่นๆของอัพบล๊อกอยู่เลย

น้ำ เอย น้ำ ใจ
ของ ใคร ให้มา
เหมือน การ พึ่ง พา
ภาษา ความ เข้าใจ
น้ำ เอย น้ำ ใจ
ของ ใคร ให้มา
เหมือน การ พึ่ง พา
ภาษา ความ เข้าใจ

...................................................

ซาบซึ้งประทับใจ Very touching!!!!!

ขอบคุณมากกกกก

ชอบ ชอบ ไปหมดเลย

คุณพีชเป็นแรงบันดาลใจ

ที่ทำให้เหมี่ยวจะไปสมัครเรียนตัดเย็บค่ะ

อยากเย็บชุดน่ารัก ๆ ใส่เอง

Big hug!!!!!!!!!!!!

อ่านแลวซึ้งนะค่ะคุณพีช....แต่เท่าที่ปออ่าน...แม่เขาไม่ไปหาพี่เลี้ยงหรอก...หลานเค้า เค้าก็อยากเลี้ยงเอง....

สู้ ๆ นะค่ะ...เดี๋ยวมายาโตอีกหน่อยก็สบายแล้ว....เชื่อปอดิ

สามตัวที่บ้านปอนะ....ตอนเด็ก ๆ นี่ไล่ ๆ กันเลย...เหนื่อย สุด ๆ เกินคำบรรยาย...เอาแม่มาช่วยเลี้ยงคนโต...แต่พอคนที่ 2 กับสามนี่เลี้ยงเอง...หมดเลย....

รักษาสุขภาพนะค่ะ...ไปกันดื้อ ๆ นี่แหล่ะ...

วิว ก็ทรมานแม่เหมือนกันค่ะคุณ พีช จะให้เค้ามาเลี้ยงให้เราที่ กรุงเทพเขาก็ไม่มาเด๋วพ่ออยู่คนเดียว ตอนนี้น้องโชกุนจะสองขวบแล้ว บอกเค้าว่าจะเอามาเข้าโรงเรียนที่นี่ดูเหมือนแกจะน้อยใจ

อ้าว พึ่งหัวเราะอยู่หยกๆกับบล๊อกก่อนหน้านี้ มาบล๊อกนี้ร้องให้เลย เซ็งตัวเองเลยเรา

จริงๆเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวเนี๊ยะณัฐน้ำตาไหลเร็วมาก เพราะเป็นคนที่รักครอบครัวมากค่ะ ใช่ค่ะพี่พีช การเลี้ยงลูกไม่ได้ง่ายเลยสำหรับบทบาทของความเป็นแม่ ถึงณัฐจะยังไม่เคยมีลูก(ยังไม่ได้แต่งงานค่ะเลยไม่มี แฮ่ะแฮ่) แต่ณัฐก็ดูจากที่แม่เลี้ยงพวกณัฐมาจนโตได้ขนาดนี้ มันไม่ได้ง่ายเลยจริงๆ ตอนเด็กๆมีหลายอย่างที่แม่ทำให้และก็ประทับใจจนถึงทุกวันนี้ เมื่อนึกถึงก็ยังยิ้มได้อยู่เสมอตลอดมา

แต่ซึ้งมากกับคำขอโทษที่ลูกมีให้กับแม่อย่างที่พี่พีชบอกกับแม่น่ะค่ะ

เพราะบางทีการที่เราไม่เคยรู้หรือไม่เคยเจอเราจะก็ไม่รู้เลยว่ามันเหนื่อยขนาดไหน ทุกวันนี้ณัฐแค่ภาวนาให้น้องณัฐสองคนรู้จักคำนี้เพื่อสักวันจะได้บอกกับแม่สักครั้ง แต่ทุกวันนี้ดีกว่าแต่ก่อนมาก เพราะด้วยความที่เค้าโตขึ้นมากด้วยมั้งคะ เพราะพ่อแม่ทุกคนอยากให้ลูกมีชีวิตที่ดี เจออะไรที่ดีๆ ความปราถรานาดีจากพ่อแม่มีให้ลูกตลอดชีวิตที่เค้ามีอยู่แล้ว จริ๊งมัยคร้า

ณัฐเป็นคนที่รักพ่อกับแม่มากถึงตอนนี้เค้าจะแยกทางกันแล้ว แต่พวกเราก็ต้องอยู่ได้ น้องณัฐสองคนเค้าดูเหมือนจะไม่ค่อยชอบพ่อเท่าไหร่เพราะโกรธที่พ่อทิ้งพวกเราไป แต่ณัฐรู้ว่าพ่อไม่ได้ตั้งใจ เพราะคำที่มีให้กับพวกณัฐคือคำว่า (พ่อขอโทษพ่อไม่ได้ตั้งใจทำให้มันเป็นแบบนี้ ) เพราะทุกอย่างมันเป็นไปตามทางของมันตามกรรมของแต่ละคนที่โดนกำหนดมา ถึงยังงัยณัฐก็จะดูแลครอบครัวณัฐให้ดีที่สุดถึงแม้ว่าวันนี้จะไม่มีพ่ออยู่ข้างๆ อย่างมากก็ยังได้ยินเสียงเมื่อคิดถึงก้ยังโทรหากันได้