Bloggang.com : weblog for you and your gang
คนเคยเป็นครู
เมื่อสมัยเรียนจบใหม่ๆ ดิฉันทำงาน 1 ปี เป็นอาจารย์สอนคอมพิวเตอร์ระดับ ปวช. และ ปวส. โรงเรียนแหง่หนึ่งในตัวเมืองโคราช ความรู้สึกกับงานครูเป็นความรู้สึกที่ดีมาก และเป็นความประทับใจจนทุกวันนี้ ถึงแม้จะเป็นเวลาสั้นๆแค่ 1 ปีแต่เป็นเวลาที่ดิฉันรู้สึกว่าชีวิตตัวเองมีค่า การสอนหนังสือ ให้อะไรหลายๆอย่างกับชีวิต เช่น รู้จักคิดก่อนพูด ไม่ใช้อารมณ์ในการตัดสินใจ รู้จักเก็บอารมณ์โกรธ เกลียด รักไว้ได้ โดยการเป็นครูนั้นที่ดีที่สุดแล้วจะต้องไม่แสดงอารมณ์ออกไปว่าเรา รัก และเกลียดเด็กนักเรียนคนใดเป็นพิเศษ จะต้องทำตัวให้ยืนอยู่ที่จุดกึ่งกลางพอดีให้ได้ มีเด็กๆหลายคนเข้ามาปรึกษาปัญหาชีวิต ปัญหาครอบครัว แม้กระทั่งปัญหาการเงิน เมื่อตอนแรกๆนั้นดิฉันก็ไม่มีบทบาทอะไรมากนักเพราะยังใหม่ และมีครูที่เรียกว่าตัวเองเป็นแม่นี่ควบคุมอยู่ โดยเธอจะควบคุมครูทุกคน แบบว่าใหญ่คับโรงเรียนเลยล่ะ ใหญ่ยิ่งกว่าครูใหญ่อีก ซึ่งเป็นแน่ดิฉันไม่ชอบครูแม่คนนี้เลย
แต่หลังๆแล้วดิฉันคิดว่าเราก็ไม่มีอะไรให้ต้องเสียนี่นา ถ้าเราจะต้องทำอะไรที่ถูกต้อง และมีความคิดของตัวเอง ดิฉันก็ไม่จำเป็นต้องกลัวใคร เพราะฉนั้นการที่เป็นตัวของตัวเองและทำในสิ่งถูกต้องเป็นสิ่งที่น่าจะสบายใจตัวเองที่สุด ดิฉันเริ่มที่จะงัดข้อกับครูคนนี้ จนเรื่องถึงผู้บังคับบัญชาสูงสุดที่เรียกว่าคุณพ่อ เราทั้งสองคนโดนเรียกตัวสอบสวน ผลสรุปแล้วคุณพ่อก็เข้าข้างดิฉันจึงทำให้ ครูแม่นี่เกลียดและแค้นดิฉันเป็นอย่างมาก พยายามกลั่นแกล้งทุกอย่าง
ดิฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่า การที่คนเราอยากมีอำนาจนี่มันสามารถทำได้ทุกอย่างจริงๆเลยค่ะ ย้อนกลับไปถึงเด็กนักเรียนแล้ว ซึ่งแน่นอนมีทั้งเด็กที่เรียบร้อย เกเร และก็อวดดี ชอบลองภูมิครูบ่อยๆๆ แต่ยังไงก็แล้วแต่เมื่อดิฉันสั่งการบ้าน เด็กๆพวกนี้ก็ต้องตั้งใจทำมาส่งอย่างดี อย่างไม่น่าเชื่อว่าเด็กๆพวกนี้เค้าตั้งใจกันมากๆ ดูได้จากผลงาน การบ้านต่างๆที่ส่ง ดิฉันเป็นครูที่เฮี๊ยบกับเด็กๆน่าดู เพราะอะไรที่เราสอนเราก็อยากให้เค้ารับได้ไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์แต่ก็ขอให้ได้เยอะเท่าที่พวกเค้าจะสามารถรับได้ จะเล่าถึงเรื่องเด็กคนหนึ่งที่นั่งอยู่ในห้องเรียนหนึ่งที่ดิฉันสอน เด็กผู้หญิงคนนี้เรียนหนังสือไม่เก่ง แต่เธอก็มีความพยายามสูงมาก วิชาคอมเป็นวิชาที่เธอไม่ถนัดเลย และก็ทำได้ไม่ดีทั้งๆที่พยายามแล้ว
ตอนสอบดิฉันก็รู้ว่าเธอทำไม่ได้หรอก แต่ด้วยความที่เป็นห่วงเด็กนักเรียน ดิฉันก็คิดว่าจะทำยังไงดี จึงให้นักเรียนมีการสอบปฏิบัติเยอะๆ และถ้าไม่ผ่านให้แก้ตัวได้ 2 ครั้ง แต่แล้วทุกครั้งที่สอบเธอก็ยังทำได้ไม่ดี สุดท้ายสอบกลางภาคดิฉันจำเป็นต้องออกข้อสอบเขียน เพราะครูแม่ซึ่งเป็นหัวหน้าฝ่ายวิชาการนี่ไม่ยอมให้สอบปฏิบัติ ดิฉันออกข้อสอบแบบเรียบง่ายแต่ครอบคลุมความรู้พื้นฐานที่นักเรียนจะต้องรู้ ปรากฏว่า เด็กผู้หญิงคนนี้ที่ดิฉันห่วงที่สุดเพราะเธอไม่เคยสอบปฏิบัติได้ดีเท่าเพื่อนๆในห้องเดียวกันหรือต่างห้องเลย เธอก็สอบข้อเขียนได้ผ่านคาบเส้นพอดิบพอดีเลยล่ะค่ะ ถ้ารวบรวมคะแนนทั้งหมดแล้วเธอก็คงไม่ผ่าน แต่ด้วยความที่เราเห็นว่าเธอก็พยายามอย่างที่สุดแล้วนี่ ดิฉันตัดสินใจให้เธอผ่านค่ะและให้เหตุผลว่า เด็กแต่ละคนมีความสามารถและพรสวรรค์ไม่เท่ากัน ที่สำคัญเด็กๆจะมีความถนัดในเรื่องที่แตกต่างกันไป ไม่มีใครเก่งเกินกว่าใคร และนี่ก็เช่นกันไม่ได้หมายความว่าเด็กคนนี้จะไม่เก่ง เธอก็มีส่วนที่เก่ง และส่วนที่เธอไม่ถนัด ดังนั้นการที่เราจะรั้งให้นักเรียนที่ตั้งใจเรียนต้องหมดอนาคตมันคงเป็นสิ่งที่เราไม่มีความสุขไปตลอดชีวิต
หลังจาก 1 ปีของการเป็นครูดิฉันได้ลาออกจากครูมาทำงานบริษัทใน กทม มีอยู่วันหนึ่งดิฉันกำลังจะกลับบ้าน ยืนรอรถไฟฟ้าอยู่ มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามายกมือไหว้และพูดว่า สวัสดีค่ะอาจารย์ อาจารย์ทำงานแถวนี้เหมือนกันเหรอคะ เราก็ งง แต่ดูดีๆแล้ว ก็เป็นเด็กที่เราเคยสอนมานั่นล่ะ ก็เลยได้คุยกับอดีตลูกศิษย์ของตัวเองนิดหน่อยได้ความว่าเธอมาเป็นพนักงานบริษัทแถวนี้ ด้วยตำแหน่งพนักงานเอกสาร และก็ได้ใช้คอมพิวเตรอ์ เธอบอกว่า วิชาที่เรียนมานี่ได้ใช้ในงานจริงๆ ซึ่งเป็นความโชคดีที่เราได้สอนเธอมา คำพูดธรรมดา แต่ความรู้สึกของคน คนหนึง่ที่ได้เคยสอนนักเรียนมันก็ไม่ธรรมดาเลยล่ะค่ะ
Create Date : 30 สิงหาคม 2550
Last Update : 30 สิงหาคม 2550 16:14:57 น.
Counter : 614 Pageviews.
2 comments
Share
Tweet
อ่านลำบากง่า ยาวพรืดๆ
โดย:
p_tham
วันที่: 30 สิงหาคม 2550 เวลา:16:01:44 น.
เป็นความรู้สึกดี ๆ ที่อ่านแล้วใช่เลย
โดย: น้องกุ๊ก IP: 202.143.146.234 วันที่: 8 พฤษภาคม 2551 เวลา:16:04:22 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Compute
Location :
ลาวบ้านนอก แถมจนๆๆๆ Belgium
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Friends' Blog
ป้ามด
คุณบี
น้องแคท
แพรวขวัญ
น้องหนิงญี่ปุ่น
น้องนวล
คุณฝนmalee30
น้องแอ้นรักษ์บ้านเกิด
ณณินธร
คุณไหม
น้องดาว
น้องเดือน
น้องหน่อย
น้องแหม่ม
คุณจุ๋ม(แม่สลิ่ม)
แม่ปู(ขาเกเซมารู)
เจ๊หลี
แม่โอปอ(เด็กหัดเดิน)
เนยสีฟ้า
หัวหยิกหน้ากร้อคอสั้นฟันเหยิน
นู๋โอเล่ย์
นู๋โนริ
แค่ฟ้ามีดาว
คุณเพียง(เพียงแค่เหงา)
อันติกา
คุณเจี๊ยบ(รายาสุรีย์)
ฮันนี่+สก็อต
เราสองคน(ฝากเธอ)
จอมแก่นแสนซน
น้องเกด(ket_20005)
น้องน็อต(ZFC)
คุณนิ(Nilz)
แมงหวี่@93
ตุ๊กติ๊ก(tuktikmatt)
ฟรอนเทียร์683
candydolls
goodpeople
kaichu
tarapiw
wayoflife
PS-princess
nagareboshi
Samelaa
psak28
fairy-tells
PS-pani
Munro
kofschip
jarauu
beebie
noppongc
Jones Act
Group Blog
ขายผ้า ทอมือ
เรื่องดีๆอยากให้อ่าน
มุมสุขภาพ
การตั้งชื่อ
Private
ห้อง อมยิ้ม
เพลงในดวงใจ
Mp3 เพลงที่โปรด
เวบน่าสน
All Blog
มีดินสอ แต่ไม่มียางลบ
เรื่องผัวๆ เมียๆ ข่าวบันเทิงที่ไม่มีทางบันเทิง
มานี มานะ
เหตุผลของการโกหก
แต่งงาน ต้องจัดงานให้ใหญ่โต
ตำนานคานทอง
คำคม
เสน่ห์ยาแฝด
ปริญญาสองใบ
The door
นี่ล่ะ ดารา ที่ค้างฟ้า
อ่านแล้วซืมเลยค่ะ
" เมื่อเพื่อนรักของคุณ.............เกลียดคุณ "
เรื่องธรรมดา ไม่ต้องตกใจ
น้ำใจ มากกว่าน้ำธาร
เคล็ดไม่ลับ
เพื่อนเก่าเหมือนรูปถ่าย เพื่อนใหม่เหมือนรองเท้า
ชุดคำถามที่ 1 หมวด เคล็ดลับแม่บ้าน
ผู้ชายตายง่ายกว่าผู้หญิงจริงหรือ?
คิดแง่บวกกันเถอะ Positive thinking
คุณค่าชีวิต
ผู้หญิงไทยโดนหลอกมาขายที่ เดนมารฺค
### ใครจะมีความสุขกว่ากัน ###
อ่านแล้วคุณจะรู้สึกว่าคุณโชคดี
คนเคยเป็นครู
Friends Blog
ขนน
a_baby_inlove
พนอจัน
แม่สลิ่ม
thaigirl21
lozocat
petit lapin
therdsak.ch
Smilla
Borken
แม่เฮือน
Jaz in Norway
maew_kk
nunjoy
Tristy
KajuakungWahaha
Mango Frappe
patchchoy
myover
ยายกุ๊กไ่ก่
ปูขาเก เซมารู
Nokske
ธิดาปลาทู
คีตภา
webkit
aroi-snook
busabap
bluecomet
kamaron
athena_b
ข้าวฟ่างเปียก
Goedmorgen52
Weeranut_OSLO
farasskyandsnowpink
candy-dolls
nokframe
เศษเสี้ยว
tossagun1
หนูปูนิ้ม
jjbd
nature-delight
Webmaster - BlogGang
[Add Compute's blog to your weblog]
Link
ครัวไกลบ้าน
Bloggang.com
MY VIP Friend
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
อ่านลำบากง่า ยาวพรืดๆ