เป็นบันทึกการเดินทางที่มีผิดหวัง สมหวัง โดนแขกโกง โกงแขกบ้าง อย่าได้ยึดเป็นแบบอย่างการเดินทางนะคะ   การเตรียมตัวที่ดีมีความสำคัญสำหรับประเทศที่มีทุกอย่างที่ incredible จริงๆตั้งแต่ลงจากสนามบินวันแรกไปจนวันกลับ 10 วันกับการเดินทางไปยังประเทศที่หลายคนถึงกับส่ายหน้าหนีเมื่อได้ยินแค่ชื่อ แต่ยังมีอีกหลายคนที่อยากจะไปสัมผัสกับตัวเองว่ามันจะ incredible สมคำร่ำลือจริงๆรึเปล่า

ขอข้ามขั้นตอนการเดินทางจากเมืองไทยไปเลยนะคะ เพราะหลายๆคนคงจะเคยอ่านรีวิวการเดินทางโดนเครื่องบินกันมาบ้างแล้ว หลักๆก็คือ ไปถึงสนามบินประมาณ 2-3 ชั่วโมงก่อนเวลาเดินทางเพื่อนทำการเช็คอินที่เคาท์เตอร์ของสายการบิน ตั๋วกรุงเทพ - กัลกัตตาของเราเป็นตั๋วโปรโมชั่นที่จองมาตั้งแต่ปีที่แล้ว ราคาเฉลี่ยเบ็ดเสร็จอยู่ที่สามพันบาทต้นๆ รวมค่าโหลดกระเป๋าบวกเลือกที่นั่ง ของสายการบินหางแดงเจ้าเดิมที่หลายๆคนคงจะมีตั๋วอยู่ในมือกันแล้วในขณะนี้ เป้าหมายเดินทางครั้งนี้คือ ไปเที่ยวสิกขิม ซึ่งเป็นรัฐๆหนึ่งที่อยู่ทางเหนือของประเทศอินเดีย

ตัดกลับไปที่หลังจากเครื่องบินลงจอดที่ Netaji Subhash Chandra Bose International  Airport เลยดีกว่านะคะ หลังจากหลับๆตื่นๆมาเป็นเวลา เกือบๆสามชั่วโมงบนเครื่องบิน ในที่สุดเครื่องก็ลงจอดตามเวลาท้องถิ่นที่ช้ากว่าเมืองไทยโดยประมาณ 1 ชั่วโมงครึ่ง วันนี้ประชากรบนเครื่องค่อนข้างบางตา อาจเป็นเพราะว่าไม่ใช่วันหยุดเทศกาลหรือสุดสัปดาห์ ไทย เทศ และแขกต่างก็ทะยอยกันเดินออกมาตามทางเดินเพื่อเข้าไปสู่สนามบิน หลังผ่าน imigration เรียบร้อย รับกระเป๋าสัมภาระ แวะแลกเงินตรงเคาท์เตอร์ติดกับ Prapaid Taxi จ่ายเงินค่า Prepaid taxi ที่เคาท์เตอร์ก่อนประตูออกและเดินออกจากสนามบิน ตรงนี้สำคัญมาก ถ้าจะแลกเงินและใช้บริการ Prepaid Taxi ทำการติดต่อให้เรียบร้อยที่เคาท์เตอร์ก่อนเดินออกจากสนามบินนะคะ สนามบินอินเดีย เดินออกไปแล้วหมดสิทธิ์เดินกลับเข้ามาอีก อ้อนวอนกราบไหว้ยังไง อาบังก็ไม่อนุญาติให้กลับเข้ามาอีก แล้วก็ถึงเวลาผจญภัยไปในประเทศอินเดียกันแล้วค่ะ

ชำเลืองมองดูในใบเสร็จ พิมพ์ไว้เสร็จสรรพว่า Victoria Memorial เพราะไม่ได้จองที่พักสำหรับคืนแรกในกัลกัตตาเอาไว้ และมีตั๋วเดินทางโดยรถโดยสาร (เรียกสั้นๆว่ารถทัวร์) ไปสิริกุรีที่ซื้อออนไลน์ตั้งแต่อยู่เมืองไทยเรียบร้อยแล้ว เลยว่าจะเที่ยวไปเรื่อยๆแล้วค่อยไปขึ้นรถตอนเย็นที่เอสพลานาด เพราะฉะนั้นทันทีที่ไปถึงก็จะไปเที่ยว Victoria Memorial ทันทีแล้วค่อยมาปักหลักแถวๆ New Market เพื่อรอขึ้นรถตอนค่ำ

เดินเอาใบเสร็จออกมายืนด้อมๆมองๆนอกอาคาร ปกติสนามบินบ้านเราเดินออกมามันก็มีคิว prepaid ให้เห็น แล้วที่สนามบินนี้มันอยู่ตรงไหนกันละนี่ มองเลยอาคารออกไปหน่อยบริเวณลานจอดรถก็เห็นมีกลุ่มคนยืนชุมนุมกัน พร้อมมีแท็กซี่สีเหลืองจอดอยู่ ว่าแล้วก็เดินตรงไปหาพร้อมชูใบเสร็จที่จ่ายเงินไปแล้ว ก็จะมีคนเดินมาหาเราพร้อมเอาเอาใบเสร็จไปส่องๆแล้วก็ยื่นๆส่งต่อกัน เจ้าหน้าที่ที่คิวก็เขียนยุกๆยิกออกมาเป็นหมายเลขรถแท็กซี่ที่จะไปส่งเราที่ Victoria Memorial พร้อมจดหมายเลขรถลงกระดานที่คิวรถ จากนั้นคนขับก็มาพาเราเดินไปที่รถของเค้า

ระหว่างทางเดินไปขึ้นรถ พี่คนขับก็เริ่มหว่านล้อมกะเหรี่ยงไทยตาดำๆอย่างนุ่มนวลว่า เจ๊ครับ มาครั้งแรกรึเปล่าครับ กะเหรี่ยงไทยทำเป็นยิ้มตอบ ไม่กล้าบอกความจริงเดี๋ยวเค้าหาเรื่องหลอก เจ๊ครับ  Victoria Memorial ของเจ๊น่ะ มันห่างไปอีกสามกิโล ราคา 240 รูปีนี่มันไปได้แค่ Indian Museum นะจ๊ะ เจ๊ต้องจ่ายเพิ่มอีก 60 รูปี โอเคบ่เจ๊? กะเหรี่ยงไทยตอบชัดถ้อยชัดคำ NO! NO! และ NO! ไอจ่ายเรียบร้อยแล้วอ่ะ จ่ายกะ prepaid ด้วย จุดหมายปลายทางของไอก็พิมพ์อยู่โท้งๆในใบเสร็จ พี่แขกเข้าใจอะไรผิดรึเปล่าคะ   จะว่าพิศวาสไอก็ยังไม่ได้พิศวาสยูพอจะจ่ายเพิ่มตั้ง 60 รูปีนะจ๊ะ ที่สำคัญ บ้านไอน่ะ..สามกิโลแท็กซี่มิเตอร์มันขึ้นแค่ 15 บาท 20 รูปีกว่าๆของบ้านยูเองนะยะ พี่แขกพยามยามกล่อมกะเหรี่ยงไทยตลอดจนรถเริ่มวิ่งออกจากสนามบิน แต่กะเหรี่ยงไทยก็ยังยืนยันคำเดียว NO ไม่มี OK ออกมาซักกะแอ๊ะ จะหว่านล้อมยังไงก็ยังไม่มีโอเคหลุดมาซักคำ ขับๆไปอีกระยะก็เกลี้ยกล่อมอีก จนกะเหรี่ยงเริ่มอารมณ์เสีย เคยได้ยินแต่หลอกเอาค่าทางด่วน บอกว่าไปถึงเร็วกว่าและรถไม่ติด ไม่เคยได้ยินมุขว่าขึ้นรถมาแล้วมาขอขึ้นค่าโดยสารเองหน้าตาเฉย ดูท่าจะไม่ดีแล้ว ขืนไปต่อจนถึงปลายทางกับพี่เค้า ถ้าไปถึงจุดหมายปลายทาง มีหวังมันบังคับเราจ่ายเพิ่มแหงๆ และเมื่อไปถึงหน้า Victoria Memorial แล้ว เราคงจะกลายเป็นเหยื่อในวงล้อมแขก ไม่ได้การแล้ว พี่แขกชักเซ็ง สงสัยจะไม่ได้ extra จากยัยงกนี่แน่ๆ ว่าแล้วก็บอกกะเหรี่ยงว่า งั้นเจ๊เรียกคันใหม่แถวๆนี้ไปต่อเอาละกัน

วินาทีนั้น กะเหรี่ยงไทยของขึ้นทันที  ยูจะมาดร้อปไอตรงนี้มิได้ เข้าใจบ่!!!!! ไปดร้อปไอตรงพี่ตำรวจที่ยืนตรงนั้นสิยะ  มิฉะนั้นก็พาไอกลับสนามบินซะดีๆ   ยังค่ะ คนขับกลับมาเกลี้ยกล่อมอีกรอบ จนชักจะไม่ไหวจะเคลียร์ ต้องออกปากบอกว่า ยูเทิร์นแบ็คทูแอร์พอร์ตนาว!!! สงสัยไสยศาสตร์ไทยจะแรงกว่าของแขก พี่แขกกลับรถให้ซะงั้นแล้วก็บึ่งกลับสนามบินทันที

รถเข้าเทียบท่าไปจอดที่สนามบินอีกครั้ง ในขณะที่เพื่อนๆร่วมไฟลท์เดียวกันกำลังทะยอยออกจากสนามบิน ใครจะแจ็คพ็อตแตกเหมือนดิชั้นบ้างไหมคะ   ว่าแล้วก็เข้าไปตบตีทะเลาะกับแขกที่เคาท์เตอร์ prepaid อีกครั้ง คนขับพาเดินไปประตูข้างๆสนามบินที่มารู้ทีหลังว่าเป็นทางออกของเคาท์เตอร์ prepaid เจ้าหน้าที่คนเดิมที่อยู่ที่เคาท์เตอร์ในสนามบินโผล่หน้าออกมา จากนั้นทุกอย่างก็กลายเป็นซาวด์แทร็กฮินดี้ไปในบัดดล ฟังไม่ออก แต่คงประมาณว่า ทำไมคิดราคาถูก อะไรประมาณนี้ เลดี้คนนี้ไม่ยอมจ่ายเพิ่ม แน่นอน..เรื่องอะไรที่ดิชั้นจะต้องจ่ายเพิ่มล่ะคะ โฉ่งเช้งๆไปมาพักใหญ่ เจ้าหน้าที่หันมายิ้มหวานให้ ไอ้เรารึก็ดีใจ กะว่าจะได้ยินอะไรประมาณว่า เรียบร้อยแล้วครับ   เดี๋ยวเค้าไปส่งยูแบบโนเอ็กซ์ตร้านะครับ มันเป็นการเข้าใจผิด ประมาณนั้น

ไม่ใช่คะ ไม่ใช่ทั้งหมด สิ่งที่ได้ยินจากปากของเจ้าหน้าที่คือ เออ..คุณสุภาพสตรีจ่ายๆให้เค้าไปเถอะครับ แล้วตามด้วยรอยยิ้มจริงใจดาร์กี้ฟันสีขาวอันแวววับ กะเหรี่ยงไทยองค์ลงอีกรอบ       นี่ยู! ยูเป็น prepaid นะคะ จะมาบอกลูกค้าอย่างนี้มันไม่มืออาชีพเอามั่กๆนะคะ แล้วถ้าจะให้ไอจ่ายเพิ่มอีก 60 รูปี ยูต้องไปออกบิลใหม่มาให้ไอเดี๋ยวนี้ แล้วไอจะยอมจ่าย เอาราคาเต็มนะยะ พูดเสร็จเค้าก็หันไปโฉ่งเช้งกันอีกรอบใหญ่ สุดท้ายเจ้าหน้าที่เปลี่ยนแท็กซี่ให้คันใหม่ให้ไปส่งโดยไม่ต้องจ่ายเพิ่ม เดินกลับไปคิวรถที่เดิม เก็บของใส่หลังรถพร้อมออกเดินทางไป Victoria Memorial

โฉมหน้าแท็กซี่หน้าเลือดแห่งสนามบินกัลกัตตา

Create Date : 09 พฤษภาคม 2554
Last Update : 15 พฤษภาคม 2554 19:16:52 น.		5 comments
Counter : 5613 Pageviews.
Share Tweet