แค่เพียงอยาก enjoy moment อะไรสักอย่างหนึ่ง ก็เลยมีเรื่องต้องไปทำ ^^ นะคะ

ช่วงนี้มีงาน house rama rca 10 ปี มีหนังฉายหลายโปรแกรมน่าสนใจ (วันก่อนก็เพิ่งไปดู Once มา)

คราวนี้

คุณเต๋อ คุณผู้กำกับเอ็มวีของคุณศิลปิน เกิดจัดฉาย mv ในโรงหนังค่ะ

และหนึ่งในนั้นคือ #นักเลงคีย์บอร์ด

เฮ้ยยย แบบว่า พลาดไม่ได้ด้วยประการทั้งปวงอ่ะ

คือไม่อยากพลาดโมเมนท์แบบนี้ (งกค่ะ ยอมรับค่ะ 555)

คิดดูดิ มันเป็นหนังนะ คนทำเป็นคนทำหนัง มันเหมาะฉายในโรงอยู่แล้ว

แล้วเราจะได้ฟังเพลงนี้ในโรงหนังอ่ะ >_<

คือแค่คิดก็ตื่นเต้นแล้วอ่ะ

//จริงๆคงไม่ต้องสาธยายถึงความชอบโรงหนังของเราแล้วเนาะ 555

ไม่งั้นคงไม่เห็นความดีงาม คงไม่ดิ้นรนกับ film gigs กันมาเมื่อสิบปีก่อนหรอก ^^

...มันเป็นความดีงามจริงๆนะ

บรรยากาศนั้น...

ได้ฟังเสียง ได้ดูภาพในสเกลนั้นอ่ะ >_<

.

ตอนเช้านั้นก็เลยออกจากบ้านเช้าหน่อย เพราะมีธุระต่อจากนั้น เลยมีความจำเป็นที่ต้องเป็น"คิวแรกๆ"เพื่อที่จะได้เหาะไปอีกงานทันนะคะ 555

แต่ด้วยความที่คอนโดอยู่ใกล้ RCA ก็เลยไปถึงเร็วมากค่ะ (ซึ่งก็ดีนะ) ไปถึง เถลไถลกินกาแฟแล้วก็ขึ้นไปพบว่ามีคนมารอก่อนอยู่แล้ว 5-6 คน กระจายตัวอยู่หน้าประตู จนซักพักก็เริ่มฟอร์มตัวเป็นแถวกันนะคะ ^^

.

ทีมงานเฮ้าส์ใจดี เปิดประตูให้เข้าไปนั่งเย็นๆก่อนด้วย แถมเปิดขายก่อนสิบเอ็ดโมงด้วย (อาจเพราะเห็นว่าคนมากันล้นแล้ว)

คือดีค่ะ ข้าน้อยจะได้วาร์ปไปอีกงานทัน อิ อิ

.

.

ไปดูเจ็ดสีคอนเสิร์ตค่ะ

ตอนเดินเข้าไปที่เดอะไนน์นั่นวงกำลังซาวด์เช็ค #นักเลงคีย์บอร์ด อยู่พอดี

โอว theme song ของวันนี้จะเป็น #นักเลงคีย์บอร์ด กันทั้งวันเรยชิมิคะ >_< sugoiii

อ่ะ แต่ยังไม่เห็นคุณศิลปินเลยแฮะ

เลยเข้าไปเสพตาร์บั๊คไปพลางๆนั่งเล่นนั่งรอนั่งคอย

แล้วซักพักก็เห็นคุณศิลปินไปผลุบโผล่บนเวทีข่ะ //แอบส่องนางจากร้านกาแฟไปเรื่อยๆ ^^

พอใกล้เวลาก็ไปหามุมสิงนะคะ

อิชั้นเป็น the little devil of the concert hall ค่ะวันนี้.. สิงอยู่บน box ข้างบน อิ อิ

เป็นพลเมืองชั้นสองค่ะ

//อ่อ เจอเจ๊บิ๋มแอนด์เดอะแก๊งส์ด้วยค่ะ ^_^

... แต่

แต่ชั้นสองมีเสาบังค่ะ บังพี่สมิธซะมิดเรย T_T

(รูปข้างล่างนี้เป็นช่วงแรกๆช่วงเดียวที่เห็นพี่สมิธเรยนะคะ..)

.

 

.

แตมเล่นไม่กี่เพลง(มีไป feat. กะ The Begins เพลงนึง) แล้วก็ลงหลังเวทีไป คงยังมีสัมภาษณ์สื่ออะไรอยู่ เพราะเห็นคนวิ่งไปมุงๆ ^^

แต่อิชั้นรอดู The Begins เล่นจนจบก่อน แล้วค่อยเดินลงไปดู

ก็พบเจอแตมกำลังให้สัมภาษณ์รายการอะไรซักรายการอยู่

พอสัมภาษณ์เสร็จ นางก็เดินปรี่เข้ามาหาแฟนๆที่มุงกันอยู่ตรงนั้น แจกลายเซ็น ถ่ายรูป อยู่ซักพักใหญ่ๆ นางก็เดินไปอีกฝั่ง แล้วก็เซอร์วิสอย่างเท่าเทียมกัน 555

เออ ใช้เวลาเยอะดีนะ นางเซอร์วิสและโปรยยิ้มแบบโปรเฟสชั่นแนลสุดๆค่ะ

กว่าจะเดินไปถึงลิฟต์ก็ถ่ายรูปก็เซ็นของรับของไปตลอดทาง ^_^

.

อ่อ แล้วงานนี้ เป็นครั้งแรกเลยมั๊งแตม ที่เราไม่ได้ทักทายกันเลย ^^

ชั้นไม่ได้โบกมือ ไม่ได้เรียก แค่มองดูเธอเฉยๆ

แตมก็ไม่ได้มองมาที่ชั้นเลยป่ะ?

อันนี้ไม่รู้ 555

บอกไว้ก่อนว่าไม่ได้นอยด์นะคะ (เผื่อมาอ่านเจอ) เพราะชั้นก็ไม่ได้"ต้องการ"อะไรในวันนั้น คือถ้าโบกมือ ถ้าเรียกแล้วไม่หันมาก็อาจจะนอยด์ (มั๊ง? ... ไม่รู้สิ ... อันนี้ไม่รู้จริงๆว่ะ ว่าถ้าเป็นยังงั้นจริงๆจะรู้สึกยังไง)

แต่แค่รู้สึกว่ามันมีอะไรบางอย่างแปลกๆในวันนั้นเท่านั้นเอง

//ซึ่งสิ่งนั้นคือสิ่งที่ชั้นไม่อยากให้เกิดกับเธอเลย //ก็ขอให้คิดผิดแระกัน เหะๆ

//นี่ชั้นก็เป็นคนคิดมากไม่ต่างจากศิลปินนะคะ

แต่ขอย้ำอีกครั้งนะว่า ว่าชั้นยังคงยืนยันคำเดิม ว่าสำหรับชั้น เธอไม่ต้องมาเซอร์วิสอะไรแล้ว เพราะที่ได้รับมาตลอดมันเพียงพอแล้ว

แต่ก็ดีใจเสมอๆนะเวลาได้ยิ้มได้คุยกันอ่ะ 55555 เออ ใครไม่ดีใจก็คงบ้าแล้วป่าวฟระ

//คือนางอยู่ตรงนั้นก็คงเซอร์วิส"ทุกคน"ไม่ไหวป่ะ ? เพราะงั้นใครเว้นได้(อย่างชั้น)ก็เว้นไปเหอะ ไม่คิดมากหรอก //จริงๆนะ ^_^

//ส่วนใครที่นางอาจจะมองไม่เห็นหรือไม่ได้ทักทายบ้างก็อย่าน้อยใจไปเลย (ซึ่งจริงๆชั้นว่านางตาดีนะ นางเห็นและรับรู้อยู่ แตมมองเห็นแฟนๆทุกคนแหละ เพียงแต่จะรีแอคชั่นยังไงเท่านั้น ^^)

.

.

แล้วจากเจ็ดสีคอนเสิร์ต ก็ชิ่งกลับมาเฮ้าส์ มาดู #36 มาดู #นักเลงคีย์บอร์ด ในโรงหนังกันนะคะ >_< //ชอบอ่ะ ชอบมาก มากกกก ชอบจริงๆ 

จริงๆ...

.

.

.

.