@ Impact Exhibition Hall 1
15 มีนาคม 2556  :  รันทรู 19:00
16 มีนาคม 2556  : 14:00 / 19:00

รันทรู 15 มีนา

จริงๆแล้ว ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับเค้าเลย ดวงก็ไม่มี 555พยายามเสี่ยงโชคแล้วก็ยังไม่มีโชคแฮะ
แต่อะไรบางอย่างมันผลักดันอยู่ข้างในนะ มันบอกว่าเราควรไปอยู่ที่นั่น วันนั้น เวลานั้น
จริงๆก่อนหน้านั้นไม่กี่วันมันนึกขึ้นมาได้ว่า รู้สึกอยากบอกอะไรเธอซักอย่าง คือจริงๆก็ทวิตอยู่ทุกวันก็บอกได้แหละ บอกอยู่ทุกวัน พยายามบอก เพราะรู้สึกว่า มันมีกระแสแห่งความตื่นเต้นแฝงอยู่กับอะไรหลายๆอย่างที่เธอแสดงออกมานะ (และคงมีเครียดนิดๆด้วย แต่ไม่คิดว่าจะเครียดขนาดนั้น ^^)
จริงๆแค่ข้อความข้อความนึงของแฟนเพลงคนนึง มันคงไม่ได้ช่วยอะไรขึ้นมาได้มากมายนัก อาจไม่เห็นหรืออาจไม่สนใจด้วยซ้ำ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็นค่ะ สิ่งที่ชั้นต้องการคือแค่ให้ไปเท่านั้น จะรับจะรู้จะเห็นหรือไม่ มันไม่ใช่ประเด็นนะ นี่พูดเลย //แต่ถ้าแค่รู้ว่าเธอรู้เธอเห็น นี่ชั้นก็ฟินอยู่นะ 55555
สรุปก็แค่อยากฝากข้อความ และสื่อที่คิดว่าน่าจะเหมาะสุดก็คงเป็นดอกไม้ ก็เลยไปสั่งดอกไม้ ง่ายๆฮ่ะ อิชั้นไม่ใช่คนซับซ้อนอะไร กั่กๆๆ มีข้อความผูกติดไปกับดอกไม้หนึ่งประโยคสั้นๆ ไม่แม้แต่จะลงชื่อด้วย ^^
บ่ายวันนั้นฝนตกหนักมากด้วย ติดฝนอยู่นาน จนบางทีก็มีคิดนะว่า นี่ชั้นมาทำอะไรแบบนี้อยู่ตรงนี้ทำไมฟระ 555
แต่ก็ถึงอิมแพคโดยสวัสดิภาพด้วยอาการเปียกมะล่อกมะแล่กแต่พองามนะ
เดินไปถึงหน้า hall เห็นสต๊าฟเค้ากำลังเตรียมบูธกันอยู่ คนยังน้อยมาก ยังไม่เจอหน้าใครที่พอจะฝากดอกไม้ไปให้ได้ เลยเดินอ้อมไปด้านหลัง hall โชคดีที่มีทีมงานกำลังจะเดินเข้าไปหลังเวทีพอดี (ไม่แน่ใจว่าของ LOVEiS หรือ BEC) เลยฝากดอกไม้เข้าไปให้ ทีแรกเค้าถามเหมือนว่าต้องการเอาไปให้กับมือไหม ต้องให้ด้วยตัวเองรึเปล่า อิชั้นรีบตอบทันใด ว่าไม่ต้องการแบบนั้นเลยค่ะ แค่อยากฝากเข้าไปให้เฉยๆ พร้อมปฎิเสธอย่างรวดเร็วว่าไม่ได้ต้องการให้กับมือจริงๆ ไม่ได้ต้องการจะเข้าไปหลังเวทีเลย แค่ฝากไปก็พอ
เออ อันนี้ขำตัวเองเหมือนกันนะ ทำไมต้องปฏิเสธเสียงแข็งจริงจังขนาดนั้น คือ ตั้งแต่เจอพี่บอยและชาวเลิฟอีสเนี่ย อิชั้นกลัวใจจริงๆ แบบว่า นึกจะให้ก็ให้กันง่ายๆเลย 55555 บอกตรงๆว่าตอนนั้นไม่ได้อยากเจอหน้าแตมป์ขนาดนั้น (ชั้นกลัวตื่นเต้นจนช็อคไปซะก่อน ช่วงนี้ยิ่งตื่นเต้นรัวๆอยู่ >_< และที่สำคัญนี่มันไม่ใช่เวลาที่แตมป์จะมาเซอร์วิสแฟนเพลงอ่ะ) แค่อยากฝากข้อความนั้นให้ แค่นั้นจริงๆ ไม่ได้ต้องการเจอระยะประชิดอะไร ^^
เห็นคนถือดอกไม้เดินเข้าหลัง hall ไปแล้วก็โล่ง ... เสร็จภารกิจ mission completed เย้ๆๆๆ
เดินกลับมาหน้า hall เออ คนเริ่มมากันเยอะแล้วแฮะ บรรยากาศครึกครื้นขึ้นมาเลย ตอนนี้แหละที่เริ่มคิดว่า ถ้าได้เข้าไปดูรันทรูก็คงจะดีเนอะ เลยเดินโต๋เต๋อยู่แถวๆนั้น
ทีแรกตั้งใจว่า ให้เค้าเข้าไปกันหมดแล้วจะนั่งฟังเสียงอยู่หน้าฮอล //แล้วอิชั้นก็ทวิตหาแตมป์แบบนั้นด้วย ฮามาก บอกไปว่านั่งอยู่หน้า hall นะเธอ ส่งพลังทะลุประตูออกมาให้ถึงชั้นด้วย
แต่ซักพัก พอคนเข้าไปกันหมดแล้ว เราเดินผ่านหน้าเคาน์เตอร์ เจอ บ.ก.เหวินพอดี เลยเข้าไปทัก 555 ได้จังหวะพอดี แต่ไม่ได้จะขอบัตรจากเหวินนะ เพราะรู้ว่าให้ไม่ได้อยู่แล้ว แต่จังหวะพอดี เลยลองเนียนๆถามเคาน์เตอร์เนสกาแฟข้างๆแบบเผื่อฟลุคว่า มีคนสละสิทธิ์ไหม ขอใช้สิทธิ์แทนได้ไหม ซึ่งคำตอบคือไม่ได้ค่ะ ^^ คือ ไม่ได้เซ้าซี้อะไรมากอ่ะนะ ไม่ได้ก็เข้าใจ อิชั้นเข้าใจคนทำงานแบบนี้เสมอ 555 ผู้ใหญ่เค้าไม่ให้อ่ะ จะทำไรได้ ... ก็ยืนคุยอยู่กะเหวินซักพัก (คำสองคำ) แล้วเหวินก็ยุ่งมากเลยขอตัวไป อิชั้นก็ไปหาที่นั่งหน้า hall นั่งฟังเสียงไปเรื่อยๆ >_< อร๊ายยยย แอนิเมชั่น //ดูเหมือนจะฟินแล้วค่ะ แค่ได้ยินเสียงเพลงนี้แบบเต็มๆเพลง T_T ฮืออ พรุ่งนี้จะได้ฟังเพลงนี้แล้ว เต็มๆเพลงด้วย
จนนั่งอยู่ซักพัก ดูเหมือนฟ้าจะประทานโชคมาให้
นี่ชั้นยังมีโชคดีหลงเหลืออยู่บ้างสินะคะ TT_TT ในที่สุด อิชั้นก็ได้เข้าไปดูรันทรู (แม้ว่าจะเล่นไปแล้ว 4-5 เพลงก็ตาม)
//รอบรันทรูนี่ให้ฝากกล้องฝากมือถือไว้ข้างหน้าหมดเลยนะคะ ต้องฝากทุกคนด้วย ไม่มีสิทธิพิเศษ ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร แบบว่าทีมงานกลัวภาพหลุดมากกก 555
และถึงแม้จะเป็นรันทรู นี่อิชั้นก็ยังตื่นเต้นและสนุกราวกับดูคอนเสิร์ตจริงๆ นั่นคือ สนุกจนจำอะไรไม่ค่อยได้เหมือนเดิม มันจะจำได้เป็นบางโมเมนท์แค่นั้น ^^
เข้าไปก็วิ่งหลบๆเข้าไปนั่งหลังๆ แบบว่าเกรงจาย ไม่กล้าวิ่งไปข้างหน้า แต่ระยะนี้นี่กำลังดีนะ ตอนนั้นนั่งอยู่กลางๆโซน A3 ภาพ เสียง มุมมอง กำลังดีเลย
รันทรูสนุกนะ สนุกจริงๆ เพราะเหมือนเล่นให้เพื่อนฝูง ญาติสนิทมิตรพี่น้องดูแบบกันเองมากๆ และแตมป์ดูร่าเริงมากๆ ^o^
//รู้สึกว่าตัวเองโชคดีจังเลยน้า ที่ได้อยู่ใน hall ในคืนนั้นด้วย
แต่ที่เซอร์ไพรส์มากๆก็ตอนที่แตมป์ขี่จักรยานลงมาข้างล่าง แล้วพอเธอมองมาทางที่อิชั้นนั่งอยู่ ด้วยความลืมตัว เลยโบกมือใส่เธอไปทีนึง (ซึ่งระยะนั้นน่าจะเห็นอยู่นะ) มารู้สึกตัวอีกที อ้าว หมดกัน 555 ว่าจะแอบเข้ามาเงียบๆนะ สรุปว่าเห็นป่ะนะ? แต่คงเห็นมั๊ง เพราะตอนเดินมาอีกรอบตอนใกล้จบนี่เดินมาใกล้มาก ถ้าไม่เห็นก็เกินไปนะ กั่กๆๆ
จบรันทรู ออกมาด้วยความฟิน อร๊ายยยย >_< ตื่นเต้นเข้าไปใหญ่เลย ถึงขั้นนอนไม่หลับ (ซึ่งหลัง live มักจะเป็นเช่นนี้แล ง่า แต่นี่มันรันทรูนะเธอ)
จบรันทรูแล้วรู้สึกว่าพรุ่งนี้อยากเอาดอกไม้ไปให้อีกจัง แต่คงมากไปแระ 55555

ปล. ชอบที่เธอพูดว่าเธอจะทำเพลงต่อไปนะ (รู้สึกจะพูดรอบนี้รอบเดียวแฮะ) อิชั้นซึ้งมากกกกก จากแสตมป์อภิวัชร์ ที่เคยให้สัมภาษณ์ว่า คงจะทำเพลงร้องเพลงไปอีกแค่ 3-4 ปี แต่ตอนนี้รู้สึกดีที่เธอยังอยากทำงานไปตลอดนะ

16 มีนา เกรียนเดย์ รอบแรก บ่ายสอง

เป็นวันที่แดดแรงมากตอนออกจากบ้าน //อ๊ะไม่เกี่ยวๆ 555 แต่วันนี้ฟ้าสดใสดีนะ แม้จะร้อน
ไปถึงหน้า hall 1 แบบชิลๆ เวลาเหลือ กินข้าว แล้วยังมีเวลาต่อแถวเล่นเกมกันถึง 3 รอบทีเดียว
ประตูเปิดแล้วเข้าไปนั่งฟัง SE ที่แตมป์เลือกมาเองกับมือค่ะ โมเดิร์นด็อกล้วนๆค่ะ 555 จนอิชั้นคิดว่ามาดูคอนเสิร์ตโมเดิร์นด็อกแล้วนะเนี่ยเธอ
ดีไซน์ค่ะดีไซน์ เธอคิดมาแล้วทุกบรรยากาศของเธอ ตั้งแต่เดินเข้า hall ^^
เวทีทำน่ารักนะ ตอนนี้นั่งอยู่หน้าเวทีแล้ว เห็นชัดกว่าเมื่อวานที่รันทรู แต่เวทีสูงจัง ต้องแหงนคอมองตลอด เมื่อยนะ มุมมองจากที่นั่งเมื่อวานดูเห็นภาพรวมได้ดีกว่า แต่ที่นั่งวันนี้ หน้าสุด ใกล้มาก เห็นแต่แตมป์คนเดียวเรยฮ่ะ
และแล้วก็ถึงเวลา ...
เพลงแรกเปิดด้วย “มันคงเป็นความรัก” ซึ่งเหมาะมาก และเซอร์ไพรส์นิดๆที่เลือกเพลงนี้เป็นเพลงแรก ทุกทีจะอยู่กับมุกเปิดของ “คนที่คุณก็รู้ว่าใคร” นะ พอเปิดงี้อิชั้นเลยรู้สึกร่าเริงมาก (ชอบเพลงนี้เวอร์ชั่นแสดงสดมาก มันบิ๊วท์ มันซึ้งได้ ในเพลงๆเดียวเลย)
เล่นไปสามเพลงก็ปล่อยความเกรียนอย่างแรก มาแระค่ะ จบคอน เข้าไปเปลี่ยนเสื้อทีนึงแล้วออกมาใหม่ กับคุณอุ๋ย ด้วย “ลืมไปก่อน”
แล้วก็สิ่งที่รอคอยค่ะ “แอนิเมชั่น” เวอร์ชั่นนี้ เจ๋งมาก ข้าน้อยชอบบบ (จริงๆอิชั้นก็ชอบทุกเวอร์ชั่นของเพลงนี้อยู่แล้วนะ)
คือจริงๆจำอะไรไม่ค่อยได้หรอกนะ 5555 เล่าแบบไม่ปะติดปะต่อมากๆ นี่นึกอะไรได้ก็ออกมาเรื่อยๆ
สิ่งที่ชอบอีกอย่างคือ “ทฤษฎีสีชมพู” ชอบแตมป์เล่นกีตาร์แบบนี้อ่ะ เวอร์ชั่นนี้ชอบมาก แต่ตอนรันทรูจริงๆต้องไปขอบคุณสปอนเซอร์กับเล่นเพลงนี้ที่เวทีเล็กกลางฝูงชนนะ แต่ตอนซ้อมแล้วดูเหมือนแตมป์จะมีปัญหากับ ear monitor ไม่ค่อยได้ยินเสียง และเสียงก็สะท้อนมากด้วย ดีเลย์มากด้วย เกรงว่าจะสับสน เลยเปลี่ยนมาเป็นบนเวที ซึ่งคงจะเล่นได้สบายกว่า
จำอะไรไม่ได้เลยจริงๆ แต่ฟินมาก รอบนี้ฟินมากค่ะ >_<
มีอยู่ตอนนึง แตมป์เรียกแท่งไฟเรืองแสงนั่นว่า “แท่งหรรษา” นี่แบบว่า เฮ้ยยย ถึงขั้นหันมามองหน้ากันกับมิ
เฮ้ยยยยย เธอแฝงตัวอยู่ในบอร์ดมานานแล้วใช่ไม๊เนี่ยแตมป์ เธอเป็นใครในบอร์ดเนี่ยยย ซุ่มมานานใช่ไม๊เนี่ยยย
เท่าที่รู้เนี่ย เจ๊เป็นคนแรกที่เรียกสิ่งนั้นว่า “แท่งหรรษา” นะ >_<
อีกตอนนึงที่ฟินคือ ตอนที่แตมป์พูดถึงแฟนๆที่ไปต่อแถว ตอนซื้อบัตรตอนพรีเซล แล้วเธอทำสัญลักษณ์มือแบบนั้น แบบว่ามองมาด้วยใช่มั๊ยเธอ T_T อิชั้นซาบซึ้งใจมากค่ะ และเสียใจเป็นที่สุดที่ไม่ได้ reaction กับ sign นั้นกลับไปนะ นี่คืออย่างเดียวเลย อย่างเดียวจริงๆที่เสียดายในวันนั้นที่ไม่ได้ทำ คือ กำลังอึ้ง และเหนือความคาดหมายมากๆ (ตอนนี้อาจเหมือนมโนไปนะ แต่อิชั้นว่ามันใช่อ่ะ) คือมองไม่ชัด ไม่ชัวร์เพราะไม่ได้ใส่แว่น มองไม่เห็นว่าเธอโฟกัสที่ไหนจริงๆ แต่ตลอดlive ก็เหมือนจะสบตาอยู่หลายทีอยู่นะ //คุณเพื่อนก็บอกว่ามองมาหลายทีอยู่
จริงๆแล้วน่าจะใส่แว่นนะเนี่ย 555 แต่ระยะนั้น อารมณ์นั้น อยากดูแบบไม่มีอะไรกั้นเลย แม้แต่แว่นตา //บ้าไปแร้นนนน
คือแตมป์พยายามมองแฟนๆทุกๆคนแหละ เธอมองไปเรื่อยๆใน hall ร้องเพลงไปก็สอดส่ายสายตาหาแฟนๆไปเรื่อยๆ แต่จังหวะนั้นมันแบบว่า ...
ขอบคุณนะคะ อิชั้นตื้นตันและซาบซึ้งมากค่ะ ขอบคุณจริงๆ
และเรื่องซึ้งๆยังไม่หมดแค่นั้น แตมป์กอล์ฟเล่น “ราตรีสวัสดิ์” อีกแล้ว แล้วเพลงนี้เนี่ย ชั้นร้องไห้ตั้งแต่ฟังครั้งแรกแล้ว (ตั้งแต่ยังไม่ได้รู้จักแสตมป์) lyric นั้นมันโดนใจมาก ฟังเพลงนี้ทีไร น้ำตาเอ่อทุกที แล้วในคอนเสิร์ตนี้มีหรือจะรอด T_T คือพยายามนะ พอเริ่มรู้สึก พอจะปริ่มๆนี่เริ่มตั้งสมาธิแล้ว ว่าอย่าปล่อยอารมณ์พาไปมากกว่านี้นะ คือไม่อยากมาซาบซึ้งอะไรข้างหน้านี่ ^^ //ประเด็นจริงๆคือ รู้สึกข้างหน้ากล้องเยอะเกินไปนะ ชั้นยังไม่อยากมีภาพน้ำตารินออกสื่อที่ไหน 55555
อ่ะ อีกตอนที่ประทับใจมากกก กับ “เพลงที่นานมาแล้วไม่ได้ฟัง” T_T เป็นเพลงนึงที่อิชั้นชอบฟังมาก และชอบให้เธอเล่นมาก แต่ก็อย่างที่แตมป์บอกอ่ะ เพลงนี้ไม่ค่อยได้เล่นเนาะ เมื่อก่อนตอนฟังเพลงนี้รู้สึกว่า คนที่เธอแต่งเพลงนี้ให้นี่ช่างโชคดีจัง นี่เป็นเพลงรักที่แบบว่านุ่มนวลอบอุ่นมากอ่ะ เขียนให้คนที่เธอรักมากๆอ่ะ แล้ววันนี้เธอเล่นเพลงนี้ด้วยหัวใจให้ทุกคนที่อยู่ใน hall อ่ะ ขอบอกตรงๆว่าขนลุกมากกกกก มีความสุขมากนะ ^_^
อ่อ สิ่งที่น่าเสียดายอีกอย่างคือ ไม่ได้ฟังเพลงจากกีตาร์ตัวเก่าเลย แต่แตมป์ก็เอาเขาขึ้นมาอยู่บนเวทีด้วยนะ รักเธอเลย แตมป์ใส่ตัวตนของเธอทั้งหมดลงไปบนเวที (ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ก็ตาม ^^) อย่างท่านำกรี๊ดนั่นมัน .. A…….A’ นิ 55555555
ซึ้งกันพอแล้วเนอะ ต่อไปเป็นโมเมนท์ที่สนุกบ้าง
“กะหล่ำปลี” นี่แบบว่า ตอนรันทรูบอกว่าจะตัดเพลงนี้ออก แต่พอเล่นแล้วเออ มันหนุกมากเลย ร่าเริงมากเลยอ่ะ แตมป์เลยบอกงั้นไม่ตัดแระ 55555 คิดถูกแล้วค่ะ ถ้าตัดจริงจะเสียดายมากเลย เพราะมันสนุกมากจริงๆ >_<
แล้วก็ตอนพี่ป๊อดออกมานี่แบบว่า โดดกันลืมแก่อ่ะข้างหน้า 55555 //หนูชอบ “ตาสว่าง” จริงๆให้ตาย
ต่อด้วย “ลมหายใจ” เพลงแรกที่แตมป์ได้ยินเสียงพี่ป๊อด
และแล้ว คอนเสิร์ตก็ดำเนินมาถึงเพลงสุดท้ายนะกับ “มันคงเป็นความรัก”
ก่อนหน้านั้นเป็น “ความคิด” แบบไม่มีการแปลงเนื้อใดๆ และ “สองหมื่น” อย่างซึ้งงงงงงง T_T
ซึ้งมากกกก
แต่รู้สึกดีจัง ที่แตมป์เลือกที่จะต่ออีกเพลง และไม่จบคอนเสิร์ตแบบซึ้งๆ อึนๆ
ชอบที่เริ่มต้นด้วย “มันคงเป็นความรัก” และจบลงด้วย “มันคงเป็นความรัก” ^_^

16 มีนา เกรียนเดย์ รอบค่ำ .... สุดท้ายยยยย

กับคนแบบแสตมป์อภิวัชร์ มีคอนเสิร์ตกี่รอบ นี่ต้องดูให้หมดทุกรอบนะคะ เพราะชั้นมั่นใจ ว่าถึงแม้จะมีสคริปต์ แต่มันจะไม่เหมือนกันซักรอบอ่ะ //นั่นคือเหตุผลว่าทำไมต้องไปดิ้นรนวิ่งไปหน้าเคาน์เตอร์ไทยทิกเกตเพื่อซื้อบัตรอีกรอบ
รอบนี้เลือกนั่งหน้าแผงคอนโทรล อยากดูบรรยากาศ อยากฟังเสียงดีๆ(พี่บอยเรคคอมเมนท์มา 555)
เปิดมาด้วยเซอร์ไพรส์นิดหน่อย แบบว่า รอบนี้มี VTR ด้วยล่ะ เป็นบรรยากาศตอนวันพรีเซลที่ต่อคิวซื้อบัตรกัน เจอหน้าตัวเองออก VTR อยู่หลายวิ เอ่อ แล้วก็มีตอนสัมภาษณ์อิชั้นด้วย เพิ่งจะเห็นว่าตัวเองตอบอะไรออกไปจริงๆก็ตอนนี้แหละค่ะ 555 ช่างเป็นคำตอบที่ “ไร้อารมณ์” จริงๆ ไร้ passion ใดๆทั้งสิ้น ^^ //และรู้สึกดีกว่ามากที่ไม่ได้ตอบในสิ่งที่เป็นอะไรหวานๆเลี่ยนๆเอียนๆน้ำเน่าๆออกไป กร๊ากกกก แค่นี้ก็เขิลจะแย่แร้น //โชคดีอีกอย่างที่ตัดหน้าม้าแล้ว หน้าอิชั้นเลยไม่เหมือนใน VTR แล้ว
รอบนี้เริ่มเลทเยอะหน่อย เพราะดูเหมือนรถจะติดมาก เลยรอคนดูกันอยู่นานเลย (มีคนบอกว่าเห็นแตมป์มายืนส่องดูแฟนๆอยู่ข้างเวทีอยู่นานมากเลย คงอารมณ์อยากเล่นจะแย่แล้ว)
รอบนี้ทอร์คกันยาวเลยค่ะ นอกสคริปต์กันกระจาย แต่เราว่ารอบบ่ายมุกมันดูพอดีๆกว่านะ ^^ แต่รอบนี้ก็ฮา
และรอบนี้พี่น้อยมาแทนพี่ป๊อดค่ะ โอ้ยยย กรี๊ดกันกระจายอ่ะ พี่น้อยมาร้อง “ทุกสิ่ง” ร้องตามกันลั่น hall
พี่น้อยพลังเหลือเยอะมากพี่ เต้นไปรอบๆเวที อลังการมาก แตมป์ก็สู้แบบไม่ยอมกันเลยทีเดียว
ตอนท้าย พี่น้อยวิ่งไปโดดใส่แตมป์แล้วแตมป์ก็อุ้มพี่น้อยเอาไว้ แล้วร้องเพลงด้วยไมค์ตัวเดียวกัน ช๊อตนี้สาววายกรี๊ดกันกระจายฮ่ะ //จริงๆมีโมเมนท์จิ้นกระจายหลายตอนอยู่นะคะ 55555
จบลงด้วยการนั่งหอบกันทั้งคู่
แล้วพี่น้อยก็บอกว่าแตมป์ควรจะได้เมนทอสซักเม็ดนะ พี่น้อยบอก ถ้าแตมป์จะร้องเพลงใกล้ๆพี่แบบเมื่อกี้ ขอเหอะนะ กลิ่นแตมป์แรงมว๊ากกก นี่พี่พูดจริงๆนะ กร๊ากกกก แล้วก็มีคนโยนเมนทอสขึ้นไปให้พี่น้อยแกะให้แตมป์กิน แตมป์เคี้ยวหยับๆ คือชั้นฮาสีหน้าเธอมากกกก
แล้วก็โดดกันกับ “ตาสว่าง” อีกรอบ กรี๊ดดดด พี่น้อยคะ พี่ไปเอาพลังมาจากไหน >_<
รอบนี้ “เพลงที่นานมาแล้วไม่ได้ฟัง” แตมป์ควบคุมอารมณ์ได้ดีแล้วนะ ไม่ร้องเพลงไปร้องไห้ไปเหมือนสองรอบที่แล้วแระ //แต่ตอนพูดก็ยังซึ้งอยู่ดี
แล้วก็ที่พูดก่อน “สองหมื่น” นั่น ซึ้งนะ ชั้นซึมเหมือนกันนะ เพราะก็รู้สึกเหมือนกันกับเธอเลย
“ใจนึงก็อยากให้ถึงวันที่ 16 มีนา เร็วๆ แต่อีกใจก็ไม่อยากให้ถึง เพราะไม่อยากให้มันจบลงเลย” //แต๊มมมมป์ เธออย่าร้องไห้แบบน้านนนนน
ใช่เลยอ่ะ ความรู้สึกนี้เลย ตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมาก่อนหน้านี้ ชั้นรู้สึกสับสนในชีวิตประมาณนี้ตลอด แล้วตอนนี้ก็ไม่อยากให้มันจบลงเลยจริงๆ
รอบนี้เรานั่งริมทางเดิน แตมป์เลยเดินผ่าน ขี่จักรยานผ่าน เลยได้เจอระยะประชิดสองสามรอบ (แบบมีการ์ดรายล้อมอย่างตรึม ^^)
ตอนท้ายก่อนจะจบคอนเสิร์ตแระ ปรากฏว่าแตมป์ตกเวทีค่ะ ตอนจะลงจากเวทีเล็กกลาง hall ตอนเดินกลับเห็นขากะเผลกเชียว มารู้ทีหลังว่ามือเจ็บด้วย มือม่วงมาเชียวเธอ เจ็บมากไม๊เนี่ย เดี๊ยงกันเลยทีเดียว หายเร็วๆนะคะเธอ
ตอนเดินกลับตบแขนให้กำลังใจเธอไปสองที ^^ ไม่เจ็บนะ 555

โดยส่วนตัวแล้ว เราว่ารอบบ่ายเป็นรอบที่น่าเอาลง DVD มากกว่าอ่ะ มันดูลงตัวกว่า ดูสนุกกว่า ดูบรรยากาศกำลังพอดี และด้วย concept อะไรที่เธอพยายามปูมาตั้งแต่แรกมันแข็งแรงมากกับรอบนี้ ^_^ แต่รอบสุดท้ายก็มีอะไรน่าเก็บนะ (อย่างตอนตกเวที 55555555 กับตอนยอดมนุษย์ 3AM อันนั้น)
 

สุดท้าย นะสุดท้าย แตมป์คะ เธอจัดคอนเสิร์ตทุกปีเลยเหอะ แบบธรรมดาๆก็ได้ แต่ขอเป็นงานคอนเสิร์ต ไม่ใช่อีเวนท์ไม่ใช่ตามผับตามลานเบียร์อะไรแบบนั้น ช้านอยากดู เล่นแบบเพลงหน้าบีไรงี้ก็ได้ ยังอยากฟังอีกหลายเพลงเลยยยยย >_<

ป.ล. เขียนแบบติ่งบ้าง มโนบ้าง จำอะไรได้บ้าง จำไม่ได้บ้าง แทบไม่ได้ถ่ายรูปมาเลย กดชัตเตอร์ไปแค่สองทีแล้วก็รู้สึกว่า พอดีกว่า เอาตัวเอาหัวใจมาซึมซับกับบรรยากาศที่อยู่ตรงหน้าดีกว่า (จริงๆถ้ากล้องดีกว่านี้คงจะอยากถ่ายมากกว่านี้ด้วยมั๊ง 555)
ตอนนี้ก็ตามเก็บบรรยากาศ ตามเก็บรีพอร์ต ตามเก็บรูป ตามเก็บคลิปของแฟนๆทั้งหลาย >_< เต็มไปหมดเลยยยยย

ป.ล. ป.ล.  และถ้าแตมป์เจอหน้านี้ และอ่านมาจนถึงบรรทัดนี้นะ ขอบอกว่า ยินดีด้วยจริงๆ กับสิ่งที่เธอได้รับมันในวันนี้นะ ความพยายามของเธอตั้งแต่วันแรก จนวันนี้เธอคงเห็นด้วยตัวเองแล้ว ว่า “สิ่งนั้น” มันมีอยู่จริง
เก็บสิ่งที่เธอได้รับในวันนี้ไว้ และรักษามันให้ดีๆนะ ^_^
 

Create Date : 18 มีนาคม 2556
Last Update : 13 กรกฎาคม 2563 14:03:00 น.		4 comments
Counter : 2625 Pageviews.
Share Tweet