|
pieces
| *
โปรดจงอย่าร้องไห้ . . .
เจ้าดวงตาดวงใจของฉัน
แม้ความเศร้าที่เธอต้องเผชิญนั้น
จงมองดูมันและยอมรับความเป็นจริง
และเธอ . . .
จะยังมีฉันอยู่เสมอกับทุกสิ่ง
จะยังอยู่เคียงข้างเธอไม่ทอดทิ้ง
จะเป็นที่พักพิงยามอ่อนแรง
เสียใจ . . .
กับน้ำตาที่รินไหลอาบแก้ม
ขอโทษที่ทำให้ความหม่นมัวเคลือบแคลง
มาแต่งแต้มบนใบหน้าที่งดงาม
จะอย่างไร . . .
เวลาจะล่วงเลยไปไม่อาจห้าม
แม้จะภาวนาสักเท่าไรก็ตาม
กาลเวลาที่เลยผ่านไม่กลับคืน
ด้วยความเงียบงัน . . .
ดวงตะวันจะส่องแสงอย่างสดชื่น
แต่งแต้มซึ่งสีสันแห่งวันคืน
ความสดใสจะมาเยี่ยมเยือนจากฟ้าไกล
กาลเวลา . . .
เหมือนความฝันในนิทราที่หลับไหล
ความฝันยามค่ำคืนที่จะเปลี่ยนไป
ยังฝังในดวงตาอยู่นิรันดร์
จะคอยอยู่เคียงข้าง . . .
จนกว่าดอกไม้จะบานอีกครั้ง
จนกว่าจะได้เห็นแสงดวงตะวัน
จนกว่าน้ำตานั้นเหือดแห้งไป
จะคอยจับมือเธออยู่อย่างนั้น . . .
ไม่ว่ามันจะนานสักเท่าไหร่
เงยหน้าขึ้นมองสิดวงใจ
ท้องฟ้าที่สดใสเป็นของเธอ
ฤดูกาล . . .
ช่างอ่อนหวานอ่อนโยนอยู่เสมอ
ด้วยความรักที่ใครสักคนมอบให้เธอ
ไม่ว่าวันคืนที่พบเจอนานเท่าไร
ความรู้สึก . . .
ความรู้สึกเช่นนี้เป็นแบบไหน
ความรู้สึกของความรักที่จริงใจ
ความรู้สึกที่มีให้กันและกัน
ร่างนี้ . . .
ร่างกายที่แม้แตกสลายของตัวฉัน
ทุกอณูแม้เพียงนิดน้อยนั้น
มีพลังอันเข้มแข็งเพื่อโบยบินไป
ข้ามทะเลกว้าง . . .
ที่เวิ้งว้างแม้ไม่เห็นยังจุดหมาย
จะข้ามผ่านซึ่งทุกข์โศกอันมากมาย
ด้วยกำลังใจกำลังกายที่มี
เช่นเดียวกัน . . .
กับแสงตะวันที่สาดส่องบนโลกนี้
ด้วยแสงสว่างในทุกทิวาราตรี
ด้วยแสงนี้ให้ชีวิตดำเนินไป
เช่นเดียวกัน . . .
เพราะมีเธอที่รักฉันจึงอยู่ได้
ทำให้ชีวิตนี้ยังดำเนินต่อไป
ในลมหายใจแห่งรักเป็นนิรันดร์
กับสองมือนี้ . . .
ท่วมท้นไปด้วยรักที่มีอย่างนั้น
อย่าทอดทิ้งความทรงจำของคืนวัน
อย่าให้มันอันตรธานเหือดแห้งไป
วันพรุ่งนี้ . . .
จะตามหาอนาคตที่มีอย่างสดใส
จะเริ่มต้นอย่างค่อยเป็นค่อยไป
จะตามหาวันใหม่ไปด้วยกัน
ด้วยร่างนี้ . . .
ร่างกายที่แม้แตกสลายนั่น
ทุกอณูแม้เพียงนิดน้อยนั้น
มีพลังอันกล้าแข็งเพื่อโบยบินไป
ข้ามทะเลกว้าง . . .
ที่เวิ้งว้างแม้ไม่เห็นยังจุดหมาย
แม้ขอบฟ้าผืนน้ำดูแสนไกล
แต่ฝั่งฝันคงไม่เกินแรงใจที่มี
Create Date : 03 มีนาคม 2548 |
Last Update : 21 พฤศจิกายน 2549 14:57:53 น. |
|
0 comments
|
Counter : 614 Pageviews. |
|
|
|
| |
|
|