|
|
|
แด่.....คนที่ฉันรัก
นานแล้วนะที่เราจากกัน ฉันยังคงต้องเจ็บปวดอยู่เสมอ... เมื่อนึกถึงเรื่องราวของเรา มีบางคนบอกฉันว่า ให้ฉันเขียนเรื่องของฉัน
ผ่านกล่องสี่เหลี่ยมเล็กๆ นี้ ตอนแรกฉันไม่สนใจ เพราะ ไม่อยากจะนึกถึงความเจ็บปวดที่ผ่านมา แต่วันนี้ ฉันจะเขียน
"เผื่อว่าวันนึงเธออาจจะผ่านมาเจอ และได้อ่านมัน และ รู้ถึงความรู้สึกในใจของฉันบ้างสักนิดก็ยังดี"
ไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นยังไงดี แต่ฉันคิดว่าจุดเริ่มต้นมันคงไม่สำคัญ เพราะทุกครั้งมันจะเริ่มต้นด้วยความสุขเสมอ เราจึงไขว่คว้าที่จะเริ่มต้น แต่ไม่ว่าจะเริ่มต้นยังไง สำหรับ ฉันมันสำคัญที่จุดจบ
ที่ฉันยังเจ็บปวดกับความรักน่ะ ไม่ใช่เพราะมันจากฉันไปหรอกนะ ... แต่เป็นเพราะมันยังคงอยู่ต่างหากล่ะ เพราะฉันยังรักเธออยู่ไง
จริงแล้วธรรมชาติของความรัก มักจะไม่ทำร้ายใคร เพียงแต่มันอาจทำให้ฉันมีความสุข จนลืมนึกถึงความทุกข์ มันมีความจริงอยู่ว่า
...เมื่อวันใดที่มีรักมา ก็อาจมีวันที่รักจากได้...
ความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม หลายคนหรือแม้แต่ฉันก็ตาม จึงอดที่จะหลงใหลไปกับมันไม่ได้
เมื่อตอนที่มีรักอยู่ ฉันมักหลอกตัวเองว่า เพราะเรารักเขามาก เขาคงเห็นความตั้งใจหลายอย่าง ของเรา สิ่งดีๆ ที่เราให้เขา เขาคงจะรับ และรักเราตอบ บ้างไม่มากก็น้อย
และเมื่อเขาตอบรับรักของเรา มันจะทำให้เรายึดมั่น ว่าเขาเป็นส่วนหนึ่งของเรา เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเรา ที่จะต้องอยู่กับเราทุกครั้งที่เราต้องการ นานเท่าที่ใจเราต้องการ
"ความรู้สึกอันนี้แหละ คือจุดเริ่มต้นของความเจ็บปวดของฉัน เพราะฝืนกฏธรรมชาติ"
ชีวิตเป็นเรื่องซับซ้อน เข้าใจยาก แต่ในความซับซ้อน มันก็แฝงความเรียบง่ายอย่างที่ฉันนึกไม่ถึง เพราะไม่ว่าสิ่งไหน ไม่ว่าเรื่องอะไร ทุกอย่างล้วนแต่อยู่ในกฏเดียวกัน
"มันจะเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แปรสภาพ แล้วก็จบลง"
รักที่สมหวังอยู่กันจะแก่เฒ่า ก็หนีไม่พ้นกฏข้อนี้ เพราะวันนึง ไม่ว่าฉันหรือเธอก็ต้องตายจากกันไป สิ่งสำคัญ จึงไม่ได้อยู่ที่ว่า วันนี้เธอจะอยู่หรือจากไป สำคัญที่ว่า
....ช่วงที่เรามีเวลาอยู่ด้วยกัน ฉันมีความทรงจำที่ดีดี
ก็เพียงพอแล้ว อย่างน้อย ฉันก็ยังมีอะไรดีดี ที่ทำเพื่อเธอ ให้นึกถึง และยังยิ้มให้ความทรงจำนั้นได้ แม้ว่ามันอาจจะเปื้อนน้ำตาบ้างก็ตาม แล้วเธอล่ะ ยังคิดถึงฉันบ้างหรือเปล่า...
ถึงวันนี้ ฉันจะยังมีน้ำตา ก็คงไม่เป็นไรหรอก เพราะชีวิต ก็เป็นแบบนี้ สุข ก็อยู่กับฉันไม่นาน ทุกข์ ก็อยู่กับฉันไม่นาน ทุกข์ สุขเคยแวะผ่านมาแล้วก็ผ่านไป
เธอก็เป็นอย่างนั้นเหมือนกัน
"เธอทำให้ฉันหัวเราะ เธอทำให้ฉันร้องไห้"
เธอผ่านเข้ามา แล้วเธอก็จากฉันไป
"แต่อย่างน้อย เธอก็ทำให้ฉันเข้าใจชีวิตมากขึ้น เติบโตขึ้น เข้มแข็งขึ้น" เคยตั้งคำถามกับตัวเองว่า
ถ้าเราย้อนเวลากลับไปได้ เราจะแก้ไขอะไรในชีวิต
...ฉันตอบตัวเองว่า ฉันจะไม่แก้ไขอะไรทั้งนั้น เพระสิ่งที่ผ่านมานั้นทำให้ฉันเป็นฉัน เพราะฉันไม่ใช่ใคร และใครก็คงไม่ต้องมาเป็นแบบฉัน วันที่ฉันเจ็บ ฉันก็จะร้องไห้
วันที่ฉันสุข ฉันก็จะหัวเราะ และฉันก็เลือกที่จะรักเธอ แม้ว่าวันนี้
เธอจะจากฉันไปก็ตาม
ฉันจะเก็บมันไว้ สิ่งที่เลวร้ายจะทิ้งมันไป ทำไมนะเหรอ? ก็ชีวิตคือการเรียนรู้นี่นา ห้องเรียนของฉันคือโลกใบนี้ ยังมีอะไรอีกตั้งเยอะ ที่รอให้ฉันพบเจอ ตราบใดที่ฉันยังหายใจ ขอบใจนะสำหรับบทเรียนของเธอ ฉันจะจำว่ามีคนอย่างเธออยู่บนโลก เธอจะยังอยู่ในใจของฉัน
ฉันหวังแค่ว่า วันนึงเธอจะผ่านมาเจอกล่องสี่เหลียมเล็ก ๆนี่ และเธอจะได้อ่านมัน ไม่ว่าวันนี้จะมีเธออยู่หรือไม่มี จะมาหรือไป คงไม่มีความหมายอะไรอีกแล้ว... สำหรับฉัน เธอก็คือ.....คนเคยรัก ... งัย
| Create Date : 17 ธันวาคม 2550 | | |
| Last Update : 17 ธันวาคม 2550 4:23:41 น. |
| Counter : 233 Pageviews. |
| |
|
 |
|
|
|
Ding Ding
ในร้านกาแฟเล็กๆแห่งหนึ่ง มีแขวนกระดิ่งเล็กๆไว้ที่ประตูร้าน ทุกครั้งที่มีแขกเข้าร้าน ก็จะทำให้กระดิ่งนั้นส่งเสียง
ดัง `Ding Ding` วันหนึ่ง มีผู้ชายคนหนึ่งอายุประมาณ 30 กว่าปี เข้ามาในร้านกาแฟ เจ้าของร้านสาวสวยก็
รีบออกมา ต้อนรับให้เขานั่งด้านใน กาแฟแก้วนึงครับ" "ได้ค่ะ รอสักครู่นะคะ" เจ้าของร้านสาวพูดพลางยิ้มให้
อย่างมีมารยาท แล้วก็ไปบดเม็ดกาแฟและตั้งกาต้มกาแฟ ชายหนุ่มนั่งมองหญิงสาวอยู่ตลอด ไม่นานนัก เจ้าของ
ร้านสาวก็นำกาแฟมาเสิรฟให้ที่โต๊ะ ชายหนุ่ม ขอบคุณครับ คุณเพิ่งมาเป็นครั้งแรกใช่ไหม? รู้สึกว่าที่นี่เป็นอย่าง
ไรบ้างคะ? เจ้าของร้านสาวถาม ใช่ครับ ผมรู้สึกว่าที่นี่บรรยากาศดีมากๆเลยครับฉันก็ชอบบรร ยากาศของร้านนี้
มากเหมือนกัน ถึงแม้ว่ากิจการร้านนี้ไม่ค่อยดีนัก ฉันกับสามีก็เสียดายไม่อยากจะปิดร้านทิ้ง ทั้งคู่เงียบไปสักพัก
ผมขอถามอะไรคุณบางอย่างได้ไหมครับ? เอ่อ... ก่อนที่จะถามคุณ ผมอยากจะเล่าเรื่องเรื่องหนึ่งให้คุณฟังก่อน
ชายหนุ่มพูดถามขึ้นมา ได้ค่ะ คุณพูดมาได้เลย เจ้าของร้านสาวก็สนใจที่จะฟัง ชายหนุ่มก็เล่าเรื่องเรื่องหนึ่งซึ่ง
ผ่านมานานมากแล้ว เมื่อก่อนผมมีแฟนคนหนึ่ง เราสองคนก็ตัดสินใจที่จะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันในอนาคตแ ล้ว ความ
รักของเรา สองคนนั้นถึงแม้จะธรรมดา แต่แค่นี้ผมก็พอใจแล้ว เพราะผมรักเธอมาก เพียงแค่มีเธออยู่ข้างๆผมก็มี
ความสุขมากแล้ว แต่ทว่า ความสุขอันนี้มันช่างสั้นนัก หลังจากนั้นก็มีเรื่องร้ายแรงเกิดขึ้น ก่อนหน้าพิธีหมั้นของเรา
สองคนหนึ่งเดือน คืนนั้นผมมีธุระต้องทำ จึงไม่สามารถไปส่งเธอกลับบ้านได้ ในคืนนั้น เธอโดนคนร้ายรุม
ข่มขืน...แล้วหลังจากนั้นเป็นอย่างไรคะ? ความรู้สึกของคุณที่มีต่อเธอเปลี่ยนไปหรือ? เจ้าของร้านสาวถามด้วย
ความสงสาร ถึงแม้จะมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้น ความรักของผมที่มีให้เธอก็คงยังมั่นคง มิได้แปรเปลี่ยนเลยสักนิด ผมก็
ตั้งใจจะจัดพิธีหมั้นขึ้นตามเดิม แต่.. เธอคิดไม่ตก เธอเชื่อว่าเธอไม่ได้เป็นเธอคนเดิมแล้ว ในวันหมั้นของเราสอง
คนวันนั้น เธอผูกคอตาย โชคยังดีที่ว่าพวกเราพบเธอได้เร็ว ช่วยชีวิตเธอไว้ไดEแต่เพราะว่าสมองขาดอ็อกซิเจ็น
นานเกินไป ทำให้ เธออยู่ในสภาพไม่มีความรู้สึกตัว และอาจจะไม่ฟื้นขึ้นมาเลยก็ได้.. สุดท้าย เธอก็ฟื้นขึ้นมา
เมื่อผมรู้ว่าเธอฟื้นขึ้นมาแล้วก็รีบไปหาเธอ แต่พ่อแม่เธอขวางกั้นผมไว้ไม่ให้ไปพบเธอ พวกเขาคุกเข่าลงมาขอร้อง
ผม พูดว่า ลูกสาวเขาตื่นกลัวกับเหตุการณ์เกิดขึ้นกับตัวเธอมาก ตอนนี้ กลายเป็นว่าความทรงจำบางส่วนได้หายไป
หมอบอกว่าเมื่อคนโดนกระตุ้นจิคใจอย่างแรง ก็อาจจะเลือกที่จะหลบหลีกความทางจำอันนั้นโดยการฝังล ึกไว้ใน
ใจตัวเอง ไม่ต้องการที่จะจำเรื่องเลวร้ายนั้นอีก เธอลืมหมดทุกสิ่งทุกอย่างที่เกี่ยวกับเขาด้วย พ่อแม่เธอขอร้องให้
ผมอย่าเพิ่งไปพบเธอสักพัก เขาไม่ต้องการให้เธอนึกถึงเรื่องน่าเศร้านั้นอีก เพราะกลัวว่าเธอจะฆ่าตัวตายอีก ผมให้
สัญญากับพ่อแม่ของเธอไว้ว่าจะไม่ไปพบเธอก่อนจะครบสิบ ปี ถึงแม้จะบังเอิญเจอกันในที่อื่น ก็จะทำเป็นไม่รู้จัก
ไม่ทักทายกันเด็ดขาด ช่วงเวลานั้นมันช่างทรมานยิ่งนัก อยากรักเธอ แต่ไม่อาจทำได้ อยากจะพบหน้าเธอ แต่ก็
ไปพบไม่ได้ วันนี้ เป็นวันครบสิบปีนั้นแล้ว ขอแสดงความยินดีให้ด้วยค่ะ คุณรอคอยมาสิบปีแล้ว ในที่สุดวันนี้ก็
สามารถไปพบเธอได้แล้ว ใช่ครับ แต่ .. ยิ่งใกล้ถึงเวลานี้ ผมก็ยิ่งกลัว สิบปีที่ผ่านมานี้ ความรักผมนั้นยังไม่
เปลี่ยน แต่ตัวเธอล่ะ? ถ้าผมเล่าเรื่องในอดีตให้เธอฟัง เธอก็ยังจำผมไม่ได้ แล้วผมจะทำยังไงดีล่ะ? หรือว่าเธอได้
แต่งงานไปแล้ว ผมควรจะทำเช่นไรดี? เพราะเช่นนี้ ผมอยากจะถามคุณว่า คุณคิดอย่างไร? ถ้าแฟนผมคนนี้แต่ง
งานไปแล้ว ผมควรจะบอกให้เธอ ได้รับรู้เรื่องนี้มั้ย?เจ้าของร้านสาวก็พูดอย่างจริ งใจว่า ถ้าสมมุติว่าเธอมีแฟนแล้ว
ก็ไม่เป็นไร เพราะทั้งสองฝ่ายยังไม่ได้แต่งงานกัน คุณยังมีโอกาศ แต่ถ้าเธอคนนั้นได้แต่งงานมีครอบครัวไปแล้ว
คุณก็ไม่ควรไปทำลายครอบครัวเขาชายหนุ่มได้รับฟังแล้ว ก็แค่ตอบสั้นๆด้วยความผิดหวัง... นั่น
สินะ...`Ding Ding` พอดีเวลานี้ก็มีแขกคนอื่นเข้ามาในร้าน เจ้าของร้านสาวก็พูดกับชายหนุ่มว่า ฉันต้องไป
ต้อนรับแขกแล้ว เชิญตามสบายนะคะ เธอเดินออกไปได้สองก้าว ก็หันกลับมาถามเขาว่า จริงสิ คุณเพิ่งมาที่นี่เป็น
ครั้งแรก ยังไม่ค่อยสนิทกับฉันมากนัก ทำไมถึงเล่าเรื่องนี้ให้ฉันฟังล่ะคะ? เพราะว่า เธอคนนั้นเคยพูดเอาไว้ว่า
หลังแต่งงานแล้ว เธออยากจะเปิดร้านกาแฟเล็กๆอย่างนี้เหมือนกัน ชายหนุ่มคิดสักครู่ถึงตอบออกมา อย่างนี้เอง
หรือคะพูดจบเธอก็หันหลังกลับเดินไปต้อนรับแขกที่เข้า มาใหม่ ชายหนุ่มมองตามร่างของเจ้าของร้านสาวนั้น
น้ำตาเขาค่อยๆหยาดไหลออกมา เขาตัดสินใจไม่บอกเธอว่า แท้จริงแล้วเขามาที่ร้านนี้เพื่ออะไร แฟนของเขาคน
นั้น อยู่ใกล้แค่เอื้อม แต่ความสัมพันธ์ะหว่างเขาและเธอนั้นมันช่างไกลยิ่งนั ก
...กาแฟในแก้วนั้น ก็ไม่รู้เย็นลงตั้งแต่เมื่อไหร่ ....
| Create Date : 17 ธันวาคม 2550 | | |
| Last Update : 17 ธันวาคม 2550 4:18:14 น. |
| Counter : 179 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [