คิดถึงมากแต่เป็นการคิดถึงของฉันฝ่ายเดียว เธอพร่ำสอนฉันเสมอว่าคนเราต้องอยู่กับปัจจุบัน 

ฉันก็กำลังอยู่กับปัจจุบัน แต่บอยครั้งที่ัฉันเผลอคิดถึงคนในอดีตอย่างเธอ 

ห้ามไม่ให้คิดถึง ก็คงยากพอๆก็สั่งให้ตัวเองห้ามหายใจ 

ความคิดถึงทำให้ฉันมีน้ำตา แต่มันไม่ใช่ความเจ็บปวดแบบในอดีต 

ฉันแค่คิดถึงความทรงจำที่ดีๆ คิดถึงความรู้สึกที่เคยมากล้น และตอนที่ฉันคิดถึงเธอ 

ภาพเหล่านั้นมันเอ่อล้น จากใจกลายเป็นน้ำตา

ถ้าถามว่าความคิดถึงที่มีต่อเธอมากขนาดไหน เปรียบเทียบได้กับเม็ดทรายในกำมือ ... 

เป็นอีกวันที่ยังคงคิดถึงเธออยู่ และ ฉันยังคงเต็มใจที่จะคิดถึง...เธอ