Group Blog
 
All blogs
 
ห่างหนึ่งก้าว...รักเราเท่าเดิม




ในความเป็นไปของชีวิต...

คนหลายคนยอมที่จะอยู่เป็นโสด เพียงเพื่อจะได้ใช้ชีวิตให้สุดเหวี่ยงในกรอบของตัวเองอย่างที่ไม่มีใครมาทัดทานได้ เขาเหล่านั้นมักคิดว่า เมื่อความรักเริ่มต้นชีวิตผจญภัยก็พังทลาย เมื่อรับใครอีกคนเข้ามาในชีวิตโลกส่วนตัวของพวกเขาจะล่มสลาย

ความรักกลืนกินโลกใบเดิมของเราไปจริงหรือเปล่า?

ความใกล้ชิดจะทำให้เราสูญเสียจุดยืนที่แท้จริงอย่างนั้นใช่ไหม?

แต่ฉันไม่คิดอย่างนั้น ...

คนเราทุกคนมีโลกกลมๆคนละใบ กว้างบ้าง เล็กบ้าง ตามความพอใจ ในโลกกลมๆใบนั้น เราต่างบรรจุวิถีชีวิต, ความรัก, ความคิด, ความเป็นตัวเอง ไว้อย่างเต็มเปี่ยม และเมื่อความรักปรากฏตัว โลกกลมๆของคนอีกคนก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า

แต่ใช่ว่าเราจะต้องกระโดดออกจากโลกของเราไปอยู่ในโลกของเขาเสียเมื่อไหร่ แล้วก็ไม่มีความจำเป็นใดที่เขาจะต้องกระโดดออกจากโลกของเขามาอยู่ในโลกของเราด้วย

วิธีง่ายๆที่จะทำให้คนสองคนมีโลกใบเดียวกัน โดยไม่ละทิ้งโลกส่วนตัวใบเดิม ก็คือ "การยูเนี่ยน" (union) โลกสองใบเข้าไว้ด้วยกัน มันเป็นวิธีง่ายๆตามหลักคณิตศาสตร์ที่เราเคยเรียนรู้กัน เมื่อวงกลมสองวงคล้องเกี่ยวกันไว้ ส่วนที่อยู่ในเนื้อที่ของกันและกันนั้น เราเรียกว่า "อินเตอร์เซคชั่น" (INTERSECTION) ซึ่งข้อดีของมันก็คือ ช่วยให้วงกลมสองวงที่ไม่คุ้นเคยกันมาก่อนได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ได้แชร์ชีวิตร่วมกัน และมีโลกใบเดียวกัน

ในขณะที่ส่วนอื่นๆ ที่ไม่ได้ถูกอินเตอร์เซคนั้น ก็ยังมีชีวิตของมันต่อไป และมันก็ยังเป็นโลกใบเดิมที่บรรจุความเป็นตัวเองไว้อย่างครบถ้วน

เหมือนความรัก ...

โลกที่คนสองคนเกี่ยวคล้องกันไว้นั่นแหละ คือโลกที่ความรักสร้างขึ้น คือโลกที่คนสองคนจะโอบกอดกันได้ทุกเวลา และแชร์ทุกอย่างร่วมกัน ตั้งแต่กินข้าวด้วยกัน ดูหนังด้วยกัน ฟังเพลงด้วยกัน ห่มผ้าผืนเดียวกันมันเป็นโลกที่แสนอบอุ่นสำหรับคนเหงา

แต่ถ้ารู้สึกว่า อยากกลับไปเยี่ยมเยือนโลกใบเดิมของตัวเองสักหน่อย ก็แค่กระโดดออกจากส่วนที่อินเตอร์เซคชั่นไว้ ห่างออกมาสักหนึ่งก้าว...วิถีชีวิตอิสระของนักผจญภัยก็จะเดินหน้าในขณะที่โลกสองใบก็ไม่ได้แยกจากกันไปไหน เพราะมันเกี่ยวคล้องกันไว้อย่างแน่นหนา

เพราะฉะนั้น ฉันจึงเชื่อว่า ความรักกลืนกินโลกของใครไม่ได้หรอก

นอกเสียจากว่าคนสองคนเต็มใจที่จะเคลื่อนวงกลมเข้าใกล้กันเอง จนซ้อนทับกันมากขึ้นๆ และกลายเป็นวงกลมเดียวกันในที่สุด แล้วมันก็ทำให้ฉันนึกถึงวงกลมของปู่กับย่า, ตากับยาย, แล้วก็พ่อกับแม่ของฉัน ที่ใช้ชีวิตในวงกลมเดียวกันอย่างที่ไม่เคยรู้สึกว่าความรักจะลดน้อยลงไปได้เลย


Create Date : 08 กรกฎาคม 2551
Last Update : 8 กรกฎาคม 2551 15:41:06 น. 6 comments
Counter : 344 Pageviews.
Share

 


โดย: ริวคิ-mawin-maji-minic วันที่: 8 กรกฎาคม 2551 เวลา:16:21:35 น.  

 
ความรัก เป็นปรัชญา

ทุกคนที่ได้กล่าวเอาไว้ ไม่มีผู้ใดผิด แต่ละคนมีเหตุผลสนับสนุนที่แตกต่างกัน

แต่ชอบ ความคิดของ จขบ. น่ะ


โดย: บ้าได้ถ้วย วันที่: 8 กรกฎาคม 2551 เวลา:17:05:21 น.  

 
รักไม่ใช่การครอบครองรักคือการให้....


โดย: KoNSaRaLeW (tanongsak312 ) วันที่: 8 กรกฎาคม 2551 เวลา:17:22:13 น.  

 
เศร้า


โดย:  ซายูริ วันที่: 8 กรกฎาคม 2551 เวลา:18:46:42 น.  

 
โลกเรา โลกของความรัก ไม่หยุดหายใจ...ก็ดิ้นรนกันไป

แวะมาทักทายค่ะ..


โดย: I_sabai วันที่: 8 กรกฎาคม 2551 เวลา:20:33:01 น.  

 


แวะมาทักทายค่ะ


โดย: whitelady วันที่: 8 กรกฎาคม 2551 เวลา:22:09:40 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

teeronin
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]










Friends' blogs
[Add teeronin's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.