Group Blog All Blog |
เรื่อง : เสน่หาไอดิน
นิยายเรื่องนี้ได้แรงบันดาลใจมาจากการที่เป็นคนชอบอยู่กับธรรมชาติ ก็เลยอยากเขียนนิยายที่พระเอกเป็นชาวไร่ เท่่ห์ เข้มแข็งกล้าหาญ หล่อแบบคมเข้ม ส่วนนางเอก ออกแนวผู้หญิงที่เป็นคุณหนูอารมณ์ร้ายๆ เอาแต่ใจ แต่จิตใจดี ขี้สงสาร มีความขี้กลัวบ้างในบางครั้ง เพราะเป็นลูกคนเดียว ที่ทั้งสวย น่ารัก เรียนจบ ป.โท จากเมืองนอก (เราเอาคาแรกเตอร์บางส่วนของคนใกล้ตัว มาใส่ในตัวละครของพระเอก และเอาบางส่วนของเราเอง มาใส่ในตัวนางเอก.. น่าจะเป็นความสวย น่ารักนะ ฮ่าๆๆๆ) นิยายเรื่องนี้ แต่งขึ้นเองล้วนๆ ไม่มีก๊อปปี้ที่ไหนมาเด็ดขาด! และหากมีผู้ไม่หวังดี จะก๊อปปี้นิยายของเรา ขอเตือนว่า.ห้ามเด็ดขาด.เพราะนั่นเป็นสิ่งที่ไม่ดีเลย!) บทที่ 1 เช้าวันนี้อากาศสดใส มธุชา จึงตื่นนอนเร็วขึ้น หญิงสาวลุกจากเตียงนอนเดินเข้าห้องน้ำเพื่อไปชำระร่างกาย ก่อนออกมาแต่งองค์ทรงเครื่อง ด้วยชุดสีชมพูสลับขาว โดยไม่ลืมสวมสร้อยคอกับต่างหูที่ดูเข้าชุดกัน เสียงโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะแต่งตัวร้องดังขึ้น หญิงสาวมองดูชื่อผู้เรียกสายเข้ามาก่อนกรอกเสียงลงไปอย่างคุ้นเคย “ไงจ๊ะ คุณผู้จัดการส่วนตัว กะว่าจะโทรมาปลุกสินะ เสียใจด้วย...วันนี้ฉันตื่นนอนเร็วเป็นพิเศษ...เอาเป็นว่าอีกหนึ่งชั่วโมงไปเจอกัน แค่นี้นะ” สิ้นสุดบทสนทนา มธุชานำโทรศัพท์หย่อนลงในกระเป๋าสะพายสีชมพูสด ก่อนหันมาสำรวจ ความงามของตนเองอีกครั้งที่กระจกเงา “มธุชา...เธอช่างเป็นผู้หญิงที่สวยเสมอเลยนะจ๊ะ จุ๊บ จุ๊บ” หล่อนเอ่ยพร้อมส่งจูบให้กับภาพสะท้อนของตนเองที่กระจกเงาบานใหญ่ ยิ้มอย่างอารมณ์ดีก่อนเดินออกจากห้องพักส่วนตัวที่อยู่บนคอนโดมิเนียมหรูใจกลางเมือง เดินกรีดกรายไปยังรถยนต์สีขาวที่จอดสนิทอยู่ที่ลานจอดรถ ไม่กี่นาทีต่อมา เสียงเครื่องยนต์ดังขึ้นพร้อมกับการเคลื่อนตัวของล้อรถที่บดผิวถนนเสียงดังเอี๊ยดอ๊าด ทำให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมองรถต้นเหตุที่ก่อให้เกิดเสียงแสบสะท้านแก้วหู ด้วยอาการส่ายศรีษะก่อนเปรยออกมาเบาๆ “คุณมธุชาอีกตามเคย” มธุชาเลี้ยวรถเข้ามายังสถานที่นัดพบ และรถของมธุชาเป็นเพียงคันเดียวที่จอดสนิทอยู่บนลานจอดรถของสถานที่แห่งนี้ ในวันนี้มธุชามีนัดถ่ายแบบกับนิตยสารสำหรับผู้หญิงที่เกี่ยวกับคอเลคชั่นเสื้อผ้ารับลมร้อน หลังจากที่มธุชาดับเครื่องยนต์และก้าวลงจากรถ หล่อนเหลียวมองโดยรอบๆ โดยไม่เห็นมีทีมงานสักคน เสียงโทรศัพท์ของมธุชาดังขึ้น หญิงสาวล้วงเข้าไปหยิบขึ้นมาเมื่อเห็นว่าเป็น โมไนย หรือ มะยม ซึ่งเป็นผู้จัดการส่วนตัว มธุชารีบกรอกเสียงลงไปทันที “นี่นายมะยม ฉันมาถึงแล้วนะ ...อะไรนะ! รถของทีมงานนิตยสารเสียอยู่ข้างทาง ห๊า! ทางทีมงานขอเลท อาจจะมาช้าสักชั่วโมง...โอย! วันนี้ฉันอุตส่าห์ตื่นเช้าเป็นพิเศษ แย่จริงๆ เลย” มธุชาทำเสียงหงุดหงิดและบ่นกระปอดกระแปดเล็กน้อย “เอาล่ะ...นายมะยม นายก็รีบๆ มา ฉันไม่อยากอยู่ตรงนี้คนเดียวนานๆ ฉันให้เวลานายแค่สิบนาที ไม่งั้นฉันตัดเงินเดือน เข้าใจไหม!” มธุชา ขู่เสียงดังใส่อีกฝ่ายที่ตอนนี้กำลังยื่นโทรศัพท์มือถือของตนออกห่างจากหู เพราะทนฟังเสียงดังแปดหลอดของเจ้านายสาวแทบไม่ไหว สิ้นสุดการสนทนา มธุชาคิดว่าควรจะใช้เวลาเดินเตร็ดเตร่ดูสถานที่ที่จะทำการถ่ายแบบ เพื่อรอเวลาไปพลางๆ หญิงสาวมองดูอาคารที่ถูกสร้างขึ้นเป็นห้องขนาดสี่เหลี่ยมผืนผ้า ที่ใช้เป็นสตูดิโอในการทำงาน ถึงแม้ว่าหญิงสาวจะคุ้นเคยกับสตูดิโอและสถานที่ถ่ายแบบมานักต่อนักแล้วก็ตาม แต่ในเวลาเช่นนี้ อาคารที่กว้างและเงียบสงัด มธุชาก็อดที่จะหวาดกลัวอยู่ลึกๆ ไม่ได้เพราะเจ้าหล่อนไม่ชอบใจนักกับการที่ต้องอยู่เพียงลำพังคนเดียวในที่ไม่คุ้นเคยมาก่อน ******** ณ ไร่พลอนันต์ ไร่พลอนันต์ มีนาย ภูมิกร พลอนันต์ เป็นเจ้าของไร่แห่งนี้ ซึ่งมีเนื้อที่นับพันๆ ไร่ โดยถูกจัดสรรแบ่งสัดส่วนเป็นทั้งโรงเรือนเพาะเห็ดหลากชนิด ทั้งเห็ดเป๋าฮื้อ เห็ดโคนญี่ปุ่น เห็ดนางฟ้าภูฐาน เห็ดนางฟ้าฮังการี เห็ดหูหนู และเห็ดฟาง และยังมีพื้นที่อีกหลายร้อยไร่ที่ใช้ปลูกส้มกับองุ่น ส่วนพื้นที่ที่เหลือนั้น ภูมิกร ได้จัดแบ่งให้น้องสาวแท้ๆ ของตนคือ ภัคจิรา เป็นผู้ดูแลดอกไม้ต่างๆ ที่ปลูกเอาไว้สำหรับส่งขายในประเทศและต่างประเทศ ในทุกๆ วัน ภูมิกร จะต้องเข้าไปควบคุมดูแลและสั่งงานแก่ผู้ใต้บังคับบัญชาหลายสิบชีวิต ในไร่ผลไม้และที่โรงเรือนเพาะเห็ด กว่าจะเข้ามาภายในบ้านพักเพื่อทานมื้อกลางวันก็ปาเข้าไปเกือบบ่ายสองโมง หลังจากอิ่มกับมื้อเที่ยง ชายหนุ่มก็สวมหมวกพร้อมแว่นตากันแดด ออกไปลุยงานอีกจนถึงเย็นย่ำตะวันตกดินไปแล้ว จึงจะกลับเข้ามาอาบน้ำชำระร่างกาย เปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อลงมาทานอาหารมื้อค่ำ ที่มีคุณ ภาวนา มารดาผู้ที่ครองตัวเป็นม่าย หลังจากที่สูญเสียสามีจากอุบัติเหตุรถคว่ำเมื่อหลายปีก่อน เป็นผู้จัดเตรียมสำรับไว้ให้ที่โต๊ะอาหาร ค่ำวันนี้ หลังจากที่ คุณภาวนา เห็นบุตรชายของตนเองรับประทานอาหารมื้อค่ำเรียบร้อยแล้ว และกำลังนั่งพักผ่อนหย่อนใจรับลมเย็นๆ ที่ระเบียงไม้ จึงเดินเข้าไปใกล้ แล้วหย่อนกายนั่งลงข้างๆ บุตรชาย ก่อนเอื้อมมือไปลูบเรือนผมสีดำด้วยความรักใคร่เอ็นดูแกมห่วงใยแล้วเอ่ยขึ้น “นี่ตาภู แม่ว่าลูกทำงานหนักมากไปแล้วนะ” ชายหนุ่มยกมือหยาบกร้านของตนไปจับยังมือที่อ่อนนุ่มและนิ่มนวล ซึ่งเป็นมือที่คอยโอบอุ้มเลี้ยงดูเขามาตั้งแต่เยาว์วัย ภูมิกรสัมผัสมือข้างนั้นของมรดาอย่างแผ่วเบา ก่อนที่จะเลื่อนลงมาเกาะกุมเอาไว้ตรงบริเวณหน้าอกของตนเองพลางเอ่ยตอบ “ไม่หนักหรอกครับแม่ เพราะนี่คือกิจการของเราเอง...แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ” คุณภาวนา ยกมืออีกข้างเคลื่อนมาลูบไล้ใบหน้าที่คมเข้มของบุตรชาย “แม่ว่า ภูซูบผอมลงไปตั้งเยอะนะ งานทางนี้ยังมีแม่ มียัยภัค แล้วก็มี อายุทธ คอยช่วยอยู่แล้ว...ภู ไม่เห็นต้องห่วงมากมายเลยนะลูก” “เราเพิ่งจะผ่านพ้นช่วงเศรษฐกิจแย่ๆ มา ผมอยากให้อะไรๆ เข้ารูปเข้ารอยและมั่นคงมากกว่านี้” ภูมิกรกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบแต่จริงจัง “แต่ตอนนี้ แม่ก็แก่ลงไปทุกวัน ภู..แม่..อยากอุ้มหลานไวๆ” คุณภาวนาเอ่ยถึงความต้องการของตน “โธ่ แม่ครับ อย่าว่าแต่หลานเลย แค่ผู้หญิงที่จะมาเป็นภรรยา...ผมก็ไม่มีเวลาไปหาอยู่แล้ว” ภูมิกรตอบตามความจริงแกมรู้สึกขบขำเล็กน้อย “ใช่ค่ะแม่” เสียงของภัคจิราแทรกเข้ามาในวงสนทนา “บางที พี่ภู อาจตายด้านไปแล้วก็ได้” ภัคจิรา กล่าวด้วยน้ำเสียงและสีหน้าทะเล้น ก่อนเดินเข้ามาหย่อนร่างนั่งลงใกล้ๆ กับมารดา “จะบ้าเหรอยัยภัค ไปว่าพี่เค้าแบบนั้นได้ไง” คุณภาวนาตำหนิบุตรสาว “ช่างเถอะ เพราะผมรู้ว่ายัยภัคก็คงหนีไม่พ้นเหมือนกัน” “หนีไม่พ้นอะไรพี่ภู” ภัคจิราหันหน้ามาทางพี่ชาย ทำเสียงแหวใส่ “ก็...คอ สระอา นอ...คาน...ไง ฮ่าฮ่าฮ่า” ภูมิกร หัวเราะชอบใจที่แกล้งเอาคืนกับน้องสาวได้ “พี่ภูบ้า! แม่คะ ดูพี่ภูสิคะมาแช่ง ภัค ว่าจะได้ขึ้นคาน” ภัคจิรา ฟ้องมารดาพลางทำหน้างอน “พอกัน...พี่น้องคู่นี้ เฮ้อ..” คุณภาวนา ได้แต่ทอดถอนใจ และตระหนักได้ว่าสิ่งที่ตนปรารถนานั้นเห็นทียังคงอยู่อีกไกล ******** ยังไม่จบ โปรดติดตามต่อไป (ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาเขียน ขออภัยจ้า)
|
radakorn
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ยินดีต้อนรับทุกท่านที่เข้ามาเยี่ยมชมค่ะ เจ้าของบล็อคนี้ชอบอ่านหนังสือทุกแนว จึงทำให้เขียนนิยายหลายแนวไปด้วย และสนใจถนัดเกี่ยวกับการดูแลรักษาสุขภาพร่างกาย รูปร่าง ลดน้ำหนัก ลดความอ้วน หน้าตาผิวพรรณ ความงามต่างๆ พร้อมยังมีสินค้าอาหารเสริมทุกชนิดและเครื่องสำอางของแท้ ของดี ราคาย่อมเยาอีกด้วยค่ะ ติดต่อ หรือ สั่งซื้อสินค้า ได้ที่ 087 - 6811455 อีเมล cakecareshop@gmail.com งานเขียนในเวบนี้ เป็นลิขสิทธิ์ของผู้เขียนได้รับความคุ้มครองตามกฎหมาย ห้ามคัดลอกดัดแปลง เผยแพร่ โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร มิฉะนั้นอาจมีความผิด ตาม พ.ร.บ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 เพื่อนๆ สามารถเข้าชมใน Facebook ได้ค่ะ Friends Blog
|
||||||||||||
