หมอวิสุทธิ์เป็นศาสตราจารย์ ทางการแพทย์ที่จุฬาฯเก่งมากในเรื่องของการทำเด็กหลอดแก้วเป็นอันดับต้นๆ ของเอเชีย มีฐานะดี แต่ชีวิตที่รุ่งโรจน์ ต้องพลิกผันตกต่ำ กลายเป็นนักโทษประหารเพราะการตัดสินใจที่ผิดพลาดมีปัญหาความรัก และแก้ปัญหาง่ายๆ ด้วยการฆ่าภรรยาภายหลังได้รับการลดหย่อนผ่อนโทษตอนนี้จึงออกมาจากคุกได้ เพราะโทษเบาบาง

เสียดายที่ทุ่มเทกับงานการ จนละเลยเรื่องการปฏิบัติธรรมแต่ก่อนในหัวมีแต่งาน ตำรา งานวิชาการ จึงไม่สนใจเรื่องของการฝึกจิตใจไม่ใส่ใจเรื่องการครองสติแต่ตอนนี้พบว่าการเจริญสติ การฝึกจิตใจ สำคัญกว่าวิชาความรู้เสียอีกถ้าท่านรู้ความจริงข้อนี้ตั้งแต่ยังเป็นหนุ่มก็คงจะรีบปฏิบัติธรรมเสียตั้งแต่ตอนนั้นไม่รอให้แก่ก่อน นี่เป็นข้อคิดที่น่าสนใจว่าสุดท้ายคนที่ประสบความสำเร็จวิชาทางโลกแล้ว กลับพบว่าวิชาทางโลกไม่สำคัญเท่ากับการปฏิบัติธรรมและการเจริญสติ

นี่เป็นโศกนาฏกรรมที่เกิดขึ้นกับคนจำนวนมากที่มารู้ว่าวิชาชีวิตหรือการปฏิบัติธรรมเป็นเรื่องสำคัญก็ต่อเมื่อพลั้งเผลอพลั้งพลาดไป แล้วหมอวิสุทธิ์ยังโชคดีที่มีโอกาสแก้ตัวรอดชีวิตกลับมาปฏิบัติธรรมบางคนอาจจะไม่มีโอกาสแก้ตัวเพราะถูกประหารชีวิตไป หรือบางคนอาจจะทำบาปกรรมยิ่งกว่านั้นส่วนเราโชคดี ที่มีโอกาสให้เวลาใส่ใจกับเรื่องนี้