• 2024 coffee & everything in between
• 2023 sip coffee in my own mug
• 2022 just live my life
• 2021 got to let grow
• 2020 blossom in its own time
• 2019 delicate jottings
• 2018 at a time i was sure
• 2017 to live life completely
• 2016 wrapped around petals
• 2015 a little bit bitter
• 2014 keep flowers bloom!
• 2013 cup of coffee on table
• 2012 beginning of next level

a sign behind a window "เรา" ไม่สามารถจะไปบังคับ "คนอื่น" ให้คิด .. เหมือนอย่างที่เราคิดได้ ให้เป็น .. เหมือนอย่างที่เราเป็นได้ ให้ทำ .. เหมือนอย่างที่เราทำได้ :: :: เมื่อวันอาทิตย์ที่ 16 ไปปาร์ตี้ส้มตำกับผองเพื่อนมา ทุกคนสั่งส้มตำปู-ปลาร้ามาซัดกันนัว อิฉันคนเดียวที่ต้องเลี่ยงไปส้มตำไทยใส่กุ้งเผา ด้วยเหตุผลว่า ไม่สามารถกับปลาร้าและปูหมัก ๆ ดำ ๆ ได้เลย ร้านที่ไปรสมือตกเล็กน้อย และก็ค่อนข้างปริมาณลดลงเกือบครึ่งต่อครึ่ง เหนือไปกว่านั้น วัตถุดิบไม่ค่อยสดแล้วด้วย หากก็พยายามคิดว่า เพราะมันเป็นเย็นวันอาทิตย์ ที่ร้านเขาปิดวันจันทร์ อาหารเลยน่าจะรถไฟขบวนสุดท้ายแหละ พอถึงวันจันทร์ที่ 17 ก็ไปทำภาษี นัดเจอเพื่อน ๆ ไปทำในคราวเดียวกัน แต่เรียงลำดับ ฉันต้องจ่ายภาษีเพิ่ม $2,300 ให้ IRS มะเฟืองได้ภาษีคืนจาก IRS $40 ส่วนอีก 2 คน คนนึงได้คืนจาก IRS ประมาณ $4,000 เพาะเคลมรายได้ปีละแค่ 2 หมื่นเหรียญ เลยได้เงินคืนเยอะ แต่ปรากฏว่าโดน IRS หักเงินเก็บไว้เลย เพราะอดีตสามีสร้างหนี้ไว้กับ IRS แล้วไม่ยอมจ่าย พออดีตภรรยาไปทำภาษีก็เลยโดนหักทุกปี ก็งงกันเพราะหย่าแล้วนี่นา เลยต้องทำจดหมายส่งถึง IRS ที่ก็ต้องรอเพราะช่วงนี้ไม่มีคนทำภาษีคนไหนจัดการให้แน่ เนื่องจากได้ไม่คุ้มเสีย ส่วนพวกเราก็งงว่าหักมา 2-3 ปีแล้วยังไม่หมดเหรอ หรือว่าอีตาอดีตสามีเพื่อนมันแกล้งไม่จ่าย ให้มาหักกับภาษีของเพื่อนแทน เพื่อนก็กลุ้ม พวกเราก็ช่วยอะไรไม่ได้ ต้องปล่อยไปตามกรรม ส่วนเพื่อนอีกคนไม่ได้ทำภาษี เพราะเพื่อนอ้างว่าเอาเอกสารมาไม่ครบ จริง ๆ ฉันรู้ว่าเพื่อนยังไม่อยากทำภาษี คาดว่าจะรอวินาทีสุดท้าย เพราะเพื่อนทำบ้านแบ่งห้องให้เช่า น่าจะต้องจ่ายภาษีแบบฟอร์ม 1099 เยอะอยู่แหละ พอจัดการเรื่องภาษีเสร็จก็ยกขบวนกันไปกินอาหารไทย ไปถึงก็เม้าท์มอยกันปานประหนึ่งว่า เมื่อวานไม่ได้เจอกันงั้นแหละ สั่งอาหารแบบล้นโต๊ะเลย หอยจ๊อ ราดหน้า แหนมข้าวทอด คะน้าหมูกรอบ ข้าวคลุกกะปิ ข้าวมันไก่  เกาเหลาเย็นตาโฟ เรียกว่าเมนูล้วนไม่ได้เข้ากันเลย แยกย้ายกันกลับบ้านตอนบ่าย 4 เผอิญฉันรับโทรศัพท์เพื่อนจากซานดิเอโก้ เลยนั่งรอกับมะเฟือง รอจนเบื่อ เลยโทรบอกให้เพื่อนตามไปบริษัทภาษี เพราะฉันจอดรถทิ้งไว้ที่นั่นและโดนขีดชอล์คที่ล้อรถไว้แล้ว เขาให้จอดได้ 2 ชั่วโมง พอดีเพื่อนไปถึงพร้อมกัน เลยรับเงินที่เพื่อนจ่ายหนี้ให้ 1,000 เหรียญ ฉันแกล้งอำว่า ขอเป็นเงินสดได้ไหม (ก็แหม ตอนยืม ยืมเป็นเงินสดนี่นา) แต่เห็นสีหน้าเพื่อนแล้วก็ อืมมม ไม่เป็นไร เช้าวันอังคาร งานยุ่งทั้งวันจนถึงตี 1 เช้าวันพุธก็ยุ่งนิดหน่อย แต่พอหายใจคล่อง ถึงบ่ายวันพฤหัส เริ่มปวดหัวเพราะงานอีก แต่ก็บอกตัวเองทำไปเหอะ ขี้เกียจจะสอนให้ใครตกปลาแล้วล่ะ เย็นวันพฤหัสแวะไปกินข้าวกับพี่ที่ทำงาน คิดถึงเต้าหู้ทอด เลยสั่งเต้าหู้ทอด ไข่เจียว ยำวุ้นเส้น ต้มยำน้ำใส แล้วเจ้าของร้านก็แถมราดหน้าหมูหมักให้ ฉันไม่ได้บอกว่าไม่ชอบหมูหมัก เลยยกทั้งหมดให้รุ่นพี่ที่ไปด้วย พี่สาวก็ชื่นชมซะว่าอร่อย ฉันบอกรุ่นพี่ว่า ขอเลี้ยงนะคะวันนี้ ขอบคุณที่ช่วยงานมาตลอด จ่ายค่าอาหารไป 60 เหรียญ ออกจากร้านอาหารแล้วก็นึกกันว่าไปไหนดี เลยขับรถไป pasadena ดุ่มไปทาง local เพราะฟรีเวย์ติด ไป ulta ซื้อยาสระผมยี่ห้อหนึ่ง ไป ๆ มา ๆ ก็ซื้อนั่นนี่นู่นจ่ายไป $230 อีกแล้ว เพื่อนแวะไป nordstrom rack เดินไปเดินมา ได้ขาสั้นมา 4 ตัว เสื้ออีก 2 รองเท้าสีส้ม 1 ค่าเสียหายอีก 260 เหรียญ บ้าไปแล้วฉัน เดือนนี้ช็อปกระจาย ขับรถไปส่งเพื่อนที่บ้านก็พอดีมะเฟืองโทรมา เลยบอกมะเฟืองเรื่องซื้อของ นางว่า แกกำลังเครียดไง แบบงานเยอะจัด แกเลยใช้วิธีซื้อของบำบัด ก็คงจริง สงสัยเครียด!   Create Date : 22 มีนาคม 2557     Last Update : 22 มีนาคม 2557 9:32:46 น. Counter : 584 Pageviews.   Share Tweet

its happening! 4.7 ปลูกพืชอย่างไร ก็ได้พืชเช่นนั้น ศาสนาพุทธ สอนตามหลักความเป็นจริง กรรม คือผลของการกระทำ และการที่เราจะมีมิตรภาพกับใครสักคน องค์ประกอบมันก็หลากหลาย วุฒิภาวะ สังคม สิ่งแวดล้อม ณ ขณะนั้น เมื่อวานซืน เพิ่งคุยกับเพื่อน ถึงเรื่องแผ่นดินไหวทางเหนือของแคลิฟอร์เนีย เมื่อวันจันทร์ก่อน ว่ามันเหมือนหมุนกลับมาหรือเปล่า เพราะจุดที่เกิดมันเคยเกิดแล้วเมื่อ 100 ปีกว่า แล้วตอนนั้น ก็เกิดตาม ๆ กันมาอีก แผ่นดินไหวเมื่อวันจันทร์ที่แล้ว ช้างส่งไลน์มาทันที แต่แผ่นดินไหว "เช้านี้" บ้านโยกจนฉันตื่นทันที เหมือนกัน 6:25 a.m. ครั้งแรก ตรง north-northwest ของเมือง westwood ความแรงขนาด 4.7. 6:40 a.m. ครั้งที่ 2 ความแรงลดลงเหลือ 4.4 แต่ไม่ไกลจากบ้านฉันที่อยู่แถว la crescenta เท่าไหร่ เลยตื่นซะทั้งที่เข้านอนตอนตี 1 ครึ่งเอง อืมมมมม มันมาแล้วล่ะ ตอนกำลังบันทึกไว้นี่ เสียงเฮลิคอปเตอร์บินเหนือบ้านเพียบเลย! อาจจะตรวจดูฟรีเวย์กันล่ะมั้ง เพราะเดี๋ยวคนก็จะออกไปทำงานกันแล้ว . . ไหน ๆ ก็ ไหน ๆ บันทึกไว้หน่อย ว่าราคาน้ำมันขึ้นสูงอีกแล้ว วันก่อน เติมไปแกลลอนละ $3.96 เมื่อวาน เติมอีกที แกลลอนละ $4.39 แล้ว แต่น้ำดื่มน่าจะแพงกว่า กาแฟเย็นร้านจีน แก้วละ $4.50 . . วันเสาร์ที่ผ่านมา ไปเจอรุ่นพี่คนนั้นที่โทรมานัด คุยกันเรื่องงาน แล้วก็เจอกับรุ่นพี่อีก 2 คนในร้านเดียวกัน อะไรจะโลกแคบขนาดนั้นหนอ ช่วงกลับบ้าน แวะซื้อของไปถวายสังฆทาน ฉันรับภาระเรื่องข้าวของ มะเฟืองดูแลเรื่องดอกไม้กับธูปเทียน ส่วนใหญ่จัดการเรื่องอาหาร และนี่คือของที่เป็นสังฆทานชุดแรก ยาสระผมสูตรดูแลหนังศีรษะ ยาสีฟัน แปรงสีฟัน ไหมขัดฟัน น้ำยาบ้วนปาก คัตต้อนบัด มีดโกนหนวด ครีมโกนหนวด สบู่เหลว เจลล้างมือ สเปรย์ดับกลิ่นห้องน้ำ ผ้าเช็ดมือสีเขียว-สีฟ้า รองเท้าแตะ ครีมแก้ปวดกล้ามเนื้อ น้ำยาล้างจาน น้ำยาล้างห้องน้ำ สก็อตไบรท์ น้ำยาซักผ้า ตะกร้าใส่ผ้า ซองจดหมาย สมุดฉีก ปากกา กระดาษทุกขนาดโรลและแผ่น น้ำดื่ม กาแฟ G7 ทรีอินวัน ชาเจียวกูหล่าน พอเช้าวันอาทิตย์ ตื่นมาดู full house ตอนจบ ก็ไปวัด มะเฟืองมารับ นางขับรถได้มึนหัวมาก ยังคงความเป็นคนขับรถส่ายไปส่ายมา ได้อย่างเสมอต้นเสมอปลาย ไปถึงที่วัดก็ถวายสังฆทาน สวดบังสุกุล กรวดน้ำ ถวายเพล แล้วอิฉันก็ต้องคุยสรุปเรื่อง MH370 ให้เพื่อนฝูงฟังอีกแล้ว โดยอาศัยอานิสงส์จากกระทู้นี้แหละ เงื่อนงำการหายไปของ MH370 โชคดีที่คนไปทำบุญที่วัดมีแค่พวกเรา 5 คน กับป้าที่เพิ่งรู้จักอีกคน เลยคุยกันได้ยาวในเรื่องเหล่านี้ เครดิตภาพจากกระทู้ MH370 จากนั้นเฉพาะเรา 3 คน ก็หารค่าสังฆทาน ค่าดอกไม้ธูปเทียน ค่าอาหาร ตกคนละ 50 เหรียญ เพราะพี่ชายฉันที่เคารพกันช่วยค่าอาหารไป 1/4 แล้ว  คือค่าอาหาร 3 อย่าง 100 เหรียญ แล้วก็แยกทำบุญถวายปัจจัย ตามแต่กำลังทรัพย์ของตน ออกจากวัดแล้ว เบอร์ดี้แยกกลับบ้านก่อน พวกเราที่เหลือ 4 คนเลยไปปาร์ตี้ส้มตำกันต่อ กลับบ้านก็ประมาณ 4 โมงเย็น แต่ยังแวะช้อปปิ้งอีก เพราะมะเฟืองจะคืนเสื้อผ้าที่ซื้อไปวันก่อน กลายเป็น คืน 3 ตัว ซื้อใหม่ 2 ตัว แต่ก็ยังได้เงินคืน 20 กว่าเหรียญ ถือว่าไม่ขาดทุน ฉันก็ว่าจะซื้อ 2 ตัว แต่ลองแล้วไม่ชอบมาก บวกกับเพิ่งสารภาพกับมะเฟืองว่า ซื้อเสื้อใหม่ 19 ตัว เมื่อวันพฤหัสเองนะ แถมกางเกงยีนส์อีก 2 ตัว มะเฟืองจิกกัดซะเลือดสาด อิอิ กลับถึงบ้าน มะเฟืองวิ่งเข้าห้องน้ำ เพราะส้มตำปลาร้าของนางทำพิษ ส่วนฉันที่ไม่กินปลาร้า สั่งส้มตำไทยใส่กุ้งเผาก็ยังโอเค กลางคืนวันอาทิตย์ก็เร่งทำงานจนถึงตี 1.30 เพราะว่าวันนี้วันจันทร์ มีนัดไปทำภาษีแล้ว ความที่ฉันนัดไว้ล่วงหน้า 1 เดือน เพื่อนฝูงอีก 3 คนเลยขอมาร่วมนัดด้วย ก็สรุปว่าจะต้องพาเพื่อนไปทำภาษีด้วย 4 คน ใน 1 ชั่วโมงเนี่ยนะ จะไหวไหมเนี่ยคนทำภาษีของฉัน แถมต้องขับรถไปรับมะเฟือง ที่บ้านนาง ซึ่งคือจุดเกิดแผ่นดินไหวอีกแน่ะ งั้นก็เร่งงานต่อดีกว่าเนอะ แต่เออ .. หนังเรื่องนี้ น่าดู บอล-ยอดจากหนังพาไปเล่าว่า แวบแรกแค่เห็นโปสเตอร์และอ่านเรื่องย่อ ก็น่าสนใจดี แต่พอได้ดูจริงๆ พบว่า " มันน่าตื่นเต้นมาก ๆ ๆ ! " เมื่อวานกลับบ้านมาพร้อมกับคำถามสำคัญในชีวิต และได้รับพลังจากหนังเรื่องนี้มาเป็นกระบุง ... เรื่องย่อ... (จากเพจ way magazine ครับ) ... จะเป็นไปได้ไหม ที่เราจะค้นวิธีที่ทำให้มนุษย์มีความสุขขึ้น และโลกก็มีความสุขขึ้นด้วย?  หนุ่มชาวนิวยอร์คคนหนึ่ง 'หาคำตอบ' โดยการที่ ตัวเขา ภรรยา และลูกสาววัย 2 ขวบ จะทดลองใช้ชีวิต 1 ปีเต็ม ในอพาร์ตเมนต์หลังเดิม โดย...เลิกดูทีวี เลิกดื่มกาแฟ ถอดปลั๊กตู้เย็น ไม่ซื้อน้ำขวด ไม่ซื้อหนังสือพิมพ์หรือนิตยสาร ไม่ช็อปปิ้งเสื้อผ้าใหม่ ซื้อผักปลาอาหารท้องถิ่นเท่านั้น ไม่ขับรถ ไม่ใช้รถไฟฟ้า ไม่ใช้ลิฟต์ (ห้องพักของพวกเขาอยู่ชั้น 9!) ไม่ขึ้นแท็กซี่ ไม่เปิดแอร์ และไม่ใช้กระดาษทิชชู ! //// อืมมมม น่าสนใจนะ และนึกถึงที่ " สืบ นาคะเสถียร " พูดไว้ ไม่ต้องเถียงกันหรอก ว่าเราจะใช้ป่ากันยังไง เพราะป่ามันเหลือน้อยจนไม่ควรใช้มันแล้ว   Create Date : 17 มีนาคม 2557     Last Update : 17 มีนาคม 2557 21:56:46 น. Counter : 1047 Pageviews.   Share Tweet

do you remember มนุษย์, เป็นสิ่งมีชีวิต ที่มีความทรงจำ และความทรงจำนั้น สามารถทั้งพันธนาการ และปลดปล่อยเราได้ :: shunji iwai, ผู้กำกับ love letter [1995]  ภาพอากาศที่แปรปรวน วันวานหมอกลงจัด อีกวัน แดดจ้าซะงั้น งงไปหมด กลัวแผ่นดินไหวมากมายเลยช่วงนี้ เพราะมันเหมือนครบรอบแล้วนะเนี่ย จากวันที่ 4 ถึงวันที่ 14 ปี 2014 นอกจากอากาศจะสลับกันหนาวร้อนคนละวันแล้ว ก็แค่หายเงียบไปกับวังวนยุ่งเหยิงของงาน แบบไม่มีอะไรเหนือกว่านั้น หากก็ยังอยากบันทึกรวบยอด วันที่ 4 อังคารสังหารเช่นเดิม จำได้ว่ากว่าจะเลิกงานก็เกือบเที่ยงคืน เหตุผลเพราะต้องปิดทุกเคสในเดือนที่ผ่านมา เช้าวันพฤหัสต้องรีบเร่งมาก เพราะวันนี้ต้องไปประชุมตอนบ่าย 2 ที่เมือง bell แต่กว่าจะออกไปได้ก็เกือบบ่าย 2 เหตุเพราะมีสาวชาวลาวฉุกเฉินเข้ามา ก็ได้แต่บอกว่า คงช่วยอะไรได้ไม่มาก เพราะไม่ได้นัดล่วงหน้า หากเพราะเป็น "เพื่อนบ้าน" เลย อืมมม ไม่เป็นไร ไปถึงห้องประชุมตอนบ่าย 2.15 สารภาพว่าเหยียบโลด ออกจากสาย 5 เข้า 710 โชคดีที่รถไม่ติดมาก นั่งประชุมไปก็เล่น up กับ chatcha ไป สงสัยสองสาวร่าเริงเกินเหตุ คุณหมอส่งเสียงมาเลย นักเรียนสองคนนั้นเล่นอะไรกัน เลยอ้อมแอ้มปิดเครื่อง และนั่งฟังตาเป๋ง คุณหมอคุยเรื่อง up ด้วย และได้ยินเสียงสั่ง pitsi ให้สั่งซื้อให้คนไข้กลุ่มพิเศษ ก่อนจะบอกทุกคนว่า ต้องขอบใจฉันที่เอามาใช้ แล้วบอกให้ chatcha ใช้ด้วย คุณหมอเลยได้เห็นว่ามันปรับใช้กับคนไข้ได้ แต่ประเด็นนี้ ฉันปฏิเสธก่อนเลยว่า จะไม่รับผิดชอบนะ ให้คนอื่นดูแลไป ก็จบหน้าที่เรื่อง up พอหลังจากทีมหลักประชุมเสร็จ ฉันก็บอกว่าขอไปลิตเติ้ลอินเดียก่อนนะ นัดเพื่อนไว้ 5 โมงครึ่ง แต่ความที่เป็นช่วงเลิกงาน เลยเลือกไป local ขอเลี่ยง freeway ซึ่งดีมาก เพราะขับตรงเส้นเดียวก็ถึงที่นัด เพื่อนชาวอินเดียไปซื้อชุดแขก นางบอกจะใส่ในงานแต่งงานของพี่ชาย ก็พาไปร้านเดิม แล้วก็พบความจริงว่า หนก่อนที่ฉันมาซื้อชุดใส่เล่นกับมะเฟือง ถูกฟันหัวแบะเลย เพราะหนนี้ ซื้อ 2 ตัว 50 เหรียญ ในขณะที่หนก่อน 50 เหรียญ ยังได้ไม่ถึงตัว ก็เลยบอกคนขายว่า ไม่เป็นไรหรอก มันแค่เป็นครั้งสุดท้าย ที่ฉันจะกลับมาเท่านั้นเอง คนขายบอก อดีตคืออดีต มาเริ่มปัจจุบัน สัญญา เจอแขกกับกระต่ายคราวหน้า ฉันจะตีหัวแขกก่อน พอค่ำ ขับรถไปกินที่ร้านแคนคูน เพราะตั้งแต่ประชุมก็ยังไม่ได้กินอะไรเลย มาถึงเช้าวันศุกร์ที่ 7 จนถึงวันอังคารที่ 11 คือการก้มหน้ากับตัวหนังสือยิบยับ หากในความแห้งโหยโรยแรงวันจันทร์ คนที่อยู่ในใจไม่เคยร้างไกล ส่งข้อความสั้น ๆ มาถึง ทราบข่าวแผ่นดินไหว เป็นอย่างไรบ้างครับ take care นะ คิดถึงมากนะช้าง ใจเราไม่เคยไกลกันเลย เช้าวันพุธที่ 12 มีนาคม เป็นวันแรกที่เปลี่ยนเวลาแล้วเหมือนหมดแรง และต้องขอกลับไปนอนหลังตื่นแล้ว จริง ๆ ก็ง่วงมาตั้งแต่วันจันทร์-อังคาร แต่ไม่มีสิทธิ์นอนต่อเพราะงานรออยู่ แต่วันพุธก็ไม่ได้นอนนานมาก เพราะตื่นมาทำงานแล้วก็ใช้ช่วงพักเที่ยงแวะไปหาพี่เจี๊ยบ ให้ช่วยเปลี่ยนน้ำมันเครื่องรถที่ละเลยมานาน ไปถึงก็คุยกับพี่เจี๊ยบเรื่อง MH370 ที่หายไป คุยในฐานะพี่เจี๊ยบเป็นทหารอากาศเก่านั่นเอง ระหว่างคุย พี่เจี๊ยบก็นึกได้ว่าซื้อขนมตาลมาฝาก เลยนั่งกินขนมตาลแบบสำราญใจมาก พอเปลี่ยนน้ำมันเครื่องเสร็จ บอกพี่เจี๊ยบว่า ต้องคิดเงินนะ ไม่งั้นจะงอนแล้ว พี่เจี๊ยบเลยคิด 25 เหรียญ แอบแซวพี่เจี๊ยบว่า อย่างนี้เมื่อไหร่จะรวยคะพี่ ความที่พี่เจี๊ยบคิดเงินแบบน่าตกใจ เลยบอกพี่เจี๊ยบว่า งั้นไปกินก๋วยเตี๋ยวกันค่ะ หนูเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวนะ เลยแวะไปร้านก๋วยเตี๋ยวหน้าโรงพยาบาลไคเซอร์ ผ่านจุดที่รับโอนเงิน แอบแวะไปถามอัตราแลกเปลี่ยน พอรู้ว่า 31.60 ก็เลยโอนเงิน 2,000 เพราะเดี๋ยวนี้ ธนาคารในอเมริกา การจะฝากเงินสดเข้าบัญชีตัวเองแท้ ๆ ยังต้องแสดงไอดี และถ้ามันมากมายก็ยิ่งต้องกรอกฟอร์มระบุที่มา งงกับรัฐบาลอยู่เหมือนกัน แต่ช่างเหอะ โอนมาเข้าบัญชีธนาคารไทยก็ได้ฟระ ขากลับ พี่เจี๊ยบขอแวะอู่ของคนเวียดนาม ระหว่างรอพี่เจี๊ยบ คนที่รอรถทำ smog check ถามว่า ยูจะนั่งมั้ย นั่งได้นะ พอเห็นเขาลุกยืนก็เลยจำต้องนั่ง นั่งเพราะกลับเขาจะเก้อที่เสนอน้ำใจแล้วถูกบอกปัด นั่งอ่านหนังสือรอแล้วก็คุยกับคนที่ลุกให้นั่ง คุยเรื่องรถแหละ พอพี่เจี๊ยบเสร็จธุระก็เลยกลับไปส่งพี่เจี๊ยบที่บ้าน แล้วก็แวะกลับไปนั่งทำงานต่อ เหตุที่ต้องขยันมากมาย เพราะวันพฤหัสต้องออก field trip อีก เช้าวันพฤหัส นั่งทำงานที่ออฟฟิศจนถึง 10.45 ขับรถออกไปรับ sue แบบกะว่า 15 นาทีถึง เพราะออฟฟิศฉันห่างออกไปแค่ 6 ไมล์ ปรากฏว่าพอเข้าสาย 5 north ก่อนจะออก los feliz รถติดมหาศาล เลยออกก่อน 1 exit คือ glendale ปรากฏว่า เฮ้ยยย ติดมากด้วยอะ งงแล้วงานนี้ แต่ก็ทน ๆ ไปจนถึง ขอโทษ sue ที่มาสายไป 15 นาที sue บอก ไม่แปลกใจหรอก เพราะวันนี้ เขาเคลื่อนขบวนมาฝังศพตำรวจที่ตายในหน้าที่น่ะ ฉันก็ อ้าว เหรอ ฝังแล้วเหรอ เป็นตำรวจแอลเอเชื้อชาติเกาหลี ที่โดนรถบรรทุกขับเบียดตกเหว เลย อืมมม ถึงว่ารถติด ออกจากจุดแรกแล้วขับไปตามถนน los feliz ใช้คุณนายจำปูนให้ช่วยหาทางซอกแซกให้ ก็เลยไปรับ anna ได้ทันเวลา จากนั้นก็ไปตรวจงานจุดแรก ใช้เวลาไม่นานก็ลงชื่อ "ผ่าน" ให้ แล้วก็ตรงไปเข้าสาย 101 ต่อด้วย 10 ไปออก atlantic เพราะสาขาที่ 2 อยู่แถวนั้น ใช้เวลาไม่นานก็หมดแรง พอดีพักเที่ยง คือพักบ่ายครึ่งแล้ว เลยตัดสินใจแวะกินอาหารจีน sue แนะนำร้านเหลาจีนแบบราคารถเข็น อาหารสด อร่อย และถูกมากมาย 3 คน อาหาร 5 อย่าง และข้าว 1 โถ รวมทริปและอาหาร จ่ายไป 36 เหรียญ จากนั้นก็แวะไปเบเกอรี่เพื่อซื้อทาร์ตไข่ ชอบ ๆ ๆ แม้จะไม่อร่อยเท่า 85 ดีกรี แต่ก็กินได้ จากนั้นก็โทรไปจุดที่ 3 บอกว่า กำลังจะเข้าไปที่สำนักงานนะ ผู้จัดการแผนกบอกว่ายังไม่พร้อมเลย ดูเวลาแล้วก็ อืมมม นะ เข้าใจเลย ก็เลยแกล้งบอก sue กับ anna ว่า เดี๋ยวสาขา 3 ฉันจะไปให้เองในวันเสาร์นะ เพราะวันเสาร์ ฉันต้องไปที่ bronson พอดี สองสาวเลยดีใจใหญ่ รีบบอกว่า ได้ ได้ งั้นเราไปเดิน outlet กันนะ anna อยากได้กางเกงยีนส์ของ guess ฉันดูเวลา และระยะทางแล้วก็ อืมมม ได้สิ ปะ เดี๋ยวพาไป ถือเป็นโบนัสที่ช่วยทำงานดี ไปถึง outlet เจอร้านแรก H & M ก็แวะแล้ว ฉันได้เสื้อมา 10 ตัว ราคา 245 เหรียญ แต่พอกลับถึงบ้าน พบว่า พนักงานคิดเงินซ้ำ ชาร์จเกินมา 1 ตัว 30 เหรียญ เลยโทรไปที่ร้าน พนักงานบอก ไม่เป็นไร เดี๋ยวคืนเงินกลับให้ในเครดิตการ์ด ก็จบ แต่พอเช้าวันศุกร์ นั่งทำงานอยู่ anna เดินมาเคาะห้องบอกว่า ที่ซื้อกางเกงยีนส์ที่ guess เมื่อวาน ตัวนึง เค้าลืมเอาหมุดแม่เหล็กอีกด้านออก เหลือด้านที่เป็นเข็มยึด ฉันเลยบอกว่า ก็ต้องกลับไปให้เขาดึงออกใช่ไหม anna ว่า ก็ต้องอย่างนั้น ฉันดูแล้วก็ อืมม ดึงเองไม่ออกแน่ เลย โอเค เดี๋ยวเลิกงานวันนี้จะพากลับไป เหตุเพราะ anna ขับรถไม่ได้ นางเพิ่งผ่าตัดมะเร็งกระเพาะอาหารมา เวลามาทำงานก็เรียกรถที่ซิตี้บริการให้ฟรีนั่งมา รถไปรับถึงหน้าบ้าน ส่งถึงที่ทำงาน จ่ายแค่ทิป 2 เหรียญ 50 เท่านั้น เกิดเหตุเช่นนี้ ฉันก็เลยไปให้ได้ คุยกันแล้วก็ฮา ๆ ว่าพวกเรานี่ ซื้อของทีไรไม่ค่อยตรวจดูอะไรหรอกนะ แต่นั่นแหละ เดี๋ยวก็ลืม และทำแบบเดิมอีก พูดถึง H & M แล้วนึกถึง office depot เมื่อวันไหนสักวันจำไม่ได้ โทนเนอร์หมดก็เลยแวะไปซื้อตอนออกไปทำงาน เพราะถ้าสั่งออนไลน์จะได้รับไม่ทันงานที่ต้องพิมพ์ พอไปถึงก็ซื้อ 2 อัน ราคา 188 เหรียญ ยื่นเงิน ยื่นบัตรสะสมแต้มแบบ cash back พนักงานดูเอ๋อ ๆ หน่อย แต่ไม่ได้สนใจอะไร พอเดินกลับไปที่รถก็ อ้าว ... ไม่ได้สแกนบัตรสะสมแต้มให้นี่หว่า เลยเดินกลับเข้าไปอีก ไปบอกพนักงานตรงแคชเชียร์ นางเป็นชาวจีนก็ตอบว่า แก้ไขไม่ได้ ทำให้ไม่ได้ สแกนไม่ได้ว่างั้นเถอะ ฉันก็บอกว่า ยากตรงไหน แค่ทำการรับสินค้าคืน  แล้วก็ขายใหม่ แล้วสแกนบัตรสะสมแต้มเข้าไป นางก็ยืนยันแบบเดิม ฉันก็บอกว่า งั้นขอพบกับผู้จัดการละกัน นางบอก นางไปตามไม่ได้ เดี๋ยวลูกค้าคนอื่นเข้ามาไม่เจอ  ฉันบอกว่า โอเค กดโทรตาม จะกดจาก small talk ที่เสียบรูหูอยู่นั่นก็ได้ หรือกดโทร หรือประกาศเรียกก็ได้ นางบอก เอ่อ ยูถามตลอด เลยไม่ได้โทร ฉันมองหน้านางแบบสายตาเริ่มนิ่ง ๆ แล้ว ไปเปิดกล้องวงจรปิดกันเถอะ แล้วจะเห็นว่าฉันพูดอยู่ 2 ประโยคนั่นแหละ ยูเป็นพนักงานที่พูดมากต่างหาก สรุป ผู้จัดการมาก็จัดการแก้ไขให้ง่าย ๆ ฉันเลยคุยกับผู้จัดการว่า น่าจะเลือกพนักงานที่มารยาทดีกว่านี้นะ ผู้จัดการก็ขอโทษและบอกว่า นางสองคนนี้ (คนที่คิดเงินคนแรก กับคนที่กวนทีนฉัน) ทำผิดประจำ ฉันก็ อ้าว แล้วทำไมยังให้อยู่แคชเชียร์ล่ะ เฮ้อ ...   Create Date : 15 มีนาคม 2557     Last Update : 15 มีนาคม 2557 11:14:07 น. Counter : 724 Pageviews.   Share Tweet

have not much to hope จะผิดมาก ผิดน้อย ...มันไม่สำคัญหรอก มันสำคัญที่ว่า เราจะสำนึกผิดรึเปล่า :: ชัมบาลา จริงนะ "โลกของเราขาวไม่เท่ากัน" จริง ๆ พยายามนิ่งให้มากที่สุด เมื่อพบว่าวันนี้มันช่างไม่ใช่วันของเรา เริ่มจากแผนกโภชนาการบอกว่า ไม่สามารถต่อสัญญากับบริษัทเดิมได้ ฉันก็ อืมมม ไม่เป็นไร ค่อยหาเจ้าใหม่ อีกสักพัก ฝ่ายพีอาร์บอก อาร์ตเวิร์ควีคนี้ยังไม่ได้นะ กับนายบอกว่า ให้ยูมาคุมงานเดือนพฤษภาคม และฝ่ายจัดเลี้ยงขอเบิกงบก่อน ฉันก็ เอ่อ มันเกี่ยวอะไรกับงานดิฉันคะคุณ คนโทรมาอึ้งเงียบแล้วตอบ งั้นเดี๋ยวตามอาร์ตเวิร์คเอง และเรื่องงานเดือนพฤษภาคมจะนำร่างส่งมาให้ดูนะ ส่วนเรื่องงบ เดี๋ยวให้เบิกกับฝ่ายพีอาร์ก่อนละกัน ฉันนั่งเงียบ นั่นมันก็คือสิ่งที่ยูต้องทำ ก่อนจะยกหูโทรศัพท์มาหาฉัน มิใช่ ฤ . . นั่งทำงานไปสักพัก คราวนี้ shit hits the fan ขนานแท้ . . จริง ๆ เรื่องมันเกิดต่อมาจากวีคที่แล้ว เมื่อฉันเลือกให้โอกาสกับคนบางคนได้ทำงานให้ฉัน อีกครั้ง ในเคสนี้จริง ๆ ฉันมีคนที่ไว้ใจได้อยู่แล้ว 2 ทีมแบบมืออาชีพ ชนิดไม่ต้องสั่งกันมาก หากเมื่อเห็นว่า 2 ทีมนั้นได้รับงานไปเยอะมาก แบบว่ารับงานไปจนล้น ชนิดกำไรจากหน่วยงานฉันไปเพียบแล้ว และเมื่อ คริสตี้ คนทำงานเก่า มาเอ่ยของานไว้ ฉันก็ อ๊ะ งั้นเอางานนี้ไปทำละกัน ง่าย ๆ ไม่มีอะไรยาก แรกสุด ช่วยไปหาข้อมูลนำเสนอสินค้าตัวนี้พร้อมราคามาก่อน คริสตี้ก็อย่างไว จัดการยกหูโทรมาบอก ฉันตอบว่า ขอเป็นลายลักษณ์อักษรพร้อมราคา เพื่อจะได้เปรียบเทียบ นางก็ชะงักไป อ๊ะ ผ่านไป 2-3 วัน ได้รายละเอียดสินค้า A มา แต่ไม่มีราคา ได้ราคาสินค้า B แต่ไม่มีรายละเอียด แถมยังโทรมาเสนอสินค้า C แต่ไม่มีของนะ ฉันเริ่มนับ 1-2-3-4 .. และรอไม่ได้ หาข้อมูลเองละกัน ตกลงเลือกสินค้า B เกรด A นะ ไปหาราคามา นางได้ราคามา $1,820 ต่อ 1 ยูนิต จริง ๆ ฉันมีสิทธิ์จะสืบราคาจากที่อื่น แต่ไม่เป็นไร ถือว่าให้โอกาสคนน่า ตอบไปว่า โอเค ตกลง ขอรายละเอียดของสเปคสินค้าแบบคอนเฟิร์ม นางส่งมาให้ในอีก 2-3 วันต่อมา ฉันนั่งอ่านเมื่อวันศุกร์ที่ดูเหมือนจะปกติ แต่แล้วสายตาก็ขวับ ... อ้าวววว ฉันขอสินค้าสีดำเท่านั้นนี่นา เป็นสีที่ขายทั่วไป - ไม่ใช้สีผสมพิเศษ เพราะว่าของเดิมก็เป็นสีดำอยู่แล้ว จะได้มามิกซ์รวมกลุ่มกับของเดิมได้เลย นางตกใจที่ทำผิด โทรมาขอโทษ ฉันบอก ไม่เป็นไร ยูไปแก้สีให้ถูกต้องเท่านั้นล่ะ วันเสาร์ นางส่ง P.O. ใหม่มาให้ บอกว่า ไอสั่งยกเลิกสีพิเศษไปให้แล้วล่ะ และสั่งอีกสีให้ สวยดี แต่ว่าต้องรอผลิตก่อนนะ เท่านั้นล่ะ ควันออกหู คริสตี้ เธอมีสิทธิ์อะไรมาตัดสินใจเปลี่ยนคำสั่งฉัน ฉันบอกสินค้า B เกรด A สีดำสีนี้ เท่านั้น ' เอ่อ ก็แบบไอคิดว่าสีเทาเข้มจะสวยกว่า ' คำตอบเดียวคือ ขอตามสเปคที่กำหนดไป ถ้าทำไม่ได้ ก็ไม่ต้องทำ ฉันให้บริษัทเจซซิก้า หรือบริษัทโทนี่ทำได้ นางก็ โอ้ โอ้ ทำได้ ทำได้ ฉันถามย้ำไปอีกข้อ เธอยังไม่บอกเลยนะว่า จะส่งสินค้าเมื่อไหร่ อย่าลืมข้อนี้ล่ะ ผ่านมาวันนี้ วันจันทร์ นางส่งใบ P.O. คอนเฟิร์มมารอในอีเมล์ฉันใหม่อีกฉบับ รอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ เปิดออกอ่าน อะนะหล่อน คำตอบเรื่องวันส่งสินค้าก็ยังคงไม่ตอบ ราคาสินค้าก็ไม่ได้ระบุใน P.O. ฉันเขียนอีเมล์กลับไปถาม ราคาสีดำเท่าไหร่ ราคาต่อหน่วยควรจะลดลง เพราะราคา 1,820 คือราคาของสีผสมพิเศษ ดังนั้น สีดำและสีขาวเท่าที่ทราบ ในท้องตลาดจะลดลงไปอีกหน่วยละ 50 เหรียญ ช่วยคอนเฟิร์มราคามาใหม่ด้วย นางเงียบไป 3-4 ชั่วโมง ตะกี้ โทรมา ฉันรับสาย นางส่งเสียงหัวเราะมาก่อนเลย ฉันรู้แล้ว บางอย่างผิดพลาดอีกแน่นอน และจริงแท้แน่นอน  เอ่อ ราคาผิดตั้งแต่ต้น กดราคาผิดมาให้  ขอโทษนะ ขอโทษนะ โกรธได้นะ โกรธไอได้เลยนะ ราคา 1,820 ผิดตั้งแต่ต้นเลย ตอนนี้ราคาทั่วไปอยู่ที่ 1,840 นะ ไอ quote ราคาผิด แต่คุณจะจ่ายแค่ 1,820 ก็ได้นะ แต่ลดกว่านี้ไม่ได้ เพราะไอผิดพลาดตั้งแต่ต้น ... เกิดมาไม่เคยนิ่งขนาดนี้ " ok, bye " ห๊า อะไรนะ " ไม่อยากพูดตอนนี้ โอเค บาย " เอ่อ ขอโทษนะ " โอเค บาย " . . พูดไม่ออก ปวดหัวตุบ ๆ เลยงานนี้   Create Date : 04 มีนาคม 2557     Last Update : 4 มีนาคม 2557 5:46:40 น. Counter : 634 Pageviews.   Share Tweet

little enchanted stratagem มีโลกที่โหดร้ายอยู่ข้างนอกนั่น และไม่ว่าคุณจะชอบมันหรือไม่ มันก็จะเข้ามาหาคุณอยู่ดี :: american beauty ช่วงอารมณ์นี้ แม่บอกว่า เล่าหน่อยลูกว่ากินอะไรบ้างวัน ๆ บอกแม่ว่า เดี๋ยวจะเขียนเล่านะคะ เพราะจะให้เล่าทางโทรศัพท์ข้ามโลกนี่ก็...เนาะ อย่างเช้านี้ตื่นมา 9.20 ที่สายมาก แต่ปกติสำหรับอาทิตย์ยะเยือก เปิดตู้เย็นเจอหมูที่ซื้อจาก trader joe's  แพ็คนึง 5 ชิ้น ราคา 5.69 เหรียญ เอามาผัดกับแอสปารากัสกำละ 1.99 เหรียญ แบ่งผัดน้ำมันหอยก็ได้ 2-3 มื้อแน่ะ มันก็คุ้มนะ อย่างน้อยก็คุ้มกว่าออกไปซื้อที่ร้านอาหาร ซึ่งนอกจากจะได้ปริมาณนิดเดียวแล้ว ก็ยังเสี่ยงเจอผงชูรสต่าง ๆ นานา รวมทั้งเสียภาษีค่าปรุงอีกร่วม 10% แม่ก็ อ้อ อ่อ เข้าใจ เขียนละเอียดกว่าจริง เพราะตอนพูดก็บอกว่า มื้อเที่ยงทานข้าวกับแอสปารากัสผัดหมูค่ะ พอเล่าว่าถ้าเขียน จะได้รายละเอียดครบถ้วนนะแม่ แม่ก็บอกทันทีงั้นเขียนไว้ละกัน จะได้ให้พ่อมาอ่านด้วย เหตุก็เพราะว่า คุณนายกำลังเห่อ iPad เลยอยากอ่านดะนั่นเองค่ะ เช้าวันอาทิตย์ หลังจากนอนดึกมากในคืนวันเสาร์ ก็พบว่าตื่นสาย และเมื่ออากาศยะเยือกขนาดนี้ เลยเลือกอยู่บ้านมากกว่าจะอยากไปไหน มะเฟืองโทรมาเม้าท์มอยเรื่อง full house thai แล้วก็กรี๊ด ๆ กัน 2 คน จากนั้นก็นั่งทำงานมาเรื่อย ๆ จนตอนนี้ 4.52 เย็นแล้ว นั่งดู the voice kid จนจบ ชอบพี่ปั๋งกับพี่สุเมธ แบบว่าฮาดี และก็รู้สึกว่า ปานกับซานิก็น่ารัก ทั้งที่เมื่อปีก่อน ออกแนวเฉย ๆ มาก สรุปได้เองว่า เพราะคุ้นละมั้ง คุ้นมาก สังเกตมาก ก็เลยชอบได้ จริงนะคนเรา พอนับเนื่องว่ารู้จัก และถ้าไม่เลวร้ายมาก ก็ไม่ยากที่จะรู้สึกชอบพอกันขึ้นมา   Create Date : 03 มีนาคม 2557     Last Update : 3 มีนาคม 2557 7:56:23 น. Counter : 577 Pageviews.   Share Tweet

• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com