Bloggang.com : พุดดิ้งรสกาแฟ

i hear your voice, ซีรี่ย์เกาหลี

ไม่กี่วันก่อน
บ้านในซอยถัดไป เกิดไฟไหม้

ความที่เจ้าของบ้านไม่อยู่

กว่าจะรู้ว่าไฟไหม้ก็ตอนที่เห็นเปลวไฟบนดาดฟ้าแล้ว

ฉันเองได้กลิ่นไหม้แหละ
แต่คิดว่าคงมีบ้านไหนจุดเตาผิง

สรุปผลว่าไหม้ลามไป 2 หลัง

แว่วว่าเจ้าของบ้านไม่ได้ขนต้นคริสต์มาสแห้งไปทิ้ง

ครั้นเจอลมแรง ๆ ในช่วงที่ผ่านมา

แบบพัดเข้าหน้าต่างจนทำให้ต้นไม้ล้ม

ก็คงไปชนกับเตาผิงหรือเปล่า

เดานะเดา เพราะมันไหม้ไปแล้ว

ถัดมาวีคก่อน

ไฟป่าไหม้ภูเขาในเมือง azusa เพราะเด็กจุดไฟเล่น

ไหม้อยู่หลายวัน

เมืองย่านนั้นขี้เถ้าคลุ้ง

วันนี้เจอทิน่า กับเฮเลนที่ออฟฟิศ

สองนางก็บ่นเรื่องนี้

บอกว่าแสบจมูกไปหมดแล้ว

ฉันเลยโอโห ขนาดสองคนนี้อยู่เมือง rosemead นะ

ควันไฟยังลอยลมมาถึงเลย

น่ากลัวจริง ๆ

แม่เงียบเสียงไป 10 กว่าวัน

ได้แต่คุยกับพ่อ และน้องคนเล็ก

พอเช้านี้ นึกยังไงไม่รู้ ประมาณว่าเดี๋ยวจะถามน้องซิว่า

"แม่ไปไหน รู้มั้ย"

ปรากฎว่า 6.49 แม่โทรมาหาพอดี

แม่บอกว่า

สายโทรศัพท์บ้าน คือสายรวมมั้ง เกิดไฟไหม้ขึ้น

เจ้าหน้าที่เพิ่งมาซ่อมเสร็จวันนี้

พอถาม..อ้าว แล้วมือถือแม่ล่ะไปไหน

แม่บอก

ไม่ได้ใช้ ไม่รู้วางไว้ห้องไหนแล้ว

เสียงน้าตะโกนแซวแว่วว่า

จริงเหรอพี่ ไม่บอกลูกสาวล่ะว่าไปไหนมา

ฟังแล้วขำ ๆ แต่แอบปวดหัว

เลยพอวางสายก็จัดการคุยกับน้อง

ให้ห้ามแม่ว่า ห้ามไปอีก

เพิ่งหายป่วยแท้ ๆ ทำซ่าไปได้นะแม่นะ

เรื่องเลือดรักชาติแรงกล้านี้ของแม่

เป็นเรื่องที่พวกเราแปลกใจกันมากมาย

เพราะแม่เป็นผู้หญิงผิวขาว ตัวเล็ก ๆ ยิ้มหวาน ๆ

และค่อนข้างจะคุณผู้หญิงมาก

วัน ๆ แม่ก็ไม่ได้ทำอะไร นอกจากเอกสารการเงิน

ที่แม่ชอบมาก

กับงานสอนแบบวิทยากรพิเศษ (แล้ว) บ้างบางวัน

แล้วก็ชอบเดินสายบรรยายนั่นนี่นู่น

หรือถ้าไม่ไปไหน แม่ก็จะง่วนอยู่กับการจัดดอกไม้

จะดอกไม้สด หรือดอกไม้ประดิษฐ์

คุณนายก็สามารถ

แล้วผู้หญิงอย่างนี้อะนะ ที่ยอมลุกขึ้นออกจากบ้าน

เพื่อไปทำอะไร ๆ แบบที่ไม่คิดว่าแม่จะไป

แต่เราก็ไม่ห้าม เพราะมันคือสิทธิส่วนตัว

หาก...ก็ต้องมั่นใจว่าจะระวังตัวเองดี ๆ

อย่าลืมว่าคุณนายเพิ่งหาย (เกือบ) ดีจากอาการป่วย

นะจ๊ะนะ

เอาว่าที่แม่แกล้งทำมือถือหาย

นั่นเพราะกลัวลูก ๆ โทรไปยินเสียงอึกทึกในถิ่นที่แม่อยู่ละมัง

เลยบอกแล้วว่าช่วยกรุณานำมือถือติดตัวไปด้วย

แล้วจะไปไหนก็ขอให้บอกคนที่บ้านสักนิด

ขอเท่านั้นล่ะนะคะคุณนาย

...

วันนี้วันเสาร์ ปกติหยุด หรือไม่ก็ไปทำบุญ

แต่เสาร์นี้ ต้องไปทำงานบ่าย

ไปถึงก็นั่งทำงานแบบเรื่อย ๆ เสร็จเรียบร้อยก็กลับบ้าน

ระหว่างทางรับโทรศัพท์ 2 สาย

ทั้งที่ไม่ชอบรับโทรศัพท์ตอนขับรถ

แต่ 2 สายนี้ก็ต้องรับ

คนแรก คือรุ่นพี่ที่เป็นมะเร็งขั้นที่ 3

รายงานผลเรื่องการตรวจเมื่อวันศุกร์

ฟัง ฟัง ฟัง และฟัง

และบอกหลังจากคิดถึงตารางงานวันจันทร์-อังคาร

อืมมมมม คิวงานหนูแน่นเลยค่ะ

แต่วันศุกร์เช้า จะพอได้ ช้าไปมั้ยคะ

พอคำตอบว่ารอได้ ฉันก็สรุป

หนูจะขับรถพาพี่ไปเองค่ะ

แอบคิดในใจนิด ๆ ว่า

แล้วลูกสาวพี่ตั้ง 2 คนนั้น ทำไมไม่พาพี่ไปเองหนอ

แต่ไม่ได้เอ่ย

เรื่องบางเรื่อง เงียบดีกว่า

วางสายแล้วก็นึก ๆ ว่าแล้วคนไข้อีกรายล่ะ

อืมมมมมม

เดี๋ยวคงต้องรออีกสักพักสำหรับรายนี้
แล้วค่อยย่องไปเยี่ยม

ขับรถเกือบถึงบ้าน พี่โซโทรมา

จริง ๆ ไม่ค่อยรับสายพี่โซเท่าไหร่นัก

แต่หนนี้จำต้องรับ เพราะมีคดีกันอยู่ในกลุ่ม

และชื่อฉันถูกขอยืมไปเป็นหนังหน้าไฟ

พี่โซถามว่า

เจ๊ถามหนูหน่อยนะ ไม่ใช่หนูใช่มั้ยลูกที่เป็นตัวตั้งตัวตี

เพราะเจ๊มั่นใจว่า

หนูน่ะนะเป็นคนแบบ "ยังไงก็ได้" อะไรก็ได้

อืมมมมมมมมมมมม

ช่างมันเหอะค่ะเจ๊ ว่าแต่เจ๊มีอะไร

ก็เจ๊บอกพวกมันว่า

เจ๊กะหนูน่ะสนิทกัน

ถ้าอิหนูมันมีมัญหาเรื่องนี้ เจ๊จะคุยกะมันเอง

เจ๊เลยโทรมาคุย

อืมมมมมมมมมมมมม

ช่างมันเหอะเจ๊ ทุกคนก็ต้องเคารพกฎอะนะ

เมื่อต่างก็มีเหตุผล หนูน่ะยังไงก็ได้

เอาว่าเสียงส่วนใหญ่ละกันค่ะเจ๊

เห็นมะ เจ๊ว่าแล้ว ว่าต้นตอไม่ใช่หนู

บอกเจ๊ได้มั้ย ใครมันต้นคิดเอาชื่อหนูมาอ้าง

ฉันหัวเราะเสียงดังเลย

"ไม่เป็นไรเจ๊ คนอ้างเขาบอกหนูแล้ว

หนูก็บอกแล้วว่า ตามใจ หนูไม่แคร์หรอก

จะพูดอะไรก็พูดไปเหอะ"

เลยเป็นที่มาของวลีล่าสุดในกลุ่ม

เนื้อ...หนูก็ไม่กิน หมู...หนูก็ไม่ชอบ

หนังไก่อบกรอบ ๆ หนูก็ไม่ได้ชิม

ยังทิ้งกระดูกให้หนูเก็บกวาดอีกนะ

ก็สรุปว่าถึงอ้างชื่อฉัน

เจ๊โซเขาก็ไม่เชื่อหรอกว่ามันเป็นไอเดียของฉันน่ะ

บอกแล้วว่า

เจ๊โซน่ะแกรู้จักฉันดีเกินไป๊เกินไป

ผลสุดท้ายก็วกกลับมาสู่ข้อกำหนดเดิม

บ้านเจ๊โซ วันศุกร์ ไม่กำหนดเวลา

เคสนี้ปวดหัวจนต้องขอบันทึกไว้เป็นหลักฐานว่า

โดนแอบอ้างชื่อมา 1 สัปดาห์

แต่ว่าไม่สำเร็จ

เฮ้อ...เหนื่อยด้วย ง่วงด้วย

แต่เดี๋ยว ๆ นึกก่อนว่าวันที่ผ่านมาไปทำอะไรบ้าง

นอกเหนือจากงาน

หรือว่าจะ "ช่างมันเหอะ" ผ่านแล้วผ่านเลยละกันนะ