• 2024 coffee & everything in between
• 2023 sip coffee in my own mug
• 2022 just live my life
• 2021 got to let grow
• 2020 blossom in its own time
• 2019 delicate jottings
• 2018 at a time i was sure
• 2017 to live life completely
• 2016 wrapped around petals
• 2015 a little bit bitter
• 2014 keep flowers bloom!
• 2013 cup of coffee on table
• 2012 beginning of next level

they do not perceive it nothing is permanent in this wicked world, not even our troubles. :: charlie chaplin ไม่มีอะไรคงทนถาวรเลยสักอย่างในโลกที่โหดร้าย ไม่, แม้กระทั่ง 'ความทุกข์' ในชีวิต ทันทีที่ความรู้สึก 'ชะงักกึก' ผุดขึ้นในใจ เพราะยินบางเสียงเรียกร้อง เรื่องงานชิ้นสำคัญ ช่างเรียกร้องอย่างไม่ได้สำเหนียกเลยว่า การสั่งเช่นนั้น มันบ่งบอกถึงความแสนจะเห็นแก่ตัว อย่างไร้สำนึก แต่ก็ได้แค่นั่งอึ้ง ๆ แล้วก็สะกดใจ เอาน่า เดี๋ยวมันก็ผ่านไป ไม่มีอะไรที่เป็นของเรา งานแต่ละชิ้นผ่านมือมาก็เพื่อจะผ่านออกไป แม้จะมีชื่อเป็นคนตรวจถึงจะผ่านได้ มันก็ไม่เคยจะใช่ของเรา คิดเสมอว่าการทำงานเป็นศิลปะ จึงอยากทำให้ออกมาสวยและสมบูรณ์ แต่ศิลปะทุกชิ้น มันก็ไม่ใช่ของเรานี่ ฉะนั้น หากว่านับจาก งานจะออกมาห่วยบ้าง เพราะบางความเห็นแก่ตัวแรงกล้า ก็ปล่อยมันไปเหอะ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป แค่ตอนนี้รู้สึกอยากด่ามาก ไอ่บักหมาเอ๊ย และว่า 'รสนิยม' เนี่ย มันสอนกันไม่ได้จริง ๆ   Create Date : 18 ธันวาคม 2556     Last Update : 18 ธันวาคม 2556 12:34:21 น. Counter : 1328 Pageviews.   0 comment Share Tweet

to reach our full potential "คนที่เหมาะสม" และ"คนที่ชอบ" หลายครั้งก็ไม่ใช่คนเดียวกัน แต่เวลาจะเลือก ส่วนใหญ่เรามักเลือกตามความชอบ เพราะเรา, จะหาเหตุผล เพื่อให้เกิดความเหมาะสมได้เอง . . จากเคสของ 'สงกรานต์' ช่วงพักชีวิต มีรายการ the voice เป็นเพื่อน จำได้ว่าบอกมะเฟืองตั้งแต่ต้น ว่า ชอบเสียงคนร้องเพลง "เจ้าตาก" มะเฟืองบ่นเช็ดว่า สูน่ะหูเพี้ยน ก็เออ ๆ ก็ชอบอะ เสียงมีเสน่ห์ดีนะ แต่ก็ไม่ได้โน้มน้าวเพื่อน จนมะเฟืองได้ฟังเพลง "ยอม" คราวนี้นางเลยกรี๊ดด้วย และที่สุดก็สั่งการโหวตข้ามประเทศกัน (แต่มะเฟืองเลือกโหวตให้แตงโม) ที่สุดพอถึงวันชิงชนะเลิศ สงกรานต์มาวิน มะเฟืองบอก เพื่อนแม่นสุด ๆ อะ ด้วยเหตุว่า ปีที่แล้ว ออกตัวเป็นแม่ยกน้องนนท์ ปีนี้ รับเป็นติ่งสงกรานต์ตั้งแต่ก้าวแรก ก็เลยชนะผลการทำนาย อิอิ มะเฟืองเลยมารับไปกินชาฉลอง เพราะมะเฟืองคิดว่าแตงโมน่าจะได้ หากหลังจากมื้อชาอังกฤษแล้ว ปรากฏว่า ตอนนี้นางมะเืฟืองพร่ำเพ้อถึงแต่เสียงสงฯ แบบกู่ไม่กลับซะแล้ว บอกแล้วไม่เชื่อ ชั้นไม่ต้องเรียน voice อย่างแก แต่ลางสังหรณ์ชั้นแม่นย่ะ หลังคาเถา 'กีวี่' ที่บ้านปีนี้ ผลออกมาเร็วกว่าทุกปี แต่จำนวนน้อยลง กระนั้น มะเฟืองก็มาให้เมฆช่วยสอยไป 1 ถุง นางบอกว่า จะเอาไปจิ้มพริกเกลือกิน น้าได้ยิน เลยว่าเดี๋ยวจะเอามายำแบบเม็กซิกันให้กินกัน สรุป มันอยู่ของมันมาน๊านนาน ปกติมีฉันคนเดียวที่ชอบไปเด็ดมาจิ้มเกลือกิน (ช่วงแรก กีวี่จะเปรี้ยว ๆ จิ้มเกลืออร่อยดี) เหลือไปจนสุกหวานก็จะให้เพื่อนบ้านมาเก็บไปบ้าง มาปีนี้ ออกมาน้อยมากเพระอากาศเปลี่ยน แต่ก็มีผู้สนใจชิมกันเพียบแล้ว ตอนบอกว่าปีนี้กีวี่ออกน้อย เมฆบอก "มากกว่าที่นำเข้าไปขายที่เมืองไทยซะอีก" อ้าวเหรอ 555+ กลับมาบ้านหลายวัน แต่เหมือนจะยังงงกับชีวิตในลูปใหม่ และพบว่า การไม่ใช้มือถือตลอดหลายนาน ก็โอเคนะ เลยบอกน้องว่า ไม่ต้องรีบไปซื้อมือถือของตัวเองหรอก ใช้กระดานชนวนของพี่ไปก่อนได้ ด้วยเหตุว่าเครื่องของน้องไม่ใช่ unlock เลยใช้กับซิมที่นี่ไม่ได้ แต่ตอนนี้ เรื่องมือถือของน้องไม่ใช่ปัญหา เพราะใช้ของพี่ไปพลาง ๆ ได้ ปัญหาใหญ่จริงคือ ต้องไปสอบใบขับขี่ให้ได้ก่อน เลยว่าจะให้ไปลงเรียนกับครูสอนขับรถ เขาจะได้พาไปสอบไปอะไรได้ก่อน ถ้าขืนรอพี่ คาดว่าปีหน้าโน่นแหละ อยู่ที่นี่ถ้าไม่ได้ขับรถเอง จะค่อนข้างลำบากในการจะเดินทางไปไหน เพราะเสียเวลาเดินทางนาน ยกเว้น ผู้สูงอายุที่ไ่ม่ต้องทำงานแล้ว มีเวลาเหลือเฟือ ก็สามารถใช้บริการฟรีได้ทุกทาง รวมทั้งเรียกรถมารับ-ส่งฟรีถึงหน้าบ้าน ช่วงที่ผ่านมา มีเรื่องน่าประทับใจหลายเรื่อง เอาแค่ในแบงค์ ที่พนักงานคนหนึ่งหน้าหงิกงอได้ทั้งปี และฉันก็ได้แต่มอง ๆ และเงียบ ๆ ติดต่อทำธุรการเท่าที่จะเป็น จนหนล่าสุดที่เพิ่งผ่านมา ภายในแบงค์เงียบตามปกติ เข้าแถวแล้วก็เจอช่องบริการของพนักงานหน้าบึ้งพอดี ก็บึ้งปกติแหละ แอบ ๆ มองแล้วก็นึก ๆ นึกถึงวันที่อาสาช่วยป้าหยิบจากรถเข็น คือวันนั้นไปซื้อของเข้าบ้านปกติ แต่คงเพราะเป็นวันถัดจากวันหยุดยาว ก็เลยคนเยอะมาก แต่พนักงานช่องจ่ายเงินมีแค่ช่องเดียว หากทุกคนในแถวก็เฮฮากันดีไม่มีใครบ่น ป้าคนข้างหลังก็ชวนคุยดี ป้าคนข้างหน้าก็ซื้อของเยอะ แบบเต็มล้นคันรถเข็นเลย ยืนมองสักพักก็เลยถามป้าคนข้างหน้าว่า “ต้องการความช่วยเหลือมั้ยคะ” ป้าบอก “มากเท่าที่ยูจะช่วยได้เลยจ้ะ” เลยช่วยป้าหยิบของขึ้นจากรถเข็น เพื่อจะได้เร็วขึ้น ป้าก็ขอบคุณน่ารักเชียว ส่วนป้าข้างหลังก็ยิ้มแย้ม และเมื่อฉันจ่ายตังค์เสร็จก็ยังได้โบกมือ กล่าวลาป้าข้างหลังว่า “ขอให้ทำงานวันอาทิตย์อย่างมีความสุขนะคะ” เหตุก็เพราะคุยกัน แล้วพบว่าฉันหลงวัน คือจำสับสนกันไปหมด เลยมีประเด็นให้คุยกันนั่นแหละ แล้ววันนั้นพอกลับถึงบ้านก็เล่าให้น้องฟัง น้องบอกว่า แค่เรายิ้มก่อน คุยก่อน โลกก็สดใสแล้วเนอะ เลยได้คิด ว่ามัวแต่คิดนั่นนี่นู่น แต่ไม่ลงมือทำก่อน ก็แล้วจะคิดให้เปลืองพื้นที่สมองไปทำไมล่ะ ทีนี้วันที่ไปแบงค์ ระหว่างพนักงานบึ้งก้มหน้าทำหน้าที่ ที่ก็บังเอิญว่าหนนี้จำนวนเช็คเยอะกว่าปกติ เลยใช้เวลานานกว่า 5 นาที ฉันเลยเอ่ยหลังจากเห็นข้อมือนาง "กำไลยูสวยจังเลยนะ ชั้นชอบมันจัง" แล้วยิ้มให้ก่อน เท่านั้นแหละ บทสนทนาจากนางก็พรั่งพรูมาพร้อมรอยยิ้มตอบ . . ดีเหมือนกันนะ แค่เริ่มต้น แค่เริ่มต้นก่อน . . ช่วงนี้ยังมึนยา เหมือนเหนื่อย ๆ และก็เดินยังโคลงเคลง บางวันก็นั่งมองยาแล้วคิดถึงข่าวปล้นยาชนิดนี้ . . ขอเล่าข่าวนี้เพิ่ม (ตามคำขอของสายฟ้า) วันที่เมฆกับน้าอยากไปทำบุญที่วัดมอญ เพราะมีรายการสวดพระไตรปิฎก 9 วัน 9 คืน จริง ๆ ไม่ได้คิดจะทำบุญจำเพาะเวลาขนาดนั้น แต่ด้วยบางเหตุผล เลย 'ก็ดีเหมือนกัน' นาน ๆ สักครั้ง ไม่ได้เสียจุดยืนอะไรนอกจาก 300 เหรียญ ขากลับบ้าน เมฆอยากไปกินเค้ก ก็ว่าจะไปร้าน back door bakery แต่ร้านปิด เลยหาร้านกาแฟใหม่ ๆ ก็เจอร้าน gio อายุ 6 เดือน จัดร้านได้อารมณ์ฝรั่งเศสครบครัน นั่งเม้าท์กัน 3-4 ชั่วโมงแล้วลุกเดินไปดูลานหิมะ เป็นลานหิมะที่ซิตี้ขนมาปูลงบนถนน เพื่อให้เด็ก ๆ ในเมืองได้ออกมากรี๊ดกร๊าดกัน วันนั้นเลยกลับบ้านประมาณ 5 โมงเย็น ปรากฏว่า ขับรถมาก็เจอรายการปิดถนน แบบรถติดหนักตรงหน้าพลาซ่าที่รวมแหล่งซื้อของ รวมทั้งร้านยาเจ้าประจำของฉัน แบบเอ๊ะรถติดจัง ก็เลยอ้อมไปอีกเส้น จนถึงบ้าน แว่วข่าวในทีวีว่าขณะนี้ ตำรวจปิดถนนสายนี้มา 5 ชั่วโมงแล้ว เนื่องจากเมื่อบ่ายมีคนไป"ปล้นยาแก้ปวด" (แบบเดียวกับที่ฉันกินเลยล่ะ) ปล้นใน Rite Aid แบบมันเข้าขู่ก่อน แล้วเภสัชกรไม่ให้ มันเลยชักปืนขู่ เภสัชกรเลยยอมให้ยาแก้ปวดไป 1 ขวด (เม็ดละ 40 เหรียญ ขวดนึงมี 100 เม็ด) แล้วมันก็หนีไปแอบซ่อนในร้าน Wireless ติดกับร้านยานั่นแหละ ซึ่งอิร้านนั้นที่มันไปแอบซ่อนอยู่ ก็ดันร่วมผนังกับสถานีตำรวจ แบบสถานีสาขาที่มีตามเมืองเล็ก ๆ อยู่ในย่านการค้าอะไรแบบนั้นอะ แต่กว่าตำรวจจะหาคนร้ายเจอก็นานนะ เรียกว่าอยู่ตรงปลายจมูกแท้ ๆ แล้วก็เลยล้อมอยู่จนถึงช่วงที่ฉันขับรถผ่าน เพื่อจะกลับบ้านนั่นแหละ หลังจากฉันกลับถึงบ้านสัก 10-15 นาที มันก็ยิงตัวเองตายในร้านนั้นเลย บรื๋อออออออออออออออออออออ จบข่าว สยองเลยอะ เพราะเป็นที่ที่ต้องไปรับยาทุก 15 วัน และนับแต่นั้นก็เลยย้ายไปอีกสาขาที่อยู่คนละฝั่งเมืองแล้ว  จริง ๆ ยาตัวนี้ ในแอลเอก็เคยมีคดีปล้นกันเป็นข่าวโด่งดังเลย หนแรก โจรปล้นยาไปขู่เภสัชกร เขาก็ให้มันไป 1 ขวด หนสอง มันได้ใจจากหนแรก เลยไปขู่อีก คราวนี้เภสัชกรเตรียมปืนไว้แล้ว ก็เลยชักปืนขึ้นมายิงมันตาย แต่ตอนนั้น เหตุเกิดในแอลเอ ก็เลยดูข่าวผ่าน ๆ หนนี้ใกล้ตัวมากมาย เลยสยองงงงงงงงงงงงงงงงงง ความที่กินยานี้เวลาผ่าตัดทุกครั้ง เลยมักมีเหลือเสมอ แบบเหลือจากกินไม่หมด เพราะกินแล้วจะเมา หลับ แบบน็อคไปเลย ซึ่งก็เท่ากับหายปวดเป็นปลิดทิ้ง ก็รู้แหละว่าคนติดยาตัวนี้กันเยอะมาก แต่ความที่เวลาไปเบิกมา 1 ขวด ก็จ่ายแค่ 15 เหรียญ ตามราคาประกัน เลยไม่ค่อยรู้ว่าในตลาดมืดเขาขายกัน เม็ดละเกือบร้อยเหรียญ บ้าไปแล้ว   Create Date : 10 ธันวาคม 2556     Last Update : 17 ธันวาคม 2556 7:06:10 น. Counter : 575 Pageviews.   0 comment Share Tweet

here, there and everywhere หลายครั้งที่พบว่า ขณะคนอื่น, เก็บเกี่ยวความรู้สึกดีๆ จากการที่ได้รู้จักกัน คนบางคนกลับพก 'เข็ม' เล่มโตไว้ในใจ เวลาพบ 'ภวังค์' ดี ๆ ในอารมณ์ ไม่ว่าจะจากเหตุการณ์ไหน รวมไปถึงแค่ได้เห็นแถวต้นเมเปิ้ลเรียงใบร่วง อย่างค่อย ๆ ปลิว ก็นึกทีนั้นว่า เออนะ เดี๋ยวจะเขียนบันทึกความรู้สึกนี้ไว้ เวลาเดินเร่งฝุด ๆ หลบหนาวมุดเข้าร้านกาแฟ แล้วมีคนแปลกหน้าเปิดประตูกว้างไว้เผื่อ มีคนช่วยเปิดประตูรอให้ตอนเดินออก ก็บอกตัวเองทุกทีว่า เดี๋ยวต้องเขียนถึงอารมณ์เอื้อเฟื้อแก่กันนี้ ไว้เตือนจำน้ำใจคนแปลกหน้า สารพัดนึก แล้วก็เลยผ่านเพราะหมดเวลาไปกับงาน เหมือนนั่งทำงานบนปล่องภูเขาไฟ ที่ลาวาคอยจะพุ่งทะยานไล่ให้ลุกทีนั้น มาวันนี้ เวลาวุ่น ๆ วนรอบกลับมาเจอ thanksgiving cr: file of the 1st Thanksgiving, Jean Louis Gerome Ferris from Wikimedia Commons, the free media repository เทศกาลที่เพื่อน ๆ ชอบกันว่าดี เพราะเกือบทุกสถานงานฝรั่งทำ จะต้องหยุดหรือปิดเร็ว รวมทั้งงดให้บริการในงานหลากหลาย เพื่อให้สมาชิกของแต่ละครอบครัวพนักงาน มีเวลาไปเจอหน้ากัน ทั้งที่ในอดีตนั้น วันนี้ฉลองเพื่อขอบคุณต่อพระเจ้า เมื่อสิ้นฤดูเก็บเกี่ยวเท่านั้น กับแปลว่าดั้งเดิมก็เกี่ยวกับศาสนานั่นแหละ แต่ปัจจุบัน เหลือเป็นเพียงวันหยุดที่ไม่เกี่ยวกับศาสนาแล้ว ได้ข่าวว่ากลายเป็นประเพณี หลังจากชาวยุโรปอพยพมาทวีปอเมริกาเหนือโน่นละ ฉะนั้น เทศกาลนี้จึงไม่มีการฉลองกันในทวีปยุโรป และหรือในประเทศที่นับถือศาสนาคริสต์อื่น ๆ มีก็แต่ในอเมริกา (วันนี้) กับในแคนาดา (วันไหนจำไม่ได้) เป็นวันที่ปกติก็จะให้สมาชิกในครอบครัว มาร่วมรวมตัวกินมื้ออาหารค่ำด้วยกัน โดยต้องมี 'ไก่งวง' เป็นพระเอก จัดให้ 'ฟักทอง' เป็นนางเอก กับถ้าจะให้ครบก็ต้องมี 'ข้าวโพด' เป็นตัวร้ายด้วย เมื่อช่วงต้นสัปดาห์ คนที่ไม่มีต้นตระกูลในแดนดินถิ่นนี้ ก็นัดแนะกันว่า จะไปกินอาหารจีนฉลองกัน เพราะร้านจีน ร้านไทยเขาเปิดขาย แว่วว่าเลือกร้านเป็ดย่างและผักบุ้งไฟแดง คือร้านฟีนิกซ์สาขาไชน่าทาวน์ แต่งานนี้ ฉันขอตัวได้โดยไม่เสียน้ำใจเพื่อนร่วมงาน เนื่องจากทุกคนรู้ว่าช่วงนี้ฉันมีอาการปวดไต เป็นมงคลชีวิต ตื่นมาในเช้าแห่งการขอบคุณ อย่างนั่งดูน้องผัก คิมทัน ยองโด แอบกรี๊ดสงสารยองโด เห็นใจคิมทัน หมั่นไส้อึนซังแล้ว ก็ได้ฤกษ์ลุกไปหาข้าวต้มกิน ก่อนจะกลับมานั่งหน้าจอ บันทึกอย่างตั้งใจ แล้วก็รับสายมะเฟือง เม้าท์มอยกันเรื่อง the heirs ตอน 15 มะเฟืองว่า บ่ายวันนี้ต้องไปบ้านน้า ฉันก็ว่าดีแล้ว เทศกาลอื่นเลี่ยงได้ แต่เทศกาลนี้ไปเหอะเพื่อน แล้วก็ถูกนัดไปใส่บาตร ที่มะเฟืองอาสามารับถึงบ้าน น้องกับน้าพยาบาลเลยว่าดี จะได้ทำบุญ โดยตอนแรกก็ว่าจะไปกันวันเสาร์ แต่ไป ๆ มา ๆ ก็ลงตัวที่วันศุกร์ วันที่คนทั้งเมืองไปเข้าแถว shopping กัน ตั้งแต่ไก่งวงยังไม่ทันย่อย เรียกว่าเทศกาลแห่กันไปซื้อของจริง ๆ  เพราะขนาดมะเฟืองยังได้หยุดยาวจนถึงวันจันทร์ แต่ฉันขอผ่านเรื่องไปแย่งกันซื้อของ ไม่ไหวจะเหนื่อยกับผู้คน ขอไปทำบุญเงียบ ๆ ที่วัดดีกว่า ว่าแล้วก็หาเมนูที่จะช่วยน้าทำไปใส่บาตร กับปักหมุดหมายบันทึกช่วยจำที่ย้อนคืนมารอบแรก ให้จบลง ณ บรรทัดนี้ก่อนแล นะ นะ   Create Date : 29 พฤศจิกายน 2556     Last Update : 29 พฤศจิกายน 2556 5:35:57 น. Counter : 591 Pageviews.   0 comment Share Tweet

sitting on a fire escape จริง ๆ แล้ว ความสุขความทุกข์ มันไม่ได้อยู่ไกลเลยนะ มันอยู่ใกล้ ๆ หัวใจนี่เอง อยู่ที่เราจะดึงเอาความทุกข์หรือความสุข ..ออกมาสัมผัสหัวใจ นั่งทำงานแบบตัวงอเลย สักพัก แม่บ้านเอาหมอนอิงมาให้ งานเยอะเลยช่วงนี้ แต่ก็เข้าใจว่ามันคือหน้าที่ ก้มหน้าทำไป ตื่นมาเมื่อเช้าพบว่ากลางดึกของคืนวาน เพื่อนสาวส่งข้อความมาขอให้ช่วยหน่อย ช่วยไปหาซื้อผ้าไตร 3 ชุด เพราะเพื่อนทำงานกะดึกตลอดวีคนี้ เหตุอันเนื่องมาจากพ่อกับแม่เพื่อนนั่นแหละ ไปดูดวงอะไรมาสักอย่าง แล้วโทรข้ามโลกมาสั่งให้เพื่อนไปทำบุญใหญ่ ไม่ได้งงเรื่องทำบุญหรอก การทำบุญเป็นเรื่องปกติของคนที่นี่ แต่งงว่าเหตุเพราะอะไรถึงต้องขนาดนี้ แบบผ้าไตรครบชุด บาตร ตาลปัตรอีกด้วย เกิดมาฉันก็ยังไม่ทำอลังการขนาดนี้เลย จนตอนบ่าย เพื่อนโทรมาเล่า ก็อืม อ๋อ อ้อ อ่อ เออได้ จบข่าว ระหว่างนี้เลยบอกเพื่อนว่า เธอก็จงสวดมนต์ไปพลาง ๆ ก่อนละกัน อย่าคิดมาก ใครจะเอาคืนใครจะเริ่มทวงกรรม ถ้าเราทำดีที่สุดแล้ว ก็แปลว่าดีที่สุดแล้ว บอกเพื่อนว่า ไม่ต้องห่วงเรื่องข้าวของ ถ้าทำแล้วจะสบายใจขึ้น เดี๋ยวจะโทรบอกให้น้าที่ตอนนี้ว่าง ๆ อยู่ ช่วยขับรถไปซื้อที่ร้านขายของทำบุญแถวบ้านน้าให้ ย้ำว่าไม่ต้องห่วง ไม่ได้เหลือบ่ากว่าแรงอะไร ส่วนวันอาทิตย์ ถ้าขับรถได้แบบไม่กระทบแผลมาก ก็จะขับรถเอาไปส่งให้ และร่วมทำบุญด้วย แต่ถ้าดูแล้วว่า นั่งขับรถไกล ๆ ไม่ค่อยไหว ก็จะขอให้คนส่งเอกสารที่ออฟฟิศ ช่วยเอาไปส่งให้วันนั้นแหละ ก็นะ .. เข้าใจ จิ้งจกทักเขายังฟังกันเลยนี่ ตอนเย็นได้รับโทรศัพท์จากแม่ เป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือน ที่แม่โทรมาหาก่อน คุยกันสักพักก็วางสาย และลุกไปกินข้าว เป็นข้าวกล้องมื้อแรกในรอบ 20 วัน ออกอาการ 2-3 ช้อน ก็อิ่มตื้อเลยแล้ว หมอบอกว่า ให้กินน้อย ๆ ไปก่อน น้าโทรมาเล่าเรื่องประท้วง ซึ่งก็คือเหตุการณ์ประท้วงคัดค้านที่หน้ากงสุลใหญ่ รับฟังแล้วก็บอกน้าว่า ทำเถอะถ้าอยากทำเพราะรักชาติ แต่ขอว่าอย่าคลั่งชาติเพราะตาม ๆ เขาไป หนึ่งทุ่มพอดี กลับมาถึงบ้านแล้วกินยา เตรียมนอน เพราะพรุ่งนี้งานรอคิวเชือดเพียบเลย แต่ก็ยังมีเวลาตามอ่าน 4 ข่าว พายุไต้ฝุ่นรุนแรงที่สุดในโลกลูกนั้น คำพิพากษาเขาพระวิหาร พ.ร.บ. และสุดท้ายข่าวสลดใจ ภรรยาวางแผนฆ่าสามีที่ตามมาตั้งแต่ต้น ผลออกมาอย่างนี้ บอกตัวเองว่ารู้พอแล้ว กรรมยังคงทำหน้าที่อย่างซื่อสัตย์ ฉันเชื่อเช่นนั้น   Create Date : 12 พฤศจิกายน 2556     Last Update : 12 พฤศจิกายน 2556 10:21:08 น. Counter : 710 Pageviews.   1 comment Share Tweet

a lease from nature คนที่ใช้ชีวิตแบบรีบ ๆ ความสุข .. มันก็จะผ่านไปแบบรีบ ๆ ด้วย คุณหมอเจ้าของไข้บอกว่า ดื่มกาแฟได้แล้ว แก้วกาแฟใบโปรดสีน้ำเงิน ร้าว นั่งมองอยู่แป๊บนึง ก็เดินไปทิ้งลงถังขยะ รู้สึกไม่ค่อยสบายใจ แต่ยังหาสาเหตุไม่เจอ ว่าเกิดจากเรื่องอะไร เหมือนไม่ปลอดโปร่งใจ หนัก ๆ คล้าย november blue บางทีอาจจะใช่ อาจจะอย่างนั้น ในวันนี้   Create Date : 10 พฤศจิกายน 2556     Last Update : 10 พฤศจิกายน 2556 3:11:53 น. Counter : 715 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com