it's not in astonishment
การจดบันทึก คล้าย ๆ การถ่ายภาพความคิดเก็บไว้ ข้อดีก็คือ ทำให้ความคิดเหล่านั้นไม่หล่นหาย
ผมเชื่อว่า ทุกคน...มีความคิดดี ๆ ความคิดที่น่าสนใจ ที่เป็นประโยชน์กับตัวเอง และคนรอบข้าง ผุดขึ้นมากมายในแต่ละวัน ถ้าไม่จดเก็บไว้ มันก็จะหายไปเหมือนไม่เคยเกิดขึ้น จดเอาไว้ไม่ยาก ไม่ต้องเรียบเรียงอะไรมากมาย ง่าย ๆ ทำเท่าที่อยาก
สนุกระหว่างที่จด สุขระหว่างที่กลับมาอ่าน :: :: หนังสือเรื่อง 'head' นิ้วกลม
ไม่ได้ต้มกาแฟมา 2 วันแล้ว ไม่มีอะไรมากไปกว่าเวลาอลวน
ชนิดวุ่นกับงานเร่งจนจังหวะการกินนอนปรวนแปร
คล้าย ๆ อารมณ์ช่วงนี้ บ่นระบายกับแม่นิดหน่อย
แม่บอกว่าอย่าเครียดเกิน
บางเรื่องไม่ต้องสมบูรณ์แบบนักก็ได้
ช่วงงานบางชิ้นถึง due date นอนยังขาด ๆ หาย ๆ ไม่ต้องพูดถึงการนั่งหน้าจอคอม
ตอนแรกก็กะว่าจะเร่งงาน แต่พอวันก่อนไปอ่านบลอคนี้ ก็ตกใจมาก เพราะก็คุ้นชื่ออยู่พอสมควร ท่านเป็นคนที่ขยันอัพบลอคมาก
ยิ่งได้อ่านสาเหตุของการจากไป ยิ่งตกใจ
การนั่งหน้าคอมฯ นานติดต่อกัน การดื่มกาแฟและชามากมาย การไม่ค่อยดื่มน้ำเปล่าให้พอเพียง การไม่ออกกำลังกาย การคล้องคอด้วยกล้องเลนส์หนัก ๆ
ล้วนคือมัจจุราชอำพราง
เสียใจและใจหาย ขอให้คุณสินไปสู่สุคตินะคะ
. . . .
เช้าวันเสาร์ มะเฟืองแวะไปตักบาตร แล้วก็โทรมาถามรายการอาหาร เลยสั่งซื้อปลาสลิด 6 ตัว 18 เหรียญ และกับข้าวอีก 5 อย่าง จ่ายไปทั้งหมดคือ 50 เหรียญ รวมกาแฟ G7 แบบ 3 in 1 ด้วย
แต่มะเฟืองขอไปเล่นโยคะที่สตูดิโอก่อน บอกว่าจะมาถึงบ้านฉันก่อนเที่ยง ๆ
. . แต่สัก 11 โมงนิด ๆ นางก็มาถึง นั่งกินขนมกับกาแฟกันแป๊บนึง ก็ออกไปเดิน marshall เพราะฉันอยากซื้อกางเกง แต่พอไปเดิน ๆ ก็พบว่าฉันไม่ได้ซื้อหรอก ออกอารมณ์หยิบชิ้นนั้นก็มีแล้ว หยิบชิ้นโน้นก็เพิ่งซื้อไป เลยสรุปว่าไม่ซื้ออะไรดีกว่า
ส่วนมะเฟืองได้เสื้อผ้า 5 ชิ้น จ่ายไป 120 เหรียญ ฉันเลยฮา เพราะได้ข่าวว่านางกำลังออกจากงาน และจะอพยพมาอยู่เมืองไทย
จะซื้อไปไหนล่ะแม่นางเอ๊ย
แต่ก็ซื้อ
พอตอนบ่าย 3.10 ก็ข้ามถนนไปโรงหนัง หยิบคูปองมา 2 ใบ จาก 4 ใบที่เหลือในกระเป๋า ใช้สำหรับเรื่อง the winter's tale แล้วบริจาคการกุศลอะไรไม่รู้ ตามคำขอของโรงหนัง ขอแค่ 1 เหรียญ ก็เลยให้ไปแบบไม่ต้องถาม แต่ถามมะเฟืองว่า จะกินอะไรไหม คำตอบคือ ยังอิ่ม
เลยเดินเข้าไปในโรงหนังแบบมือเปล่า
คนไม่ค่อยเยอะดี สงสัยเพราะรอบกลางวันหรือเปล่านะ ได้ที่นั่งไกลจอหน่อย นางผู้สายตาสั้นเลยหยิบแว่นออกมา
ฉันก็นั่งขำไป
หนังเรื่องนี้ the winter's tale สร้างมาจากวรรณกรรม จึงเลือกดูด้วยความคาดหวังว่า น่าจะดี เพราะตัวอย่างก็ดูดี๊ดี
นั่งดูไปก็ชอบนะ วิวสวย ภาพสวย ดาราโปรด จากหนังสือเล่มที่ก็ชอบ แต่พอดูจบ กลับไม่ถูกใจกับตัวหนัง
บทมันขาด ๆ เกิน ๆ แล้วก็หาที่มาที่ไปไม่ได้ นี่ขนาดอ่านหนังสือแล้วหลายรอบสมัยเรียน มาดูหนังก็ยังงงปนฮากริบ
ลองอ่านรีวิวฝรั่ง นักวิจารณ์ด่ายับ ส่วนชาวบ้านก็คละกันไป หากเสียงเดียวที่เกิดคิดเห็นคล้ายกันคือ skip the movie, read the book
หรือไม่ก็รอตอนออกมาให้เช่า (แหม .. ขนาดจะซื้อแผ่น เค้ายังไม่หนับหนุนกันเลยอ๊า)
พอหนังเลิกแล้วก็บอกมะเฟืองว่า ขอแวะไป trader joe's หน่อยนะ
ตั้งใจไปซื้อ 2 อย่างคือ กล่องลูกอม เพราะกล่องอันเดิมหายไป กับจะซื้อดอกไม้สักช่อ
แต่ไป ๆ มา ๆ ก็ซื้อนั่นนี่เกินที่ตั้งใจ หยิบออกจ่ายถึง 60 เหรียญ
เลยโดนเยาะเย้ยจากนางมะเฟือง ว่าแกก็พอกะชั้นแหละ
ระหว่างยืนรอจ่ายเงินเลยถ่ายรูปทิวลิปเล่น เพราะว่าจะซื้อแต่ก็ อืมมมม อย่าดีกว่า ทิวลิปไม่ค่อยทนแจกัน
ออกจาก trader joe's ก็ตกลงไปร้านไทยแถวบ้าน ตัดสินใจสั่ง เต้าหู้ทอด ยำวุ้นเส้น ต้มยำทะเล ชาเย็น 2 แก้ว และ ข้าว 1 ถ้วยจิ๋วมาก เพราะมะเฟืองอยากกินไข่เจียว
นั่งกินไปก็วางแผนเที่ยวกันไป กินเสร็จจ่ายค่าเสียหายไป 45 เหรียญ ฉันบอกว่า ขอซ้อมเลี้ยงวันเกิดเพื่อนนะ
นางเลยขำแทบกลิ้งตกถนน
กลับถึงบ้านก็รีบไล่มะเฟืองกลับ เพราะฉันต้องเร่งงาน และยังไงซะ พรุ่งนี้บ่ายวันอาทิตย์ก็ต้องเจอนางอีกอยู่ดี
ตอนเช้าวันอาทิตย์ ตื่นมาเร่งงาน พอสาย ๆ ทุกอย่างก็เริ่มเข้าที่เข้าทาง
ตอนบ่ายเลยออกไปเดินเล่นริมถนน รู้สึกเหมือนสมองล้า ๆ
เกือบลืมบันทึกว่า มะเฟืองจองโรงแรมที่นิวยอร์คไว้แล้ว
ตอนแรกนางบอก จองแบบที่มีครัวด้วย นางจะให้ฉันได้ทำกับข้าวในนางกิน!
จะบ้าเหรอตัวเธอว์
เจออุทานเข้าเช่นนั้น เลยเปลี่ยนเป็นโรงแรมนี้แทน อยู่ตรงไทม์สแควร์พอดี เลยไปไชน่าทาวน์ได้ไม่ยาก จึงตัดปัญหาเรื่องอาหารไปได้
ตอนนี้หน้าที่ของมะเฟืองจึงคือ ตามหาเส้นทางตามรอยหนัง เรื่อง the winter's tale ที่เพิ่งดูมานั่นแหละ
นางบอกว่า ชั้นนึกแล้วว่าแกต้องอยากไปแน่นอน 555+ ช่างรู้ใจจริ๊งงงงงงงงงง
. .. .
ประมาณบ่าย 3 วันอาทิตย์ก็ลุกจากงาน เดินไปดูเสื้อผ้า เห็นร้านที่จะไปกินวันเกิดมะเฟืองแล้วก็ขอเหอะ ผ้าถุง + เสื้อยืด เกร๋สุดแล้ว เพราะมันย่านฮิบ
ชื่อร้าน เป็นร้านในดาวน์ทาวน์แอลเอ
ซึ่งการเข้าไปในดาวน์ทาวน์วันอาทิตย์ เป็นเรื่องพอรับได้ เพราะไม่มีรถมาก
แต่ก็ดันมีกองถ่ายหนังมาปิดถนนเสีย 2-3 สาย หากก็ยังไหวอยู่ ถนนยังโล่ง ๆ ให้ขับรถได้สบายใจ หาที่จอดรถได้ตรงตึก one wilshire จ่าย 6 เหรียญ ก็ข้ามถนนไปร้านที่ว่า
ก็สนุกสนานกันดีระหว่าง 4 สาว นั่งฮาจนพนักงานเดินเข้ามาแซว ว่าช่างเป็นกลุ่มที่สนุกสนานที่สุดในร้านแล้ว
ดาด้าเอาร่มญี่ปุ่นมาฝากคนละคัน เพราะแว่วว่าไปลิตเติ้ลโตเกียวมา ส่วนน้องดาวก็สั่งกำไลเงินมาให้ ฉันเลยว้าวเลย เพราะเป็นกำไลที่ศิลปินคนโปรดออกแบบ
สรุปไม่รู้ว่าวันเกิดมะเฟือง หรือวันฉันได้ของฝากถูกใจ 2 ชิ้นกันแน่
นั่งฮากันในร้านจนแขกหลายโต๊ะแอบมอง เพราะพวกเราไปกัน 4 สาว แต่ฮายิ่งกว่าปาร์ตี้ยี่สิบคน
วงสนทนาของเรา ต้องเล่าถึงแผนการเที่ยวของฉัน และทริปในเนปาลของมะเฟือง กับโครงการไปเปิดเกสต์เฮ้าส์ที่ลาว รวมถึงน้องดาวสารภาพว่า นางยกเลิกทริปไปเปรู เพราะไม่ได้ฟิตซ้อมร่างกายเลย กลัวไปแล้วไม่ไหว
คุยกันไปเรื่อยเปื่อย ฉันนั่งฟังสักพักแล้วเอ่ยสรุปแต่ละคนได้ไงไม่รู้ว่า ถ้าพวกเรา .. เป็นหนังสือ
ดาด้าเหมือนหนังสือวิทยานิพนธ์อะ ข้อมูลเพียบ อ้างอิงครบ ตัวเลขแม่นยำ แต่เครียดอะเพื่อน แกเคยสนุกบ้างปะเนี่ย
มะเฟืองเป็นเหมือนหนังสือรื่นรมย์ เรื่องเล่าริมถนน ข้อมูลไม่มีหรอก อารมณ์ล้วน ๆ เลยล่ะ แต่อ่านแล้วเห็นภาพนะ
ส่วนน้องดาว นางเหมือนหนังสือคู่มือท่องเที่ยวเล่มเล็ก ๆ ที่ ททท. เค้าทำแจกฟรีอะ เหมือนจะมีข้อมูลครบทุกเรื่อง แต่มันก็ยังแบบถ้าถือข้อมูลเล่มนี้ไปแล้ว รับรองหลงตล๊อด
พอมาถึงตาฉันเอง นั่งฮาเลย เมื่อเพื่อนสามคนรุมบอกเป็นเสียงเดียว ส่วนแกอะเหมือนห้องสมุดแห่งชาติเลยล่ะ
ฮา
ทุกครั้งที่นุ่งผ้าถุงโบราณ ฉันเป็นต้องถูกสาวฝรั่งมังค่าและนานาชาติ เรียกให้หยุด และขอจับชมผ้าถุงที่กำลังนุ่ง
หลายครั้ง คนชมให้เบอร์ไว้ บอกว่า ถ้ายูอยากขายนะ โทรมาที่เบอร์นี้ จะซื้อแบบไม่เกี่ยงราคา
เมื่อวานก็ถูกถามเช่นนี้ถึง 4 กลุ่มสาว คาดว่า 2 ในจำนวนนั้นคือ ดีไซเนอร์ ก็ได้แต่ยิ้ม ตอนเพื่อนฝูงช่วยคุยให้แทนว่า ฉันน่ะสะสมผ้าถุง และต้องทอมือผืนเดียว พอสาวฝรั่งผมทองคนหนึ่งเอ่ยขอโทษ ว่าขออนุญาตทราบราคาได้ไหม มะเฟืองส่งเสียงทันที ผืนนี้แค่ 6,000 บาทไทยเท่านั้นเองนะ ดาด้ากะน้องดาวช่วยแปลงค่าเงิน ฝรั่งบอก สวยคุ้มเลย
พอคุยไปคุยมา แล้วมะเฟืองบอกว่า นี่น่าจะถูกสุดในสต็อคนางแล้วนะ นางมีเป็นร้อยผืน ฝรั่งคนนั้นถึงกับขอ line และอยากเป็นเพื่อน มะเฟืองเลยให้ line ของนางไป
อ๊ะ อ๊ะ มีแผนนะหล่อนนะ
พอเดินไปห้องน้ำในร้านก็มีคนเอ่ยถาม และรู้ว่ามีคนมองเยอะเลย กลับมาที่โต๊ะ เพื่อนทั้งสามก็บอกเป็นเสียงเดียว พวกชั้นดีใจที่แกกลับมานุ่งผ้าถุงอีกครั้ง
โคตรเท่เลยว่ะเพื่อน ฉันก็ได้แต่ฮา ๆ ไป เพราะคำชมแบบนี้จะต้องมาพร้อมเสียงมะเฟือง ใช่ซี๊ใช่ซี ชั้นมันเตี้ย เลยยืมผ้าถุงแกมานุ่งไม่ได้
555+ เหตุเพราะ น้องดาวกับดาด้าเคยยืมนุ่งหลายงานแล้วนั่นเอง ด้วยความยาวพอได้ แต่มะเฟืองมิสามารถเลย
ฉันเลยบอกว่า เดี๋ยวชั้นบอกให้แม่ช่วยจัดการให้สัก 6 ผืน แบบขนาดเด็กเลยนะเพื่อนนะ
...
ประมาณ 2 ทุ่มก็ลุกกลับกัน สังเกตว่า ช่วงนี้เริ่มมืดช้าลงแล้ว
พอถึงบ้าน ดาด้ากับน้องดาวส่งข้อความบอกว่า "สนุกมาก ฮามาก เราน่าจะเจอกันทุกเดือนได้แล้ว"
ฉันได้แต่หัวเราะ 555+ กลับไป
เพื่อนเอ๋ย ฉันก็อยากทำอย่างนั้น แต่เวลานี่สิ มันไม่ค่อยจะพอใช้เลย
ที่สุดก็สรุปว่า งั้นต้นเดือนเมษา หลังมะเฟืองกับฉันกลับจากทริปนิวยอร์ค เจอกันอีกครั้งก่อนมะเฟืองกลับเมืองไทยละกันเนอะ
. ...
| Create Date : 25 กุมภาพันธ์ 2557 |
| Last Update : 25 กุมภาพันธ์ 2557 8:52:23 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 882 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 31 คน [