ภาพประกอบสวยจังเลยค่ะ

เราคงได้เป็นแค่หนเดียว เอิ๊กๆๆ
เพราะเราเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่เหมาะกับการเป็นแม่ (ถ้าเป็นพ่อ อาจจะพอไหว 55+)

อยากเป็นแม่คนบ้างจังค่ะ ไม่รู้จะรอดป่าว ตอนนี้ยังเอาตัวไม่ค่อยรอดเลย

สวัสดีค๊า แวะเข้ามาเยี่ยมบล๊อคจ้า ว่างๆเข้าไปบล๊อคลิงน้อยบ้างนะค่ะ

ซาบซึ้งจังเลยค่ะ.... อบอุ่นสุด ๆ เลยค่ะ

ยินดีและดีใจด้วยนะคะ

อยากมีความรู้สึกแบบนี้มั่งจังเลยค่ะ... อยากมีมาก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.... มันคงจะมีความสุขสุด ๆ หาสิ่งใดเปรียบไม่ได้เลยนะคะ

ภาพประกอบก็สุดยอดเลยค่ะ...

รักษาสุขภาพด้วยนะคะ.... ด้วยความคิดถึงและเป็นห่วงค่ะ

ชอบจริง ชอบจัง โดนใจอย่างแรง

เพราะนุชเองก็เป็นทั้งแม่และลูก ได้แนบชิดมาสองครั้งเหมือนกัน 55

ชอบรูปแบบนี้จัง อยากถ่ายเก็บไว้ดูเองมั่ง แต่หุ่นไม่ให้

ทำงัยดี

อ่านแล้วกำลังจะซึ้งได้ที่อยู่เชียว
ลงมาเจอ ป.ล. ของแม่เกดเข้า
ขำพรืด ทำไมถึงตกที่นั่งเดียวกันเลยล่ะ
เพราะแม่ตู๋ก็เป็นม้าโยกให้ลูกเหมือนกัน
เห็นแม่เป็นสนามเด็กเล่นส่วนตัว
แต่พอจะนอน แม่ก็ต้องแปลงร่างเป็นฟูกนุ่ม ๆ ให้หนูเอาตัวอวบ ๆ ขึ้นมานอน

การได้เป็นแม่คนเป็นสิ่งวิเศษที่สุดเลยล่ะ

สวัสดีค่ะ เห็นด้วยค่ะ..ลูกนี่แหละค่ะที่แนบชิดกับเรามากที่สุดในโลกและก็ทำให้เราสูขเหลือล้น ยินดีด้วยนะคะ รูปประกอบสวยมากๆเลยค่ะ

ดีค่ะพี่เกด ^___________^ อิอิ
แอบมาทักทาย ... อ่านบล็อกนี้แล้วซึ้งจริงๆค่ะ ... รู้สึก คิดถึงแม่จัง *-*
อ่านไป แอบร้องไห้ไป :'( มองม่ะเห็นอ่ะจิ นั่งหันหลังให้พี่เกดอยู่ หุหุ
ช่วงนี้รู้สึก รัก และ เข้าใจ คุณแม่มากกว่าเดิมหลายเท่าเลยหล่ะคะ ตั้งแต่ไปมาทำงาน มีเงินเดือนเป็นของตัวเอง
เข้าใจเลยว่าแม่ต้องเหนื่อยแค่ไหน ไหนจะทำงานหนัก ยังต้องเจอปัญหามากมาย รู้ซึ้งแล้วก็ตอนนี้ ... ไม่รู้เกี่ยวไรกะบล็อกนี้ป่าว ... แต่อยากร้องตะโกนดังๆจัง ว่า นู๋ร๊ากกกกกกกกกกแม่ค่ะ *-*

เขียนได้งดงามมากค่ะ