|
|
chapter15
ในความมืดมิดบนหอคอยสูง หญิงชราผมขาวผู้หนึ่งอยู่ท่ามกลางความมืดนั้นอย่างเต็มใจโดยมีเพียงแสงจากเทียนไขริบหรี่ที่ช่วยทำให้นางเห็นภาพในลูกแก้วยักษ์ตรงหน้านั้นชัดเจนมากขึ้น
เจ้าพวกนี้เป็นใครกัน ทำไมถึงเข้ามาได้ลึกถึงเพียงนี้ เจ้าอสูรงูไม่น่าจะปล่อยให้มันรอดมาได้นี่ แล้วทำไมสัตว์อสูรของข้าจึงไม่จัดการพวกมัน เสียงแหบพร่ารำพึงออกมาอย่างสงสัย
อสูรกิ้งก่า เสียงแหบของแม่มดนั้น ทำให้สัตว์ประหลาดหัวกิ้งก่าแต่ร่างมนุษย์ออกมา แล้วเดินเข้ามาใกล้อย่างนอบน้อม
เหตุใดสัตว์อสูรจึงปล่อยให้พวกมันเข้ามาในป่าต้องห้ามได้
เพราะพวกมันมีกลิ่นไอของอสูรงู แม่เจ้า เจ้าสัตว์ประหลาดหัวกิ้งก่าตอบเสียงแหลม คำตอบนั้นทำให้นางแม่มด ต้องหันมาจ้องลูกแก้วยักษ์อีกครั้ง
ลูกแก้ววิเศษแห่งข้า จงตามหาเจ้าอสูรงูว่าอยู่ที่ใด ครู่หนึ่งภาพที่ปรากฏขึ้นคือกองเถ้าถ่านสีเทาดำกองหนึ่ง
เจ้าอสูรงูตายแล้วรึนี่ ผู้ใดฆ่ามันสิ้นคำถาม ภาพใหม่ก็ปรากฏ เป็นภาพของกลุ่มมนุษย์ผู้บุกรุกนั่นเอง
เจ้าพวกนี้เองรึ ที่ฆ่าอสูรรับใช้ของข้า ดวงตาโตสีแดงก่ำวาวโรจน์อย่างเคียดแค้น อสูรกิ้งก่า เจ้านำเหล่าสัตว์อสููรออกไปฆ่าพวกมันเดี๋ยวนี้ เจ้าสัตว์ประหลาดผงกหัวทีหนึ่งก่อนเดินหายไปในความมืด
ข้าส่งพวกเจ้าเพียงเท่านี้นะเจ้ากระรอกขนปุยเอ่ยกับบุญยง จากจุดนี้พวกเจ้าก็ตรงไปได้เลย แต่พวกเจ้าต้องระวังให้มากหน่อยเพราะแม่มดผมขาวคงไม่ปล่อยพวกเจ้าให้ผ่านไปง่ายๆแน่ อ้อ ระวังจิ้งหรีดปีศาจของแม่มดผมขาวด้วยล่ะ เพราะมันจะส่งคลื่นเสียงมารบกวนจิตใจมนุษย์ที่หลงเข้ามาโดยเฉพาะคนจิตใจอ่อนโยน ให้ตกเป็นทาสของยัยแม่มด เจ้าต้องเตือนพวกนางให้มีจิตใจเข้มแข็งมั่นคง มีสติ อย่าได้หลงเสียงใดๆ
ขอบใจมากนะจ๊ะ
ขอให้โชคดีนะ ข้าไปล่ะ แล้วกระรอกแสนดีก็กระโดดข้ามกิ่งไม้จากไป
บุญยงก็พาคณะเดินทางต่อไป แต่เสียงพุ่มไม้รอบๆตัวไหวติงนั้น ทำให้ทุกคนตกใจมาก แต่สโนว์ฮยอนเรียกสติน้องๆได้ดี ทุกคนจับอาวุธไว้แน่น แม้แต่บุญยงก็ดึงเอาอัญมณียอดมงกุฏออกมาใช้เป็นดาบเล็กๆเพื่อป้องกันตัว
ระวังตัวนะทุกคน สิ้นคำเตือนของสโนว์ฮยอน จู่ๆฝูงค้างคาวก็ินกรูเข้ามาทันที
ชินเดอเรล่าใช้สายเบสนั้นต่างแส้หวดขวับๆไปมา น้องมินก็ฟาดเหล่าค้างคาวที่บินเฉียดมาใกล้แบบไม่ยั้งด้วยไม้กลองทองคำ สโนว์ฮยอนก็แกว่งดาบป้องกันตัวเองอย่างคล่องแคล่ว เจ้าพิตบูลพ่นไฟใส่ทำให้ค้างคาวเหล่านั้นบาดเจ็บไปมากมาย ก่อนจะบินหนีหายไป
นึกไมถึงว่าเจ้ามนุษย์พวกนี้จะเก่งขนาดนี้แม่มดเฒ่าเอ่ยอย่างเจ็บแค้นที่เหล่าค้างคาวดำไม่สามารถทำอะไรได้
นี่เราเข้าเขตป่าต้องห้ามจริงๆแล้วใช่ไหม บุญยง น้องมินถาม ขณะที่กวาดสายตาไปรอบๆ พบกับพรรณไม้รูปร่างหน้าตาแปลกประหลาดมากมายที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน
ใช่แล้ว นี่ล่ะ ป่าต้องห้าม ทุกคนระวังตัวดีๆนะครับบุญยงร้องบอก มิทันไร ทุกคนก็ได้ยินเสียงแปลกๆมากมายดังขึ้นสลับกัน แต่มีเสียงหนึ่งที่มันฟังดูโหยหวน วังเวง โศกเศร้า และลึกลับอย่างบอกไมถูก วิ่งเข้ามาในหูของชินเดอเรล่า
เสียงอะไรเนี้ย ทำไมมันปวดหูอย่างนี้ชินเดอเรล่าร้องขึ้น พร้อมเอามือปิดหู สีหน้าของเธอแสดงความเจ็บปวดชัดเจน
ชิน สองสาวตกใจมาก กับอาการของเพื่อน แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร บุญยงกระโดดมาเกาะที่บ่าของชินเดอเรล่าและตะโกนบอก ข้างหู
น้องชินตั้งสติดีๆนะ เข้มแข็งเอาไว้ มันเป็นเสียงลวง อย่าไปฟังมัน ตั้งสติ อย่าหวั่นไหวกับเสียงบ้าๆนั่น เอาความดีสู้กับมัน อย่าแพ้ อย่ายอม ไม่งั้นมันจะควบคุมจิตใจน้องชินนะ
ดวงตากลมโตเบิกกว้าง เม็ดเหงื่อผุดพรายทั่วผิวหน้าเนียนอันซีดเผือด
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก ชินเดอเรล่าตะโกนออกไปสุดเสียงพร้อมฟาดสายเบสในมือออกไปเต็มเหนี่ยว ร่างของชินเดอเรล่าอ่อนยวบลง และหายใจหอบถี่ๆ ก่อนจะมีร่างของแมลงยักษ์ตัวหนึ่งตกลงมาแน่นิ่งตรงหน้า
ยัยชิน เธอเอาชนะมันได้แล้ว สโนว์ฮยอนร้องอย่างดีใจพร้อมกอดชินเดอเรล่าแน่น
เธอเก่งที่สุดเลยอ่ะ ชิน น้องมินจับมือชินพร้อมส่งยิ้มกว้างจนตาหยี ชินเดอเรล่ายิ้มตอบ
มันน่าจะเป็นจิ้งหรีดปีศาจ บุญยงเอ่ยขึ้นเมื่อเข้าไปพิจารณาซากนั้นใกล้ๆ
จิ้งหรีดปีศาจ? สโนว์ฮยอนทวนคำก่อนคลายกอดชินเดอเรล่า
กระรอกน้อยบอกก่อนไป ว่าให้ระวังจิ้งหรีดปีศาจ มันจะส่งเสียงมารบกวนคนที่มีจิตใจอ่อนโยน ถ้าคนๆนั้นไม่เข้มแข็งพอมันก็จะเข้าควบคุมจิตใจคนนั้นแล้วเอาไปเป็นทาสของเจ้านายมัน แถวนี้คนที่เลี้ยงจิ้งหรีดปีศาจ ก็คงมีแค่แม่มดผมขาวเท่านั้นล่ะ
แม่มดผมขาว?น้องมินทวนคำ ใครกัน
เอาไว้ยงจะเล่าให้ฟัง แต่ตอนนี้ เจ้าพิตบูล มาเผามันก่อน เจ้าหมาน้อยเห่ารับคำ ก่อนตรงเข้ามาที่ร่างแมลงยักษ์แล้วพ่นเปลวไฟสีน้ำเงินออกมาสลายร่างนั้้นภายในพริบตา
พี่บุญยง ขอบใจมากๆนะจ๊ะ ชินเดอเรล่าเอ่ยพร้อมยิ้มน้อยๆ บุญยงพยักหน้ายิ้มน้อยๆอย่างภูมิใจ
ฮื่ยยยยย เจ็บใจนัก พวกมนุษย์ตัวเล็ก ข้าไม่น่าประมาทฝีมือพวกเจ้าเลย แม่มดผมขาวบ่นพึมพำอย่างเจ็บแค้น
| Create Date : 30 กันยายน 2553 |
| Last Update : 30 กันยายน 2553 19:37:10 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 191 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
ขอนแก่น Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
เป็นเพียงคนที่รักในอักษร
แม้บางอ่อนด้อยความรู้อยู่แค่ไหน
จินตนาการความฝันหล่อเลี้ยงใจ
เดินต่อไปอย่างเป็นสุขทุกคืนวัน
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
