~Lady in Lotus~เม้นก็ได้ ด่าก็ดี มีคุณค่ากับนางผู้นี้ทุกประการค่ะ
Group Blog
 
All Blogs
 
chapter24

“ขอบใจมากนะคะองค์หญิงที่ช่วยพวกเราไว้”ชินเดอเรล่าบอกพร้อมส่งยิ้มหวาน

“ไม่เป็นไรหรอก ข้าก็ทำเพื่อท่านพ่อท่านแม่ของข้าด้วย”องค์หญิงราซาฮงยิ้มจนเห็นเขี้ยวซี่เล็กๆ “เดี๋ยวข้าจะให้อสูรผีเสื้อของข้าไปส่งพวกเจ้าที่ชายป่าต้องห้ามนะ”

“ขอบคุณค่ะ องค์หญิงใจดีที่สุดเลย”สโนว์ฮยอนร้องอย่างดีใจ

“พวกเจ้าต้องส่งเสียงดนตรีของพวกเจ้าให้ดังลงมาถึงที่นี่ให้ได้นะ ข้าจะรอฟัง”องค์หญิงมองหน้าสามสาวพร้อมยิ้มน้อยๆ

“แน่นอนค่ะองค์หญิง” น้องมินรับปากมั่นเหมาะพร้อมส่งยิ้มตาหยี

พลันผีเสื้อยักษ์ปีกมหึมาหน้าตาน่ากลัวก็ร่อนลงมาจอด

“ท่านป้าบลูแองเจิ้ล”ธิดาซาตานเรียก

“เดี๋ยวตีตายเลย มาเรียกป้าๆ”นางฟ้าเอ่ยพร้อมหัวเราะเบาๆอย่างสดใส ก่อนจับที่ไหล่เล็กๆสองข้างของธิดาซาตานแล้วพูดเสียงนุ่ม “ข้าภูมิใจแทนแม่ของเจ้าซะจริง แม้ว่าจะอยู่ท่ามกลางซาตาน แต่เจ้าก็เติบโตขึ้นมาอย่างงดงามและบริสุทธิ์” บลูแองเจิ้ลจึงรวบร่างบอบบางนั้นมาไว้ในอ้อมกอด ก่อนบอกอีก “ขอบใจมากนะ เทพธิดาน้อยของป้า”

เมื่อคลายกอดจากบลูแองเจิ้ลแล้ว องค์หญิงราซาฮงก็เดินมาหาบุญยง

“ขอบใจมากนะครับ องค์หญิง”บุญยงเอ่ยพร้อมส่งยิ้มอย่างจริงใจให้

“ข้าก็ขอบใจเจ้ามากนะ ที่มาทำให้ทุกอย่างของข้าสว่างไสวขึ้นมา”องค์หญิงบอก แต่บุญยงก็ไม่เข้าใจนัก จึงได้แต่ยิ้มรับ

“องค์หญิงอย่าลืมคิดถึงยงบ้างนะครับ อ้อ..แล้วก็รอฟังเสียงของยงด้วยล่ะ” ธิดาซาตานพยักหน้าและยิ้ม ก่อนบอก

“รีบไปเถอะ ทุกคนรอเจ้าอยู่” ทันใดนั้น บุญยงก็คว้ามือเรียวสวยขององค์หญิงราซาฮงมากุม ก่อนจะบรรจงประทับจุมพิตอ่อนโยนลงไป แล้วยืดตัวขึ้นมาโดยที่ดวงตาสองคู่นั้นประสานเป็นแนวเดียว

“ลาก่อนครับ องค์หญิงราซาฮง”สิ้นคำ บุญยงก็ปล่อยมือขององค์หญิงแล้วรีบไปขึ้นหลังของผีเสื้อยักษ์ทันที

“ข้าจะไม่ลืมเจ้า เพราะเจ้าจะอยู่ในหัวใจของข้า…ตลอดไป”องค์หญิงราซาฮงรำพึงอย่างแผ่วเบาขณะที่อสูรผีเสื้อได้ทะยานสู่เบื้องบนก่อนพาทุกคนจากไปจนลับตา

………………….

อสูรผีเสื้อส่งคณะเดินทางไว้ที่ชายป่าต้องห้าม ที่บัดนี้กลายเป็นป่าอุดมสมบูรณ์ธรรมดาแล้ว ทุกคนจึงหยุดพักอิริยาบทสักครู่

“ข้าเห็นทีว่าต้องกลับเข้าไปอยู่ในศิลาแล้วล่ะ เพราะพลังของข้าเหลือน้อยเต็มที พวกเจ้าเดินทางกลับไปหาตายายของเจ้านะ แล้วพอพลังของข้าคืนมาแล้วข้าจะพาพวกเจ้าไปเข้าเฝ้าองค์เทพตะวันออก” ว่าแล้วบลูแองเจิ้ลก็หายเข้าไปใสแผ่นศิลาดังเดิม ไม่นานนัก บุญยงกับพิตบูลก็พาสาวๆเดินทางต่อไป เวลาเพียงไม่กี่วัน ก็กลับมาถึงบ้านชายป่าของคุณยาย

“คุณยาย คุณยายคะ น้องมินกลับมาแล้วค่ะ”น้องมินพยายามร้องเรียกหาคุณยาย แต่พบเพียงความเงียบงัน ว่างเปล่า ไม่ว่าจะเป็นบนบ้านหรือโพรงหินหลังบ้าน

“หรือว่าคุณยายจะเข้าไปอยู่ในหมู่บ้านกับคุณพ่อคุณแม่ของเธอล่ะน้องมิน”สโนว์ฮยอนเปรยขึ้น น้องมินจึงรีบรุดไปที่ร้านแซนวิชอันเป็นบ้านของเธอ อย่างเร็วที่สุดโดยมีทุกคนตามเธอไปด้วย

“คุณแม่ คุณแม่คะ”น้องมินเรียกหญิงวัยกลางคนที่นั่งอยู่หน้าเคาเตอร์

“น้องมิน น้องมินหมวกแดงของแม่” แล้วผู้หญิงสองคนก็วิ่งเข้ามากอดกันร้องไห้ด้วยความคิดถึงอย่างที่สุด ทำให้ชินเดอเรล่ากับสโนว์ฮยอนถึงกับน้ำตาซึม

“แม่นึกว่าหนูจะไม่กลับมาแล้วซะอีก หายไปไหนมาตั้งสามปีคะลูก” คนเป็นแม่ถามพลางลูบหน้าตาของน้องมินอย่างเบามือที่สุด

“สามปี นี่น้องมินไปนานขนาดนั้นเลยเหรอคะ”ดวงตาคู่เล็กสาวน้อยเบิกกว้างอย่างประหลาดใจ

“ใช่จ้า คุณยายรอหนูกลับมาทุกวันเลยนะ จนกระทั่งวันที่ท่านเสีย ท่านก็ยังถามหาหนู”

“ห๊า คุณยายเสียแล้ว”

“เมื่อกลางปีที่แล้วนี่เองค่ะ คุณตาที่มาอยู่กับคุณยายน่ะก็เสียไล่ๆกัน”

“คุณตาก็ด้วยเหรอคะ” สโนว์ฮยอนร้องเสียงหลง

“แล้วนีใครกันคะลูก เยอะแยะเชียว”

“เป็นเพื่อนๆของลูกที่ไปต่างเมืองด้วยกันค่ะ นั่น นั่นก็ชินเดอเรล่า นี่คุณพี่สโนว์ฮยอน ผู้ชายคือนายบุญยงค่ะ อ้อแล้วก็เจ้าหมาตัวนั้นชื่อพิตบูลค่ะ”

“งั้นพาเพื่อนนั่งพักที่นี่ก่อนนะคะลูก เดี๋ยวแมให้สาวใช้จัดห้องให้แป๊ปเดียว” แล้วคุณแม่ก็หายเข้าไปทางหลังร้าน น้องมินจึงพาเพื่อนมานั่งที่โต๊ะใกล้ๆตรงนั้น

“ไม่น่าเชื่อว่าเราจะไปตั้งสามปีแน่ะ” บุญยงเอ่ยขึ้น

“แต่ตอนที่เราอยุ่ในป่าต้องห้ามนั่น เราเองก็ไม่รู้วันเวลาเลยไม่ใช่เหรอ”สโนว์ฮยอนบอก

“จริงด้วยค่ะ”ชินเดอเรล่าเสริม “แถมเรายังลงไปดินแดนซาตานอีก เราไม่รู้เลยนะว่าเวลาที่อยู่ที่นั่นกับที่นี่มันต่างกันแค่ไหน”

“จริงของพวกเธอ”บุญยงรำพึง

“เสียดายที่มาไม่ทันคุณยายคุณตานะคะ” น้องมินบอกเสียงสั่น

“นั่นสินะ เสียดายจริงๆที่ท่านทั้งสองไม่ได้อยู่เห็นความสำเร็จของเราในวันนี้”สโนว์ฮยอนพูดก่อนถอนใจเฮือกใหญ่

“พรุ่งนี้เราค่อยไปหาคุณตาคุณยายที่หลุมศพ แล้วไปบอกท่านกันนะคะ”ชินเดอเรล่าพูด ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย ครู่หนึ่ง สาวใช้ก็เดินมาบอก

“คุณหนูคะ ห้องพักรับรองเรียบร้อยแล้วค่ะ”

“ขอบใจจ้า” น้องมินจึงหันมาบอกเพื่อนๆ “เดี๋ยวตามสาวใช้ไปเลยนะคะทุกคน ฉันขอตัวล่ะ แล้วเดี๋ยวเจอกัน”



Create Date : 02 ตุลาคม 2553
Last Update : 2 ตุลาคม 2553 17:00:17 น. 0 comments
Counter : 177 Pageviews.

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

นางในดอกบัว
Location :
ขอนแก่น Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




เป็นเพียงคนที่รักในอักษร
แม้บางอ่อนด้อยความรู้อยู่แค่ไหน
จินตนาการความฝันหล่อเลี้ยงใจ
เดินต่อไปอย่างเป็นสุขทุกคืนวัน
Friends' blogs
[Add นางในดอกบัว's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.