:: ปีใหม่ในความทรงจำ :: ลองมานั่งนึกถึงปีใหม่แต่ละปีที่ผ่านมา ตั้งแต่ที่ยังเด็กเฝ้ารอคอยวันที่โรงเรียนจัดงาน รู้สึกว่าสนุกดีจะได้ไม่ต้องเรียน ที่โรงเรียนได้จัดงานประจำปี แต่อีกนัยหนึ่งปีใหม่กับวันเด็กอยู่ใกล้กันเหลือเกินเลยทำให้เบื่อการกินผลไม้อย่างมันแกวเป็นที่สุด ผู้ใหญ่คงไม่รู้ว่าจะหาอะไรมาแจกเด็กๆ สิ่งที่ฮิตติดกระแสคงไม่พ้นบรรดา สมุด ดิน สอ ปากกา ต่างก้นำมาเป็นของแจกแบบซ้ำซาก สิ่งที่สนุกที่สุดคือไม่ต้องมีการเรียนการสอนที่โรงเรียน เพราะต้องจัดงานเสียครึ่งวัน มีการแสดงบนเวที แต่เราไม่เคยได้แสดงอะไรกับเขาหรอก คนที่ภาระหนักคงเป็นพวกที่เกิดมาเป็นลูกครู หรือไม่ก็คนที่หน้าตาดี มีความสามารถซึ่งเราไม่ได้อยู่ในกลุ่มใดๆเลย ก็เลยรอดตัวไป ไปรับของแจก สนุกสนาน ดูคนอื่นแสดงแล้วก็กลับบ้าน ตั้งแต่อนุบาลมาจนถึงประถมปลายเราอยู่ที่โรงเรียนเดียวกัน นุ่งกระโปรงสีแดงซะด้วย พอโตขึ้นมาหน่อยได้อยู่มัธยมต้นย้ายไปสอบเข้าที่รงเรียนสตรีประจำจังหวัด คราวนี้ก๋ากั่น เข้าไปปีแรกเพื่อนๆที่อยู่กลุ่มเดียวกัน มีแอบหนีเรียนตอนนั้นฮิตเล่นปิงปองกัน โต๊ะที่โรงเรียนมีไม่เยอะต้องแย่งกันตอนพักเลยต้องโดดเรียนมาเล่นกัน มีอาจารย์ท่านหนึ่ง ตัวเล็ก หน้าตาตี๋ๆเหมือนอาฉ่างเรื่องเทพบตรชาวดิน ที่โจวเหวินฟะเป็นพระเอก สมัยนั้นดังมากเลย อาฉ่างเป็นน้องชายพระเอก กลายเป็นว่านักเรียนเอามาเรียกเป็นชื่ออาจารญืกันอย่างสนุกปาก ไปไหนก็ "ว่าไง ฉ่าง " ไม่ก็เรียก "จาน ๆ " ช่างไม่กลัวบาปกรรมกันเสียเลย ส่วนอีกคนเป็นอาจารญืสวนพละชื่อ สุเทพ แหงมงาม ก็เรียกแกว่าอาจารย์แหงม เอานามสกุลมาล้อเล่นกัน แกนามสกุล แหงมงาม นามสกุลก้แสนเก๋ เรียกต่อหน้ากันเลย ไม่มีลับหลัง แกก็รู้ไม่ได้ว่าอะไร ส่วนที่โดดเรียนออกจากโรงเรียนเคยครั้งหนึ่งบอกคุณลุงยามหน้าโรงเรียนด้วย ซี้กับแกเพื่อการนี้โดยเฉพาะเลย จะว่าเฮี้ยวก็คงไม่เพรายังไม่ร้ายเท่าไหร่นัก เวลาที่โรงเรียนมีงานก็มีที่หอประชุมด้านหลังรงเรียน แต่ที่นี่เพื่อนเยอะเฮฮาไปเรื่อย ปีใหม่ก้มีการแสดงบนเวทีให้ดูกัน มีร้องเล่น เต้น ระบำกัน สมัยนั้นมีฮิตทอมดี้ ตามยุคกันไปเรื่อย พอดีเพื่อนในกลุ่มมีสวยเลย เรียนด้วยกันตั้งแต่ ม .1 ถึง ม. 2 ตอนอยู่ม.2 ได้อยู่ห้องเดียวกันอาศัยสนิทกันตั้งแต่ม1 แล้วเลยมีเพื่อนๆกลุ่มนี้แหละที่โดเรียนกันไปเล่นปิงปอง ไปตีสนิทกับรุ่นพี่ต่างชั้นแต่ว่าไม่มีอะไรมาก เรื่องร้ายๆที่มีคงเป็นเรื่องจิ๊กของจากหัองสหกรณ์ แอบจิ๊กแสตมป์มาจากอาจารย์ เมื่อเอาแสตมป์ที่สะสมมาแลกกัน เล่นทำกันเป็นทีมเลย เพราะแม่เพื่อนเกลอไปเป็นคนขายที่นั่นก็เลยซื้อของกันสบายอุรา จำได้ว่าที่โรงเรียนถูห้องด้วยแวกซ์ ห้องโฮมรูมแต่ละห้องขัดเงา ต้องถอดถุงเท้าขึ้นห้องกันอย่างดี ขึ้นบันไดฝั่งนึงลงอีกฝั่งนึงจะว่าไปก็เป็นระเบียบดีเหมือนกัน พอขึ้นม.3 นี่...โฆเล่นเอาต้องตัดสินใจหนักเลย กลับบ้านไปนอนคิดอยู่หลายคืน เพราะต้องจากเพื่อนไปอยู่โปรแกรมภาษาต่างประเทศ เพื่อนที่อยู่กลุ่มเก่าไม่มีใครเลือกเลย ไม่ถูกกับภาษาอังกฤษกันเลยซักคน แต่ทำไงได้ต้องย้านไปอยู่ต่างห้อง พอเห็นรายชื่อเพื่อนใหม่แล้วไม่หลายเรียนเลย เพราะไม่ถูกใจเสียหลายคน แต่พอเรียนไปก็ปรับตัวได้ไม่ยากเย็นอะไร ไม่ตามเพื่อน ขึ้นม.3 ก็มานั่งกับสาวน่ารัก ตัวสูง ชื่อเต้ย ก็ไปไหนมาไหนด้วยกัน ความซ่าส์เริ่มลดน้อยถอยลง เพราะส่วนใหญ่ห้องนี้ก็ตั้งหน้าตั้งตาเรียนหนังสือกันพอสมควร จำได้ว่าหมั่นใส้แม่หัวหน้าห้องจำได้ว่า ชื่อวิลาวัณย์ ไม่ชอบใจที่เธอเป็นคนที่พูดจาดัดจริต จีบปากจีบคอซะจริง นอกจากนั้นก็ไปได้เรื่อยๆ พอขึ้นม.ปลายต้องย้ายร.ร.ไปอยู่โรงเรียนชาย ตอนที่เข้าไปใหม่ๆยังแว่บกลับมางานที่โงเรียนเก่าอยู่ไม่ว่าจะเป็นงานปีใหม่ กีฬาสี ยังไม่ติดเพื่อนใหม่เท่าไหร่ แต่ไม่นานหรอกก็ปรับตัวกลายเป็นด็กที่ตั้งใจเรียนเกาะกลุ่มไปกับเขาด้วย เพราะที่ร.ร.ใหม่นักเรียนตั้งใจเรียนกว่าที่โรงเรียนสตรี พอมาอยู่ที่ใหม่ต้องปรับตัวให่เข้ากับที่ใหม่เพื่อนกลุ่มใหม่ คราวนี้ผู้ชายตรึมเลย สำหรับเราไม่มีปัญหาอยู่แล้วเพื่อนๆก็มาจากที่เรียนม.ปลายด้วยกันมาเจอกันที่นี่เยอะ เพราะเป็นโรงเรียนประจำจังหวัดด้วย   Create Date : 30 ธันวาคม 2552     Last Update : 8 มกราคม 2553 21:06:08 น. Counter : 1064 Pageviews.   18 comment Share Tweet

:: สุขใจเหลือเกิน :: เรายังมีเพื่อนอยู่อีกมากมาย ที่เก็บรักไว้ให้ไม่มีวันจาก เพื่อนที่คอยปลอบคอยมอบสีสัน ให้กันทุกวันเคียงคู่เรื่อยไป ชีวิตวันนี้แสนดีจะตายไป อยู่เป็นโสดได้ไม่มีคนกวน อยากจะไปไหนก็ไปไม่มีรีรวน ไม่ต้องรบกวนใครต้องออกเงิน นี่แหละเห็นไหมสุขใจเหลือแสน หากใครมีแฟนก็แสนสุขใจ เป็นความสุขที่แตกต่างไม่อาจเปรียบกันได้ แล้วแต่ทางเลือกใครไม่เคยว่ากัน   Create Date : 30 ธันวาคม 2552     Last Update : 8 มกราคม 2553 9:47:28 น. Counter : 803 Pageviews.   30 comment Share Tweet

:: ผ่านไปอีกปี :: ลาทีปีที่ผ่านมา ไม่อยากย้อนวันเวลาเหมือนเก่า ก่อนนั้นเป็นเหมือนดังเงา บัดนี้แสนเศร้าเดียวดาย ก่อนที่เธอมาบอกลา ฉันไม่รู้ว่าเพรราะอะไร มารู้เธอกลับเปลี่ยนไป ทำไมจึงมาทิ้งกัน ช่วยบอกเหตุผลกันหน่อย อย่าปล่อยให้คอยร่วมฝัน จากกันแค่เพียงสั้นๆ ทำไมเธอพลันเปลี่ยนไป ฉันยังคอยอยู่ตรงนี้ ไม่เคยหลบลี้หนีหาย ยังคงยึดมั่นมิคลาย ยังจำความหมายทุกคำ ขอเพียงอยากรู้คำตอบ รู้กรอบที่ทำเธอเปลี่ยนไป สังเกตท่าทีกระวนกระวาย ทำใมสายใยจึงเปลียนพลัน ไม่มีเรื่องราวขัดใจ ไม่มีสิ่งใดขัดสน ไม่เคยนอกใจสักหน ไม่ขออดทนต่อไป ไม่บอกก็ไม่อยากถาม เบื่อกับท่าทางยักย้าย ไม่เจอกันฉันคงไม่ตาย สักวันจะหายไปเอง ขอเพียงจดจำกันไว้ เราเคยมีกันวันเก่า ไม่เจอกันอีกแล้วเรา ความเศร้าบอกลาจากกัน ผลัดเปลียนสิ้นกันพอ ไม่มีปีที่ก่อนเก่า ทุกย่างก้าวของเรา ไม่เคยมีเงาเมื่อวาน จักเจ็บขอเพียงแค่นี้ ลาทีปีที่เคยเหงา ปีที่มีเธอดั่งเงา กลับทำฉันเศร้าเดียวดาย ผ่านไปอีกแล้วหรือนี่ ปี้ใหม่นี้ยังคงไม่สาย คนอย่างฉันไม่เคยเดียวดาย ยังคงเรียบง่ายเหมือนที่ผ่านมา เขียนโดย KorP@i   Create Date : 29 ธันวาคม 2552     Last Update : 26 กุมภาพันธ์ 2554 22:46:57 น. Counter : 675 Pageviews.   33 comment Share Tweet

:: ลาทีปีเก่า แล้วเราพบกันใหม่ :: ปีเก่าใยเจ้ายังจำ วันคืนดื่มด่ำไม่วาย เวลาผันเปลี่ยนเวียนไป ย่างวัยก้าวพ้นประสบการณ์ วันเวลาได้มาเปลี่ยนแล้ว ขอจงผ่องแผ้วสุขสันต์ ยังจำสิ่งดีนิรันดร์ แม้วันผ่านมาเนิ่นนาน แม้เวียนเปลี่ยนไปอีกปี ความดียังมีสสาร ไม่เคยอ้างวางยาวนาน ขอให้พบกาลยั่งยืน สุขภาพแข็งแรงยิ่งนัก มันสมองป้องปักสร้างเสริม เป็นกำลังความคิดริเริ่ม เพิ่มเตื่มหน้าที่การงาน ทุกสิ่งเป็นไปด้วยดี ไม่มีอุปสรรคขัดขวาง ความรักเชื่อมั่นยาวนาน ตลอดกาลไม่ว่าปีใด   Create Date : 29 ธันวาคม 2552     Last Update : 7 มกราคม 2553 20:26:57 น. Counter : 530 Pageviews.   8 comment Share Tweet

:: เหลือบรุ้งงาม :: ลำแสงรุ้งทองาม สีเลิศล้ำนำประกายเจิดจ้า ส่งตรงลงมาพาให้ชื่นอุราฉ่ำเย็น เหม่อมองเงาลูบไล้เห็น เหมือนดั่งประกายโดดเด่น ดั่งสายน้ำชื่นฉ่ำเย็น แค่ในใจฉันกลับมองไม่เห็นใครเลย เมื่อไหร่หนอจะส่ว่างกลางนภา เวิ้งกว้างที่ขอบฟัยังสดใส อาจเป็นเพราะไม่สบายใจ ลำแสงข้างในจึงมืดมน อีกนานไหมคนดี จะมาแต้มสีให้หายหมองหม่น เพียงกลับมาหาอีกสักหน ความเศร้าคงพ้นจางไป   Create Date : 29 ธันวาคม 2552     Last Update : 5 มกราคม 2553 20:32:24 น. Counter : 744 Pageviews.   17 comment Share Tweet