ในบางครั้งที่เราต้องจากบ้านเกิดไปอยู่ในที่ไกลแสนไกล เราได้เจอผู้คนมามากมาให้ได้ทักทายพูดคุย แม้ว่าเดินไปตามถนนหนทาง ย่อมมีผู้คนที่เราไม่ค้นชินแต่เราต้องพุดคุยด้วย อาจจะด้วยเรื่องของการงาน หรือว่าเป็นเพื่อนบ้านที่ใกล้เคียง ที่เรียกกันว่ารู้จักแต่ไม่รู้ใจ เหมือนห่างไกลกันคนละฟากฟ้า
ในช่วงเวลาอย่างนี้น่ะ มันเหงาจะตายไป คนเราพอเหงามากๆเข้าฟังเพลลงอะไรก็พาลหดหู่ไปทวะอย่างั้น ยิ่งถ้าอากาสหนาวๆด้วยแล้ว รู้สึกเห็นใจคนที่ต้องจากบ้านจากเมืองไปไม่ว่าจะไปเรียนต่อ หรือทำงาน บางคนต้องไปมีครอบครัว พอถึงฤดูหนาวที่ไร ก็อดคิดถึงบ้านเกิดไม่ได้เลย

ท่ามกลางท้องฟ้ากว้างรู้สึกอ้างว่างบ้างไหม
ด้วยอยู่ไกลแสนไกลเกินกว่าใจจะไปเจอ
มีใครอยู่เคียงข้างเขาอยู่ข้างตลอดไหม
หรือว่าไม่มีใครฝากหัวใจให้ข้างเคียง

เห็นว่าเธอดุเงียบเหงามีมีเงาใครให้ส่งเสียง
ไม่ใจใจเอนเอียงรู้แต่เพียงเสียงหัวใจ
กู่ก้องอยู่เครยงข้างไม่จืดจางห่างไปไหน
รับรู้หรือดูใจเหงาเพียงใดไร้คนเคียง

Create Date : 06 มกราคม 2553
Last Update : 8 มกราคม 2553 9:42:51 น.		5 comments
Counter : 657 Pageviews.
Share Tweet