รอคอยบางคนเคยสับสนในใจ
รอคอยจนเหนื่อยใจรอทำไมถามใจตน
รอคอยอย่างนี้รู้ตัวดีว่าสับสน
เริ่มท้อเมื่อรอคนใจวกวนอยู่ร่ำไป
รอคอยความรักเริ่มประจักษ์ในรักไหม
เฝ้ารออย่างเดียวดายรักจากไปใยไม่คืน
หากเป็นเช่นนี้เลิกเสียทีรักคนอื่น
ให้รักไปไม่รักคืนใยต้องฝืนอยู่ทำไม
เลิกรอแล้วเลิกรักเนิ่นนานนักทนไม่ไหว
ต้องรออีกเท่าไหร่รอทำไมใจขอคืน
รอมาเนิ่นนานนักใจเธอกลับรักคนอื่น
เรียกใจให้กลับคืนไม่ขมขื่นอีกต่อไป
รักใครย่อมรักได้อย่าหวั่นใจให้ริเริ่ม
เตือนใจไม่เหิมเกริมหรือฮึกเหิมจนเกินไป
เตือนตนอยู่เรื่อยไปอย่ารักใครมากกว่าตัว
หากเขาไม่รักตัวอย่าได้กลัวอยู่เดียวดาย
รักแล้วไม่รักตอบจะไปชอบเขาทำไม
อย่าสับสนหรือท้อใจเราอยู่ได้ด้วยตัวเอง
อย่าทำตัวเสียหายเป็นไม้หลักขี้ปักเลน
รักใครอย่าหวั่นเกรงรักตัวเองด้วยเช่นกัน
เขียนโดย
เห็นด้วย+1