BlogGang.com : : k.j - สาย47

พอขึ้นรถได้ก็เดินไปนั่งหน้าซ้ายติดกระจกข้างคนขับ กระเป๋าเดินมาเก็บเงิน ไม่ได้หยอดตู้อัจฉริยะนะครับ มันตั้งเฉยๆแบบนั้นมาหลายเดือนแล้ว ที่แตะบัตรก็ถอดเข้าถอดออกยังใช้ไม่ได้ จีพีเอสนำทางก็เหมือนจะพังไปแล้ว ส่วนจอทีวีก็เห็นฉายวนไปวนมาอยู่คลิปเดียวมาหลายเดือนแล้ว คนขับนั้นแหละครับที่น่าสนใจ เป็นหนุ่มน้อยตัวผอมหน้าตาดีเพิ่งจะมาขับได้ไม่นาน พอคนขึ้นหมดแกก็ออกรถไปแบบช้าๆสบายๆวิ่งมาถึงแยกตัดถนนพระรามสี่แกก็ค่อยๆเลี้ยวซ้ายเข้าสู่ถนนพระรามที่สี่อย่างช้าๆ เลี้ยวเสร็จก็วิ่งมาเข้าป้าย คนก็ขึ้นมาอีดชุดรถเริ่มแน่นที่นั่งเต็มหมด ยืนราว 20 คน จากนั้นคนขับก็ออกรถไปแบบเรื่อยๆไม่เร่งรีบ ผิดกับปกติที่รีบๆขับรีบๆเลิก ขับให้ครบสามรอบเร็วๆจะได้เลิกไวไว ผ่านป้ายการไฟฟ้าไม่มีคนขึ้นลงคนขับเลยไม่ต้องจอด วิ่งมุ่งหน้าแยกไฟแดงทางรถไฟใต้ทางด่วนต่อไป วันนี้รถไม่ติดบางวันจะติดสุดๆ แกขับมาอีก 150 เมตรถึงไปแดง ไฟมันยังเขียวอยู่ ถ้าแกเร่งอีกนิดก็ทันเหลือๆแต่แกกลับวิ่งด้วยความเร็วคงที่ มาแบบหน่วงๆเลยไม่ทันติดไฟแดงไป พอรถติดไฟแดงแกก็รีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเล่นอย่างอารมณ์ดี แต่นี่เป็นรถพัดลมไม่ใช่รถแอร์ ตอนรถวิ่งจะร้อน ตอนรถจอดนิ่งจะร้อนมาก คนขับก็ไม่สนแกเลือกไม่ได้ยังไงก็ต้องขับคันนี้ นั่งเล่นมือถือสบายใจ ส่วนผู้โดยสารนั้นแหละเลือกได้ครับ จะนั่งรถร้อน รถแอร์ แท็กซี่ สามารถเลือกตามอัธยาศัย ไฟแดงๆอยู่ราว 3 นาทีก็เขียว คนขับดูผิดหวังเล็กน้อยที่ถูกขัดจังหวะหรรษาต้องขับรถต่อ แกก็เร่งเครื่องเร็วขึ้นมาเข้าป้ายบ่อนไก่ แล้วขับอย่างรวดเร็วข้ามสะพานไทย-เบลเยี่ยม มาเข้าป้ายตึกอื้อจื่อเหลียงจากนั้นแกก็ขับช้าลงอีกครั้งผ่านบ้านอับดุลราฮิมเหลืออีก 100 เมตรถึงไฟแดงแยกตัดถนนสีลม ผมเห็นละมันไฟเขียวอยู่ ข้างหน้ารถไหลไปได้เรื่อยๆ แกค่อยๆขับทิ้งระยะห่างคันหน้าขึ้นเรื่อยๆ แล้วจ้องไปที่ไฟแดงอย่างไม่กระพริบตา รถคันหน้าที่ทิ้งห่างไป 30 เมตรข้ามไฟแดงไปแล้ว ไฟก็ยังเขียวอยู่ คนขับของเราเลยไม่มีทางเลือกต้องข้ามไฟแดงนี้ไปอย่างเสียดาย แกทำหน้าไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมาก รถมาเข้าป้ายตรงข้าม รพ จุฬา คนขึ้นลงเยอะมาก คนขับก็ไม่ได้เร่งอะไร แกกลับมองไปที่ไฟแดงอย่างใช้สมาธิ เหมือนจะไม่ให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยได้อีก พอคนขึ้นครบกระเป๋าบอกปิดประตูได้ไปเลย แกก็ปิด แต่ยังไม่ออกตัว ผมเห็นละตรงแยกตัดอังรีฯไฟเขียวพอดี ถ้าแกไปเลยมีโอกาสข้ามทัน 70 % แกก็คงเรียนเรื่องความน่าจะเป็นมาเหมือนกัน เลยยังไม่ออกตัว รออีกกว่า 20 วิ ท่ามกลางความร้อนละอุและความแออัดบนรถ พอแกออกตัวไฟยังเขียวอยู่พอรถเคลื่อนมาเหลือ 40 เมตร ไฟก็แดงขึ้นมา คนขับทำหน้าเหมือนตอนที่ทีมชาติไทยยิงประตูทีมญี่ปุ่นได้ ดีใจและสะใจมาก เพียงแต่ไม่ได่ลุกขึ้นมาชูสองมือเท่านั้น แกไม่รอช้าคว้ามือถือขึ้นมาเล่นต่อ ไฟแดงนี้แดงนานซะด้วยถูกใจคนขับมาก คนในรถที่นั่งก็ตากแดด ที่ยืนก็อัดกันแน่นยังกับปลากระป๋อง คนขับก็เล่นมือถืออย่างสบายจิตทำไงได้มันติดไฟแดง เช่นเดิมครับพอไฟเขียวแกก็เอารถมาเข้าป้ายวัดหัวลำโพง แล้วก็เล็งไปแดงหน้า วางแผนกะระยะไฟแดงหน้า แล้วก็ไม่มีพลาดติดอีกไฟแยกวัดหัวลำโพง เล่นมือถือต่ออย่างรวดเร็ว เพราะอีก 2 ไฟหน้าจุฬามันแดงแป๊บเดียวไปยาวๆ ไปติดอีกทีก็หน้าnbkไฟแดงที่แยกปทุมวันแยกเดียวอาจติด 1-2 ครั้ง แล้วก็ไม่มีพลาดเป็นไปตามกลยุทธที่วางไว้ทุกขั้นตอน ถึงมาบุญครองคนลงไปเยอะ แต่ก็ขึ้นมาอีกไม่น้อย พอเลี้ยวซ้ายแกก็เข้าป้ายสนามกีฬา คนที่นั่งบีทีเอสมาก็มาดักต่อกันหลายคน ทำไมไม่สร้างบีทีเอสยาวไปให้ถึงผ่านฟ้าเลยฟ้า ผมคิดในใจ ถ้าสร้างไม่ใช่จะไปใช้บริการนะ แต่จะได้มีคนมาต่อป้ายนี้ลดลง สาย47 จะได้ไม่แน่นมาก พอคนขึ้นๆลงไเสร็จ คนขับก็ออกรถเล็งไปข้างหน้า 5555 ไฟแดงอยู่ไกลมองไม่เห็น ผมหัวเราะเยาะในใจ แต่แกก็ยังไม่หมดความพยายาม พอรถถึงสนามศุภชลาศัยประตูหนึ่งก็ตรงที่ขายบัตรเข้าสนามนั้นแหละ ไฟแดงก็อยู่ในระยะมองเห็น แกก็ปล่อยเท้าจากคันเร่งคนเด้งมาข้างหน้าแทบทั้งคัน นึกว่าคนขับเบรค แต่เปล่าแค่ถอนเท้าจากคันเร่ง อย่างที่บอกรถมันอยู่ในสภาพที่สมบูรณ์มาก ไม่รู้ผ่านการตรวจสภาพมาได้ยังไง ทุกคันนั้นแหละไม่เฉพาะคันนี้ บางคันควันดำมากๆสุดยอด ออกนอกเรื่องไปนานมาต่อกัน ที่แกต้องถอนเท้าเพราะไฟมันเขียวอยู่ ถ้าเราไปด้วยความเร็วนั้น เวลาจะเท่ากับ ระยะทางส่วนด้วยความเร็ว คนขับคงเรียนวิทย์ม.ต้นภาคคำนวณมาอย่างดี เลยรู้ว่ารถจะผ่านเขียวนี้ไปแน่แท้เลยต้องถอนเท้า แยกที่ว่าคือแยกเจริญผลครับ พอติดไฟแดงแกก็ดีใจเหมือนเพิ่งยิงประตูทีมนฤมิตรของผมได้ ส่วนผมนั้นก็หงุดหงิดเหมือนนักฟุตบอลทีมนฤมิตรที่เพิ่งโดนยิงไป เพียงแต่คนขับไม่ได้ยืนขึ้นชูมือ และผมไม่ได้วิ่งเข้าไปกระโดดถีบแกก็เท่านั้น พอผ่านแยกไปอีกสองป้ายถัดมาคือป้ายรองเมืองและป้ายศรีจุลทรัพย์ ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นทั้งสองทีมต่างคุมเชิงกันที่กลางสนาม ไม่ใช่ละออกทะเลไปไกล เพราะมันไม่มีไฟแดงให้แกเล็ง แกขับเร็วมากเหมือนได้ปลดปล่อย ขึ้นสะพานยศเสมาอย่างซิ้ง เลี้ยวซ้ายซะเร็ว รถที่เลี้ยวขวามาจากยศเสเบรคแทบไม่ทัน แล้วมาจอดป้ายโรงเรียนเทพศิรินทร์ซึ่งเป็นจุดหมายปลายทางของผม ก่อนลงผมคิดแทนคนขับ ไฟแดงที่เหลือก็แยกพลับพลาไชย แยก รพ กลาง แยกวรจักร เลี้ยวขวาไปอีกทีก็แยกแม้นศรี เลี้ยวซ้ายผ่านตลอดมาได้อีก2 ไฟติดกันที่แยกผ่านฟ้า ถัดมาก็แยกอนุสาวรีย์ปชต และแยกคอกวัว ถัดไปก็แยกสนามหลวง แยกวัดพระแก้ว แค่นี้ก็น่าจะพอแล้วกระมั๊งพ่อหนุ่มน้อยหน้ามนต์คนขับสาย47