|
|
ครั้งหนึ่งนานมาแล้วผมเคยเป็นบรรณาธิการผู้พิมพ์ผู้โฆษณา...ภาคจบ |
|
หลังจากที่รั้วรำเพยเล่มห้า ได้ออกสู่สายตาชาวโลกก็นับว่าเป็นหนังสือที่สมบูรณ์แบบเล่มหนึ่ง เท่าที่เด็กนักเรียนในระดับมัธยมสามารถทำได้ ทั้งรูปเล่มที่ทันสมัยแม้เวลาจะผ่านไปกว่า17 ปี เมื่อผมมาเปิดดูหนังสือเล่มนี้ก็ยังคงร่วมสมัยได้อย่างไม่น่าเชื่อ(ไม่เชื่อลองอ่านดูสิครับ) ทั้งรูปเล่มที่ทันสมัย เนื้อหาที่ครบถ้วนตามตามจุดประสงค์และด้วยยอดพิมพ์กว่า3,500 เล่มนอกจากจะเผยแพร่ในโรงเรียนเทพศิรินทร์แล้ว ยังส่งไปตามโรงเรียนต่างๆกว่า300 โรงเรียนทั่วประเทศด้วย ผมกล้าพูดอย่างเต็มปากเพราะไม่มีส่วนทำอะไรเรื่องเนื้อหาหรือรูปเล่มเลยแม้แต่หน้าเดียว เป็นผลงานการร่วมแรงร่วมใจของพวกเราทุกคนอย่างแท้จริง กว่าจะทำได้ขนาดนี้เหนื่อยแทบตาย เช่นผู้ที่จัดทำเนื้อหาจตุรมิตรต้องเจาะลึกทั้งสี่โรงเรียน มีรูปสดๆข้างสนามและมีบทวิเคราะห์นักฟุตบอลของทั้งสี่โรงเรียนแบบทันสมัย มีอยู่วันหนึ่งเจ้าของเนื้อหามาปรึกษาผมว่า ดูโปรแกรมแล้ววันนี้บอลกรมพละรุ่น 18 ปีรอบรองชนะเลิศแข่งที่สนามกีฬาหัวหมาก มีทั้งเทพศิรินทร์ สวนกุหลาบกรุงเทพฯ คนทำเรื่องนี้มาปรึกษาผมว่าต้องไปดูและทำบทวิเคราะห์สดๆเพื่อความเข้มของเนื้อหา บอลแข่ง14.00 น ขอออกนอกโรงเรียนพอทันแต่ไปไงนั้นสิ ผมเลยไปปรึกษาช่างถ่ายรูปประจำรั้วรำเพย ผมถามปุ๊ว่าเอาไงเผ่าอยากไปทำเรื่งนี้ปุ๊ต้องไปถ่ายรูปไหวเปล่า ถ้าไหวจะไปไงให้ทันนี้ก็11.00 น แล้วปุ๊บอกไม่เป็นไรเรามีมอเตอร์ไซด์ขับไปได้ ผมบอกไกลนะขับไปไหวเหรอ ปุ๊บอกไหวสบายมาก ผมถามว่าอ๋อคงเคยไป ปุ๊บอกเปล่าไม่เคยไปรู้แต่ว่าต้องไปและต้องทำให้ได้ ผมได้ฟังก็อึ้งพูดอะไรไม่ออกนี้ไงเพื่อนผม พวกเราพวกรั้วรำเพยโรงเรียนเทพศิรินทร์ ด้วยความทุ่มเทขนาดนี้แบบทำด้วยใจ ใครจะรู้หรือไม่ไม่สำคัญเราทำเพื่อสิ่งที่เรารักก็เท่านั้น รั้วรำเพยปีที่หนึ่งเล่มที่ห้า เดือน ธันวาคม 2530 จึงเป็นรั้วรำเพยเล่มที่อยู่ในใจผมตลอดมา
พอเสร็จจากเล่มห้าแล้วก็เริ่มมีการส่งมอบงานอย่างเป็นทางการซะที ผมได้วางโครงสร้างครั้งสุดท้ายให้ระบบเข้าที่ขึ้นในปีหน้า โดยยึดโครงสร้างให้พี่ม.6เป็นพี่ที่ปรึกษา และแกนนำจะอยู่ในชั้นม.5 ฝ่ายสนับสนุนทุกฝ่ายจะเป็นม4-1 อาจารย์เป็นที่ปรึกษาและให้คำแนะนำ สามารถปรับเปลี่ยนได้ภายใต้ความเห็นของแกนนำ หัวรั้วรำเพยให้คงไว้แบบนั้นเป็นสัญลักษณ์ของหนังสือสืบต่อไป จะทำได้ปีละกี่เล่ม กี่สี่ กี่หน้า ไม่สำคัญและไม่ยึกติดให้ปรับไปตามสภาพการณ์และความสามารถของรุ่นน้องรุ่นต่อๆไป และต้องเพิ่มฝ่ายจัดหาบุคลาการเพิ่มอีกฝ่ายทำหน้าที่จัดหารุ่นน้องไว้ทำในรุ่นต่อๆกันไป เดือนม.ค 31 ทั้งเดือนเป็นเดือนแห่งการถ่ายทอดงานและหลักการบริหารงานทำหนังสือเท่าที่ความสามารถของรุ่นพี่จะพึงมีจากการศึกษาและได้ทำงานที่ผ่านมา ผมค่อนข้างเน้นกลุ่มแกน6-8 คนของน้องม.4 รุ่นนี้มากเพราะแต่ละคนมีความสามารถและมีจุดยืนที่เด่นชัดมาก จนบางที่ผมมองเห็นว่าอาจมากเกินไปจนอาจมีปัญหาเกิดขึ้นได้ในอนาคต ต้องปรับความคิดให้เข้ากันให้ได้ ถึงพวกเขาจะมีรากฐานจากกลุ่มเพื่อนที่รู้จักกันมาตั้งแต่ม.1ก็เถอะ แต่พวกเขาเก่งเกินที่จะเอาเรื่องส่วนตัวมายุ่งกับเรื่องงาน เพื่อนส่วนเพื่อนงานส่วนงาน จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะเห็นพวกเขาเถียงกันเรื่องงานแบบเอาเป็นเอาตาย แต่พอเลิกประชุมก็กอดกันไปเตะฟุตบอลอย่างเมามันส์ ผมกลัวว่าถ้าพวกเขาไม่มีจุดสรุปร่วมกันแบบเคารพกติกาการบริหารอาจมีปัญหาเกิดขึ้นได้ ผมพยายามและทำเท่าที่ทำได้ เพราะเมื่อถึงเวลาอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด ผมจบออกมาแล้วไม่เข้าไปก้าวก่ายการตัดสินใจของพวกเขาเด็จขาด เป็นเพียงรุ่งพี่ที่ค่อยเสนอแนะแบบกว้างๆได้แค่นั้น ผมเน้นพวกเขาสำคัญต้องรู้ว่าทำอะไร ทำด้วยความรัก ความสนุก และทุ่มเทให้กับงาน ใช้สมองทำอย่าใช้เพียงกำลัง รั้วรำเพยจะออกมาแบบไหนในรุ่นต่อๆมาไม่สำคัญ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือทุกคนที่มีส่วนร่วมในรั้วรำเพย ต้องมีความทรงจำที่ดีๆติดตัวไปครับ...สวัสดี
| Create Date : 01 กันยายน 2548 |
| Last Update : 9 พฤศจิกายน 2561 22:03:54 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 640 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
 |
|
|
|
