.:~ No PeRFeCtioN iN thE WoRLd ~:.
Group Blog
 
All blogs
 

The little Siam's 1st Birthday




 

Create Date : 26 พฤศจิกายน 2551    
Last Update : 26 พฤศจิกายน 2551 14:59:49 น.
Counter : 244 Pageviews.  
Share

หั่นสยามเป็นจิ๊นๆๆๆ

วันนี้แม่จะหั่นสยามออกเป็นจิ๊นๆๆๆ แล้วเอาไปทอดกรอบ แล้วแม่จะกินส่วนหูก่อน เพราะท่าทางจะกรอบกรุบๆกรับๆ ฮ่าๆๆ ม่ายช่ายๆ วันนี้แม่จะมันแปะป้ายว่าแต่ละส่วนของลูกเนี่ยะเอามาจากใคร มาดูกันเลยนะครับ



คลิกที่รูปนะครับจะได้รูปใหญ่ยักษ์เห็นชัดเจนแจ๋วแหววเลย


สรุปแล้วก็ได้เจ้าลูกชิ้นกุ้งออกมาหน้าตาแบบนี้ล่ะคร๊าบบบบบ

ตอนนี้สยามเกือบจะสองเดือนแล้ว แม่กำลังจับทางลูกเกือบเจอแล้วล่ะ เพราะว่าลูกจะนอนง่ายหลับสบายถ้าได้ดูดหมัดตัวเอง ไม่ดูดแค่นิ้วโป้งนะ ดูดหลังมือที่ลูกกำหมัดแน่นๆน่ะจ๊ะ ถ้าเอาออกเป็นเรื่องเลย ลูกจะร้องไห้หน้าตาแดงไปหมด และตาโตๆคู่นั้นก็จะเปิดจ้า กว่าจะนอนอีกทีนานนนนนนนน

ทุกวันนี้แม่ต้องหาวิธีแก้ง่วงด้วยกาแฟซักแก้วตอนบ่าย ไม่งั้นไม่ไหวครับ เจ็ทแล็ก เพราะแม่ไปเที่ยวกับสายการบินสยามแอร์ไลน์เกือบทุกคืนเลย ก็สยามเล่นตื่นบ่อยๆตอนกลางคืนนี่นา ตาโตจ้ามาเลยอ่ะ

และลูกจะนอนยากมากถ้ามีอาการแน่นท้อง เพราะกินนมแม่มากเกินไป หรือบางครั้งมีแก๊สในท้องมากเกินไป วันเสาร์ที่ผ่านมาเราเลย (หาเรื่อง) ออกไปหาจุกนมให้ลูก แบบที่เล็กๆและนิ่มๆ เพื่อให้ลูกกินนมแม่จากขวด แม่ปั๊มให้สยามกินจากขวดจะดีกว่า เพราะนมจะไหลไม่แรง ถ้าลูกกินจากเต้ามันพุ่งกระฉูดเข้าหูเข้าตา บางครั้งพุ่งไปโน่นโป๊ะเอาหน้าพี่ปัญญ์ที่นั่งอยู่ใกล้ๆ

ได้ของตามต้องการแม่ก็พาน้องไปหาหมอ เพราะว่าลูกอ๊อกออกมาสีเหลืองสองครั้ง และมีอาการอื่นที่สงสัยคือมีตุ่มสีขาวที่เหงือก เราเลยไปหาป้าหมอ Tapia กัน

ชั่งน้ำหนักก่อนชกได้ 5 กิโลกรัมแล้วครับผม อ้วนมาเลยนั่นน่ะ ป้าหมอบอกว่าน้ำหนักขึ้นเร็วเกิน จริงๆต้องขึ้นซัก 600-700 กรัมต่อเดือน แต่น้องสยามขึ้นมาแล้วหนึ่งกิโลในสองอาทิตย์กว่า แม่เลยต้องมาดูแลอาหารนิดนึงว่าที่หนูอ้วนขึ้นมานี่เพราะแม่กินของหวานมากไปรึเปล่า

ป้าหมอน่ารักมากๆ ตรวจทุกอย่าง อธิบายทุกอย่าง ป้าหมอให้แม่ป้อนนมลูกในห้องตรวจจนลูกอิ่ม และบอกว่าให้ลูกนอนตรงหน้าอกหลังอิ่มนมดีกว่าพาดบ่า เพราะลูกจะรู้สึกอบอุ่นและมีความสุข และก็เรอดีด้วย เพราะพุงชนพุง

ระหว่างให้นมก็คุยกันมากมาย ป้าหมอต้องการดูว่าแม่ป้อนนมลูกยังไง ดูแล้วไม่มีปัญหา ลูกดูดเต็มปาก และนมแม่พุงกระจายจนป้าหมอตกใจ Oh! my God ขึ้นมาเลย เพราะมันพุ่งบานเป็นฝักบัวเลย เราเลยคุยกันเรื่องสต๊อกน้ำนม แม่คิดๆจะทำสต๊อกตั้งนานแล้ว แต่มัวแต่คิดว่าอยู่บ้านไม่ได้ทำงานไม่ต้องทำดีกว่า เพราะว่าให้ลูกกินได้เลยน่าจะดีกว่า แต่ด้วยความที่มันมากเกินไป และทำให้ลูกสำลักบ้าง อ๊อกบ้าง แม่จึงจำเป็นต้องฝึกให้ลูกกินนมจากขวดไงครับ แม่เลยบอกป้าหมอว่าถ้าป้าหมอทราบว่ามีใครต้องการนมแม่ให้โทรหาแม่ทันที แม่จะส่งสต๊อกไปให้ แกบอกว่ามีแม่คนนึงไม่สามารถผลิตน้ำนมได้ แล้วป้าหมอจะโทรหาแม่อีกครั้ง ดีจังเลยลูกอย่างน้อยมันได้มีประโยชน์กับชีวิตน้อยๆอีกชีวิตนึงเน๊าะ

พอกินนมเสร็จป้าหมอก็ตรวจเหงือกลูก ป้าหมอไม่ต้องการให้แม่ขยับเลยนะ แกมาตรวจในท่าที่ลูกนอนบนอกแม่น่ะ เพื่อดูเหงือกของสยาม ปรากฏว่ามันคือฟันน่ะครับ ฟันของลูกที่ขึ้นทะลุมาที่เหงือกด้านหน้า แต่ตอนนี้ยังทำอะไรไม่ได้มันแค่เป็นตุ่มๆ รอถ้ามันงอกออกมาต้องถอน แต่ป้าหมอบอกว่าไม่เจ็บครับ ไม่ต้องกลัวน๊า...

นี่ก็รูปที่แม่พาหมูไปหาหมอ อิอิ



คลิกที่รูปนะครับจะได้รูปใหญ่ยักษ์เห็นชัดเจนแจ๋วแหววเลย


น้องสยามตอนนี้ก็พัฒนาการดีมาก ทำปากพูดตามเวลาแด๊ดดี้หรือแม่คุยกับลูก มีเสียงอือ อา อือ อา และมองตามของได้แล้ว ที่สำคัญยิ้มน่ารักมาก แต่ถ่ายรูปไม่ทันซักกะที

ขอให้เจ้าสยามน้อยของแม่โตวันโตคืนและเป็นเด็กดีเลี้ยงง่ายๆ นะครับ

แม่กับแด๊ดและพี่ๆทุกคนรักลูกนะครับ




 

Create Date : 15 มกราคม 2551    
Last Update : 15 มกราคม 2551 18:44:53 น.
Counter : 237 Pageviews.  
Share

สยามน้อยกลับบ้านเรารักรออยู่

สยามมาแล้ววววว สยามมาแล้วคร๊าบบบบ

โอ๊ยแม่แป๋มหัวจะระเบิดลูก ไม่ใช่ปวดหัวหรืออะไรหรอกนะครับ แต่ว่ามันจะระเบิดเพราะมีเรื่องเล่ามากมาย ไม่รู้จะเริ่มตรงไหนดี

คิดถึงบล๊อก คิดถึงพี่ๆเพื่อนๆน้องๆในนี้ แต่ว่ากว่าจะมีเวลาแว๊บบบมาได้นานทีเดียวเลยล่ะจ้า

วันนี้วันที่ 25 ธันวา เป็นวันคริสต์มาส และน้องสยามอายุหนึ่งเดือนเต็มในโลกใบใหม่ใบนี้

หนึ่งเดือนที่ผ่านมาน้องสยามเป็นเด็กดีนะครับแม่จะบอกให้ ลูกกินนมทุก 3 ชั่วโมง กินเสร็จเรอ เรอเสร็จนอน ถึงเวลาก็ตื่นมากิน อ้อ..แต่ว่าช่วงกินนมตอนแรกๆมักจะปู๊ดป๊าดแล้วทิ้งระเบิดทุกครั้งเลย

แม่เลี้ยงหนูคนเดียว โซโลเดี่ยวไม่มีใครมาร่วมแสดงด้วย เพราะเรายังอยู่ที่เมกากัน แม่เลยต้องนอนกับลูกด้วยเวลาที่ลูกหลับจะได้มีแรงลุกขึ้นมาเป็นแม่วัวให้นมเจ้าสยามน้อยตอนดึกๆได้อย่างไม่เหนื่อยนัก

ช่วงสามสี่วันแรกที่ลูกยังอยู่โรงพยาบาลเพราะตัวเหลือง แม่ปั๊มนมเก็บไว้ได้จิ๊ดเดียว แต่ก็ยังเก็บให้ลูกไว้กินเพราะน้ำนมแรกเป็นน้ำนมที่อุดมไปด้วยภูมิต้านทานต่างๆมากมาย พอกลับมาบ้านอาบอจก็เอามาให้ลูกกิน บวกกับกินนมจากเต้าเรามีฟาร์มของแม่ อร่อยน่าดูเลย เพราะเวลาสยามกินนมเสร็จหน้าตาเป็นแบบนี้จริงๆ ฮ่าๆๆ รวมทั้งมีคราบน้ำนมไหลเลอะที่คางแบบนี้ด้วย

กว่าลูกจะกินเสร็จเปรอะกันทั้งสองคนเพราะน้ำนมพุ่งกระฉูดเลยลูก ทุกครั้งที่กินนมพอนมมันไหลมากและเร็วเหมือนฝักบัว สยามก็จะโกรธ เพราะว่ากินไม่ทัน แม่ต้องคอยเอาผ้าอ้อมมาซับๆๆๆ แล้วให้ลูกกิน กินซักพักนึง ต้องมีเบรก ไม่งั้นสยามจะเหนื่อย คิดดูว่าลูกกินเสร็จลูกหอบ แฮ่กๆๆเลยอ่ะ นมเยอะมาก อยากเอาไปให้เด็กๆที่ไม่มีนมกินจังเลย แม่เคยคิดนะว่าเป็นไปได้มั้ยหว่าว่าเราจะเอานมที่มันเยอะเกินเนี่ยะให้เด็กกำพร้าแรกเกิด เพราะอยากให้เค้าแข็งแรงด้วย

ตอนนี้สยามยังทำอยู่ไม่กี่อย่าง กิน นอน อึ๊ ตด เรอ มองโน่น มองนี่ แล้วก็หลับ คร่อกฟี้ น้องสยามชอบนอนบนอกแม่ ห้อยต่องแต่งเหมือนลูกลิงเลยล่ะจะบอกให้ แต่ถ้านอนในที่นอนต้องวางผ้าเปรอะนมไว้ใกล้ๆให้น้องสยามได้กลื่นนมแม่ จะหลับได้ดี

สยามอยู่ที่เมกาจน 25 วันแล้วเราก็กลับบ้านฟิลิปปินส์กัน ระหว่างเดินทางลูกก็นอน กิน เรอ ตด อึ๊เหมือนเดิม แต่มันยากตรงที่เราไม่ได้ออกมาเดินเล่น ลูกเลยอ๊อกซะสองหนในเครื่อง น่าสงสารมาก เพราะว่ากินนมเสร็จแล้วไม่ได้เรอเต็มที่ ยังมีแก๊สอยู่ แต่เราก็โชคดีนะที่นั่งมากะน้าผู้หญิงคนนั้น เค้ากำลังท้อง (ลูกคนที่แปด โอว..แม่จ้าว) น้าเค้าจะช่วยแม่ตลอด ถ้าลูกอึ๊แกก็ลุกข้นให้แม่จัดการทำความสะอาดลูกตรงที่นั่งแก ถ้าถึงเวลากินแม่จะให้เค้ากินก่อน จากนั้นเค้าก็จะช่วยแม่อุ้มน้องสยาม แล้วแม่ก็กิน โชคดีที่เราเจอคนมีน้ำใจงามแบบนี้

แต่แม่ว่านะ สยามเนี่ยะเป็นเด็กที่โชคดีมากๆรู้มั้ยครับ ลูกเจอแต่คนใจดี มีน้ำใจตลอดเลย มาอยู่ที่เมกานี่ก็มีทั้งป้าปัด ลุงเจฟคอยช่วยเหลือเราสองคน รวมทั้งกำลังใจจากป้าอุ้ม ป้าเต้ย ป้าป้อม พี่โม (ยัยโม ลูกชั้นเรียกพี่โมชัดเจนเลยอ่ะ) ของใช้หลายๆอย่างก็ได้จากอาบอจ-อาเอลลี่ และป้าปัด

พูดถึงของจากป้าปัด แม่จะเล่าให้ฟัง แม่เอากาละมังพี่เจมมี่กลับมาด้วยล่ะครับ ป้าปัดเอาของพี่เจมมี่มาให้เยอะเลย ทั้งเบบี้มอนิเตอร์ กระเป๋าใส่ผ้าอ้อม กาละมังอาบน้ำ ตอนกลับบ้านเราถึงมีของกลับบ้านเพียบ เพราะมีกล่องใหญ่ใส่กาละมังพี่เจมมี่มาด้วย ฮ่าๆๆ ส่วนของจากอาบอจ-อาเอลลี่ก็มากมายก่ายกอง เสื้อผ้า ของใช้พวกเปลเด็กที่ลูกนอนเล่น รถเข็น คาร์ซีท สรุปลูกไม่ต้องซื้ออะไรเพิ่มมากมายเลย แม่ถึงบอกไงว่าลูกน่ะเป็นเด็กที่โชคดีจริงๆนะ มีแต่คนรักใคร่

วันนี้เราอยู่บ้านฟิลิปปินส์ได้ห้าวันแล้ว วันที่เรามาถึงพี่ปัญญ์ยังไม่รู้ว่าแด๊ดดี้ไปรับแม่ พอมาถึงบ้าน พี่ปัญญ์มาเปิดประตูรถให้แด๊ดดี้และสวัสดีครับตามปกติ แล้วพี่ปัญญ์ก็เห็นแม่นั่งอยู่อีกฟากนึง พี่ปัญญ์นิ่งไปแป๊บนึงแล้วยิ้มดีใจใหญ่เลย รีบมาเปิดประตูให้แม่ กอดแม่ กอดน้องสยาม หอมกันใหญ่ ตอนนี้แม่มีผู้ช่วยหลายคนแล้วล่ะ อย่างพี่ปัญญ์ก็ช่วยได้เยอะ แม่บอกขอน้ำ ได้กินน้ำ ขอให้ช่วยทิ้งขยะให้ พี่ปัญญ์ก็จัดให้ ขอให้ช่วยหยิบโน่นนี่ให้พี่ปัญญ์ก็ช่วยได้เยอะ เหมือนที่ป้าปิ๋มบอกว่าพี่ปัญญ์โตแล้วคงช่วยได้บ้างในการดูแลน้อง พี่ปัญญ์ช่วยได้จริงๆแหละครับ เวลาพี่ปัญญ์จะหอมน้อง จะมาบอกแม่ก่อนว่า Kiss Baby ถ้าน้องนอนแม่จะบอกว่าเบาๆนะครับ บางครั้งถ้าน้องสยามร้อง พี่ปัญญ์จะบอกน้องว่า Don't cry baby

ส่วนแด๊ดดี้นี่ก็ช่วยได้เยอะเหมือนกัน หาของมาบำรุงน้ำนม ช่วยจัดที่นอนน้องสยาม ช่วยหาอะไรสารพัดตามคำขอ ฮ่าๆๆ เพราะสยามเป็นบอสของแด๊ดดี้น่ะซี่

แด๊ดดี้จัดบ้านรอเราสองคน ทำความสะอาดทุกซอกมุม เพราะว่าอากาศที่นี่ชื้น ไม่เหมือนที่เมกา แด๊ดดี้กลัวว่าลูกจะไม่สบาย อ้อ! แด๊ดดี้ปลูกผักมากมายเลยที่บ้าน เพราะรู้ว่าแม่ชอบปลูกผัก แต่ไม่งอกงามซักกะที ของแด๊ดดี้ที่มันงอกงามดีคงเป็นมะระเหมือนในรูปน่ะครับ ต้องถามป้าอุ้มแล้วล่ะว่าทำไงให้มะระมันกลมและโตกว่านี้ เพราะป้าอุ้มก็ชอบปลูกผักสวนครัวเหมือนกัน

นี่แม่เล่ามาซะยาวเฟื้อยเลย...เล่าแบบเมดเลย์ซะด้วย เพราะเดี๋ยวไม่มีเวลามาอัพบ่อยๆ ลุงๆป้าๆน้าๆหลายๆคนบ่นคิดถึงน้องสยามกับพี่ปัญญ์นะครับ เจ้าหล่อใหญ่กะหล่อเล็กของแม่ เป็นเด็กดีแบบนี้ตลอดไปนะครับผม วันนี้แม่จบดื้อๆแบบนี้ก่อนนะ สมองมันกลวงโบ๋ เพราะเจ้าหล่อเล็กเจทแล็ก แต่แม่ไม่เป็น เลยเบลอๆครับผม

อีกซักอาทิตย์จะมาเล่าเรื่องสนุกๆของบ้านหลังนี้อีกนะคร๊าบบบบ






 

Create Date : 25 ธันวาคม 2550    
Last Update : 25 ธันวาคม 2550 9:23:42 น.
Counter : 205 Pageviews.  
Share

การคลอดแบบธรรมช๊าติ ธรรมชาติ สำหรับน้องสยาม

สยามครับ มันสุดยอดเลยลูก มันพะย่ะค่ะ!! แม่คงต้องขึ้นต้นเรื่องแบบนี้ เพราะว่าการคลอดน้องสยามเป็นงานหนักที่ไม่เคยประสบพบเจอเลย แม้ว่าจะเป็นการคลอดครั้งที่สามแล้วก็ตาม เฮ้อ...หลายๆข้อมูลที่คาดว่าน่าจะได้คลอดก่อนกำหนดและไม่น่าจะปวดมากมาย กลับกลายเป็นว่า มันไม่ใช่แบบนั้นเยยยย เพราะว่าท้องครั้งนี้ แม่มีภาวะแท้งคุกคามในช่วงแรก ป้าหมอจะให้พักมากๆๆถึงมากที่สุด ต่อมาพอพ้นสามเดือนแม่ยังกินไม่ได้ ป้าหมอส่งไปนอนรับอาหารทางน้ำเกลือที่โรงพยาบาลอีก เพราะว่าน้ำหนักไม่ขึ้นเลยครับลูก ช่วงห้าเดือนหกเดือนยังมีอาการโอ๊กอ๊ากอีก แง๊... คราวนี้พอเจ็ดเดือนเดินทางมาอเมริกา โอว....เปื่อยอีกเพราะอากาศเย็น สรุปท้องน้องสยามแม่พักมากกว่าแอคทีพ ทำให้การคลอดไม่ได้ป็นการคลอดก่อนกำหนดอย่างที่คาดไว้เลยจ้า

เราลุ้นกันมาตั้งแต่สามสิบหกสัปดาห์ (เหมือนพี่สายน้ำ) ยังไม่มีวี่แวว ลุ้นต่อไป...สามสิบแปดสัปดาห์ น้องสยามยังนอนจุ้มปุ๊กอยู่ในพุงอุ่นๆของแม่ จนมาถึงสามสิบแปดสัปดาห์สี่วัน ตรงกับวันที่ 23 พ.ย. 50 แม่เริ่มมีมูกสีชมพูออกมากแล้วในตอนเช้า เย้...จะมาแล้วๆๆ ในใจแม่นึกแบบนั้น ดีใจมากๆ คาดว่าน่าจะคลอดง่ายแบบพี่ปัญญ์ ปรากฏว่ายังไม่มีอะไรน่ากังวล แม้จะมีอาการปวดท้องคลอดหรือ Contraction ทุกครึ่งชั่วโมงตั้งแต่บ่ายสามโมง อ้อ! แม่ต้องบอกก่อนว่าการแพทย์ที่นี่ต่างกันมากกับบ้านเรา คิดดูว่าขนาดว่าแม่ปวด ทุกๆ 10 นาที แต่ละครั้งนานประมาณ 30 วินาที ในวันที่ 24 พ.ย. 50 มันต่อเนื่องมาตั้งแต่เมื่อวันที่ 23 อาบอจพาแม่ไปโรงพยาบาลตอนเช้า รอสังเกตอาการจนเที่ยงครึ่ง หมอบอกว่าปากมดลูกเปิด 2 เซน ให้เดินเล่นอีกชั่วโมง แล้วมาดูใหม่ ผ่านไปด้วยความทุลักทุเล เพราะว่าแม่เดินลากขาพร้อมความปวดอีก 1 ชั่วโมง

บ่ายโมงครึ่งหมอตรวจปากมดลูกอีกครั้ง เปิดเพิ่มมาเซนเดียว คือ 3 เซน หมอให้กลับบ้าน อ้าวววววววว! ทำไมใจร้ายกันอิชั้นอย่างนี้ล่ะก๊ะคุงหมอ แง๊...คือแม่คาดว่าถ้าปวดขนาดนี้แล้วเค้าน่าจะให้เราคลอดได้แล้ว หรือจะให้ผ่าก็เอาแล้วล่ะ แต่ไม่ครับลูก ที่นี่เค้าต้องการให้ทุกอย่างเป็น “ธรรมชาติ” จริงๆ หมอบอกว่าให้กลับบ้านก่อน แล้วกลับมาโรงพยาบาลอีกครั้งถ้ามีอาการปวดทุก 5 นาที และแต่ละครั้งนาน 45 วินาทีถึง 1 นาที และปวดติดต่อกัน 45 นาที หรือ 1 ชั่วโมง หรือมีอาการน้ำเดินให้รีบกลับมา หมอบอกว่าใครจะรู้...แม่อาจกลับมาโรงพยาบาลอีกสองชั่วโมงข้างหน้าก็ได้ โอเย...เอาล่ะ กลับก็กลับฟระ ตอนนั้นอาบอจกับอาไมค์ออกไปกินข้าวแล้ว แม่ยังไม่ได้หม่ำอะไรเลยตั้งแต่เช้า เพราะกล้วว่าเกิดอะไรขึ้นแล้วหมอผ่าคลอดจะได้ไม่มีปัญหา เลยเดินไปหาอะไรหม่ำๆที่โรงอาหาร แล้วกลับมารออาบอจมารับกลับบ้าน ก่อนออกจากโรงพยาบาลแด๊ดดี้โทรมา แง๊...แม่ร้องไห้อีกแล้ว เพราะว่าปวดมากเลยครับ เลยงอแงอีกจนได้ สุดท้ายเราก็กลับบ้านกัน

ถึงบ้านแม่ไม่เสียเวลาเปล่า เดินเลยครับลูกคราวนี้ เดินมันซะให้นานไว้ ให้มากเข้าไว้ ให้ปากมดลูกเปิดมากขึ้น แม่เดินขึ้นเนินเขาในหมู่บ้านอีกหนึ่งชั่วโมง พักกินข้าวเย็น ปวดจนไม่รู้จะบอกยังไง และสภาพจิตใจคืองอแง เหงาหง่าวไงก็ม่ายรุ....เลย....ไปแหย่ขาพลพรรครักจังป้าๆน้าๆชานเรือนที่ออนไลน์คุยกันอยู่ แม่เรียกป้าอุ้มก่อน บอกว่าแม่ไม่ไหวแล้ว ปวดท้องแต่หมอให้กลับบ้าน ผิดหวังจากการแพทย์ที่นี่จัง บลาๆๆๆ แล้วป้าอุ้มก็เรียกกันมาหมด ทั้งป้าเต้ย ป้าปัด น้าโม เอาพลพรรครักจังที่อยู่ในอเมริกามาเสริมแรงให้แม่ แล้วป้าปัดก็ตัดสินใจมาหาแม่ที่บ้านทั้งๆที่มันดึกแล้ว ป้าปัดพาลุงเจฟมาด้วย เพื่อมาให้ข้อมูลและกำลังใจ เหมือนเดิมวินาทีแรกที่เจอป้าปัด แม่ยกมือสวัสดีแล้วก็....ร้องไห้อีก ทำไมแม่งอแงแบบนี้น๊า... จากนั้นลุงเจฟก็จะบอกว่าการคลอดที่นี่มันเป็นยังไง เพื่อให้แม่สบายใจ ดึกแล้วป้าปัดกับลุงเจฟกลับบ้านประมาณสี่ทุ่ม แม่บอกป้าปัดว่าจะโทรไปบอกวันรุ่งขึ้นว่าเป็นยังไง

จากนั้นแม่ก็เดินต่ออีกชั่วโมง แต่คราวนี้เดือนในบ้านครับ เพราะว่าเมื่อเย็นเดินขึ้นเนินนั่นอากาศเย็นมากๆ ปากแตกเลือดออกเลยลูก อากาศมันเย็นสุดยอดเลย ระหว่างนั้นก็ส่งข่าวตัวแทนพรรครักจัง ป้าอุ้มก็เลยไปนอน เพราะดึกแล้ว แม่เดินอยู่คนเดียวในบ้าน กลัวเหงา เลยส่งข้อความไปเรียกแด๊ดดี้มาออนไลน์เป็นเพื่อน ฮ่าๆๆ เทคโนโลยี ช่วยได้ครับ เดินเสร็จแม่กะว่าแม่น่าจะนอนซักหน่อยเพื่อต้องเบ่งลูกพรุ่งนี้เช้า

นอนไม่หลับครับผม ปวดท้องมาก เลยเปลี่ยนมานั่งหน้าคอม โทรหาป้าปิ๋มที่เมืองไทย เพื่อความสบายใจ จากนั้นก็มาคุยกับแด๊ดดี้ออนไลน์ แม่บอกแด๊ดดี้ว่าอยู่เป็นเพื่อนก่อน ตอนนี้เค้าหลับกันหมดแล้ว แม่เริ่มจับเวลาตั้งแต่ตี 1 ของเช้าวันที่ 25 พ.ย. 50 ที่บ้านเราเป็นช่วงเย็นของวันเดียวกัน

และแล้วเมื่อแม่เริ่มปวดทุก 5 นาที แต่ละครั้งนาน 45 วินาทีขึ้นไป แม่ก็รอดูว่าเป็นแบบนี้นาน 45 นาทีถึง 1 ชั่วโมงตามที่หมอบอกมั้ย ถ้าใช่จะไปเรียกอาบอจ กับอาเอลลี่ล่ะ เพราะแม่กะว่าแม่จะกลับไปโรงพยาบาลอีกครั้งเพื่อคลอดเท่านั้น จะไม่กลับไปกลับมาอีกแล้ว แม่รอจนสุดๆ แล้วอาบอจก็เตรียมพร้อม อาไมค์นั่งมาเป็นเพื่อนด้วย ระหว่างนั้นแม่ปวดมากกกกก จะเอาไม่อยู่แล้ว มันเหมือนในหนังเลยลูก ระหว่างอยู่ในรถเริ่มปวดทุกสามนาทีเป๊ะๆ ไม่น่าเชื่อว่ามันกลับตะละปัด อาการแบบนี้น่าจะเป็นตอนคลอดพี่ปัญญ์เพราะเป็นท้องแรก แต่กลับมาป็นตอนคลอดน้องสยาม แม่นั่งรถไป ฟันกระทบกันกึกๆๆ เอามือรองก้นไว้...นึกในใจแล้วตรูจะรองทำไมฟระเนี่ยะ มันเหมือนหนูจะหลุดออกมาแล้วอ่ะครับ ระหว่างนั้นอาบอจก็บอก อย่าเพิ่งเบ่งนะ หายใจออกช้าๆ แม่ก็โอย.....สลับกับเงียบ

มาถึงโรงพยาบาลประมาณ ตี 3 ครึ่ง แม่ก้าวขาไม่ออกแล้ว Wheelchair มารับไปส่งชั้น 7 ห้องคลอด คราวนี้เปลี่ยนเสื้อผ้า พยาบาลมาตรวจปากมดลูกอีกครั้ง โอว........มันเปิดเต็มที่แล้วลูก พยาบาลบอกว่า It’s totally opened ส่งไปห้องคลอดเลย ระหว่างรอหมอมาตรวจ รอพยาบาลถามข้อมูล ซึ่งแม่บอกไปหมดแล้วตั้งแต่ตอนเช้าที่มา แต่คราวนี้มันเป็นพยาบาลอีกกะ เลยต้องมาถามมาตอบซ้ำๆ แง๊....ไม่ไหวแล้วครับตอนนั้น แม่เห็นเลือดออกเยอะเลยตอนย้ายแม่จากเตียงเข็นขึ้นมานอนเตียงคลอด กว่าจะจัดแจงน้ำเกลือ ข้อมูล ป้ายชื่อ etc. และหมอมาให้แม่เซ็นเอกสารเพื่อเป็นการรับทราบว่าแม่ยินยอมจะคลอดเองโดยวิธีธรรมชาติหลังจากผ่าคลอดในท้องที่แล้ว เพื่อเป็นการเข้าใจที่ตรงกัน และหมอก็ต้องปกป้องตัวเองด้วย เพราะถ้าเกิดอะไรขึ้นหมอจะโดนฟ้องเลยล่ะครับ ตอนนั้นแม่ก็ Yes Yes Yes อย่างเดียวเลย จนเวลาผ่านไปตีสี่กว่าๆ

ตีสี่ยี่สิบห้า พยาบาลคนนึงเจาะถึงน้ำให้แตก และรอหมอมา ถุงน้ำแตกแล้วอ่ะครับ...จะเหลือเหรอลูก แม่ปวดเบ่งเต้มที่แล้ว พยาบาลทุกคน รวมทั้งอาบอจ บอกเป็นเสียงเดียวกันว่าอย่าเพิ่งเบ่งนะ หายใจออกช้าๆ โอว...ไม่ไหวแล้วอ่ะลูก แม่เบ่งไปแล้ว พยาบาลเห็นหัวหนูแล้ว บอกว่ารอก่อน รอหมอก่อน อย่าเพิ่งเบ่ง แม่ก็ I wanna push ซ้ำๆ อยู่นั่นแล้ว

แม่ได้ยินเค้าเรียกหมอทางวิทยุ We need doctor now. ทางโน้น Yes ไม่ทันขาดคำแม่ก็ Sorry, I can’t stop it. พรึด....อุแว้ๆๆๆ สยามออกมาแล้วลูก เวลา ตีสี่ยี่สิบเก้านาที ฮ่าๆๆ ในที่สุดก็ออกมาแล้ว โอ๊ย........สุดยอด แม่โล่งเลย แต่เจ็บชะมัด เพราะว่าคลอดเองโดยไม่ได้ฉีดยาชาอะไรเลย จากนั้นหมอมาถึงก็ทำคลอดรก...(ดูจิ่ มาทำคลอดลูกรกของชั้น แทนที่จะเป็นลูกสยาม) แล้วฉีดมอร์ฟีนเพื่อเย็บแผล...ทำไมมันกลับตาละปัดอีกละ มาโดนฉีดยาหลังคลอดเสร็จ แทนที่จะฉีดก่อน สมใจนึกบางลำภูเลยลูกงานนี้ เพราะว่าธรรมชาติล้วนๆ ตอนหมอฉีดมอร์ฟีนเจ็บจัง เพราะแม่ระบมแล้วอ่ะครับ ขนาว่าตอนเย็บเกือบจะเสร็จแม่บอกหมอว่า Please stop for a while….I feel it. อ้าว...แล้วกันมอร์ฟีนไม่ได้ช่วยอะไรเล้ยยยยยยย

หลังจากเห็นลูก ความเจ็บปวดทรมานทุกอย่างมันหายไปหมดเลย แม่พร่ำถามอาบอจว่าลูกเป็นยังไงบ้าง เพราะอาบอจอยู่ข้างๆและถ่ายรูปลูกไว้ ทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้ว ช่วงเวลาที่หนักที่สุด งานของคนเป็นแม่ที่ตั้งท้องที่หนักที่สุด จบลงแล้วครับลูก แต่มันเป็นช่วงเวลาของความท้าทายใหม่ในการเลี้ยงดูชีวิตน้อยๆนี้ให้โตขึ้นมาอย่างมีคุณภาพเพิ่งเริ่มขึ้น

ทันทีที่ทุกอย่างเสร็จสิ้น แด๊ดดี้โทรมา แม่บอกว่าลูกน่ารักมาก แม่โอเค ไม่ต้องกังวล แล้วแม่ก็ให้แด๊ดดี้คุยกับอาบอจ อาบอจบอกแด๊ดดี้มีความสุขมากๆ จากนั้นแม่ก็ไปพักที่ห้อง และลูกก็ตามมาหลังจากตรวจทุกอย่างแล้ว

สรุปแล้วลูกเกิดวันอาทิตย์ที่ 25 พฤศจิกายน 2550 เวลา 04.29 น. (ตรงกับเวลา 20.29 น. ที่ฟิลิปปินส์ และ 19.29 น. ที่เมืองไทย) น้ำหนัก 7 ปอนด์ 3 ออนส์ หรือ 3275 กรัม ยาว 18.5 นิ้ว ลูกเกิดตรงกับวันที่คุณยายของแม่เสีย แม่ขอให้คุณยายทวดคุ้มครองเรา แล้วเราก็ผ่านพ้นทุกอย่างมาด้วยดี

ตอนนี้ลูกยังต้องนอนในตู้เพื่อจากไฟอยู่ที่โรงพยาบาลอยู่เลย ที่นี่เค้าให้แม่นอนคืนเดียวเอง แม่ขอให้ลูกหายเร็วๆ แล้วแม่จะไปรับกลับบ้านนะครับคนเก่งของแม่

วันนี้ชีวิตใหม่เริ่มขึ้นแล้ว ชีวิตน้อยๆที่บริสุทธิ์ ที่กำลังเติบโตไปทุกวันๆ แม่จะทำหน้าที่แม่อย่างดีที่สุดครับสยาม ขอให้ลูกเป็นเด็กดี สุขภาพแข็งแรง เลี้ยงง่ายๆ โตไวไวนะครับลูก

แม่รักลูกนะ
แม่แป๋ม



ป.ล.ขอบคุณพระเจ้าที่ประทานลูกน้อยน่ารัก และพระองค์ช่วยให้การคลอดผ่านไปได้ด้วยดี
ขอบคุณกำลังใจจาก Roland กำลังใจจากพี่ปิ๋ม พี่สาวคนดี และทุกคนในครอบครัวที่เมืองไทย
ขอบคุณความช่วยเหลือจากครอบครัวบอจ-เอลลี่
ขอบคุณกำลังใจจากพลพรรครักจัง ที่ช่วยลุ้นกันข้ามวันข้ามคืนและโทรมาให้กำลังใจที่โรงพยาบาล พร้อมทั้งเป็นกระบอกเสียงส่งข่าวเพื่อนๆที่ชานเรือน
ขอบคุณพี่ๆน้องๆห้องชานเรือนที่ส่งกำลังใจมาให้อย่างมากมาย
และขอบคุณของขวัญรับขวัญน้องสยามจากป้าปัด ป้าอุ้ม ป้าเต้ย ป้าป้อม ที่ส่งมารับขวัญถึงบ้านนะคะ








 

Create Date : 28 พฤศจิกายน 2550    
Last Update : 28 พฤศจิกายน 2550 2:18:31 น.
Counter : 364 Pageviews.  
Share

It's time for baby Si@m, We hope that.

Dear Baby Si@m,

Now you are 38 weeks 4 days in my tummy. And I think it's your show now because I got bloodstained mucus this morning. It's same as when I gave birth P'Pann. I got the pink mucus in the morning and P'Pann came out at night.

I think...it's your time now. Please don't tease me again baby. For now, you are healthy and full term baby already....Let come out.

I'm so excited to see you soon.

I wish we get good smooth run for all process of labour

We will see each other soon baby.

l Love You, my Si@m
M'P@m




 

Create Date : 24 พฤศจิกายน 2550    
Last Update : 24 พฤศจิกายน 2550 11:18:17 น.
Counter : 159 Pageviews.  
Share

1  2  3  4  5  

Imperfect Mom
Location :
หาดใหญ่ Philippines

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

I'm just an Imperfect Mom in the Imperfect World

คุณแม่ที่ไม่เฟอร์เฟ็ค บนโลกที่ไม่ค่อยจะสมบูรณ์ซักเท่าไหร่

ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมเยียนกันนะคะ ลงชื่อซักกะนิด จะได้รู้จักกันมากขึ้นค่ะ

ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนค่ะ
คลิกตรงนี้เลยค่ะ ถ้าจะหลังไมค์ถึงแม่แป๋ม
Friends' blogs
[Add Imperfect Mom's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.