|
คืนที่ไม่มีเธอ...
| 
คืนนี้เป็นอีกคืนที่ผมมารอเธอที่เดิม
โต๊ะเดิม มุมเดิม ผับเดิมๆ
ทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนเดิม
เพียงแต่คืนนี้ไม่มีเธอ
ผมหวนคิดถึงคืนแรกที่เราได้พบกัน
เธอเดินเข้ามาแนะนำตัวกับผม ท่ามกลางแสงไฟ และผู้คนรอบข้าง
สวัสดีค่ะ ขอนั่งตรงนี้ด้วยคนได้ไหมคะ
เอาสิครับ ผมตอบพร้อมทั้งเลื่อนเก้าอี้ให้เธอ
เธอเองทำหน้าแปลกใจเล็กน้อย แล้วนั่งลงพลางหัวเราะ
คุณไม่คิดหรือคะ ว่าผู้หญิงอย่างดิฉันจะเป็นคนไม่ดี ที่จะมาหลอกลวงคุณ
ไม่หรอกครับ อีกอย่างดูท่าคุณก็คงไม่ใช่คนแบบนั้น
ทำไมคุณถึงชอบมาที่ผับนี้ละคะ
ผมชอบกลิ่นไอของเมืองใหญ่และผู้คน
ผมชอบบรรยากาศของความเคลื่อนไหว
และผับนี้ก็มีของทั้งสองอย่างผสมกันอยู่อย่างกลมกลืนครับ
เข้าใจตอบนะคะ
เธอยิ้มให้ผมเป็นครั้งแรก...
...ในจำนวนนับครั้งไม่ถ้วนในเวลาต่อมา
รอยยิ้มลึกลับ ที่ดูเหมือนคำพูดที่เธออยากจะพูด
หยุดอยู่ที่ริมฝีปากงามคู่นั้น
******************************************
จากวันเป็นเดือน.. จากเดือนเป็นปี..
เรามีวันที่สุข เศร้า ทุกข์ หัวเราะ ผิดหวัง สมหวังด้วยกัน นับไม่ถ้วน
จนเราตัดสินใจอยู่ด้วยกันในที่สุด...
จนในที่สุดเวลาและการงานก็พรากพวกเราออกจากกัน...
พี่เคยมองดูตัวเองบ้างหรือเปล่าคะ พี่เปลี่ยนไปนะ
เดี๋ยวนี้พี่มีแต่งานงานงาน
ฝนไม่รู้ว่า ฝนจะยืนอยู่ตรงไหน
ในเมื่อในใจของพี่ มันไม่มีที่ให้ฝนยืนอีกแล้ว
...น้ำตาเธอนองหน้า...
แล้วพี่รักฝนน้อยลงตรงไหน ที่พี่พยายามทำทุกวัน ขยันทำงานก็เพื่อเราสองคนนะ
ผมเงยหน้าขึ้นมาจากโต๊ะทำงานมาตอบเธออย่างหัวเสีย
ชีวิตค่ะ แต่ก่อนพี่มีชีวิต พี่เคยสนุกสนานกับผู้คน พี่เคย
เธอส่ายหน้าพลางยิ้มเศร้าๆ
ยิ้มที่ดูเหมือนจะบอกอะไรหลายอย่าง แต่ไม่พูดออกมา
ฝนไม่เข้าใจ พี่ทำงานหนักก็เพื่อให้เรามีความมั่นคง ทำไม่ฝนไม่มีเหตุผลเลย
ผมจำได้ว่าทำเสียงแข็งตอบเธอไปแรงๆเช่นนั้น
ประโยคสุดท้าย... ก่อนที่เธอจะเดินหายไปจากชีวิตผมเงียบๆ
ทิ้งไว้เพียงดอกหญ้าดอกหนึ่ง บนโต๊ะทำงานรกๆของผมที่บ้าน
...จริงสินะ...ชีวิต...
******************************************
นานเท่าไหร่แล้วนะ ที่ผมไม่ได้มาเยี่ยมสถานที่แห่งนี้
นานเท่าไหร่แล้วนะ ที่ผมไม่ได้คิดเรื่องอื่นนอกจากงาน
แต่ในวันนี้ สถานที่แห่งนี้ไม่มีเธอ
หลังจากนั้น ผมกลับมาที่นี่นับครั้งไม่ถ้วน
ทวงถามอดีตที่หายไป ในสถานที่แห่งเดิม
มาตามหารักที่หล่นหายไปในห้วงเวลา
ผมคงรู้สึกตัวสายไป รู้สึกตัวเมื่อสิ่งที่มีคุณค่าที่สุดหายไปจากชีวิตแล้ว
ผมหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มอีกครั้ง
ปลดปล่อยใจไปกับความทรงจำดีๆ
ความทรงจำที่ไม่มีวันกลับมาอีกแล้ว...
มือนุ่มที่คุ้นเคย แตะสัมผัสไหล่ของผมอย่างอ่อนโยน
.....เป็นไปได้หรือ !!!
...ผมกำลังฝันไปหรือเปล่า...
ผมไม่มีทางลืมสัมผัสนี้แน่นอน
เธอนั่นเอง เธอกลับมาพร้อมกับรอยยิ้มลึกลับที่คุ้นตา
รอยยิ้มของเธอ ที่บอกอะไรได้เป็นพันๆคำโดยไม่ต้องเอ่ย
รอยยิ้มที่บอกกับใจผมว่า เธอให้อภัยผมแล้ว
....ผมยิ้มตอบทั้งน้ำตา แล้วก้าวเดินออกไปพร้อมกับเธอ...
|
| Create Date : 13 มกราคม 2548 | | |
| Last Update : 13 มกราคม 2548 12:44:01 น. |
| Counter : 289 Pageviews. |
| |
|
 |
|
| |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [