ดอกไม้ ช่างสวยงาม วิไล
อยู่ถึงกลาง พงไพร
ไฉน เจ้ายัง สวยงาม เพียงนี้
ดอกไม้ ดูคล้ายดัง มีมนต์
หมู่แมลง บินวน
ฉงน ความงาม คล้ายดัง เมามัว
หากใคร เด็ดเจ้าไป เชยชม
ตัวฉันคง ตรอมตรม
ขม ฤทัย เสียดาย ไม่สร่าง
แม้น เจ้าเป็นนางหญิงงาม
ข้าจะตามหาไป ทุกถิ่น
ทั่วแดนดิน จะโบกบินให้เจอ
ถึง เจ้าเป็นดอกไม้ดิน
ก็ยังงาม โสภิณ ยิ่งกว่า
ดอกไม้ฟ้า ที่ลาล่วงลงดิน