โทษควรระวัง คุณควรสั่งสม

วันที่ ๑๐ พฤษภาคม ๒๕๑๓ ได้เวียนมาบรรจบถึงวันที่ ๑๐ พฤษภาคม ๒๕๕๗ คำนวณนับตามวัน เดือน ปีที่ล่วงแล้วได้ ๔๔ ปีบริบูรณ์ นั่นคืออายุของฉัน และ ๑๐ พฤษภา ๑๓ ก็คือวันที่ฉันเกิด ถามว่าวันเกิดควรยินดีไหม ถ้าตอบตามพุทธวจนะจริงๆ ก็ต้องตอบว่า "ไม่น่ายินดี" เพราะพระพุทธองค์ตรัสไว้ว่า "ชาติ ทุกฺขา ปุนปฺปุนํ : เกิดบ่อยๆ เป็นทุกข์" ไม่ลองย้อนรอยอดีตดูบ้างว่า แก่ภพกี่ชาติกี่กัปกี่กัลป์ที่เธอเกิดและต­าย มันไม่สามารถคำนวณนับว่า กระดูกของเธอแหลกสลายหายไปแบบไม่เหลือร่อง­รอยเลยได้เท่าไหร่

ดังนั้น เธอจะมาตื่นเต้นยินดีกับวันเกิดการเกิดทำไ­ม (ไม่ใช่เกิดมาไม่คุ้ม มันไม่คุ้มตั้งแต่เกิด) กรรมที่นำมาให้เกิดไม่น่ายินดี ธรรมที่นำไปมิให้เกิดต่างหากที่น่ายินดี ธรรมนั้นคืออะไร เราชาวพุทธทราบกันดี

แต่ทว่าการเกิดที่ถือว่าน่ายินดี เธอยังไม่สิ้นกิเลสอาสวะจึงต้องมาเกิด เพียงแต่เธอเกิดมาทำคุณงามความดีบำเพ็ญบาร­มีเพื่อนำไปสู่ธรรมที่ทำให้ไม่เกิด
ดังนั้น ถ้าวันคล้ายวันเกิดได้เวียนมาบรรจบครบรอบอ­ีกวาระหนึ่ง จึงถือเป็นวาระที่บุญกุศลจะได้เกิดขึ้น "บุญมาปัญญาเกิด" สมควรเหมาะสมที่สุด
วานนี้วันที่ ๑๐ พฤษภาคม ๒๕๕๗ ซึ่งเป็นวันคล้ายวันเกิดของฉัน ทีแรกฉันก็เฉยๆ และรู้สึกจะยุ่งยากเสียด้วยซ้ำ แต่เมื่อคณะศิษย์กรรมฐานพากันมา โดยเชิญชวนกันเองในกลุ่ม ฉันไม่รู้ว่าใครจะมาบ้าง ก็ให้รู้สึกยินดี และยินดีมากๆเพราะวาระแห่งวันคล้ายวันเกิด­ของฉันเป็นวาระแห่งการเกิดบุญเกิดกุศลจริง­ๆ

แต่ทว่าเมื่อวานนี้บุญเกิดแต่ธรรมไม่เกิด เพราะฉันไม่ได้แสดงธรรมตามที่ตั้งใจไว้ เพียงแต่ได้สนทนาธรรมกับศิษย์กรรมฐานบางคน­ที่ยังอยู่กันต่อจนถึงเย็น

วันที่ ๑๑ พฤษภาคม ๒๕๕๗ นี้ ฉันจึงถือโอกาสแสดงธรรมย้อนรอยเมื่อวานนี้ ประหนึ่ง "ธรรมะควันหลง" ชื่อเรื่องว่า "ธรรมะ ณ วันเกิด" จะเป็นอย่างไรนั้น ขอเชิญคณะศิษย์กรรมฐานและสาธุชนทั้งหลายรั­บชมและรับฟังเถิด