Bloggang.com : ข้าวยำ@น้ำบูดู - เที่ยวถนนคนเดินที่ภูเก็ตเทศกาลผ่อต่อ(1)ภาคของกิน

Bloggang.com : weblog for you and your gang

Hello People ... !!!

ข้าวยำ@น้ำบูดู

Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Rss Feed

Smember

ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]

บนท้องฟ้าไม่มีอะไรแน่นอน
ถ้ามองจากตรงนี้
เดี๋ยวก็มืด แล้วก็สว่าง
อาจจะมีฝนก่อเป็นพายุ
หรือลมลอยปลิวอยู่แค่นั้น
สุขที่เคยเดินทางตามหามานาน
ไม่ได้ไกลที่ไหน อยู่แค่นี้เอง

อยู่แค่นี้เอง
อยู่แค่นี้เอง
อยู่แค่นี้เอง

New Comments

Group Blog

All Blogs

Friends' blogs

[Add ข้าวยำ@น้ำบูดู's blog to your web]

Links

เว็ปของคนช่างกิน ช่างทำค่ะ

BlogGang.com

เที่ยวถนนคนเดินที่ภูเก็ตเทศกาลผ่อต่อ(1)ภาคของกิน

มาปัดหยากไย่ในบล็อก หลังจากร้างไปเป็นปีๆ ... แหะๆ ..
สองเดือนก่อนไปใช้แรงงานอยู่ภูเก็ต แทบจะไม่มีเวลาไปชมนกชมไม้ให้สมใจอยากเลย... ได้ไปนู่นิดนี่หน่อยเพราะงานเยอะเหลื๊อเกินค่า ... เลยเก็บภาพไว้เป็นที่ระลึกในบล็อกของตัวเองจั๊กหน่อยจิ..

มีโอกาสช่วงเลิกงานตอนดึกๆ น้องๆที่ทำงานพาไปเดนงานประจำปีของภูเก็ตชื่องานผ่อต่อ ไม่ได้รู้อะไรมากเท่าไหร่ น้องๆบอกแค่ว่ามีถนนคนเดินกะของกินพื้นบ้าน

แค่นี้คนตะกละอย่าเราก็ตาลุกวาวซะแร้ววจิ..
จะมาโพสต์เลยหาข้อมูลมาพอเป็นน้ำจิ้มว่างานเทศกาลผ่อต่อคืออะไร ก็ได้มางูๆปลาๆ หากท่านที่สนใจรายละเอียกแนะนำให้ลองเสิร์ชหาความเป็นมาดูจะดีกว่าที่ลงไว้นะค๊า

เนื่องจากเดือนเจ็ด (นับแบบจีน) ชาวจีนถือว่าเป็นเดือน ปล่อยวิญญาณประตูวิญญาณจะเปิดออก เพื่อให้เหล่าวิญญาณพเนจร ออกมาเที่ยวเล่นเป็นเวลา 1 เดือน ชาวจีนจึงร่วมกันจัดอาหารคาวหวานเซ่นไหว้ วิญญาณ และไหว้องค์ผ่อต่อกงที่ศาลเจ้าด้วย
องค์ผ่อต่อก้ง (กวนอูไต่สู่) คือภาคหนึ่งของเจ้าแม่กวนอิมแปลงร่างให้น่ากลัวเหมือนพญามาร เพื่อให้สามารถปราบเหล่าวิญญาณได้ เนื่องจากต้องไปโปรดสัตว์ในนรก ซึ่งท่านจะคอยดูแลเหล่าวิญญาณพเนจรทั้งหลายที่ขึ้นมาบนโลกมนุษย์นี้

นี่ศาลเจ้าผ่อต่อกงค่ะ

เข้าไปข้างในคนจะเยอะมากต้องหาจังหวะดีๆ.. ถ่ายออกมาไม่ติดผู้คนแยะมากนักแต่ก็เต็มไปด้วยควันธูปค่ะ เทียนที่จุดดูสวยดีนะคะ

ประเพณีนี้มี "ขนมเต่า" เป็นของเซ่นไหว้ที่กลายเป็นสัญลักษณ์ในประเพณีนี้ ซึ่งเป็นขนมที่ทำจากแป้งสาลีผสมน้ำตาล ปั้นขึ้นเป็นตัวเต่าขนาดต่างๆกัน แล้วทาด้วยสีแดง
การนำขนมเต่ามาเซ่นไหว้ เชื่อว่าเกิดจากการที่เต่าทะเลยักษ์โผล่ขึ้นจากทะเลลึก ช่วยพระถังซัมจั๋งให้รอดพ้นจากพายุตอนเดินทางอัญเชิญพระไตรปิฎก จึงนำมาเป็นของเซ่นไหว้เพื่อการระลึกถึง และเป็นเคล็ดให้อายุยืนยาวเหมือนเต่านั่นเอง .. รูปเต่าน้อยสีแดงค่ะ

บนตัวเต่าเท่าที่เห็นจะมีการเขียนคำมงคลต่างๆ เช่น วาสนา โชคดี เงิน ทอง มั่งมี ความรัก เป็นการอธิษฐานขอให้ผู้เซ่นไหว้ประสบโชคในเรื่องที่ขอ ส่วนเมื่อไหว้แล้วหากไม่นำกลับไปรับประทาน ก็จะขียนที่กระดาษรองตัวเต่าว่า “ปล่อย” ผู้ที่มาศาลเจ้ารายอื่นก็จะสามารถนำเต่าที่มีคำว่าปล่อยนี้กลับไปทำขนมรับประทานที่บ้านได้ โดยนิยมนำไปชุบไข่ทอดค่ะ รสชาติใกล้เคียงกับขนมเข่งชุบไข่ทอดเลย (ดูจากภาพแล้วเหมือนปูอัดชุบไข่ทอดนะคะ) หวาน นุ่มๆ เหนียวๆ ค่ะ

ไม่ได้มีแต่เต่าน้อยนะคะ..เต่ายักษ์ก็มีค่ะ

ลวดลายสวยเชียววว มากันเป็นกองทัพมากมายเต็มศาลเจ้าไปโม๊ดด

ออกจากศาลเจ้าเราไปหาขนมอร่อยๆทานดีกว่านะคะขนมอันนี้ใครรู้จักมั่งเอ่ยยยย เป็นแป้งทอดฟูๆ.. มีไส้กรอกอันจิ๊ดนึงอยู่ข้างใน ถ้าจำไม่ผิดเคยได้ยินคนเรียกอยู่สองชื่อนะคะ ... โป๊งเหน่ง และ ไมโครโฟน ..

อันนี้ของกินเล่นพื้นเมืองค่ะ ... เจ้าลูกเหลืองๆนี่เป็นขนุนพันธ์พื้นเมือง เนื้อบางนิ่ม รสหวานจัดเรียกว่า จำปาดะ .. เข้าใจว่าเป็นอันเดียวกับขนุนละมุดของภาคกลางนะคะ

เอาไปชุบแป้งทอดออกมากรอบนอกนุ่มในหวานฉ่ำเคี้ยวเจอเม็ดขนุนมันๆหอมๆด้านในสุดค่ะ

ป้ายอันนี้สะดุดตาเลยแวะเข้าไปดูสักหน่อย มันคืออะไรหนออ

ขนมชื่อแมนๆแบบนี้หน้าตาจะเป็นไงเนี่ยย ทำบนเตาสี่ห้าอันมีฝาใบน้อยๆครอบ คนทำหยอดแป้งลงไปบนกระทะใบน้อยๆแล้วกรอกแป้งให้กลมด้วยความว่องไวเอาฝาปิด แล้วคอยไล่เปิดฝาดูขนมที่สุกกรอบหอม.. ไวจนเหมือนเล่นกลเลยหง่ะ

ขนมสุกก็แซะออกมาม้วนให้กลมๆยาวๆ ชิมแล้วอร่อยดีค่ะ ครงขอบๆกรอบบางหอมหวานเหมือนทองม้วนแต่ตรงกลางนิ่มฟูเหมือนขนมถังแตก หวานน้อยๆอร่อยดีค่ะ

พูดถึงขนมถังแตกเดินมาอีกหน่อยก็เจอค่ะ ... ปรกติเคยชิมแต่ไส้ที่มีน้ำตาลผสมงคลุกมะพร้าว คราวนี้เจอไส้สังขยา แปลกดี

นี่ขนมท้องถิ่นอีกเหมือนกัน น้องๆบอกว่าหวานๆมันๆกรอบๆทำจากแป้งทอดเป็นเส้นยาวๆได้ชื่อเหมือนหน้าตาขนมแหละค่ะ ชื่อขนมไส้ไก่

กินขนมกันมากๆแล้วแวะทานน้ำหวานโบราณให้ชื่นใจนะคะ ชอบหัวจ่ายโซดาทำเป็นรูปรถน่ารักเชียวนิ

เริ่มของหนักกันดีกั่วเนาะ .. ดูเครื่องเคราเสียก่อนน อะไรเอ่ยย

มีเผือกหั่นเต๋า กากหมู หอยนางรมตัวเล็กๆ ที่นี่เค้าเรียกหอยติบอ่ะค่ะ แล้วก็ลงมือผัดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆด้วยสปีดสูงสุดเช่นนี้

ออกมาเป็นโอต๊าว หรือหอยทอดของชาวภูเก็ตที่แสนอร่อยนี่แหละค่ะ นุ่มๆนิ่มๆไม่กรอบนะคะ หอมๆมันๆ เติมซีอิ๊ว พริกน้ำส้มได้ตามใจชอบ โรยหน้าด้วยกากหมูเจียวโอ๊ยยอร่อยสุดยอดดด

หันมาอีกทางเจอแผงขายอะไรเนี่ยย

เครื่องเครามากมาย ม้วนๆๆออกมาได้เปาะเปียะสดค่ะ ขายดิบขายดีแม่ค้าห่อกันไม่ทันคนซื้อเลย

ภูเก็ตติดทะเล ที่ถนนแห่งนี้ย่อมมีของกินเล่นแบบทะเลๆเก๋ๆให้กินด้วยนะคะ ของจริงเก๋กกว่าภาพที่ถ่ายมามากเลยค่ะ เป็นกุ้งวางเรียงอยู่บนช่อใบเล็บครุฑที่แผ่อย่างสวยงามแล้วนำไปทอด น้องๆบอกว่าเค้าเรียกว่า"เบือ"ค่ะกุ้งสดมาก หวานเนื้อแน่นเชี๊ยะเลยง่ะ

นี่high light เดินไปก็สอดส่ายสายตาหาไปด้วยเพราะเคยได้ทานที่ ตรังและกระบี่ก็ติดใจค่ะ ... เจอหน้าก็คว้ามาเลยหนึ่งถุง... หอยชักตีนลวกค่ะ

เจ้าหอยนี่เนื้อหวานกรอบไม่คาวเลย ทานเพลินมาก ตอนเปิดถุงได้กลิ่นจะหอมออกหวานๆเหมือนกลิ่นอ้อยควั่นเลยค่ะ .. วิธีทานก็แบบภาพข้างล่างนะคะ .. มันจะมีตรีนน้อยๆเหมือนตะขออยู่ข้างหน้าก็บรรจงเช็คแฮนด์กะตรีนมัน.. ดึงออกมาอย่างนุ่มนวล เด็ดตรงปลายทิ้งหน่อยแล้วก็เข้าปากหม่ำได้เลยค่ะ .. อ้อ ... ส่วนตรงตรีนจะแข็งนะคร๊า ห้ามรับประทานเข้าไปค่ะ ...