• นิราศเวียงพิงค์ ฉบับ ครูเออร์ลี่ลุ้นระทึก
• กลอนเพื่อชีวิต สะกิดทุกชั้นชน แด่ประชาชนผู้ยากไร้

ผลงานแรกในชีวิต..ที่ผ่านมาตรฐานสำนักพิมพ์ ซุ่มเขียนเขียนวรรณกรรมเยาวชน จบไปหนึ่งเรื่อง ชื่อ..ลูกแม่มูล.. เป็นเรื่องราวชีวิตในวัยเยาว์ ตั้งสี่สิบกว่าปีที่ผ่านมา แต่ขณะที่เขียนนั้น เหมือนเรื่องราวเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวันวาน ทำให้..คิดถึงเพื่อนๆ คิดถึงบรรยากาศบ้านเกิด คิดถึงทุกสิ่งที่เกี่ยวข้องกับตัวเอง ลองส่งไปประกวด..รางวัลนายอินทร์อะวอร์ด... ผลปรากฏว่า...ผ่านรอบคัดเลือก..ระหว่างนี้รอการตัดสินรางวัลชนะเลิศ คงรู้ข่าวในเร็วๆ นี งานเขียนเป็นงานที่หินเอาการ แต่เมื่อตั้งใจเขียนจนจบ ผลที่ได้..ก็ชื่นฉำใจจนเหลือจะกล่าว เพราะ..เป็นผลงานแรก และเล่มแรกในชีวิต... อย่าลืม..ถ้าผ่านแผงหนังสือ กรุณาชายตาดูสักนิดนะครับ ..ลูกแม่มูล..โดย...รณบุตร   Create Date : 07 พฤษภาคม 2554     Last Update : 7 พฤษภาคม 2554 11:09:31 น. Counter : 990 Pageviews.   18 comment Share Tweet

นิราศเวียงพิงค์ ตอนจบ ฝากคำร่ำลากัลยาณมิตร ....มาเวียงพิงค์ได้น้ำใจชาวเพียงพิงค์...............................ที่เคยกริ่งเคยเกรงพลันสิ้นสูญ เพราะเจ้าถิ่นได้ต้อนรับพร้อมเกื้อกูล................................ทั้งเพิ่มพูนอาหารเลี้ยงข้าวปลา แม่เลี้ยงสาวสามีเป็นหัวหน้าหน่วยฯ................................จึงได้ช่วยเจียดที่พักไร้ห่วงหา บนยอดเขาสงบเงียบสุขอุรา............................................ศูนย์ควบคุมไฟป่าในภาคเหนือ มีน้ำใจให้ที่พักยังไม่พอ...................................................เปิดตู้เย็นเบียร์แช่รอโอ..เหลือเชื่อ เจ้าภาพท่านเทน้ำใจอารีเอื้อ...........................................สุขล้นเหลือเมื่อได้มาเยี่ยมยล ทุกทุกคนสดชื่นและเอิบอิ่ม.............................................หน้าเปื้อนยิ้มไร้ริ้วรอยความหมองหม่น ตกย่ำค่ำยังพาทุกทุกคน.................................................ไปเวียนวนหาร้านทานข้าวปลา พาเข้าร้านบุปเฟ่ต์ชาวเวียดนาม......................................กินได้ตามสบายทั้งหรูหรา แค่คนละหกสิบเก้าคือราคา............................................ใครตักมาแล้วกินเหลือต้องปรับกัน ร้อยเก้าเก้าปรับคนกินไม่หมด.........................................ฉันต้องก้มหน้าซดไม่หุนหัน ถึงแม้พุงจะแน่นก็ชั่งมัน..................................................ด้วยนึกหวั่นไม่อยากเสียค่าปรับไป เฝ้าตักเล็มฝืนกินจนเกลี้ยงจาน.......................................ทรมานจนสุดจะทนไหว เพราะล่อเบียร์เข้าไปก่อนแล้วไง......................................อืดแค่ไหนก็จำใจต้องฝืนกิน เกิดต้องเสียค่าปรับร้อยเก้าเก้า........................................แม่ขมองอิ่มน้องเจ้าคงติฉิน ทำแกล้งเฉยวางมาดค่อยค่อยกิน.....................................แท้พุงแน่นแทบปลิ้นจนอยากตาย เมื่อหมดจานหายใจได้โล่งอก...........................................เหมือนจับยกภูเขาทุกข์เหือดหาย จำบทเรียนบอกตัวเองต่อนี้ไป...........................................เข้าร้านไหนต้องมองป้ายให้ดีดี หนึ่งเป็นคนต้องหูไวตาไว.................................................เพื่อการกินเราจะได้รสสุขี แบบต้องฝืนกินให้หมดเหมือนคราวนี้................................โอ้..ชาตินี้อย่าได้เจออีกเลยเชียว... ....หวนรำลึกถึงที่พักดับไฟป่า...........................................ในอุรากลุ้มจิตคิดห่อเหี่ยว ห้าหกวันที่ดั้นด้นชวนกันเที่ยว...........................................ถึงพรุ่งนี้คงเปล่าเปลี่ยวเมื่อลากัน เป็นธรรมดาไม่มีงานเลี้ยงใด.............................................ที่จะไม่มีเลิกราพาสุขสันต์ เมื่อมีพบต้องมีจากเข้าสักวัน............................................อดรู้สึกไหวหวั่นใกล้วันลา ค่ำคืนนี้จึงเป็นคืนสุดท้าย..................................................คืนที่มีความหมายให้ห่วงหา พรุ่งนี้เช้าเราต้องโบกมือลา...............................................ขอเก็บสิ่งที่มีค่าติดตัวไป เก็บน้ำใจเก็บไมตรีของพี่เพื่อน..........................................กี่ปีเดือนคงเวียนมาพบกันใหม่ อีกไม่นานคงได้ชวนกันท่องไป............................................ขอลาไกล..เวียงพิงค์..ตรงนี้เอย.....๐ ขอฝากคำร่ำลากัลยาณมิตร ...เล่านิราศเวียงพิงค์กับมิ่งมิตร...........................................ได้ใกล้ชิดสนิทใจชวนใฝ่หา เกือบอาทิตย์สุขซึ้งใจในอุรา................................................วันเวลามีกำหนดต้องจากกัน ทั้งเที่ยวท่องเก็บตกนำมาแต่ง.............................................อยากจะแบ่งสิ่งในใจให้สุขสันต์ ทั้งพี่เพื่อนจงมีสุขทุกคืนวัน.................................................เราจากกันแต่เพียงกายใจมั่นคง แต่งนิราศเก็บตกมาหมดแล้ว..............................................หัวใจแป้วเมื่อต้องจบหวั่นลืมหลง เก็บไม่หมดเก็บไม่ถูกอาจงวยงง..........................................อย่าพะวงจับผิดฉันนะเอย ...คิดเสียว่านำมาเล่าสนุก..................................................เพื่อความสุขให้คิดหวนชวนเฉลย จะแหย่บ้างก็อย่าว่ากันเลย................................................หากเปรียบเปรยไม่ถูกใจอภัยกัน มาบัดนี้เรื่องนิราศจบลงแล้ว..............................................สุขเพริศแพร้วพบกันใหม่ตามใจฝัน ขอมิ่งมิตรเป็นสุขทุกคืนวัน.................................................ความผูกพันไม่เหือดหายจากห้วงใจ มีอะไรจะนำมาเล่าไขขาน..................................................เพื่อสื่อสารถึงเพื่อนพี่ไม่ไปไหน เล่าเป็นกลอนให้อ่านเล่นจดจำไว้........................................หวังให้ใจเรากลมเกลียวเหนี่ยวสัมพันธ์ ถ้าวันไหนไม่ได้มาอย่าว่ากล่าว...........................................มีเรื่องราวให้เที่ยวจรใช่แปรผัน ไปทอดแหหาปลาเข้าป่ากัน................................................ทางที่ฝันอิสระแห่งเสรี ...แต่ไปแล้วก็หาใช่จะไปลับ...............................................ใจคอยนับวันเวลาหาน้องพี่ ถึงเวลาจะต้องมาหาคนดี...................................................มารอรับไมตรีที่ทักทาย เพื่อนหลายคนห่วงฉันเรื่องกินเหล้า.....................................ฉันก็จะกินเบาเบา ไม่เสียหาย จะกินแค่แก้วเดียวไม่มากมาย.............................................แต่ตอนรินแจกจ่ายอาจหลายที ...โอ๊ะ..ฉันพูดเย้าหยอกหรอกเพื่อนเอ๋ย...............................ฉันไม่เคยเมามายให้เสื่อมศรี ซาบซึ้งใจในความรักและหวังดี...........................................มิตรไมตรีที่ให้มาลืมไม่ลง จะจดจำคำพี่เพื่อนที่เตือนจิต.............................................เก็บไว้จำนำมาคิดไม่ลืมหลง จะกี่วันกี่เดือนยังมั่งคง.......................................................รักยืนยงแด่พี่เพื่อนนานเท่านาน ทั้งคนอ่านขอยกมือขึ้นนอบนบ...........................................แล้วคอยพบกันใหม่เพื่อขับขาน ครูเออร์ลี่ใช้ชีวีให้สราญ.....................................................ตรากตรำงานมานานนักขอพักเอย...๐ ...เจ้าภาพท่านเทน้ำใจอารีเอื้อ สุขล้นเหลือเมื่อได้มาเยี่ยมยล... ...ขอลาไกลเวียงพิงค์ตรงนี้เอย...   Create Date : 02 พฤศจิกายน 2553     Last Update : 2 พฤศจิกายน 2553 10:50:33 น. Counter : 609 Pageviews.   10 comment Share Tweet

นิราศเวียงพิงค์ ตอนที่ ๑๓ (สวรรค์รำวง) ....จากตลาดชาวดอยก็ทัวร์ต่อ.........................................ขึ้นรถได้ก็คุยจ้อแสนสุขสันต์ คืนสุดท้ายโปรแกรมทัวร์ท่าสุดมัน....................................จะสังสรรค์กินขันโตกชมนางรำ ครู่หนึ่งถึงสันกำแพงแรงเริ่มล้า.........................................เควันจ๋าหากินก่อนให้อิ่มหนำ ครูกีร์ว่าที่ขันโตกมีนางรำ................................................ใครโชคดีอาจได้ปล้ำ..เอ๊ย..รำกับตัวเธอ ฉันแอบคิดวางแผนไว้ในจิต.............................................มีโอกาสได้ใกล้ชิดจะเสนอ อยากเป็นคนโชคดีได้โค้งเธอ...........................................ใครจะว่าฉันเว่อก็จำยอม ผ่านถนนเส้นสายไม้ลงแวะเยี่ยม......................................ผลิตภัณฑ์เปี่ยมฝีมือทั้งหล่อหลอม หลากสินค้ามากลวดลายไม่แปลกปลอม..........................เป็นตลาดที่มากพร้อมงานฝีมือ ของบางอย่างจินตนาการเหนือมนุษย์..............................เป็นที่สุดงานฝีมือน่านับถือ ทำให้ชื่อสันกำแพงนั้นเลื่องลือ.........................................ระบือชื่อคือเสน่ห์แห่งเวียงพิงค์ ....จากนั้นหันเหหน้าหาที่พัก.............................................ไปปักหลักดับไฟป่าค่อยสุงสิง การเดินทางย้อนคืนกลับรวดเร็วจริง.................................ใจเกรงกริ่งหวั่นไหวใกล้วันลา เข้าที่พักแต่งตัวใหม่เสียสวยเช้ง........................................พวกผู้ชายยอดนักเลงไม่ห่วงหา วันทั้งวันขออาบน้ำแค่หนึ่งครา.........................................ไม่รู้สึกรู้สากับผู้ใด ลูกผู้ชายไทยแท้แต่ขี้หนาว...............................................นอนปวดร้าวหนาวจิตพอทนไหว แต่จะให้อาบน้ำสุดทำใจ..................................................ขอยกไปอาบตอนเช้าครั้งเดียวพอ ได้ผ้าเย็นเช็ดหน้าตาอุราชื่น..............................................แค่นี้ก็ชื่นมื่นแล้วล่ะหนอ นึกกระหยิ่มยิ้มย่องตั้งตารอ..............................................คืนนี้หนอขอสนุกสุดขีดเชียว ....ได้เวลามุ่งสู่ศูนย์วัฒนธรรม..........................................เสน่ห์ล้ำแห่งล้านนาตื่นตาเหลียว นั่งกับพื้นกินขันโตกน่ารักเชียว.........................................บ้างเกาะเกี่ยวควงคู่มาน่ารักจริง ทั้งฝรั่งมังค่ามาเยอะแยะ.................................................พอมาถึงก็นั่งแหมะไม่สุงสิง มีหมอนขิกทรงสามเหลี่ยมให้แอบอิง.................................เด็กผู้หญิงลูกฝรั่งนั่งเฉยเลย บรรยากาศดูดีมีเสน่ห์.......................................................แต่ฉับพลันฝนก็เทมาเฉยเฉย กลัวเปียกปอนทุกคนจึงเบียดชิดเชย...................................บรรยากาศไม่เสบยแต่แปลกดี นางรำออกมารำฟ้อนแค่หนึ่งชุด.........................................เมื่อฝนมาก็เลยหยุดกลางแสงสี จึงเข้าไปรำฟ้อนบนเวที.....................................................ก่อนย้ายที่เข้าในโรงละครรำ เมื่อถึงรอบรำวงธรรมดา...................................................ฉันถลาออกไปโค้งแม่งามขำ รำเฉิบเฉิบงามแสงเดือนยังจดจำ........................................ตอนเป็นครูพาเด็กรำจำฝังใจ พี่แหววรี่มายิงกล้องเก็บทุกช็อต.........................................ฉันยิ่งออดอ้อนรำขนานใหญ่ สาวน้อยเอียงฉันก็เอียงตามเธอไป.....................................จะจีบมือข้างไหนก็ทันเธอ พี่น้อยชมไม่เสียชื่อเราครูเก่า..............................................เรื่องรำฟ้อนพวกเราพร้อมเสมอ แต่คนรำชักติดใจแล้วซิเออ................................................อยากอยู่เวียงรำกับเธอจนวันตาย เสียงครูกีร์แว่วมาอย่าฝันเฟื่อง...........................................จะเป็นเรื่องถึงชีวิตนะสหาย เดี๋ยวแม่ยอดขมองอิ่มวาดลวดลาย.....................................เธอไม่วายคางเหลืองหรือหมดบุญ ...สาวน้อยเอียงฉันก็เอียงตามเธอไป จะจีบมือข้างไหนก็ทันเธอ... . ..นางรำออกมารำฟ้อนได้สองชุด ฝนตกมาก็เลยหยุดกลางแสงสี... ...ได้เวลามุ่งสู่ศูนย์วัฒนธรรม เสน่ห์ล้ำแห่งล้านนาตื่นตาเหลียว...   Create Date : 01 พฤศจิกายน 2553     Last Update : 1 พฤศจิกายน 2553 7:31:21 น. Counter : 497 Pageviews.   2 comment Share Tweet

นิราศเวียงพิงค์ ตอนที่ ๑๒ (เจอะสาวดอยที่ดอยอินทนนท์จ้า) ....เผลอแป๊บเดียวถึงอำเภอจอมทอง..................................เพื่อนทั้งผองยังสรวลเสไม่เหือดหาย ได้ที่พักดับไฟป่าสุขใจกาย................................................บารมีพ่อยอดชายครูกีร์เรา ถึงที่พักต้องบอกว่า..โอ้..สุดยอด........................................หลังบ้านพักสายธารลอดจากขุนเขา กระแสน้ำไหลเย็นไม่สร่างเซา............................................คลายความเศร้าเหงาใจในทันที เสียงสายธารไหลสาดกระเซ็นซ่าน.....................................อุราพล่านคิดถึงยอดยาหยี ถ้ามีเธออยู่เคียงใกล้ในคืนนี้..............................................ดวงฤดีคงสุขสมหาใดปาน จะชี้ชวนนอนฟังเสียงน้ำไหล............................................จะกล่อมใจด้วยบทกลอนอ้อนขับขาน จะจูงมือเล่นน้ำให้สำราญ................................................คงชื่นบานถ้าสองเราอยู่ด้วยกัน แต่ฉับพลันฉันก็ต้องร้องสะดุ้ง...........................................พี่เถียรพุ่งแก้วเหล้าชวนสุขสันต์ อย่ามัวซึมอย่ามัวเศร้าชนแก้วกัน......................................ฉันไม่หวั่นดวลกับพี่ซี้ต่างวัย ............ดอยแห่งนี้ชื่อว่าดอยอินทนนท์.............................ที่มากมนต์เสน่หาพาหลงใหล เป็นยอดดอยสูงที่สุดในเมืองไทย......................................มีความหนาวจับหัวใจกว่าทุกดอย เป็นที่มีน้ำค้างเกิดเหมยขาบ............................................เป็นดอยอาบเมฆหมอกสูงสุดสอย เป็นดอยที่สูงกว่าเมฆที่ล่องลอย.......................................มั่นคงคอยนักท่องเที่ยวมาเยี่ยมชม มาครั้งนี้แค่สิบองศากว่า..................................................เหมยขาบจึงไม่มาให้ยลโฉม แม่คะนิ้งก็ไม่มาปลอบประโลม.........................................เพราะอากาศที่จู่โจมไม่หนาวพอ ....จากอินทนนท์ด้นไปธาตุจอมทอง..................................อร่ามเหลืองเรืองรองสวยจริงหนอ เป็นพระธาตุคู่ขวัญยอดชูช่อ.............................................ประกายทอแสงเจิดจ้าคู่ฟ้าดิน พระธาตุหนึ่งคู่บารมีของพ่อหลวง......................................เป็นศูนย์รวมดวงใจไทยทั่วทุกถิ่น อีกองค์หนึ่งคู่บารมีแม่แผ่นดิน...........................................ทั่วธรณินเทิดไท้คู่ราชัน มองพระธาตุความรักชาติก็เดือดพล่าน..............................สององค์ท่านทนเหนื่อยยากสู้พลิกผัน พลิกชีวิตคิดพอเพียงเนิ่นนานวัน.......................................แต่คนไทยกลับฆ่าฟันบั่นกันเอง ไม่ดูพ่อไม่ดูแม่เป็นตัวอย่าง..............................................ลับลวงพรางชิงไหวพริบเข้าข่มเหง ถ้าชาวไทยหันมาฆ่ากันเอง..............................................จะร้องเพลงชาติไทยให้ใครฟัง * .... บนพระธาตุมีบันไดเลื่อนขึ้นให้....................................ยามขึ้นไปไม่ต้องเหนื่อยระวังหลัง ยืนเฉยเฉยก็ลอยไปสบายจัง............................................แต่ขาลงต้องระวังเพราะต้องเดิน ขึ้นสูงสุดไปเดินรอบองค์พระธาตุ......................................แสนประหลาดเหมือนตัวเราได้เหาะเหิร เพราะมีเมฆมาโอบอุ้มแสนเพลิดเพลิน.............................ยามเมฆลอยพัดเผชิญต้องตัวเรา อดไม่ได้ต้องกางแขนโอบกอดเมฆ....................................ดั่งเทวามาสรรค์เสกคู่สองเจ้า ดั่งล่องลอยบนสวรรค์ชั้นบางเบา......................................พลันก็คิดถึงน้องเจ้ายอดดวงใจ พี่กอดเมฆใจก็ลอยคิดกอดน้อง........................................ถ้าเราสองมาด้วยกันคงสดใส เจ้าไม่มาจึงกอดเมฆแทนทรามวัย....................................บอกรักไปฝากกับเมฆส่งถึงนาง เมฆจ๋าเมฆนำรักข้าส่งนางด้วย........................................น้องคนสวยจงพบสุขอย่าหม่นหมาง นำรักข้าล่องลอยมอบให้นาง..........................................อกอ้างว้างต้องกอดเมฆแทนทรามวัย ได้เวลาลาพระธาตุสองคู่ขวัญ..........................................ยกขบวนขึ้นรถตู้ดูสดใส ได้กอดจูบเมฆก็มีกำลังใจ.................................................ขบวนทัวร์เคลื่อนไปใจอิ่มบุญ ....ครู่หนึ่งถึงตลาดของชาวเขา..........................................มีสินค้ามายั่วเย้าให้อุดหนุน ทั้งพืชผักผลไม้ให้เจือจุน..................................................สนองคุณความต้องการคนผ่านทาง เห็นแม่ค้าสาวดอยวัยกระเตาะ.........................................ยามหัวเราะดูน่ารักก็เต้นผาง เรียกอู้ดดี้มานี่เร้ว..รีบเยื้องย่าง........................................ช่วยถ่ายรูปคู่กับนางหน่อยซิเกลอ เธอแต่งตัวกระตุ้งกระติ้งดูน่ารัก.......................................มีลูกปัดถักทอห้อยล้นเกร่อ ทั้งเสื้อผ้าก็แวววาวไม่เคยเจอ..........................................โก๋แก่จึงรีบเสนออย่าว่ากัน *(รศ.นภาลัย สุวรรณธาดา) ถึงที่พักต้องบอกว่า..โอ้สุดยอด หลังบ้านพักสายธารลอดจากขุนเขา ได้ที่พักดับไฟป่าสุขใจกาย บารมีพ่อยอดชายครูกีร์เรา   Create Date : 30 ตุลาคม 2553     Last Update : 30 ตุลาคม 2553 7:21:47 น. Counter : 746 Pageviews.   3 comment Share Tweet

นิราศเวียงพิงค์ ตอนที่ ๑๑ (ความรักของหินผา) ....ผ่านอำเภอขุนยวมแม่ลาน้อย......................................รถเคลื่อนคล้อยต่อไปใจสุขี เสียงหัวเราะพูดหยอกเย้าเร้าฤดี......................................ทุกคนมีแต่ความสุขแทบล้นทรวง ใครมีมุกมีคำถามนำมาอวด............................................สร้างสัมพันธ์ให้ยิ่งยวดไม่ห่วงหวง เหมือนทุกคนเปิดใจรักไม่หลอกลวง.................................เราทั้งปวงเปี่ยมด้วยรักถักไมตรี ถึงอำเภอแม่สะเรียงเรียงร้อยฝัน......................................คิดถึงวันร้องเพลงหนึ่งซึ้งสุขศรี เรียมยินเสียงแม่สะเรียงร้องเรียกนี้...................................สุขฤดีกับท่อนจบ..ห่วงครูเยาว ....แล้วแวะชมความงามถ้ำแก้วโกมล..............................ใครได้ยลต้องอุทานความงามเจ้า แก้วผลึกใสงามประหลาดอยู่นานเนาว์.............................ดั่งเกล็ดเพชรมายวนเย้าพร่างพราวตา มีหลากสีหลากรูปหลายร้อยแบบ.....................................เหมือนเกล็ดเพชรมาอิงแอบแนบภูผา แต่มีกฎการเยี่ยมชมเป็นกติกา.........................................อย่านำกล้องถ่ายหินผาแต่อย่างใด เพราะจะทำให้หินแก้วนั้นหมองเศร้า.................................ประกายแสงจับเข้าก็หมองไหม้ เกิดเป็นสีดำคล้ำไม่ยองใย................................................หินก็ไร้ราศีที่ควรชม เหมือนแก้มสาวถ้าเกิดเจ้าไม่แหนหวง...............................ให้หนุ่มล่วงดอมสัมผัสจนสุขสม แก้มของสาวก็ไร้ค่าอ่าภิรมย์.............................................ทุกข์ระทมไร้ค่าราคีคาว ....จากหินสวยไปน้ำตกเขาออบหลวง................................ใจยิ่งห่วงถึงความรักเคยเหน็บหนาว หินสองฝั่งทะมึนง้ำย้ำเรื่องราว...........................................เหมือนหนุ่มสาวอยากจุมพิตสนิทกัน แต่สายธารมาขวางกั้นบั่นรักแยก.......................................หินเลยแตกแยกรักให้ไม่สุขสันต์ แต่หินหนุ่มหินสาวสู้ฝ่าฟัน................................................ยังหันหน้าเข้าหากันทุกวันคืน โอ้หินเอ๋ยหินยังมีเรื่องความรัก...........................................แล้วตัวฉันคนคักคักหรือจะฝืน ฉันรักสาวอยากกอดสาวสุดกล้ำกลืน.................................กี่วันคืนขอรักเธอจนวันตาย จะรักเธอไม่ขอเพ้อถึงจุมพิต..............................................แค่สนิทชิดนอกกายก็บุญหลาย อยู่ใกล้เธอได้มองเธอแค่รูปกาย.........................................เพียงเท่านี้ไม่เสียดายที่เกิดมา ....จากออบหลวงทรวงสะท้อนอ้อนในรัก.............................เพิ่งประจักษ์รักเพริศพิศจิตโหยหา ดูตัวอย่างรักของหินมากคุณค่า..........................................หินไม่ด่าไม่หึงหวงทวงรักใคร แค่อยู่ใกล้แม้ไม่ได้กอดจุมพิต............................................หินก็ไม่เบือนบิดให้หวั่นไหว อยู่ใกล้กันมองตากันแสนสุขใจ...........................................ตัวอย่างหินจะจำไว้เป็นบทเรียน ฉันรักใครแม้ใครเขาไม่รักตอบ...........................................ฉันก็ชอบของฉันไม่แปรเปลี่ยน รักด้วยใจภักดีใจไม่วนเวียน...............................................ขอเฝ้าเพียรรักเพียงเจ้าเศร้าเดียวดาย ...... >หินสองฝั่งทะมึนง้ำย้ำเรื่องราว เหมือนหนุ่มสาวอยากจุมพิตสนิทกัน ... >>>...โอ้หินเอ๋ยหินยังมีเรื่องความรัก แล้วตัวฉันคนคักคักหรือจะฝืน   Create Date : 29 ตุลาคม 2553     Last Update : 29 ตุลาคม 2553 6:30:43 น. Counter : 497 Pageviews.   4 comment Share Tweet

• แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า
• tiara
• go far far
• Webmaster - Bloggang