คิดเขียนวันละนิด เพื่อจิตที่แจ่มใส อ่านเขียนเพียรไป หวังใจได้รื่นรมย์
Group Blog
นิราศเวียงพิงค์ ฉบับ ครูเออร์ลี่ลุ้นระทึก
กลอนเพื่อชีวิต สะกิดทุกชั้นชน แด่ประชาชนผู้ยากไร้
All Blogs
ผลงานแรกในชีวิต..ที่ผ่านมาตรฐานสำนักพิมพ์
นิราศเวียงพิงค์ ตอนจบ ฝากคำร่ำลากัลยาณมิตร
นิราศเวียงพิงค์ ตอนที่ ๑๓ (สวรรค์รำวง)
นิราศเวียงพิงค์ ตอนที่ ๑๒ (เจอะสาวดอยที่ดอยอินทนนท์จ้า)
นิราศเวียงพิงค์ ตอนที่ ๑๑ (ความรักของหินผา)
นิราศเวียงพิงค์ ตอนที่ ๑๐ (หลงเสน่ห์ราตรีแม่ฮ่องสอน)
นิราศเวียงพิงค์ ตอนที่ ๙ (อึ้ง ทึ่ง ตะลึงสาวคอยาว)
นิราศเวียงพิงค์ ตอนที่ ๘ (แซวกันเองจ้า..อยากรู้แซวเรื่องอะไร? ต้องรีบอ่าน...)
นิราศเวียงพิงค์ ตอนที่ ๗ (ชมโฉมชาวคณะตัวเองจ้า)
นิราศเวียงพิงค์ ตอนที่ ๖ (มีเลิฟซีนนิดๆ ด้วยจ้า)
นิราศเวียงพิงค์ ตอนที่ ๕ (กำลังไคลแม็กส์จ้า...)
ทดลองส่งรูป
นิราศเวียงพิงค์ ตอนที่ ๔ (กำลังสนุกจ้า...)
นิราศเวียงพิงค์ ตอนที่ ๓ (กำลังมันจ้า)
นิราศเวียงพิงค์ ตอนที่ ๒
ที่มาแห่งนิราศ
นิราศเวียงพิงค์ ฉบับ รณบุตร สุดสะเหล่อ
เพราะเหนื่อยจึงเออร์ลี่ หวังชีวีที่รื่นรมย์
คิดแล้วก็เขียน แลกเปลี่ยนกันอ่าน ให้ชื่นบานอุรา พาใจให้รื่นรมย์จ้า
นิราศเวียงพิงค์ ตอนจบ ฝากคำร่ำลากัลยาณมิตร
....มาเวียงพิงค์ได้น้ำใจชาวเพียงพิงค์...............................ที่เคยกริ่งเคยเกรงพลันสิ้นสูญ
เพราะเจ้าถิ่นได้ต้อนรับพร้อมเกื้อกูล................................ทั้งเพิ่มพูนอาหารเลี้ยงข้าวปลา
แม่เลี้ยงสาวสามีเป็นหัวหน้าหน่วยฯ................................จึงได้ช่วยเจียดที่พักไร้ห่วงหา
บนยอดเขาสงบเงียบสุขอุรา............................................ศูนย์ควบคุมไฟป่าในภาคเหนือ
มีน้ำใจให้ที่พักยังไม่พอ...................................................เปิดตู้เย็นเบียร์แช่รอโอ..เหลือเชื่อ
เจ้าภาพท่านเทน้ำใจอารีเอื้อ...........................................สุขล้นเหลือเมื่อได้มาเยี่ยมยล
ทุกทุกคนสดชื่นและเอิบอิ่ม.............................................หน้าเปื้อนยิ้มไร้ริ้วรอยความหมองหม่น
ตกย่ำค่ำยังพาทุกทุกคน.................................................ไปเวียนวนหาร้านทานข้าวปลา
พาเข้าร้านบุปเฟ่ต์ชาวเวียดนาม......................................กินได้ตามสบายทั้งหรูหรา
แค่คนละหกสิบเก้าคือราคา............................................ใครตักมาแล้วกินเหลือต้องปรับกัน
ร้อยเก้าเก้าปรับคนกินไม่หมด.........................................ฉันต้องก้มหน้าซดไม่หุนหัน
ถึงแม้พุงจะแน่นก็ชั่งมัน..................................................ด้วยนึกหวั่นไม่อยากเสียค่าปรับไป
เฝ้าตักเล็มฝืนกินจนเกลี้ยงจาน.......................................ทรมานจนสุดจะทนไหว
เพราะล่อเบียร์เข้าไปก่อนแล้วไง......................................อืดแค่ไหนก็จำใจต้องฝืนกิน
เกิดต้องเสียค่าปรับร้อยเก้าเก้า........................................แม่ขมองอิ่มน้องเจ้าคงติฉิน
ทำแกล้งเฉยวางมาดค่อยค่อยกิน.....................................แท้พุงแน่นแทบปลิ้นจนอยากตาย
เมื่อหมดจานหายใจได้โล่งอก...........................................เหมือนจับยกภูเขาทุกข์เหือดหาย
จำบทเรียนบอกตัวเองต่อนี้ไป...........................................เข้าร้านไหนต้องมองป้ายให้ดีดี
หนึ่งเป็นคนต้องหูไวตาไว.................................................เพื่อการกินเราจะได้รสสุขี
แบบต้องฝืนกินให้หมดเหมือนคราวนี้................................โอ้..ชาตินี้อย่าได้เจออีกเลยเชียว...
....หวนรำลึกถึงที่พักดับไฟป่า...........................................ในอุรากลุ้มจิตคิดห่อเหี่ยว
ห้าหกวันที่ดั้นด้นชวนกันเที่ยว...........................................ถึงพรุ่งนี้คงเปล่าเปลี่ยวเมื่อลากัน
เป็นธรรมดาไม่มีงานเลี้ยงใด.............................................ที่จะไม่มีเลิกราพาสุขสันต์
เมื่อมีพบต้องมีจากเข้าสักวัน............................................อดรู้สึกไหวหวั่นใกล้วันลา
ค่ำคืนนี้จึงเป็นคืนสุดท้าย..................................................คืนที่มีความหมายให้ห่วงหา
พรุ่งนี้เช้าเราต้องโบกมือลา...............................................ขอเก็บสิ่งที่มีค่าติดตัวไป
เก็บน้ำใจเก็บไมตรีของพี่เพื่อน..........................................กี่ปีเดือนคงเวียนมาพบกันใหม่
อีกไม่นานคงได้ชวนกันท่องไป............................................ขอลาไกล..เวียงพิงค์..ตรงนี้เอย.....๐
ขอฝากคำร่ำลากัลยาณมิตร
...เล่านิราศเวียงพิงค์กับมิ่งมิตร...........................................ได้ใกล้ชิดสนิทใจชวนใฝ่หา
เกือบอาทิตย์สุขซึ้งใจในอุรา................................................วันเวลามีกำหนดต้องจากกัน
ทั้งเที่ยวท่องเก็บตกนำมาแต่ง.............................................อยากจะแบ่งสิ่งในใจให้สุขสันต์
ทั้งพี่เพื่อนจงมีสุขทุกคืนวัน.................................................เราจากกันแต่เพียงกายใจมั่นคง
แต่งนิราศเก็บตกมาหมดแล้ว..............................................หัวใจแป้วเมื่อต้องจบหวั่นลืมหลง
เก็บไม่หมดเก็บไม่ถูกอาจงวยงง..........................................อย่าพะวงจับผิดฉันนะเอย
...คิดเสียว่านำมาเล่าสนุก..................................................เพื่อความสุขให้คิดหวนชวนเฉลย
จะแหย่บ้างก็อย่าว่ากันเลย................................................หากเปรียบเปรยไม่ถูกใจอภัยกัน
มาบัดนี้เรื่องนิราศจบลงแล้ว..............................................สุขเพริศแพร้วพบกันใหม่ตามใจฝัน
ขอมิ่งมิตรเป็นสุขทุกคืนวัน.................................................ความผูกพันไม่เหือดหายจากห้วงใจ
มีอะไรจะนำมาเล่าไขขาน..................................................เพื่อสื่อสารถึงเพื่อนพี่ไม่ไปไหน
เล่าเป็นกลอนให้อ่านเล่นจดจำไว้........................................หวังให้ใจเรากลมเกลียวเหนี่ยวสัมพันธ์
ถ้าวันไหนไม่ได้มาอย่าว่ากล่าว...........................................มีเรื่องราวให้เที่ยวจรใช่แปรผัน
ไปทอดแหหาปลาเข้าป่ากัน................................................ทางที่ฝันอิสระแห่งเสรี
...แต่ไปแล้วก็หาใช่จะไปลับ...............................................ใจคอยนับวันเวลาหาน้องพี่
ถึงเวลาจะต้องมาหาคนดี...................................................มารอรับไมตรีที่ทักทาย
เพื่อนหลายคนห่วงฉันเรื่องกินเหล้า.....................................ฉันก็จะกินเบาเบา ไม่เสียหาย
จะกินแค่แก้วเดียวไม่มากมาย.............................................แต่ตอนรินแจกจ่ายอาจหลายที
...โอ๊ะ..ฉันพูดเย้าหยอกหรอกเพื่อนเอ๋ย...............................ฉันไม่เคยเมามายให้เสื่อมศรี
ซาบซึ้งใจในความรักและหวังดี...........................................มิตรไมตรีที่ให้มาลืมไม่ลง
จะจดจำคำพี่เพื่อนที่เตือนจิต.............................................เก็บไว้จำนำมาคิดไม่ลืมหลง
จะกี่วันกี่เดือนยังมั่งคง.......................................................รักยืนยงแด่พี่เพื่อนนานเท่านาน
ทั้งคนอ่านขอยกมือขึ้นนอบนบ...........................................แล้วคอยพบกันใหม่เพื่อขับขาน
ครูเออร์ลี่ใช้ชีวีให้สราญ.....................................................ตรากตรำงานมานานนักขอพักเอย...๐
...เจ้าภาพท่านเทน้ำใจอารีเอื้อ สุขล้นเหลือเมื่อได้มาเยี่ยมยล...
...ขอลาไกลเวียงพิงค์ตรงนี้เอย...
Create Date : 02 พฤศจิกายน 2553
Last Update : 2 พฤศจิกายน 2553 10:50:33 น.
10 comments
Counter : 560 Pageviews.
Share
Tweet
จบซะแล้ว มาดเข้มจริงๆ อิอิ
โดย:
kapeak
วันที่: 2 พฤศจิกายน 2553 เวลา:14:53:35 น.
เป็นไงครับ คุณกะเปี๊ยก หนุกไหม
ต่อไปก็คงสัพเหระไปพลางๆ นะครับ
โดย:
รณบุตร สุดสะเหล่อ
วันที่: 2 พฤศจิกายน 2553 เวลา:18:42:42 น.
สวัสดีค่ะ คุณรณบุตรฯ
มาแอบตามไปเที่ยวเวียงพิงค่ะ
โดย:
วลีลักษณา
วันที่: 2 พฤศจิกายน 2553 เวลา:23:01:43 น.
หวัดดียามเช้าค่ะ พี่
โดย:
kapeak
วันที่: 4 พฤศจิกายน 2553 เวลา:9:20:46 น.
อรุณสวัสดิ์เช่นกันครับ คุณกะเปี๊ยก(แม้จะคนละวันก็ตาม)
กลอนแบบนิราศเวียงพิงค์ รออีกสักนิดนะครับ ตอนนี้อ่านกลอนเพื่อชีวิตไปก่อนก็แล้วกันนะ...
โดย:
รณบุตร สุดสะเหล่อ
วันที่: 5 พฤศจิกายน 2553 เวลา:6:15:21 น.
โดย:
kapeak
วันที่: 28 ธันวาคม 2553 เวลา:10:20:33 น.
ดีใจที่แวะมาค่ะ
หนูเองก็ไม่ได้มาเยี่ยมพี่เหมือนกัน แหะๆ
หนูแต่งกลอนนิราศค่ะพี่ ไปอ่านในเมนู อยากเขียนเป็นกลอน(บ้าง) แต่ยังไม่จบเลยค่ะ คิดไม่ออก
โดย:
kapeak
วันที่: 28 มกราคม 2554 เวลา:8:53:36 น.
ตามไปอ่านแล้วครับ สุดยอดครับ
แบบนี้ต้องลุ้นให้แต่งจนจบ จนกลับถึงบ้านเลย
จะคอยติดตามอ่านครับ
โดย:
รณบุตร สุดสะเหล่อ
วันที่: 28 มกราคม 2554 เวลา:10:21:13 น.
หวัดดีปีใหม่ค่ะ...พี่ชาย
ไม่เจ๊อะกันนาน...คิดถึงจังเล๊ยยยยย
ฉลองสงกรานต์ที่ไหนครับพี่ท่าน...ลืมน้องเลย
......มีงอน....
โดย:
go far far
วันที่: 15 เมษายน 2554 เวลา:21:53:17 น.
ดีใจครับ ที่คิดถึงผู้ชายสะเหล่อๆ คนนี้
ไม่ได้หายไปไหนหรอกครับ มัวไปคร่ำเคร่งกับการหัดเขียนนิยายอยู่นะครับ
โดย:
รณบุตร สุดสะเหล่อ
วันที่: 3 พฤษภาคม 2554 เวลา:11:01:08 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
รณบุตร สุดสะเหล่อ
Location :
ศรีสะเกษ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
เป็นชายหัวใจนุ้มหนุ่ม ส่วนร่างครึ่งศตวรรษนิดๆ ชอบความรื่นรมย์ทุกอย่าง แม้สิ่งนั้นจะจุดจุดจุด...ก็ตาม
เขียนวันละนิด จิตแจ่มใส อ่านวันละนิด จิตก็ใสแจ่ม
Friends' blogs
แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า
tiara
go far far
Webmaster - Bloggang
[Add รณบุตร สุดสะเหล่อ's blog to your web]
Links
Bloggang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.