คิดเขียนวันละนิด เพื่อจิตที่แจ่มใส อ่านเขียนเพียรไป หวังใจได้รื่นรมย์
Group Blog
 
All Blogs
 
นิราศเวียงพิงค์ ตอนที่ ๖ (มีเลิฟซีนนิดๆ ด้วยจ้า)



ได้สินค้ามาแล้วเที่ยวไล่แจก.............................................เพราะสินค้านั้นแปลกเป็นนักหนา

ไฟกระพริบวิบแวมแสนตื่นตา...........................................สุขอุราเพื่อนรุมเร้าเฝ้าดูชม

บ้างเป็นรูปดอกไม้รูปหัวใจ...............................................ให้หลานใส่วันปีใหม่คงสุขสม

เพื่อนแก๊งซ่าส์ได้ไปล้วนรื่นรมย์.........................................สนิทสนมได้ของเล่นใส่อวดกัน

ส่วนที่เหลือตั้งใจให้ลูกหลาน ...........................................อยู่ที่บ้านถ้าได้รับคงสุขสันต์

ลุงมาเที่ยวมีของฝากโดยทั่วกัน..........................................อยากเติมฝันจินตนาพามั่นคง

หาได้ซื้อเพราะความสวยของคนขาย..................................หาได้ซื้อเพราะงมงายกับความหลง

หาได้ลุ่มหลงรักหล่อนจนงวยงง.........................................ที่หยอกเย้านวลอนงค์แค่วางฟอร์ม



...กลับมาถึงที่พักหักห้ามจิต..............................................เลิกครุ่นคิดถวิลรักอันหวานหอม

แต่ยิ่งหักใจยิ่งหวลชวนตรมตรอม......................................โอ้พะยอมพร่ำเพ้อหาแม่ยาใจ

แก๊งเขาแซว..พี่ท่าดีแต่ทีเหลว............................................พี่ไม่อยากเป็นคนเลวทำเหลวใหล

พี่รักน้องชื่นชมน้องแค่ต้องใจ ...........................................ไม่อยากให้น้องมีราคีคาว

เธอคือสาวแสนงามแห่งเมืองปาย......................................ทอประกายเป็นศรีเมืองกลางห้วงหาว

คงความสวยไว้คู่เมืองดั่งเดือนดาว.....................................อกโก๋แก่แม้จะร้าวก็ยอมทน

เกิดชาติหน้าแม้มีบุญหนุนนำส่ง........................................จะมุ่งตรงมาเมืองปายไม่สับสน

จะตามหาสาวสวยทั้งสองคน ............................................ส่วนชาตินี้พี่อับจนหนทางตัน



...ได้เวลาอำลาปายมิวายโศก...........................................โลกหนอโลกเล่นตลกเห็นขบขัน

ยิงศรรักให้ฉันแล้วมาพรากกัน..........................................กรรมของฉันแต่ปางบรรพ์หรือฉันใด

ป่านฉะนี้น้องแก้วทำอะไรอยู่............................................แม่โฉมตรูน้องอยู่เย็นเป็นไฉน

รู้หรือเปล่าอกพี่ร้าวปริ้มขาดใจ.........................................โอ้ทรามวัย..ฤทัยพี่แทบขาดรอน

จากเมืองปายเหมือนกายเหลือแต่ซาก..............................เพราะดวงใจถูกพรากจากสมร

ใจลอยวนไปขายของกับงามงอน......................................โอ้..บังอรจะเห็นใจพี่ไหมเอย


แก๊งเขาแซว..พี่ขี้อายยามใกล้สาว.....................................พี่ก็อยากนำเรื่องราวมาเปิดเผย

ถึงเป็นชายแต่ข้างในใจเช้ยเชย.........................................ยามเอื้อนเอ่ยสาวสบตาพี่เขินจัง

เฝ้าเก็บรักเก็บความนัยไว้ในจิต........................................ได้แต่คิดไม่กล้าบอกจึงไม่ขลัง

เฝ้าบ่มรักบ่มความช้ำสุมประดัง........................................ต้องเซซังช้ำอกเพราะขี้อาย




....ถึงตอนเช้าไปเยี่ยมชาวจีนยูนนาน................................ที่หมู่บ้านสันติชนคนเฉิดฉาย

จีนอยู่ไทยแต่เนาว์นานในเมืองปาย..................................สุขสบายมีไมตรีเกื้อกูลกัน

มีชิงช้าทำด้วยไม้ใช้แรงคน...............................................หมุนเวียนวนทึ่งความคิดที่เสกสรร

ทั้งชาจีนบ๊วยพลับสารพัน................................................ให้ชิมกันคนละถ้วยแถมให้ฟรี

....มองสาวจีนใจถวิลถึงยาจิต............................................ยิ่งเพ่งพิศยิ่งคิดถึงน้องของพี่

ยิ้มสาวจีนเหมือนยิ้มเจ้ามาชวนชี้.......................................อยากจะรี่กอดสาวจีนให้ฉ่ำใจ

เพียงแค่คิดจิตก็เพ้อละเมอหา............................................โอ้แก้วตาน้องของพี่อยู่หนไหน

รู้หรือเปล่าพี่หงอยเหงาเศร้าฤทัย........................................ต้องเร่ไปมองหาโหลยาดอง

แอบหนีเพื่อนไปก๊งเหล้าดับความกลุ้ม................................ไม่อยากอุ้มสุมทุกข์ไว้ให้หม่นหมอง

อุราชื่นได้ยิ้มสาวแกล้มยาดอง............................................เผลอนั่งมองจ้องเธอจนเขินอาย

โอ้..สาวจีนยูนนานหวานน่ารัก............................................อยากบอกฮักแบบอีสาน..อ้ายมักหลาย

กลัวเธอว่างูบนหัวเริ่มออกลาย............................................เดี๋ยวเสียเชิงยอดชายต้องระวัง



เห็นพระหลับใจอยากหลับกับพระหิน.....ไม่ยลยินโลกมนุษย์สุดเหี้ยมหาญ
ไม่อยากรู้เรื่องบ้านเมืองที่ร้าวราน.........มุ่งชนะคะคานเข่นฆ่ากัน


Create Date : 24 ตุลาคม 2553
Last Update : 24 ตุลาคม 2553 8:02:50 น. 5 comments
Counter : 357 Pageviews.
Share

 


โดย: เกลือหนึ่งกำน้อย วันที่: 24 ตุลาคม 2553 เวลา:15:03:05 น.  

 


โดย: dustyboy วันที่: 25 ตุลาคม 2553 เวลา:7:20:09 น.  

 
เกลือหนึ่งกำน้อยกับดัสตี้บอยแวะมาเยี่ยม
ทำเจี๋ยมเจี้ยมตาปรืออ้าปากหวอ
ไม่เอื้อนเอ่ยสักคำเลยนวลละออ
แต่ก็ขอขอบคุณที่แวะมา...นะจ๊ะ


โดย: รณบุตร สุดสะเหล่อ วันที่: 25 ตุลาคม 2553 เวลา:8:58:02 น.  

 
ไหนอ่ะคะ เลิฟซีน รึว่าตรงแอบชมโฉมสาวยูนานคะ

ปล. พี่ได้นั่งชิงช้ารึป่าวคะ


โดย: kapeak วันที่: 26 ตุลาคม 2553 เวลา:9:21:31 น.  

 
แหะๆ เผลอโม้ไปเองครับ ที่จริงว่าจะบอกมีรักแบบหวานแหววหรือกุ๊กๆกิ๊กๆ อะไรประมาณนี้

อ๋อ..ชิงช้าไม่ได้นั่งครับ สงสารคนเหวี่ยง และไม่อยากไปเข้าคิวแย่งเด็กๆ วันนั้นด้วย



โดย: รณบุตร สุดสะเหล่อ วันที่: 26 ตุลาคม 2553 เวลา:12:51:00 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

รณบุตร สุดสะเหล่อ
Location :
ศรีสะเกษ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

เป็นชายหัวใจนุ้มหนุ่ม ส่วนร่างครึ่งศตวรรษนิดๆ ชอบความรื่นรมย์ทุกอย่าง แม้สิ่งนั้นจะจุดจุดจุด...ก็ตาม
เขียนวันละนิด จิตแจ่มใส อ่านวันละนิด จิตก็ใสแจ่ม
Friends' blogs
[Add รณบุตร สุดสะเหล่อ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.