Bloggang.com : : รณบุตร สุดสะเหล่อ - นิราศเวียงพิงค์ ตอนที่ ๒

คิดเขียนวันละนิด เพื่อจิตที่แจ่มใส อ่านเขียนเพียรไป หวังใจได้รื่นรมย์

Group Blog

All Blogs

นิราศเวียงพิงค์ ตอนที่ ๒

รถตู้วิ่งกินลมอารมณ์ชื่น........................ดวงตาตื่นชมวิวเมืองใหญ่หลวง

เชียงใหม่เอ๋ยเขาลือว่าสุดาดวง..................สาวทั้งปวงงามเทียบเจ้านั้นไม่มี

โปรดส่งสาวมาให้ฉันสักคนเถิด.................หวังจุติแล้วเกิดใหม่ก็ใช่ที่

ขอไม่มากแค่นางเดียวชุบชีวี.....................ไม่งั้นซี้แน่แท้เชียงใหม่เอย....

...สองข้างทางเหลืองอร่ามด้วยสวนส้ม.........ลูกกลมกลมใหญ่เบ้อเริ่มเชียวคุณเอ๋ย

อดไม่ได้เมื่อรถจอดรีบแจวเลย...................ขอชื่นเชยสวนส้มให้เต็มตา

ไชยปราการส้มเขียวหวานหวานหยดย้อย......ถ้าเนื้อกลอยเธอมาด้วยคงหรรษา

มองทางไหนห้อยโตงเตงแสนดื่นตา.............โอ้อุราแม่ไม่มาพี่หม่ำแทน

คนนั้นกินคนนี้หม่ำอดไม่ได้........................ถ่ายรูปไว้ที่ระลึกด้วยสุขแสน

พี่แหววฉันยืนเต๊ะท่าไปฝากแฟน.................พี่น้อยก็แอ๊คท่าแอ่นไม่แพ้กัน

ส่วนครูกีร์สาวเชียงใหม่ทำเฉยเฉย...............ก็แหงหละเพราะคุ้นเคยเลยไม่หัน

เธออยู่เวียงฉันอยู่ดอนจึงต่างกัน.................ฉันสุขสันต์เธอแค่ยิ้มเพราะชินชา

ส่วนพี่เนวิ่งดุ๊กดุ๊กราวเด็กเด็ก.......................จนสามีต้องคอยเบรกกลัวผวา

เกิดล้มกลิ้งหัวคะมำจะขายหน้า....................กลายเป็นที่เฮฮาขบวนทัวร์

....จากสวนส้มก็บึ่งไปวัดจองคำ...................ที่มีถ้ำหินย้อยมืดสลัว

ดูประหลาดงามล้ำซ้ำน่ากลัว.......................ไม่ระวังหินกับหัวอาจชนกัน

อยู่ในถ้ำมีพระนอนอยู่องค์หนึ่ง....................เป็นหินซึ่งถูกสลักท่าหลับฝัน

สนิทแนบนอนซอกหินทุกคืนวัน...................ไม่สนใจเดือนตะวันชั่วกัปกาล

เห็นพระหลับนึกอยากหลับเหมือนพระหิน........ไม่ยลยินโลกมนุษย์สุดเหี้ยมหาญ

ไม่อยากรู้เรื่องบ้านเมืองที่ร้าวราน.................มุ่งชนะคะคานเข่นฆ่ากัน

เพราะเอาแต่หวังอำนาจไร้สาระ...................บ้างตะกละโลภมากบ้างแสบสัน

แบ่งเป็นสีแยกเป็นข้างต่างดึงดัน..................คิดเข้าข้างแต่พวกฉันตะบันไป

ยิ่งคิดไปใจก็ยิ่งพาลว้าวุ่น...........................อารมณ์ขุ่นขึ้นมาท่าไม่ไหว

สลัดจิตเลิกคิดในทันใด.............................ชวนกันไปเที่ยวต่อไม่รอรี

อำลาถ้ำมุ่งขึ้นสู่ดอยอ่างขาง.......................บนเส้นทางเคี้ยวคดแสนสุขี

ทางสูงชันด้นดั้นหวั่นฤดี.............................เหมือนบึ่งรี่ขึ้นฟ้าไปหาดาว

โชเฟอร์บอกเส้นทางนี้เสียวสุดสุด................แต่ละจุดพลาดไม่ได้เดี๋ยวจะหนาว

อุบัติเหตุเกิดประจำย้ำเรื่องราว....................ได้แต่ภาวนาบ่นให้พ้นภัย

อุทาหรณ์สอนใจให้ข้อคิด..........................ครุ่นพินิจพิศครวญชวนสงสัย

กิจทุกอย่างยิ่งลำบากยากกายใจ.................ครั้นสำเร็จลุล่วงได้ให้ผลงาม

เหมือนเส้นทางไต่เขาดอยอ่างขาง...............สองข้างทางหุบเหวลึกระทึกไหว

เหมือนลอยล่องท่องเทียมเมฆแสนตื่นใจ......ครั้นขึ้นไปถึงยอดปลอดโปร่งงาม

เมื่อมาถึงทึ่งความงามพิลึกพิลั่น..................มหัศจรรย์พันธุ์ไม้อันล้นหลาม

แต่ละพันธุ์แต่ละดอกแสนงดงาม.................แม้อยู่ตามซอกหินก็งามตา

เดินลัดเลาะมองมุมไหนก็งามงด..................มวลดอกไม้ก็บานสดชวนใฝ่หา

เหมือนเดินอยู่บนสวรรค์ในชั้นฟ้า.................เป็นบุญตาที่ได้มาเที่ยวชม

เป็นดำริของคู่บุญพ่อแม่หลวง.....................เปลี่ยนชีวิตไทยทั้งปวงให้สุขสม

ทั้งชาวดอยชาวเขาไม่ตรอมตร,..................เลิกระทมปลูกฝิ่นอีกต่อไป

เปลี่ยนดอยฝิ่นให้เป็นดอยสวนไม้ดอก..........ทั้งส่งออกพืชผักเปรียบหาไหน

เปี่ยมเมตตาพระบารมีคู่ศรีไทย...................แม้อยู่ไกลบนยอดเขาโลกชื่นชม

ทั้งยังทรงแนะนำสร้างงานให้......................เวลาว่างอย่าปล่อยให้ใจขื่นขม

ช่วยหางานช่วยหาคนไปอบรม....................หมั่นสั่งสมงานฝีมือเพิ่มอีกทาง

เราจึงเห็นชาวเขานั่งถักทอ.........................หมั่นสร้างก่อเครื่องประดับไม่หม่นหมาง

นำสิ่งของที่ระลึกเรียงรายวาง.....................ให้ผู้คนช่วยซื้อบ้างเพื่อเจือจุน

แต่เด็กเด็กที่ขายของตื้อไปหน่อย...............ใครไม่ซื้อเธอก็พลอยขุ่นเฉียวฉุน

ใครช่วยซื้อวาจาก็เป็นคุณ.........................ใครที่ไม่อุดหนุนเริ่มงอแง

ทำโมโหพ้อว่า..ม่าย ระ เดะ เดะ.................พี่น้อยต้องร้อง..เอ๊ะ..อย่ามาแหว

มวลดอกไม้สายตาพี่เฝ้าแล.......................อย่างอแงดูไม้ดอกก่อนเป็นไร

ก่อน..จะ..ปาย..ต้อ..ห้าย..พี่..ซึ..ก่อ...........แม่งามงอนตัวพี่ชักสงสัย

วาจาเด็กบนยอดดอยชักไปไกล.................ถ้าหากใครไม่ซื้อบอก..ไม่..สัวะ..เลย

โถ..เด็กเอ๋ย..เด็กน้อยดอยอ่างขาง.............วาจาเจ้าช่างร้ายกาจเจียวจริงเหวย

ดูท่าทางใสซื่อออกเช้ยเชย.......................พ่อคุณเอ๋ยคารมเจ้าช่างเด็ดดวง

แต่ก็ไม่มีใครโกรธหนูหรอก......................อยากจะบอกทุกคนรักห่วงหวง

อยากจะซื้อแต่ก็กลัวกระเป๋ากลวง..............มือล้วงดู..ตูร่อยหลอฝ่อเงินทุน

ด้วยสงสารก็จำต้องกัดฟันซื้อ....................ทั้งกำไลสร้อยข้อมือช่วยอุดหนุน

หวังเป็นทุนหนุนครอบครัวช่วยเจือจุน...........ให้พ่อคุณแม่คุณมีกำลังใจ

จะได้มีแรงใจสร้างงานฝีมือ.......................หมั่นฝึกปรือสร้างงานให้ยิ่งใหญ่

จากงานเล็กงานน้อยค่อยทำไป..................ก้าวต่อไปสร้างงานใหญ่ในเร็ววัน

พี่แหววฉันยืนเต๊ะท่าไปฝากแฟน...พี่น้อยก็แอ๊คท่าแอ่นไม่แพ้กัน

Create Date : 20 ตุลาคม 2553

Last Update : 25 ตุลาคม 2553 6:00:35 น.

6 comments

Counter : 438 Pageviews.

สวัสดีค่ะ คุณรณบุตร
พอเหมาะกับนิราศ เวียงพิงเลยนะคะ อิๆ

๐ ใครคนหนึ่งยามนี้อย่าลี้ลับ
ขอคืนกลับสู่ขวัญอันเศร้าสร้อย
อย่าทิ้งให้ร้างเลือนรอเลื่อนลอย
ฝากกระซิบแผ่วค่อยแฝงรอยจันทร์

๐ สายหยุดร้อยสายใยด้วยนัยรัก
จะมอบภักดิ์ปักทรวงแล้วพ่วงขวัญ
หลอมรวมดวงฤดีชั่วชีวัน
ผูกสัมพันธ์มั่นหมายไม่คลายเลย

โดย: วลีลักษณา

วันที่: 20 ตุลาคม 2553 เวลา:19:31:35 น.

หวัดดีครับคุณวจีลักษณา
โชยชื่นมาพร้อมสายหยุดอบอวลหอม
ฤดีชื่นรื่นรมย์ชมพยอม
กลิ่นใดหอมเกินสายหยุดนั้นไม่มี

โดย: รณบุตร สุดสะเหล่อ

วันที่: 21 ตุลาคม 2553 เวลา:8:31:14 น.

สนุกจัง

โดย: kapeak

วันที่: 21 ตุลาคม 2553 เวลา:11:08:32 น.

ขอบคุณครับ

โดย: รณบุตร สุดสะเหล่อ

วันที่: 27 ตุลาคม 2553 เวลา:5:11:35 น.

น่าอิจฉาคุณรณบุตรจริงๆได้พบเพื่อนๆได้เที่ยวกัน คุณเก่งมากน่าเสียดายคนเก่งๆที่ต้องออกจากราชการ ในเวลาอันไม่ควร เพราะเบื่อวงการแต่ก็ดีใจด้วยนะที่ได้มีความสุขในวัยที่ยังควรจะสุข แต่พวกเราครูใต้ออกเพราะกลัว

โดย: ครูใต้ IP: 223.206.145.199 วันที่: 21 พฤศจิกายน 2553 เวลา:17:55:12 น.

เห็นใจในโชคชะตาและเคราะห์กรรม พี่น้องครูใต้จริงๆ ครับ

ครูสมพร มณีนวล เพื่อนครูใต้คนหนึ่งที่เออร์ลี่พร้อมกัน ก็ขายบ้านขายที่ หนีขึ้นไปอยู่ที่เชียงใหม่ น่าเห็นใจจริงๆ ครับ

ขอส่งใจให้สู้ต่อไปนะครับ

โดย: รณบุตร สุดสะเหล่อ

วันที่: 21 ธันวาคม 2553 เวลา:14:36:23 น.