ถ้าเราตอบตัวเองได้ว่า
"ความสุขในชีวิตเราคืออะไร
แล้ว ณ เวลานี้
เรามีความสุขกับชีวิต...หรือยัง"
เราคงไม่จำเป็นต้องไขว่คว้า
หรือดิ้นรนเพื่อแสวงหา
หรือตามล่าความสุข
จากที่ใดๆ อีกเลย
แต่เพราะเราไม่เคยมองสิ่งที่เรามีอยู่
ไม่เคยมองชีวิตที่เราเป็น
มัวแต่มองสิ่งที่คิดว่าขาดหาย
และพยายามเปลี่ยนตัวเอง
เพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งเหล่านั้น
จนหลงลืมตัวเอง ลืมสิ่งที่ตัวเองมี
และคิดว่าแต่เพียงว่า
ชีวิตยังไม่มีความสุข...เสียที
ลองปล่อยจิตนิ่งๆ อยู่กับตัวเอง
และมองสิ่งรอบตัว คนรอบข้าง
สรรพสิ่งที่แวดล้อม..
ล้วนแล้วแต่นำมาซึ่งความสุขแก่เรา
เพียงแต่เราไม่เคยจะยอมมอง
หรือเข้าถึงสิ่งใกล้ตัวเหล่านี้
ตราบเมื่อจิตเหนื่อยล้า
กับการไล่ล่าหาความสุขที่ไร้ตัวตน
นั่นกระมัง...จึงย้อนมาเห็น
ความสุขในชีวิต...ของตัวเอง
เมื่อเช้าฟังธรรม
พระท่านบรรยายธรรม
เกี่ยวกับเพื่อนแท้ที่ไม่มีวันทำร้ายแล้ว
และไม่มีวันจะทอดทิ้งเรา
จวบจนเราตาย
เพื่อนแท้นั่นก็คือ "ลมหายใจ"
และพระท่านบอกว่า
เราควรคิดถึงเพื่อนแท้ของเราบ่อยๆ
แค่วันละ 15 ถึง 30 นาที ก็พอแล้ว
การบรรยายของท่าน
ทำให้เข้าใจว่า
เพื่อนที่ว่าดีที่สุด...ก็ไม่มีใครดีเท่า
เพื่อนแท้...หรือลมหายใจ...
ของเรานั่นเอง
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [