กรุสมบัติ ตู้กระจกเก่าทาสีแดงหม่นๆ นัยว่าเป็นตู้ในชุดเครื่องเรือนของพ่อกับแม่ส่วนบนเป็นบานพับกระจกเงาและกระจกใส ชั้นล่างเป็นที่ว่างที่มีบานพับเปิดปิดคนละครึ่งในตู้ชั้นล่างนี้ มีทั้งเสื้อและกางเกงที่พับอย่างเรียบร้อยเป็นเสื้อผ้าของผู้พี่ ทั้งพี่ที่คลานเรียงกันมาและผู้พี่ที่มาอาศัยที่กินที่นอนนอกจากชุดนักเรียนที่มีอยู่ชุดเดียวแล้ว เขาไม่มีชุดอะไรอีกที่เป็นของตัวเองตู้สมบัตินี้จึงเป็นที่ที่เขาชอบแวะเวียนมาเปิดดูของในตู้เป็นสิทธิ์ของเขาโดยชอบธรรมเขาเปลี่ยนกางเกงทรงใหม่ตามโอกาสบางวันใส่เสื้อยืดสีแปลกๆ ซึ่งพ้นสมัยแล้วช่วยให้ร่างกายเลิกเปลือยเปล่าจึงลดความกลัวผู้คน และมีความอายน้อยลงถึงกระนั้น ความกลัวคนก็ยังอยู่ในส่วนลึกเมื่อเขาเติบใหญ่ จึงไม่รอช้าดิ้นรนไปอยู่เมืองใหญ่ ที่ที่ไม่มีใครสนใจใครและไม่ต้องระแวงใคร ที่จะทำให้จิตใต้สำนึกปรากฏตัวกาลเวลาผ่านไป...เมื่อคิดถึงตู้ใบนี้ ทำให้เขารู้สึกว่าความไม่มี...ช่างสุขแท้มันคือปริศนาธรรมชั้นสูง...เขาคิด Create Date :20 ธันวาคม 2552 Last Update :10 มกราคม 2553 0:25:00 น. Counter : Pageviews. Comments :10 twitter google Comment *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก ลึกซึ้งดีจังค่ะ ชอบที่บอกว่า ในเมืองใหญ่ที่ไม่ต้องระแวงว่าใครจะทำให้จิตใต้สำนึกปรากฏตัวฟังมันคล้ายๆ "เมือง" ที่ปะการังอยู่ยังไงชอบกล โดย: ปะการังเรืองแสง 21 ธันวาคม 2552 0:36:17 น.Less is more......รูปสวยมากนะคะพี่อิม...สีแสง น้ำหนัก องค์ประกอบเยี่ยมมากๆ โดย: โปแป้ง (popang ) 21 ธันวาคม 2552 9:10:12 น.หวัดดีค่ะเรื่องกรุสมบัติ กับรูป ดูมันแปลกๆนะคะรูปสวยมาก แต่เหมือนจะไม่ค่อยเกี่ยวกับเรื่องเท่าไหร่...หรือว่าเป็นปริศนาธรรมขั้นสูงที่นักล่าฯเข้าไม่ถึงคะเที่ยวนี้ อิอิ............มาชวนคุณอิมไปเที่ยวน้ำตกด้วยค่ะ โดย: นักล่าน้ำตก 21 ธันวาคม 2552 13:52:39 น.มันเหมือนการวิ่งหนีการเป็นตัวของตัวเอง แต่ในที่สุดก็พบกับสัจธรรม ที่ว่า การเป็นตัวของตัวเองหาส่วนที่ดีที่มีในตัวเองพบ ก็จะทำให้สุขใจได้ตัวอย่างที่เห็นนั้นเกลื่อนค่ะเวลาดิฉันกลับบ้าน ชอบกลับไปนั่งในห้องดนตรีของคุณพ่อ ซึ่งท่านสะสม ระนาด ซอ จะเข้ สาระพัด มันชื่นใจและอิ่มใจอยากบอกไม่ถูก สมัยก่อนนั้น วันหยุดขออยู่หอไม่อยากกลับบ้านขี้เกียจซ้อมดนตรี กับท่าน เดี๋ยวนี้กลับไปบ้านทีไร ขอติดท่านไปในเมืองเวลาท่านไปซ้อมดนตรีกับข้าราชเกษียรแล้ว และผู้สูงอายุท่านอื่น อยู่กับท่านดิฉันรู้สึกว่าเป็นตัวของตัวเองเหมือนเดิม ไม่ต้องพูดจาภาษาอื่น ไม่ต้องคำนึงว่าต้องแต่งตัวให้สมัยนิยม เพื่อฝรั่งจะได้ไม่หยามหยัน แค่ผ้านุ่งผ้าซิ่นของคุณแม่ที่ยืมมาใส่ แค่สัมผัสนั้นก็สุขใจมากค่ะคงคล้ายๆกับคนไทยหลายคนเหมือนกัน ที่เห่อของนอกเหลือเกิน อาทิ กระเป๋าหลุยส์ สะสมเงินเดือนมาซื้อของเหล่านี้ ทั้งที่เมืองไทยมีมากมาย เมื่อบางคนได้มีโอกาสมาอยู่เมืองนอก นานปีจะได้กลับ ทีนี้แหละ ของไทยดีไปหมด ซื้อเสื้อผ้าจากเมืองไทยมาเป็นกอง ซื้อทองมาเป็นกำ( หลายกรัม-จนมีกรรม) จนโดนสรรพากรที่นี่ จับปรับกันเป็นว่าเล่นอ่านที่คุณเขียนแล้วสะท้อนมุมมองชีวิตของมนุษย์ได้ดีทีเดียวค่ะ ชอบค่ะเรื่องรูปนั้น คงไม่เกี่ยวกับเรื่องใช่ไหมคะแต่รูปนั้นสะท้อนชีวิตได้ดีเหลือเกิน สำหรับคนที่เคยลุยสลัมมาสุขสันต์วันทำงานนะคะ โดย: It-ta-tee 21 ธันวาคม 2552 17:45:40 น.ภาพที่นำมาประกอบนี้ เป็นภาพวาดสีน้ำมันของแกลอรี่ในเมืองไทยสมัยเมื่อ 30 กว่าปีมาแล้วครับ เดี๋ยวนี้ความนิยมคงเปลี่ยนไปแล้ว โดย: Insignia_Museum 21 ธันวาคม 2552 21:35:46 น.สวัสดียามบ่ายที่แสนจะง่วง ภาพนี้สวย+เหมือนจริงมากๆ ส่วนเนื้อเรื่องก็ได้ใจความแบบลึกๆทีเดียว วันนี้เอารูปโบสถ์วัดบ้านพลับมาฝากค่ะg src="//image.ohozaa.com/ik/img_4791.jpg"> โดย: ไผ่สวนตาล 22 ธันวาคม 2552 13:58:21 น.โบสถ์ไม่มาก็เปลี่ยนเป็นกุฎิก็แล้วกันนะ โดย: ไผ่สวนตาล 22 ธันวาคม 2552 14:03:46 น.ชอบมาอ่านที่บล็อคนี้จังค่ะ ขอบ่นหน่อยนะคะ เมื่อวันก่อนไปงานปลาทูแม่กลองมาค่ะ ผ่านดำเนิน อัมพวาแล้วใจหาย ข้างทางมีป้ายขายที่เยอะเหลือเกินค่ะ สวนต้นไม้จะกลายเป้นอย่างอื่นได้แต่ใจหายนะคะ ไม่มีเงินไปซื้อไว้ทำสวนต่อ ความฝันมันก็อยู่ได้แค่ตอนเราหลับจริงๆค่ะ โดย: แม่น้องกะบูน 22 ธันวาคม 2552 14:53:41 น.ภาพแบบนี้ไม่นิยมแล้วเหรอคะ นกยังชอบอยู่เลยพี่อิมเขียนใช้คำน้อย แต่ได้ความมากวันนี้ชวนไปดูนก เป็นช่างภาพงานแต่งงาน ครั้งแรกในชีวิตค่ะ//www.bloggang.com/mainblog.php?id=mylovepopang&month=21-12-2009&group=6&gblog=23 โดย: popang (popang ) 22 ธันวาคม 2552 20:12:10 น.อ้าว..ไม่นิยมซะแล้วเหรอคะเพราะอะไรเหรอ...เทคนิคนี้มันก็ยังสวยงามอยู่นะคะ... มาชวนไปเที่ยวน้ำตกด้วยค่ะเผื่อเป็นแรงบันดาลใจให้ศิลปินอย่างคุณอิมได้วาดภาพในศักราชใหม่นี้บ้างค่ะ โดย: นักล่าน้ำตก 23 ธันวาคม 2552 16:08:00 น.
ชอบที่บอกว่า ในเมืองใหญ่ที่ไม่ต้องระแวงว่าใครจะทำให้จิตใต้สำนึกปรากฏตัว
ฟังมันคล้ายๆ "เมือง" ที่ปะการังอยู่ยังไงชอบกล
โดย: ปะการังเรืองแสง 21 ธันวาคม 2552 0:36:17 น.
รูปสวยมากนะคะพี่อิม...สีแสง น้ำหนัก องค์ประกอบเยี่ยมมากๆ
โดย: โปแป้ง (popang ) 21 ธันวาคม 2552 9:10:12 น.
เรื่องกรุสมบัติ กับรูป ดูมันแปลกๆนะคะ
รูปสวยมาก แต่เหมือนจะไม่ค่อยเกี่ยวกับเรื่องเท่าไหร่...
หรือว่าเป็นปริศนาธรรมขั้นสูงที่นักล่าฯเข้าไม่ถึงคะเที่ยวนี้ อิอิ...
.........
มาชวนคุณอิมไปเที่ยวน้ำตกด้วยค่ะ
โดย: นักล่าน้ำตก 21 ธันวาคม 2552 13:52:39 น.
แต่ในที่สุดก็พบกับสัจธรรม ที่ว่า การเป็นตัวของตัวเองหาส่วนที่ดีที่มีในตัวเองพบ ก็จะทำให้สุขใจได้
ตัวอย่างที่เห็นนั้นเกลื่อนค่ะ
เวลาดิฉันกลับบ้าน ชอบกลับไปนั่งในห้องดนตรีของคุณพ่อ ซึ่งท่านสะสม ระนาด ซอ จะเข้ สาระพัด มันชื่นใจและอิ่มใจอยากบอกไม่ถูก สมัยก่อนนั้น วันหยุดขออยู่หอไม่อยากกลับบ้านขี้เกียจซ้อมดนตรี กับท่าน เดี๋ยวนี้กลับไปบ้านทีไร ขอติดท่านไปในเมืองเวลาท่านไปซ้อมดนตรีกับข้าราชเกษียรแล้ว และผู้สูงอายุท่านอื่น อยู่กับท่านดิฉันรู้สึกว่าเป็นตัวของตัวเองเหมือนเดิม ไม่ต้องพูดจาภาษาอื่น ไม่ต้องคำนึงว่าต้องแต่งตัวให้สมัยนิยม เพื่อฝรั่งจะได้ไม่หยามหยัน แค่ผ้านุ่งผ้าซิ่นของคุณแม่ที่ยืมมาใส่ แค่สัมผัสนั้นก็สุขใจมากค่ะ
คงคล้ายๆกับคนไทยหลายคนเหมือนกัน
ที่เห่อของนอกเหลือเกิน อาทิ กระเป๋าหลุยส์ สะสมเงินเดือนมาซื้อของเหล่านี้ ทั้งที่เมืองไทยมีมากมาย เมื่อบางคนได้มีโอกาสมาอยู่เมืองนอก นานปีจะได้กลับ ทีนี้แหละ ของไทยดีไปหมด ซื้อเสื้อผ้าจากเมืองไทยมาเป็นกอง ซื้อทองมาเป็นกำ( หลายกรัม-จนมีกรรม) จนโดนสรรพากรที่นี่ จับปรับกันเป็นว่าเล่น
อ่านที่คุณเขียนแล้วสะท้อนมุมมองชีวิตของมนุษย์ได้ดีทีเดียวค่ะ ชอบค่ะ
เรื่องรูปนั้น คงไม่เกี่ยวกับเรื่องใช่ไหมคะ
แต่รูปนั้นสะท้อนชีวิตได้ดีเหลือเกิน สำหรับคนที่เคยลุยสลัมมา
สุขสันต์วันทำงานนะคะ
โดย: It-ta-tee 21 ธันวาคม 2552 17:45:40 น.
โดย: Insignia_Museum 21 ธันวาคม 2552 21:35:46 น.
วันนี้เอารูปโบสถ์วัดบ้านพลับมาฝากค่ะ
โดย: ไผ่สวนตาล 22 ธันวาคม 2552 13:58:21 น.
โดย: ไผ่สวนตาล 22 ธันวาคม 2552 14:03:46 น.
โดย: แม่น้องกะบูน 22 ธันวาคม 2552 14:53:41 น.
พี่อิมเขียนใช้คำน้อย แต่ได้ความมาก
วันนี้ชวนไปดูนก เป็นช่างภาพงานแต่งงาน ครั้งแรกในชีวิตค่ะ
//www.bloggang.com/mainblog.php?id=mylovepopang&month=21-12-2009&group=6&gblog=23
โดย: popang (popang ) 22 ธันวาคม 2552 20:12:10 น.
เพราะอะไรเหรอ...
เทคนิคนี้มันก็ยังสวยงามอยู่นะคะ...
มาชวนไปเที่ยวน้ำตกด้วยค่ะ
เผื่อเป็นแรงบันดาลใจให้ศิลปินอย่างคุณอิมได้วาดภาพในศักราชใหม่นี้บ้างค่ะ
โดย: นักล่าน้ำตก 23 ธันวาคม 2552 16:08:00 น.