ยี่ร้อยพลอยโกสินทร์ _ บทที่ ๑๕ (๑) ส่งความสุข บทที่ ๑๕ ส่งความสุข (พ.ศ. ๒๕๔๘)
บรรยากาศวันแรกของปีใหม่นี้ช่างอึมครึมอย่างมากเนื่องจากเหตุการณ์ภัยพิบัติทางธรรมชาติครั้งใหญ่ที่คร่าชีวิตคนไทยไปอย่างไม่ทันตั้งตัวซึ่งที่บ้านใจกลางมหานครนั้นคุณลุงคุณป้าของของพลอยก็พากันเครียดไปตามสถานการณ์บ้านเมืองและต้องประกบติดข่าวนี้อย่างใกล้ชิดด้วยเนื่องจากแก้วหลานสาวคนโตที่มุ่งหน้าลงใต้ไปกับทีมนักศึกษาแพทย์จิตอาสาเพื่อช่วยเหลือผู้ประสบภัยนานนับสัปดาห์แล้วแต่ก็ยังไม่มีกำหนดกลับชัดเจนทำให้เช้านี้ลุงรัตน์ที่กำลังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ในห้องรับแขกพุ่งเป้าอ่านข่าวคลื่นยังสึนามินี้โดยมีป้ารุ่งและพลอยที่นั่งรอฟังอยู่ข้าง ๆนั้นใจจดใจจ่อกับเรื่องนี้ไม่แพ้กัน เป็นยังไงบ้างว่าไง ป้ารุ่งร้อนใจด้วยความเป็นห่วงหลานรักเพราะไม่สามารถโทรติดต่อกันได้อีกตั้งแต่วันก่อนแล้ว รัตน์ฟังพี่อยู่รึเปล่า ครับๆ ตามข่าวสถานการณ์เริ่มเข้าสภาวะปกติแล้ว คงไม่เกิดคลื่นยักษ์ซ้ำอีกตอนนี้หน่วยงานต่าง ๆ เร่งระดมสรรพกำลังเข้าช่วยอย่างเต็มที่ ลุงรัตน์สรุปความจากเนื้อข่าวที่อ่านนั้น เฮอ! ยังไงพี่ก็ยังอดห่วงหลานไม่ได้ ป้ารุ่งถอนหายใจยาว คุณป้าใจเย็นๆ นะคะ เดี๋ยวหนูจะโทรหาพี่แก้วเรื่อย ๆ ค่ะพลอยพยายามหาเหตุผลมาพูดให้ป้ารุ่งสบายใจ ทางใต้คงไม่มีสัญญาณหรือไม่แบตเตอรี่มือถือหมดมากกว่าค่ะ ใช่ ๆแก้วบอกไม่ใช่เหรอว่าอีกไม่กี่วันก็จะกลับแล้วลุงรัตน์รีบสนับสนุนไปตามข้อมูลล่าสุดที่แก้วบอกเพื่อให้ป้ารุ่งคลายกังวล พี่ทำใจให้สบายเถอะ อือ! ฉันก็ภาวนาให้หลานปลอดภัย ป้ารุ่งปลอบใจตัวเองด้วยสีหน้าที่แฝงด้วยความวิตกกังวล คุณลุงขาหนูขอ ส.ค.ส. ด้วยไหมค่ะ จู่ ๆพลอยเปลี่ยนเรื่องมาถามถึงสิ่งที่อยากเห็นและเฝ้ารอเป็นประจำในช่วงปีใหม่ ถ้าหลานหมายถึงส.ค.ส. พระราชทานจากในหลวง ลุงรัตน์นิ่ง ๆไปหลังจากพูดประโยคนี้ ค่ะที่คุณลุงให้หนูดูทุกปี ความหมายดีต่อใจมาก ๆพลอยคาดหวังจะได้รับความสุขเหมือนเช่นเคย ปีนี้ไม่มีจ้ะ ลุงรัตน์ส่ายหน้า ไม่จริงใช่ไหมค่ะคุณลุงล้อหนูเล่น พลอยรู้สึกผิดหวัง ถึงไม่มีส.ค.ส. แต่การที่พระองค์ทรงงานอย่างหนักเพื่อช่วยเหลือประชาชนผู้เดือนร้อนลุงเชื่อว่านี่แหละเป็นเครื่องยืนยันการส่งความสุขได้ดีที่สุดแล้ว ลุงรัตน์อธิบายด้วยความภาคภูมิใจในพระเจ้าแผ่นดิน จริงที่สุด ป้ารุ่งพยักหน้าแสดงการเห็นด้วยอย่างยิ่ง เข้าใจแล้วค่ะความสุขส่งถึงกันได้หลายอย่างพลอยสัมผัสได้แล้วว่าความสุขนั้นส่งถึงกันได้อย่างไม่จำกัดรูปแบบ ที่หนูคิดถึงพี่แก้วอยู่เนี่ยะก็เป็นการส่งความสุขเหมือนกัน หลานพลอยโตแล้วจริงๆลุงรัตน์ดีใจที่เห็นหลานสาวคนโปรดเริ่มมีความคิดเป็นผู้ใหญ่
ขณะที่ลุงรัตน์กำลังชมพลอยอยู่ไม่ทันขาดคำนั้นเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น สวัสดีค่ะ พลอยรีบเดินไปรับสายที่โทรเข้ามาที่บ้าน พลอยนี่พี่เองนะแก้วต่อสายทางไกลมาจากแดนใต้บริเวณที่เพิ่งโดนคลื่นนั้นซัดกระหน่ำ พี่แก้วพี่แก้วเป็นยังไงบ้างค่ะ พลอยพูดเสียงดังลั่นทำให้ป้ากับลุงพากันเดินมายืนฟังใกล้ ๆ และเงี่ยหูฟังอย่างใจจดใจจ่อ ใจเย็นๆ อีกสองสามวันพี่ก็จะกลับแล้วค่ะ ฝากบอกคุณลุงคุณป้าไม่ต้องเป็นห่วง แก้วบอกน้อง เหนื่อยมากไหมแล้วของกินที่เตรียมไปยังพอไหม แล้วน่ากลัวมากไหมอะพลอยถามหลายอย่างด้วยความเป็นห่วงพี่สาว แล้วแก้วมีอะไรกินใช่ไหม ป้ารุ่งบอกพลอยให้ถามย้ำเพื่อความแน่ใจ อืองานอาสาเนี่ยะหนักมากเลยหละ แต่พี่มีความสุขมากที่ได้ช่วยเหลือทุก ๆ คน แก้วพูดด้วยความรู้สึกอิ่มอกอิ่มใจ แล้วทำไมน้องโทรไปหาโทรเท่าไหร่ก็ไม่ติดเลยค่ะ พลอยขมวดคิ้วเพราะความคาใจ ก็วันก่อนมือถือพี่ตกน้ำนี่เลยต้องมายืมเครื่องเจ้าหน้าที่เค้าโทรหนะแก้วเล่าสาเหตุให้น้องฟัง อ๋อ! อย่างนี้นี่เอง พลอยหายสงสัย แค่นี้ก่อนนะเดี๋ยวพี่ต้องไปช่วยงานทีมต่อแล้วหละ แก้วเหลือบไปเห็นพี่ยอดแฟนของเธอกวักมือเรียกมาแต่ไกลเหมือนพบคนเจ็บอีกคนที่ต้องการความช่วยเหลือ น้องคิดถึงๆ พี่แก้วดูแลตัวเองดี ๆ นะคะ พลอยพูดอย่างเสียงอ่อนเสียงหวาน เออ! สัปดาห์หน้าพลอยก็ต้องไปเริ่มทำงานนี่หน่า เตรียมตัวให้พร้อมด้วยหละ แก้วนึกเรื่องสำคัญนี้ขึ้นได้พอดีจึงรีบเตือนน้อง ดีมากสุขสันต์ปีใหม่นะจ้ะน้องรักแก้วกล่าวส่งความสุขให้พลอยก่อนวางสายโทรศัพท์ เพราะต้องไปทำปฏิบัติภาระกิจต่อแล้ว หลังจบบทสนทนาพลอยก็ถ่ายถอดความของพี่แก้วให้ผู้ใหญ่ทั้งสองคนได้รับทราบให้เบาใจแต่เธอเองกลับเริ่มกังวลเรื่องชีวิตการทำงานกำลังจะมาถึงแล้วเนื่องจากพอเรียนจบปริญญาตรีพลอยก็รับงานพาร์ทไทม์จากอาจารย์ที่คณะฯอยู่หลายเดือนจนกระทั่งเพิ่งมาได้งานประจำจริงจังเป็นพนักงานบริษัทเอกชนในตำแหน่งเจ้าหน้าที่ออกแบบผลิตภัณฑ์ทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้นกับการต้องออกมาเผชิญโลกมุมใหม่ที่ไม่มีเพื่อน ๆคอยเล่นสนุกกันอย่างในรั้วมหาวิทยาลัยอีกแล้ว
เมื่อวันแรกในชีวิตการทำงานของพลอยนั้นมาถึงจริงเธอตื่นเช้ามากเพราะนอนหลับไม่สนิทมาตลอดทั้งคืนแต่ยังโชคดีที่พี่สาวเธอนั้นเสร็จจากภารกิจและกลับบ้านมาช่วยเตรียมตัวได้ทันเวลาจึงทำให้พลอยพอมีความมั่นใจกับหน้าที่ใหม่ที่ต้องปฏิบัติให้ได้ดีอย่างเต็มความสามารถโดยวันนี้แก้วเดินมาเป็นเพื่อนพลอยถึงหน้าปากซอยเพื่อส่งน้องขึ้นรถแท็กซี่ไปทำงานเพราะทางบ้านอยากให้พลอยฝีกให้ชำนาญเส้นทางก่อนที่จะไปด้วยรถโดยสารประจำทาง สู้ ๆพลอย น้องพี่ทำได้อยู่แล้ว แก้วให้กำลังใจน้องระหว่างรอเรียกรถแท็กซี่ สู้ ๆค่ะ พลอยพยายามปลุกใจตัวเองให้ฮึกเหิม รถมาแล้วรีบไปเถอะ เรายังไม่ชำนาญทางจะได้ไม่สายนะแก้วเป็นห่วงน้องจะไปทำงานไม่ทัน งั้นน้องไปก่อนนะคะขอบคุณค่ะ พลอยโบกมือลาพี่สาวก่อนจะบอกบริเวณสถานที่ทำงานกับคนขับและก้าวขึ้นรถแท็กซี่ไป โชคดีจ้ะ แก้วพูดและส่งสัญลักษณ์มือประกอบด้วย ระหว่างทางที่แท็กซี่พอพลอยมุ่งหน้าไปยังไปสถานที่ทำงานตรงตึกเอสแอนด์เคนิมิตแถวสุขุมวิทนั้นเธอก็เพลินไปกับการสังเกตและจดจำเส้นทางที่ไม่คุ้นเคยมาเรื่อย ๆกระทั่งต้องมาเจอกับอุบัติเหตุอันไม่คาดฝัน ระวังค่า! พลอยตะโกนสุดเสียง เมื่อคนขับกำลังจะเปลี่ยนช่องทางเดินรถกระทันหัน ปั้ง!เสียงรถเก๋งคันงามที่ขับมาด้วยความเร็วชนเข้าอย่างจังตรงประตูด้านหลังซ้ายที่พลอยนั่งอยู่จนประตูบุบ โอ๊ย!พลอยบาดเจ็บเพราะถูกกระแทกเข้าอย่างจังที่แขนซ้าย ในขณะที่คนขันนั้นปลอยภัย เป็นอะไรไหมน้อง คนขับแท็กซี่หันมาถามพลอยด้วยความตกใจและเขายังรู้สึกกลัวที่ไปชนถูกรถยนต์หรูระดับห้าดาว เจ็บค่ะ สงสัยกระดูกจะหัก พลอยสันนิษฐานไปตามอาการที่รู้สึก เดี๋ยวพี่ขอไปเคลียร์กับเจ้าของรถเค้าก่อนแล้วจะพาไปส่งโรงพยาบาลนะคนขับแท็กซี่บอกพลอยตามนี้แล้วจึงเดินออกจากรถไปเจรจากับคู่กรณี ขับรถภาษาอะไร มีปัญญาจ่ายไหมเนี่ยะ ชายคนที่ขับรถหรูลงจากรถมาโวยวายทันทีเพราะรู้ว่าแท็กซี่เป็นฝ่ายผิดเต็มประตู จะเอายังไงเนี่ยะเจ้านายผมต้องรีบไปทำงานด้วยนะ ขอโทษครับ ผมไม่ทันเห็นจริง ๆ คนขับแท็กซี่ยกมือไหว้ อีกนานใช่ไหมค่ะงั้นหนูไปโรงพยาบาลก่อนนะคะ ไม่ไหวแล้วพลอยเดินตามลงมาเพราะเจ็บแผลจนรอสองคนเถียงกันต่อไปไม่ไหวแล้ว ทันใดนั้นเองผู้ชายเจ้าของรถหรูตัวจริงที่นั่งอยู่ตรงเบาะหลังก็ก้าวลงจากรถทันทีเมื่อเขาเห็นพลอย ให้ผมพาคุณไปโรงพยาบาลนะครับ ชายหนุ่มหน้าตาดีในชุดสูทตรงเข้ามาเสนอตัวอาสาพาพลอยไปรักษาอาการบาดเจ็บด้วยท่าทีห่วงใย ไม่เป็นไร ดิฉันไปเองได้ พลอยปฏิเสธทันทีเพราะไม่ไว้ใจคนแปลกหน้า โดยเฉพาะเป็นผู้ชาย คุณเจ็บอย่างนี้จะไปเองได้ยังไงครับ เขาเขยิบเข้ามาใกล้และเอื้อมมือมาจับแขนของพลอย ไม่ต้องค่ะ พลอยสะดุ้งและถ่อยออกห่างเพราะกลัวในการแสดงออกที่เป็นมิตรอย่างมากของชายที่เธอไม่รู้จัก
https://web.facebook.com/199Foods/
รอแม่พลอยอยู่นานเลยค่ะวันนี้ได้อ่านต่อแล้ว
 โดย: วลีลักษณา
 วันที่: 20 มิถุนายน 2561 เวลา:19:41:13 น.คิดถึงแม่พลอย แล้วแม่พลอยก็มา
หายไปนานเลยนะจ๊ะ ขอบคุณที่แวะชมมะนาวไม่รู้โห่จ้ะ ไว้แวะมาใหม่จ้า โดย: mambymam
 วันที่: 20 มิถุนายน 2561 เวลา:20:23:33 น.สวัสดีค่ะน้องหยก
แก้วกลับจากใต้ปลอดภัยหายห่วงนะคะ พลอยทำงานวันแรกมีแก้วให้กำลังใจ วันเริ่มต้นก็พบอุปสรรคต้องเจ็บตัวแล้ว หลังจากนี้อาจมีเรื่องดีๆตามมาก็เป็นได้ น่าติดตามต่อค่ะ พรุ่งนี้พี่ต๋าแวะมาอีกครั้งนะคะ ขอบคุณน้องหยกสำหรับกำลังใจค่ะ  โดย: Sweet_pills
 วันที่: 22 มิถุนายน 2561 เวลา:7:08:35 น.กำลังเร่งมืออยู่นะคะ
ขอบคุณทุกคนที่แวะมาอ่านมาให้กำลังใจ 💞  โดย: จอมใจจอมมโน
วันที่: 23 มิถุนายน 2561 เวลา:7:28:49 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [