ยี่ร้อยพลอยโกสินทร์ _ บทที่ ๑๑ (๒) รถไฟฟ้า บทที่ ๑๑ รถไฟฟ้า (พ.ศ. ๒๕๔๒)
ส่วนที่สอง ตาถึงจริงๆ ของนี้ตกทอดมาจากเรือนเจ้านายโบราณที่อยุธยา และมีเพียงหนึ่งเดียวลุงตี้เจ้าของร้านบรรยายสรรพคุณของหายากนี้เพื่อกระตุ้นความต้องการของลูกค้า มีมาดูไปหลายคนแล้ว แต่ก็สู้ราคาไม่ไหวเขาขยายความต่อ เท่าไหร่เหรอครับลุง แมนถามราคาแทนเพื่อน ปกติขายอยู่สองหมื่นห้าแต่ลุงคิดให้พ่อหนุ่มสองหมื่นลุงตี้ใช้จิตวิทยาใจการจูงใจลูกค้าอีก โอเคครับ เอกไม่ลังเลด้วยพึงใจในรูปหล่อนี้มากอีกทั้งรู้ว่าราคานี้ยังถูกกว่าวัตถุโบราณหลายชิ้นที่ทางเขามีบ้านสะสมไว้ ว่าแต่ที่ร้านรับบัตรเครดิตไหมครับ ลุงขอโทษด้วยร้านเรารับแต่เงินสดหนะหลาน ลุงตี้บอก งั้นผมต้องไปกดเงินที่ตู้เอทีเอ็มก่อนคุณลุงเก็บของไว้ให้ด้วยนะครับ ได้เลยลุงรับรองซื้อของที่นี่ ไม่ผิดหวัง ลุงตี้คุยโม้ต่อตามวิสัยพ่อค้าแต่อย่างไรเขามีคุณธรรมให้การซื้อขายพอสมควรและที่สำคัญรูปหล่อชิ้นนี้ก็เป็นของแท้อย่างที่เขาโฆษณาจริง จากนั้นเอกก็เดินไปที่ตู้เอทีเอ็มใกล้ๆ แถวนั้น โดยให้ปล่อยแมนอยู่กับคุณลุงคนขายไปพลางและได้คุยกันไปพลาง ๆเพียงประเดี๋ยว แล้วเขากลับมาซื้อรูปหล่อหญิงสาวโบราณกลับได้สมดั่งใจ ก่อนที่สองคนจะแยกย้ายกันกลับโดยที่ไม่ได้เดินเล่นต่อเพราะต่างก็ได้ของที่ต้องการเรียบร้อยซึ่งเอกนั้นมุ่งกลับบ้านด้วยรถแท็กซี่ด้วยไม่อยากให้ของมีมูลค่าที่เพิ่งได้มากระเทือนเสียหายหากโดยสารรถสาธารณะส่วนแมนก็กลับหอพักแถวมหาวิทยาลัยด้วยรถไฟฟ้าเช่นเดิม ฝ่ายพลอยกับแก้วที่เพลินกับช้อปปิ้งได้เสื้อผ้าและของจุกจิกกับอย่างหน่ำใจแล้วจึงพากันเดินมายังเป้าหมายสุดท้ายคือร้านออลอาร์ทตี้ซึ่งเวลานั้นก็ใกล้จะล่วงเข้าช่วงค่ำ คุณลุงค่ะหนูจะมาซื้อหุ่นรูปหล่อผู้หญิงผมยาวที่เมื่อเดือนก่อนมาดูไว้ พลอยเข้าไปถามคุณลุงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเพราะเธอหาหุ่นที่ตั้งใจจะมาซื้อนั้นไม่เจอวางอยู่ข้าง ๆ ตู้นี้หละค่ะ เธอพยายามอธิบาย อ๋อ!เพิ่งขายเองไปจ้ะหนู ลุงตี้บอก ไม่จริง! พลอยตกใจมาก เดือนที่แล้วแวะดูกันพวกหนูบอกไว้ว่าจะกลับมาซื้อ แล้วคนขายผู้หญิงยังบอกว่าจะเก็บไว้ให้นะคะ แก้วพยายายามเล่าเหตุการณ์ หุ่นที่หน้าคล้ายน้องหนูนี่แหละคะถึงอยากจะได้ คุณลุงช่วยดูให้อีกทีได้ไหมค่ะ ไม่ผิดหรอจ้ะหนูสงสัยจะเป็นเด็กใหม่ที่ลุงให้มาเฝ้าร้าน ยังไม่ค่อยรู้เรื่อง ลุงตี้หยุดคิดแล้วจึงอธิบายให้พวกเธอเข้าใจ ลุงต้องขอโทษแทนด้วยจริงๆเขายังแปลกใจมากที่เด็กสาวหน้าโตหน้าหวานคนนี้ช่างหน้าละม้ายกับหุ่นนั้นซะเหลือเกิน เค้ายังบอกด้วยค่ะว่าราคาประมาณห้าพัน พลอยบอก ช่วยหน่อยค่ะหนูอุตส่าห์ไปเคาะกระปุกมาเลยนะคะเธอพยายอ้อนวอนคุณลุงเจ้าของร้าน ลุงก็อยากช่วยนะหนูแต่ของไม่มีแล้วจริง ๆ ลุงตี้ย้ำให้พวกเธอเข้าใจ และอีกอย่างราคาก็เป็นหมื่นเขาประเมินแล้วว่าเด็กสาวสองคนนี้คงไม่มีเงินซื้อของมีค่าระดับนั้นด้วย ผิดหวังมากเลยค่ะตั้งใจจะมาซื้อหุ่นไปเป็นแบบวาดรูปพลอยออกอาการเสียดายอย่างชัดเจน เอางี้ไหมจ้ะหนู ลุงตี้กำลังจะบอกข้อเสนอ ยังไงค่ะ พลอยชักสงสัยว่าลุงคนขายจะมาไม้ไหน หีบไม้สักนี้ก็มีรูปผู้หญิงในชุดไทยเหมือนที่เราหาอยู่ใช่ไหมลุงตี้นึกขึ้นได้ว่ายังมีของอีกอย่างที่เหมาะกับลูกค้าหนูน้อยน่ารักคนนี้ ชิ้นนี้ลุงก็ได้มาจากบ้านเรือนไทยที่อยุธยาพร้อม ๆ กับหุ่นนี่หละ เขาชี้ไปที่หีบไม้โบราณขนาดกว้างราวหนึ่งศอก น่าจะเอาไปเป็นแบบฝึกวาดได้อยู่นะมีลายไทยด้วย แก้วเห็นดีกับของที่ลุงคนขายเสนอแต่พลอยก็ยังแสดงสีหน้าลังเล ถ้าหนูชอบลุงลดให้ครึ่งนึงเลย คิดแค่สองพันถ้วนพอลุงตี้คิดราคาให้ถูกกว่าปกติเพราะเห็นว่าลูกค้ายังเป็นวัยรุ่นคงไม่มีกำลังทรัพย์มากและอุตส่าห์แวะมาที่ร้านถึงอีกรอบด้วย ไว้ตั้งโชว์ไว้ใส่ของได้ด้วยราคาก็สบายกระเป๋าด้วยแก้วพิจารณาแล้วว่าของนี้ดีมีประโยชน์ใช้สอยหลายอย่างและราคาไม่แพงนักจึงสนับสนุนให้ซื้อไว้ เอาเถอะพลอยงบเราน้อยด้วย แก้วเหมือนจะตัดสินใจแทนเรียบร้อย ได้ค่ะ พลอยรับคำ แต่ก็อดบ่นต่อด้วยความน้อยใจไม่ได้ ถึงหุ่นยังอยู่น้องก็ไม่มีตังค์ซื้อ เอาหนะไว้พลอยโตขึ้นทำงานได้แล้ว ค่อยกลับมาเหมาะทั้งร้านเลยแก้วพูดทีเล่นทีจริงเป็นเชิงให้กำลังใจน้อง ตกลงเอากล่องนี้นะจ้ะ ลุงตี้รีบปิดการขายเมื่อเห็นว่าลูกค้าพอใจ ค่ะ แก้วควักเงินที่เตรียมขอมาไว้จากแม่เรืองขึ้นนับมาและจ่ายให้พอดิบพอดีกับราคาของ ขอบใจมาก ๆ ลุงตี้รับเงินมาจากหนูน้อยลูกค้าแล้วจึงไปนำกระดาษหนังสือพิมพ์มาห่อหีบไม้นี้ก่อนที่จะซ้อนด้วยถุงพลาสติกใบใหญ่อีกชั้นเพื่อให้พวกเธอหิ้วกลับได้สะดวก แม้ว่าการมาตลาดนัดในครั้งนี้พลอยจะไม่ได้หุ่นโบราณตามที่ตั้งใจไว้ก็ตามแต่เธอกับพี่สาวก็พอใจเที่ยวเพลินกันและยังโชคดีที่อย่างน้อยก็ได้หีบไม้แกะสลักนี้มาใช้เป็นแบบฝึกวาดเขียนตามวัตถุประสงค์แล้วพวกเธอจึงขึ้นแท็กซี่กลับบ้านย่านใจกลางพระนครอย่างสบายอกสบายใจในขณะเดียวกันนั้นรถที่เอกโดยสารก็กลับมาถึงหน้าคฤหาสน์หรูพอดีและมีคนรับใช้เข้ามาช่วยยกหุ่นโบราณนี้เข้าไปในบ้าน ไว้ตรงนี้ก่อนครับเดี๋ยวผมจัดการต่อเองเอกบอกกับเขาให้วางหุ่นไว้บนโต๊ะที่ห้องโถงรับแขก ครับคุณเอก คนงานชายรับคำแล้วก็ไปทำงานที่ค้างไว้ต่อ เอกยืนมองชมความงามของหุ่นโบราณอยู่พักใหญ่ซึ่งยิ่งพิเคราะห์เขาก็ยิ่งหลงใหลในเสน่ห์ของโบราณนี้ จึงทำให้เขาเปลี่ยนใจจะนำสิ่งนี้ขึ้นไปไว้ในห้องส่วนตัวแทนที่จะตั้งโชว์ไว้รับแขกโดยระหว่างนี้ก็เป็นจังหวะที่พลกลับมาถึงบ้านและเหลือบไปเห็นพี่ชายเพ่งมองอะไรบางอย่างอยู่เขาจึงเดินเข้าดูไปใกล้ ๆ เพื่อหาคำตอบ พี่เอกจ้องอะไรอยู่อะพลเดินย่องเข้ามาด้านหลังทำให้เอกสะดุ้งเล็กน้อย ไม่มีอะไรซะหน่อย เอกพยายามเขย็บตัวเพื่อบังหุ่นแต่ก็ซ่อนไม่มิด ขอผมดูหน่อยนะครับ นะครับ พลขอร้องพี่ชาย นางฟ้านางฟ้าแห่งกรุงศรีฯ เอกให้นิยามหุ่นโบราณนี้ออกมาจากใจ โฮ้! งามจริงๆ พลสะดุดตาสะดุดใจกับของโบราณชิ้นนี้มากเหลือเกิน ดูแต่ตามืออย่าต้องนะ เอกเตือน เดี๋ยวพี่กะจะเอาไปวางไว้ที่ห้องนอนแล้ว ว้า! นึกว่าจะไว้ที่โถงรับแขกนี้ซะอีก พลอุทานด้วยความเสียดาย ไม่ได้หรอกพี่จะเก็บไว้ชื่นใจคนเดียว เอกพูดทีเล่นทีจริง อย่างนั้นพลขอถ่ายรูปเก็บไว้ได้ไหมครับปกติพลนั้นพกกล้องอย่างดีติดตัวเสมอเพราะรักถ่ายรูปเป็นชีวิตจิตใจอยู่แล้วจึงทำให้เขาต้องเก็บภาพความทรงจำไว้ทุกครั้งที่ได้เจอกับสิ่งที่ชอบหรืออะไรที่มีประโยชน์ ได้สิแต่ระวังอย่าให้กระแทกนะ แม้เอกจะอนุญาตให้น้องชายถ่ายภาพได้แต่ลึก ๆ เขาก็หวงของชิ้นนี้อยู่ไม่น้อย ขอบคุณครับ พลจึงไม่รีรอที่จะควักกล้องดิจิตอลขึ้นมาถ่ายภาพหุ่นนี้ในทุกมุมมอง โดยพลนั้นใช้เวลาเก็บภาพที่ต้องการอย่างละเอียดอยู่ครู่ใหญ่กระทั่งได้ภาพถ่ายที่สวยงามสมจริง ส่วนเอกก็ยืนสังเกตเทคนิคที่น้องชายใช้ถ่ายภาพด้วยอย่างสนอกสนใจ พลนี่เก่งไม่ใช่ย่อยเลยนะเนี่ยะพี่เพิ่งเห็นจริงจังก็วันนี้ เอกกล่าวชม ขอดูหน่อยซิ ได้เลยครับ พลพูดด้วยรู้สึกภูมิใจในผลงานรอบนี้มาก กดเลื่อนภาพอย่างนี้นะครับแล้วเขาก็นำกล้องนั้นที่แสดงภาพถ่ายอยู่บนหน้าจอด้านหลังของกล้องให้พี่ชายดูพร้อมทั้งอธิบายวิธีการใช้งาน เยี่ยมๆ เอกทึ่งในฝีมือการถ่ายภาพของน้องชาย โดยเขาก็ค่อย ๆกดปุ่มบนกล้องเพื่อเลื่อนดูภาพที่ถ่ายไว้ไปเรื่อย ๆ ทีละภาพ ผมยังต้องฝึกอีกเยอะ พลพูดอย่างถ่อมถัว ยังไงก็ขอบคุณที่พี่ให้กำลังใจนะครับ เฮ้ย!นี่นายไปถ่ายภาพรถไฟฟ้ามาด้วยเหรอเอกแปลกใจที่เจอภาพรถไฟฟ้าในกล้อง พอดีไปขึ้นมาเมื่อวันก่อนอยากลองนั่งหนะครับ พลบอกเหตุผล วันนี้พี่ก็ไปขึ้นมาแล้วเหมือนกัน เอกก็แสดงตัวว่าได้ทดลองขึ้นมาแล้วเช่นกัน แหม!อย่างนี้เราสองคนก็ทันสมัยสุด ๆ ไปเลยคำพูดของพลทำให้เขากับพี่ชายหัวเราะอย่างพอใจกันยกใหญ่ที่ได้ขึ้นรถไฟฟ้าแล้ว
หลังจากที่ทั้งสองก็แยกย้ายกันไปยังห้องนอนส่วนตัวของแต่ละคนแล้วเอกก็เฝ้าชื่นชมรูปหล่อหญิงโบราณที่ได้มาด้วยความพึงใจอยู่ร่วมชั่วโมง ในขณะที่พลนั้นรีบนำรูปทั้งหมดที่บรรจงถ่ายได้ในสัปดาห์นี้นำไปทำสำเนาเก็บเข้าเครื่องคอมพิวเตอร์ส่วนตัวและยังเลือกนำภาพหญิงโบราณที่เขาชื่นชอบอย่างมากนี้ขึ้นไว้เป็นฉากพื้นหลังของหน้าจออีกด้วย
https://web.facebook.com/199Foods/
 โดย: tuk-tuk@korat
  วันที่: 16 เมษายน 2561 เวลา:13:44:28 น.ชวนให้ติดตามอีกแล้วค่ะ
ขอบคุณที่แวะชมสวนผักนะคะ โดย: วลีลักษณา
วันที่: 16 เมษายน 2561 เวลา:19:52:37 น.ที่ตุ๊กเที่ยวบ่อยเวลาไม่มีเทศกาลค่ะ ตกงานแล้ว
โดย: tuk-tuk@korat
วันที่: 17 เมษายน 2561 เวลา:15:04:36 น.ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมค่ะ
สุขสันต์วันสงกรานต์ย้อนหลัง โหวตค่ะ โดย: ชมพร
 วันที่: 17 เมษายน 2561 เวลา:15:09:47 น.ตกลงแก้วกับพลอย และเอกกับแมน
ไปร้านเดียวกันคนละเวลานะคะ สิ่งที่แก้วต้องการ กลับกลายเป็นเอกที่ได้เป็นเจ้าของ กำลังสนุกค่ะน้องหยก แล้วพี่ต๋าจะตามอ่านต่อนะคะ ขอบคุณน้องหยกสำหรับกำลังใจด้วยค่ะ  โดย: Sweet_pills
 วันที่: 17 เมษายน 2561 เวลา:21:14:58 น. |
BlogGang Popular Award#17
 จอมใจจอมมโน
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]บทความทั้งหมด
|
|||||||||||||||||||||||||||
 |
|
