บทที่ ๑๑ รถไฟฟ้า

(พ.ศ. ๒๕๔๒)

ส่วนที่สอง

     “ตาถึงจริงๆ ของนี้ตกทอดมาจากเรือนเจ้านายโบราณที่อยุธยา และมีเพียงหนึ่งเดียว”ลุงตี้เจ้าของร้านบรรยายสรรพคุณของหายากนี้เพื่อกระตุ้นความต้องการของลูกค้า “มีมาดูไปหลายคนแล้ว แต่ก็สู้ราคาไม่ไหว”เขาขยายความต่อ

     “เท่าไหร่เหรอครับลุง” แมนถามราคาแทนเพื่อน

     “ปกติขายอยู่สองหมื่นห้าแต่ลุงคิดให้พ่อหนุ่มสองหมื่น”ลุงตี้ใช้จิตวิทยาใจการจูงใจลูกค้าอีก

     “โอเคครับ” เอกไม่ลังเลด้วยพึงใจในรูปหล่อนี้มากอีกทั้งรู้ว่าราคานี้ยังถูกกว่าวัตถุโบราณหลายชิ้นที่ทางเขามีบ้านสะสมไว้ “ว่าแต่ที่ร้านรับบัตรเครดิตไหมครับ”

     “ลุงขอโทษด้วยร้านเรารับแต่เงินสดหนะหลาน” ลุงตี้บอก

     “งั้นผมต้องไปกดเงินที่ตู้เอทีเอ็มก่อนคุณลุงเก็บของไว้ให้ด้วยนะครับ”

     “ได้เลยลุงรับรองซื้อของที่นี่ ไม่ผิดหวัง” ลุงตี้คุยโม้ต่อตามวิสัยพ่อค้าแต่อย่างไรเขามีคุณธรรมให้การซื้อขายพอสมควรและที่สำคัญรูปหล่อชิ้นนี้ก็เป็นของแท้อย่างที่เขาโฆษณาจริง

     จากนั้นเอกก็เดินไปที่ตู้เอทีเอ็มใกล้ๆ แถวนั้น โดยให้ปล่อยแมนอยู่กับคุณลุงคนขายไปพลางและได้คุยกันไปพลาง ๆเพียงประเดี๋ยว แล้วเขากลับมาซื้อรูปหล่อหญิงสาวโบราณกลับได้สมดั่งใจ ก่อนที่สองคนจะแยกย้ายกันกลับโดยที่ไม่ได้เดินเล่นต่อเพราะต่างก็ได้ของที่ต้องการเรียบร้อยซึ่งเอกนั้นมุ่งกลับบ้านด้วยรถแท็กซี่ด้วยไม่อยากให้ของมีมูลค่าที่เพิ่งได้มากระเทือนเสียหายหากโดยสารรถสาธารณะส่วนแมนก็กลับหอพักแถวมหาวิทยาลัยด้วยรถไฟฟ้าเช่นเดิม

     ฝ่ายพลอยกับแก้วที่เพลินกับช้อปปิ้งได้เสื้อผ้าและของจุกจิกกับอย่างหน่ำใจแล้วจึงพากันเดินมายังเป้าหมายสุดท้ายคือร้านออลอาร์ทตี้ซึ่งเวลานั้นก็ใกล้จะล่วงเข้าช่วงค่ำ

     “คุณลุงค่ะหนูจะมาซื้อหุ่นรูปหล่อผู้หญิงผมยาวที่เมื่อเดือนก่อนมาดูไว้” พลอยเข้าไปถามคุณลุงที่ยืนอยู่ตรงหน้าเพราะเธอหาหุ่นที่ตั้งใจจะมาซื้อนั้นไม่เจอ“วางอยู่ข้าง ๆ ตู้นี้หละค่ะ” เธอพยายามอธิบาย

     “อ๋อ!เพิ่งขายเองไปจ้ะหนู” ลุงตี้บอก

     “ไม่จริง!” พลอยตกใจมาก

     “เดือนที่แล้วแวะดูกันพวกหนูบอกไว้ว่าจะกลับมาซื้อ แล้วคนขายผู้หญิงยังบอกว่าจะเก็บไว้ให้นะคะ” แก้วพยายายามเล่าเหตุการณ์ “หุ่นที่หน้าคล้ายน้องหนูนี่แหละคะถึงอยากจะได้ คุณลุงช่วยดูให้อีกทีได้ไหมค่ะ”

     “ไม่ผิดหรอจ้ะหนูสงสัยจะเป็นเด็กใหม่ที่ลุงให้มาเฝ้าร้าน ยังไม่ค่อยรู้เรื่อง” ลุงตี้หยุดคิดแล้วจึงอธิบายให้พวกเธอเข้าใจ “ลุงต้องขอโทษแทนด้วยจริงๆ”เขายังแปลกใจมากที่เด็กสาวหน้าโตหน้าหวานคนนี้ช่างหน้าละม้ายกับหุ่นนั้นซะเหลือเกิน

     “เค้ายังบอกด้วยค่ะว่าราคาประมาณห้าพัน” พลอยบอก “ช่วยหน่อยค่ะหนูอุตส่าห์ไปเคาะกระปุกมาเลยนะคะ”เธอพยายอ้อนวอนคุณลุงเจ้าของร้าน

     “ลุงก็อยากช่วยนะหนูแต่ของไม่มีแล้วจริง ๆ” ลุงตี้ย้ำให้พวกเธอเข้าใจ “และอีกอย่างราคาก็เป็นหมื่น”เขาประเมินแล้วว่าเด็กสาวสองคนนี้คงไม่มีเงินซื้อของมีค่าระดับนั้นด้วย

     “ผิดหวังมากเลยค่ะตั้งใจจะมาซื้อหุ่นไปเป็นแบบวาดรูป”พลอยออกอาการเสียดายอย่างชัดเจน

     “เอางี้ไหมจ้ะหนู” ลุงตี้กำลังจะบอกข้อเสนอ

     “ยังไงค่ะ” พลอยชักสงสัยว่าลุงคนขายจะมาไม้ไหน

     “หีบไม้สักนี้ก็มีรูปผู้หญิงในชุดไทยเหมือนที่เราหาอยู่ใช่ไหม”ลุงตี้นึกขึ้นได้ว่ายังมีของอีกอย่างที่เหมาะกับลูกค้าหนูน้อยน่ารักคนนี้ “ชิ้นนี้ลุงก็ได้มาจากบ้านเรือนไทยที่อยุธยาพร้อม ๆ กับหุ่นนี่หละ” เขาชี้ไปที่หีบไม้โบราณขนาดกว้างราวหนึ่งศอก

     “น่าจะเอาไปเป็นแบบฝึกวาดได้อยู่นะมีลายไทยด้วย” แก้วเห็นดีกับของที่ลุงคนขายเสนอแต่พลอยก็ยังแสดงสีหน้าลังเล

     “ถ้าหนูชอบลุงลดให้ครึ่งนึงเลย คิดแค่สองพันถ้วนพอ”ลุงตี้คิดราคาให้ถูกกว่าปกติเพราะเห็นว่าลูกค้ายังเป็นวัยรุ่นคงไม่มีกำลังทรัพย์มากและอุตส่าห์แวะมาที่ร้านถึงอีกรอบด้วย

     “ไว้ตั้งโชว์ไว้ใส่ของได้ด้วยราคาก็สบายกระเป๋าด้วย”แก้วพิจารณาแล้วว่าของนี้ดีมีประโยชน์ใช้สอยหลายอย่างและราคาไม่แพงนักจึงสนับสนุนให้ซื้อไว้

     “เอาเถอะพลอยงบเราน้อยด้วย” แก้วเหมือนจะตัดสินใจแทนเรียบร้อย

     “ได้ค่ะ” พลอยรับคำ แต่ก็อดบ่นต่อด้วยความน้อยใจไม่ได้ “ถึงหุ่นยังอยู่น้องก็ไม่มีตังค์ซื้อ”

     “เอาหนะไว้พลอยโตขึ้นทำงานได้แล้ว ค่อยกลับมาเหมาะทั้งร้านเลย”แก้วพูดทีเล่นทีจริงเป็นเชิงให้กำลังใจน้อง

     “ตกลงเอากล่องนี้นะจ้ะ” ลุงตี้รีบปิดการขายเมื่อเห็นว่าลูกค้าพอใจ

     “ค่ะ” แก้วควักเงินที่เตรียมขอมาไว้จากแม่เรืองขึ้นนับมาและจ่ายให้พอดิบพอดีกับราคาของ

     “ขอบใจมาก ๆ” ลุงตี้รับเงินมาจากหนูน้อยลูกค้าแล้วจึงไปนำกระดาษหนังสือพิมพ์มาห่อหีบไม้นี้ก่อนที่จะซ้อนด้วยถุงพลาสติกใบใหญ่อีกชั้นเพื่อให้พวกเธอหิ้วกลับได้สะดวก

     แม้ว่าการมาตลาดนัดในครั้งนี้พลอยจะไม่ได้หุ่นโบราณตามที่ตั้งใจไว้ก็ตามแต่เธอกับพี่สาวก็พอใจเที่ยวเพลินกันและยังโชคดีที่อย่างน้อยก็ได้หีบไม้แกะสลักนี้มาใช้เป็นแบบฝึกวาดเขียนตามวัตถุประสงค์แล้วพวกเธอจึงขึ้นแท็กซี่กลับบ้านย่านใจกลางพระนครอย่างสบายอกสบายใจในขณะเดียวกันนั้นรถที่เอกโดยสารก็กลับมาถึงหน้าคฤหาสน์หรูพอดีและมีคนรับใช้เข้ามาช่วยยกหุ่นโบราณนี้เข้าไปในบ้าน

     “ไว้ตรงนี้ก่อนครับเดี๋ยวผมจัดการต่อเอง”เอกบอกกับเขาให้วางหุ่นไว้บนโต๊ะที่ห้องโถงรับแขก

     “ครับคุณเอก” คนงานชายรับคำแล้วก็ไปทำงานที่ค้างไว้ต่อ

     เอกยืนมองชมความงามของหุ่นโบราณอยู่พักใหญ่ซึ่งยิ่งพิเคราะห์เขาก็ยิ่งหลงใหลในเสน่ห์ของโบราณนี้ จึงทำให้เขาเปลี่ยนใจจะนำสิ่งนี้ขึ้นไปไว้ในห้องส่วนตัวแทนที่จะตั้งโชว์ไว้รับแขกโดยระหว่างนี้ก็เป็นจังหวะที่พลกลับมาถึงบ้านและเหลือบไปเห็นพี่ชายเพ่งมองอะไรบางอย่างอยู่เขาจึงเดินเข้าดูไปใกล้ ๆ เพื่อหาคำตอบ

     “พี่เอกจ้องอะไรอยู่อะ”พลเดินย่องเข้ามาด้านหลังทำให้เอกสะดุ้งเล็กน้อย

     “ไม่มีอะไรซะหน่อย” เอกพยายามเขย็บตัวเพื่อบังหุ่นแต่ก็ซ่อนไม่มิด

     “ขอผมดูหน่อยนะครับ นะครับ” พลขอร้องพี่ชาย

     “นางฟ้านางฟ้าแห่งกรุงศรีฯ” เอกให้นิยามหุ่นโบราณนี้ออกมาจากใจ

..............................................................................
................................................................................................................................
.........................................................................................................................
                .......................................................................................................
............................................
                                 ..........................................................
...........................................                            ...............................................................
 

     “แหม!อย่างนี้เราสองคนก็ทันสมัยสุด ๆ ไปเลย”คำพูดของพลทำให้เขากับพี่ชายหัวเราะอย่างพอใจกันยกใหญ่ที่ได้ขึ้นรถไฟฟ้าแล้ว

                หลังจากที่ทั้งสองก็แยกย้ายกันไปยังห้องนอนส่วนตัวของแต่ละคนแล้วเอกก็เฝ้าชื่นชมรูปหล่อหญิงโบราณที่ได้มาด้วยความพึงใจอยู่ร่วมชั่วโมง ในขณะที่พลนั้นรีบนำรูปทั้งหมดที่บรรจงถ่ายได้ในสัปดาห์นี้นำไปทำสำเนาเก็บเข้าเครื่องคอมพิวเตอร์ส่วนตัวและยังเลือกนำภาพหญิงโบราณที่เขาชื่นชอบอย่างมากนี้ขึ้นไว้เป็นฉากพื้นหลังของหน้าจออีกด้วย

https://web.facebook.com/199Foods/