รักษาใจด้วยรูปวาด

^_______________________^

วันนี้เริ่มบล็อกขอเริ่มด้วยรอยยิ้มกว้างๆนะคะ


ไม่ใช่อะไรหรอกค่ะ อยากยิ้มเพราะว่าภูมิใจกับผลงานสีน้ำของตัวเอง ช่วงนี้ไปลงเรียนวาดรูปด้วยสีน้ำ และรูปแรกที่ได้ ก็คือรูปนี้ค่ะ






สมัยเด็กๆ ตั้งแต่ประถมได้ ฉันชอบวาดรูปมากๆ แล้วสิ่งที่เด็กผู้หญิงสมัยก่อนชอบวาดกันก็หนีไม่พ้นรูปการ์ตูนตาโตๆ แนวคิกขุๆ เป็นสิ่งหนึ่งที่ฉันวาดทุกวัน รวมไปถึงวาดให้เพื่อนๆ เวลาเพื่อนๆอยากได้อีกต่างหาก

สมัย ป.5 เคยทำหนังสือการ์ตูนรวมเล่มให้เพื่อนๆอ่านเป็นรายสัปดาห์ มีทำบัตรยืมเพื่อตรวจด้วยว่าใครยืมหนังสือไปบ้าง ทำเป็นเรื่องเป็นราว เคยถึงขนาดออกหนังสือพิมพ์โดยเขียนข่าวต่างๆ นินทาเพื่อนบ้าง อะไรบ้างใส่ลงไป

แต่ทำได้อยู่ไม่กี่เดือน ครูเกิดทราบเรื่องจึงขอให้หยุดทำ คงเห็นว่า สิ่งที่ฉันทำทำให้ห้องเรียนวุ่นวายเพราะเด็กมัวแต่อ่านการ์ตูนในห้องเรียน (รวมถึงแอบอ่านกันในคาบเรียนระหว่างครูสอนหนังสือ) ฉันโดนเรียกผู้ปกครองมาพบ (ครั้งแรกและครั้งเดียวในชีวิต) ทำให้เลิกทำหนังสือการ์ตูนไปนับแต่นั้น

แต่ความชอบในด้านศิลปะก็ยังคงอยู่ในจิตใจ พอช่วงมัธยมคาบศิลปะ จำได้ว่าฉันช่วยเพื่อนๆที่ไม่อยากวาดรูปส่งอาจารย์ วาดให้เป็นประจำ มีเพื่อนคนนึงถึงกับเขียนใน friendship ว่า ที่เรียนวิชาศิลปะจบมาได้เพราะฉัน 555 คิดย้อนไปแล้วก็มีความสุขทีเดียวเชียว

ตั้งแต่เรียนจบมัธยมมา ฉันก็วาดรูปน้อยลง ประกอบกับวิชาที่เรียนในมหาลัยก็คนละเรื่องกัน (ฉันเรียน finance) ไปๆมาๆ ก็ห่างๆหายๆการวาดไปนานพอสมควร

มาช่วงนี้รู้สึกนึกสนุก งานที่ทำก็ไม่ยุ่งมาก พอมีเวลาว่าง บวกกับมีเรื่องวุ่นๆในสมองและความคิด จึงไปลงเรียนวาดรูปด้วยสีน้ำ ฉันไม่เคยเรียนวาดรูปด้วยสีน้ำมาก่อน พบความยากและเทคนิคต่างๆมากมาย ที่คงต้องเรียนรู้กันไปอีกเยอะทีเดียว แต่สำเร็จเป็นรูปนี้ได้ก็ดีใจแล้วล่ะค่ะ ถึงจะบูดๆเบี้ยวๆไปบ้างก็ตามทีเนอะ ^^


เอารูปนี้กลับบ้านไปให้แม่ดู
แม่ : โห สวย ดีๆ อีกหน่อยไม่ต้องซื้อของขวัญให้ใครแล้ว วาดรูปให้เค้าแทน
ฉัน : แล้วเค้าจะอยากได้มั๊ยแม่.. เกิดเค้าไม่อยากได้ขึ้นมา แย่เลย
แม่ : ไม่เป็นไรหรอก เราอยากให้ เค้าอยากรับหรือเปล่าเรื่องของเค้า
ฉัน : -___-"" (แม่คิดได้ยังไงเนี่ย ^^)

...........

ช่วงนี้..
คงเป็นเพราะจิตใจที่ไม่ค่อยแข็งแรง
เลยทำให้ร่างกายไม่แข็งแรงตาม

พออยู่คนเดียว..
ก็มีเรื่องที่ทำให้คิด
คิดไปคิดมา.. โรคกระเพาะถามหา
หน้าตาไม่สดใส
นัยว่า ร่างกายส่งสัญญาณว่า
"เธอควรจะเลิกคิดมากได้แล้ว"






บนทางทอดยาว
ดาวเกลื่อนท้องฟ้า
หมู่คนมากหน้า
วิ่งผ่านตาไป

เคยหยุดดูคน
ชื่นชมหมู่ไม้
สายน้ำเย็นใจ
ทุกข์คลายบรรเทา

แลกเปลี่ยนความคิด
ชีวิตหนเก่า
ลบรอยความเศร้า
ความเหงาจากไป

เหลือเพียงแค่ฝัน
ไร้กันเคียงใกล้
เก็บเรียงเรื่องไว้
ในความทรงจำ

Create Date : 14 มกราคม 2552 Last Update : 14 มกราคม 2552 14:13:37 น. Counter : 2641 Pageviews.		11 comments
Share Tweet

	เติมให้ความมี เติมให้ความไม่มี ปัญญา Dh (14 เม.ย. 2567 20:54:29 น.)		ระยองฮิสั้น จันทราน็อคเทิร์น (12 เม.ย. 2567 15:33:48 น.)
	Day..10 โฮมสเตย์ริมน้ำ (11 เม.ย. 2567 08:25:45 น.)		ep 4 ขับรถบนถนนเริ่มจะประมาท โอพีย์ (10 เม.ย. 2567 05:03:14 น.)