ความตาย...ใกล้ตัว  เมื่อวาน มีอะไรที่เข้ามาสะกิดใจเราอย่างรุนแรง จนวันนี้อดไม่ได้ ต้องเข้ามาอัพบล็อกเสียหน่อย ขณะที่เรากำลังขับรถเข้ามาในหมู่บ้าน ต้องบอกก่อน ว่าถนนเส้นเมนในหมู่บ้านเราตอนกลางคืนมืดมาก ไฟถนนไม่ค่อยสว่าง มองพื้นถนนไม่ค่อยจะเห็น แต่ในความมืดนั้น เราเห็นแมว .. ซึ่งก็คงเป็นแมวจรจัด 2 ตัว วิ่งบนถนนฝั่งตรงข้ามกับเรา พริบตา เราเห็นแต่แสงไฟจากรถคันนึงสว่างขึ้น แล้วก็ผ่านแมวสองตัวนั้นไป เมื่อรถคันนั้นวิ่งจากไป เราเห็นแต่ร่างแมว 1 ตัวนอนอยู่ โดยมีเพื่อนแมวอีกตัวคอยดมๆอยู่ข้างๆ เรารีบจอดรถ วิ่งลงไปดู ถึงรู้ดีว่า ด้วยความเร็วของรถขนาดนั้น คงไม่น่ารอด เลือดจากตัวแมวกระจายรอบๆ แมวน้อยหลับไปแล้ว และคงไม่ได้ฟื้นขึ้นมาอีก เราเรียกพี่ยามแถวๆนั้น ให้ช่วยเอาร่างของมันให้พ้นจากถนน เราคงช่วยเจ้าได้แค่นี้นะ เหมียวเอ๋ย...  เสร็จแล้ว เราขับรถเข้าบ้าน ด้วยความรู้สึกแปลก เมื่อก่อน ถึงเราจะรู้ดีว่าความตายเป็นเรื่องใกล้ตัว แต่เราไม่เคยเห็นความตายต่อหน้าขนาดนี้ ครั้งนี้ เป็นครั้งแรกที่เราเห็นสิ่งที่เรียกว่า .. ความตาย.. มันเกิดขึ้น เร็ว จนบางทีเรานึกว่า วินาทีที่รถวิ่งเข้ามา เจ้าแมวตัวนั้นมันจะทันรู้ตัวไหมเนี่ย ว่ามันจะตาย และสิ่งที่เรารู้สึกหลังจากนั้น แล้วถ้าสิ่งนั้นเกิดขึ้นกับเราล่ะ โถ.. บ้านก็ยังผ่อนไม่หมด แต่งงานก็ยังไม่ได้แต่ง (555+) แต่จริงๆนะ สิ่งที่เราได้จากเหตุการณ์เมื่อวานคือ เราจะต้องดำรงชีวิตด้วยความไม่ประมาทมากกว่าเดิม อยากทำอะไร ที่ดี และเป็นประโยชน์ ก็จงรีบทำ อย่ามัวแต่อู้ โอ้เอ้ ขี้เกียจ และ เราจะต้องเป็นคนดี คิดดี ทำดีในทุกๆวัน เพราะเราไม่รู้ว่าจะมีพรุ่งนี้ให้เราแก้ตัวหรือเปล่า อย่างน้อยๆ ตายไป ก็ยังมีคนให้คิดถึงในแง่บวก ดีกว่ามีคนบอกว่า.. เอ้อ.. ตายไปก็ดีแร้ววววว  บ่นจบละ เดี๋ยวขอตัวไปกินข้าวเย็นก่อนนะคะ 
เจ้าเหมียวคงไม่รู้ตัว
พยายามใช้ชีวิตด้วยความไม่ประมาทเหมือนกันครับ  โดย: I.Brother
 วันที่: 21 สิงหาคม 2550 เวลา:20:16:50 น.สมัยเรียนมหาวิทยาลัย
เคยไปทำกิจกรรมเยี่ยมคนชรา ที่บ้านบางแค ไปนั่งคุยกะตายายคู่นึง อยู่ๆ คุณตาก็ถามขึ้นมาว่า หลานรู้มั้ย ว่าความตายนี่มันอยู่ไกลแค่ไหน ตอนนั้น.. ก็นั่งคิดอยู่ตั้งนาน คุณตาเลยเฉลยให้ว่า.. ก็อยู่ใกล้แค่ลมหายใจนี่แหละ ถ้าหายใจเข้าจนสุด แล้วไม่หายใจออก ก็ตาย ถ้าหายใจออกจนสุด แล้วไม่หายใจเข้า ก็ตาย คมเนาะ.. ยิ่งมาฝึกวิปัสสนา ยิ่งเห็นว่า ความตาย เป็นของธรรมดาเหลือเกิน มันอยู่ใกล้เรา เหมือนเงาของเราไม่เคยห่างไกลจากตัวเรา มีชีวิตอยู่ด้วยความไม่ประมาท จึงเป็นสิ่งที่พระพุทธเจ้าสรรเสริญจ๊ะ  โดย: aston27
 วันที่: 27 สิงหาคม 2550 เวลา:15:14:27 น. |
บทความทั้งหมด
|
||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ครั้งแรกที่คิดได้ว่าลมหายใจมีค่ามากๆ
เพราะยืนอยู่บนรถเมล์ค่ะ -*-
คนขับ ขับเร็วมาก มากจนรู้สึกว่า
อาจจะเกิดอุบัติเหตุแรงๆได้
และถ้าเป็นแบบนั้น ต้องตายแน่ -*-
พอโตๆมา ก็ได้พบเจอความตายอยู่เรื่อยๆค่ะ
ทั้งญาติๆ พ่อ พี่ชาย ...
ว่าแต่ สงสารน้องเหมียวจัง ฮือๆๆ