Bloggang.com : อยู่ว่างว่าง - เจนน่าจะสิบเดือนแล้ว แม่ยังไม่เคยเขียนเรื่องของลูกเลย

เจนน่าจะสิบเดือนแล้ว แม่ยังไม่เคยเขียนเรื่องของลูกเลย

.....มันเป็นอย่างนั้นจริงๆนะ ....มันอาจเป็นความขี้เกียจของแม่..(ไม่ใช่มั๊ง?? ก็เห็นไม่เคยได้อยู่เฉยๆเลยนี่)
....หรือไม่ก็..ไม่ค่อยมีเวลาเหมือนเมื่อก่อน..(แก้ตัวน้ำขุ่น ขุ่น)....

เดือนหน้าน้องเจนน่าก็จะครบ สิบเดือนแล้ว..แล้วเดือนหน้าก็จะเป็นครั้งแรก ที่เค้าจะไปเหยียบแผ่นดินไทย อิ อิ

นึกแล้วก็ตื่นเต้นแทน ตากับยายของเค้า...คราวนี้ ทั้งสองคนก็คงไม่ต้องมาแย่งกันอุ้มหลาน..เหมือนคราวที่ทำกับนาโอมิ

เพราะคราวนี้มีทั้งสองสาว พี่น้อง พร้อมหน้าพร้อมตาเลยทีเดียว...เอาเป็นว่าอย่ามีบ่นแล้วกันเป็นใช้ได้..

.....
...
..
.

ก่อนจะจองตั๋วเครื่องบิน ..

ก็โทรมาบอกแม่มันเรียบร้อยว่า ยายจะรับผิดชอบค่าเดินทาง..ค่าตั๋วเครื่องบินของ นาโอมิ หลานสาวคนโต

ส่วนตา
เค้าก็รับผิดชอบค่าตั๋วเครื่องบินของน้องเจนน่าเอง...

อ้าว...แล้วของแม่มันล่ะ?? โดนตัดหางปล่อยวัดเรียบร้อยซะแล้วเรา..

เจนน่า

หนูเป็นเด็กเรียบร้อยมากกกกก... ดีนะเนี๊ย ที่ไม่ซนเหมือนพี่ของหนู...แต่จะว่าไปนาโอมิตอนอายุเท่าหนู ก็เป็นแบบนี้นะ..

ค่อนข้างเงียบ เลี้ยงง่าย อารมณ์ดีตลอด

....ไม่ค่อยจะงองแงเท่าไหร่..

ชอบออกไปเดินเล่นข้างนอก แต่ไม่ชอบอยู่นาน..

อย่างว่าอ่ะ เป็นกุลสตรีไทย จะออกบ้านตะลอนตะลอนตลอดได้ไง ใช่มั๊ยลูก

ประมาณ ถ้าอยู่ข้างนอกนานเกินไป เธอจะทนไม่ไหว ต้องร้องงองแง...พอกลับเข้ามาในบ้านเท่านั้นแหละ หัวเราะร่า กระดุกกระดิก กระดี๋กระด๋า...อิ อิ

จะเป็นแม่ศรีเรือนตั้งแต่ยังเล็กกันเลยทีเดียว

พูดถึงเรื่อง กิน

แย่หน่อย

ขานี้ไม่ชอบกินแหะ กินน้อยอ่ะ น้อยเกินจนแม่บ่น...

ตอนเค้าคลอด น้ำหนักก็ไม่เยอะเท่าไหร่ แค่ สามกิโลเอง แล้วยังจะมากินน้อยอีก ตอนนี้จะสิบเดือนอยู่แล้ว ลูกหนักแค่

เจ็ดกิโลกว่าๆ

เองอ่ะ

โอ๊ยกลุ้ม

ดูตามกราฟแล้ว น้ำหนักตัว ถึงจะอยู่ในเกณฑ์ปรกติก็เถอะ แต่ก็อยู่ขีดล่างสุดของกราฟเลยอ่ะ...ทำไงจะให้หนูกินได้เยอะกว่านี้น๊า??

พูดถึงเรื่องสุขภาพของเจน

ดูลูกจะป่วยบ่อยเหมือนกันนะเนี๊ย แต่ก็ไม่ได้ป่วยร้ายแรงอะไรหรอก แค่เป็นหวัดบ่อย เท่านั้นแหละ...

แต่ที่บอกว่าเท่านั้นอ่ะนะ ตอนไข้ขึ้น

สี่สิบองศา

นี่ดิ แม่จะเป็นลมซะให้ได้..สงสารลูกมาก

แต่ดีที่หนูไม่ค่อยโยเย ยังอุตสาห์ยิ้มแย้ม เล่น ๆ คลานๆ ได้อยู่ เพียงแต่ซึม ซึม ไปบ้างเท่านั้น

... แต่ทรมานแทนลูกสุด สุด ก็ตอนล้างจมูกให้หนูเนี๊ยแหละ..ดูลูกจะทรมานเสียเหลือเกิน

(ว่าแต่ถ้าเป็นเราก็คงไม่ชอบเหมือนกันแหละ เล่นบีบน้ำเกลือเข้าไปล้างจมูกกันแบบนั้นนี่นา ??)

แต่ที่ทำไปทั้งหมดก็เพื่อสุขภาพที่ดีขึ้นของลูกนั่นแหละ ทนได้ก็ทนนะลูก...

ตอนตั้งใจจะมีเค้า

ก็เพื่ออยากให้นาโอมิได้มีเพื่อนเล่นบ้าง การเป็นลูกคนเดียว อยู่กันลำพัง สามคนพ่อแม่ลูกมันไม่ค่อยสนุกเลย

มันก็ไม่ได้น่าเบื่ออะไรมากมาย หรอก

แต่จากการที่เราโตมากับครอบครัวใหญ่ มี

น้องสาวอีกสองสาว

อายุไล่ไล่กัน

แถมมีญาติ ลูกพี่ลูกน้องเยอะแยะ อายุก็ไม่ห่างกันอีก..ไปไหนมาไหนทีก็ยกโขยงกันไป มัน

สนุก

กว่าการไปแค่กับพ่อและแม่เป็นไหน ไหน...

อีกทั้งตัวพ่อเค้าเองก็เป็น

ลูกคนเดียว

รู้สึกได้ว่า เค้าอยากมีพี่ หรือน้องเหมือนคนอื่นๆ

ถึงเค้าจะมีลูกพี่ลูกน้องบ้างเหมือนกัน แต่มันก็ไม่เหมือนกับพี่หรือน้องจริงๆ ของตัวเอง...

มันก็เลยทำให้ตัดสินใจได้ง่ายหน่อย ที่จะมีลูกเพิ่มอีกสักคน...และมันก็เป็นการตัดสินใจที่ถูกต้อง และเหมาะสม สำหรับครอบครัวของเราซะด้วย

ตัวเจนน่าเอง ก็

ดีใจมาก

ที่หนูมีพี่นาโอมิคอยเอาอกเอาใจ

อยากได้อะไร แค่ส่งเสียง แอะ แอะ คุณพี่นาโอมิก็เหมือนจะรู้ใจกันดีทีเดียว หยิบนั่น หยิบนี่ให้น้องแบบไม่ต้องสื่อสารกันมากไปกว่านั้น...ฮ่า ฮ่า

แต่นั่น แอบทำให้แม่ผิดหวังนิดหน่อย

แหะ แหะ ....ก็จะอะไร เค้าว่ากันว่า เด็กที่มีพี่ถูกเลี้ยงดูอยู่ด้วยกัน จะมีพัฒนาการทางด้านร่างกายเร็ว กว่าเด็กที่ถูกเลี้ยงดูอยู่คนเดียว??

...
..
.

ยังไง?? ก็เช่น เวลาเด็กเห็นพี่เค้าวิ่งไปมา ทำกิจกรรมต่างๆ อยู่ใกล้ตัว เค้าก็จะเริ่มพยายามอยากวิ่ง หรือเคลื่อนไหวบ้าง....

ส่งผลให้ เค้าพยายาม พลิกตัว คลาน นั่ง หยิบของ หรือเดิน เร็วกว่ากำหนด (อันนี้แค่อ่านมาอ่ะนะ สงสัยมันใช้ไม่ได้กับทุกคน)

เพราะ เจนน่า แทบไม่ต้องกระดิกเลย ก็ได้ของเล่นสมใจทุกครั้ง กองรวมกันตรงหน้า แบบ

ราชินี

เลยทีเดียว เฮ้อ...

ขนาดว่าเราโดนพี่เลี้ยงของเจนน่าที่เนิร์สบ่น ว่าแม้เด็กอายุน้อยกว่าเจนน่า

เค้ายังพยายามกระดึบไปหยิบของเล่นเอง แต่คุณเจนน่า

"ไม่"

ฮ่า ฮ่า เธอจะรอค่ะ

เรา พี่เลี้ยง และนาโอมิ เลยต้องมีการซักซ้อมกันยกใหญ่ ว่าจะไม่ยอมเอาอะไรไปประเคนเธออีกแล้ว ถ้าเธอไม่ขนขวายด้วยตัวเอง

....

......และที่สุด มันก็ใช้ได้ผล

หรือแม้แต่การพูด ออกเสียง...

เค้าก็ว่าเด็กจะเร็วเหมือนกัน แต่อันนี้เห็นผลมากเมื่อเทียบกับตอนที่นาโอมิเด็กๆ เพราะแม่กลัวว่าหนูจะไม่ยอมพูด หรืออกเสียงซะแล้ว...

ตอนนี้แม่เริ่ม

ขายของทางเนท

เพราะเห็นเพื่อนๆ เค้าชอบสั่งให้เราส่งกระเป๋าให้อยู่เรื่อยๆ อย่ากระนั้นเลย

Pre-order

เลยแล้วกันเรา (จะได้ไม่ว่างมากเกินไป ทำตัวให้เป็นประโยชน์ต่อสามีซะหน่อย) เวลาเล่นกับหนูก็เลยมีน้อยลงไปอีก...

แต่ก็ไม่ใช่แม่ไม่รักหนูนะลูก..แม่ก็ทำเพื่อเรา เพื่อครอบครัวนั่นแหละ..
เอาเป็นว่าจบบันทึกของหนุไว้เท่านี้ก่อนแล้วกัน วันหลังแม่มาเขียนอีกทีนะจ๊ะ....

รักลูก

มากจ้า....แม่เอง