หายไปเป็นปี แต่ช่วงนี้อยากกลับมาเขียนใหม่ แต่ก็นะ ความขี้เกียจมันครอบงำซะจริงๆ

เริ่มจากเรื่องของ เด็ก เด็ก แล้วกันเนอะ เพราะตอนนี้ลูกๆ โต กันจนจะตามไม่ทันแล้ว นาโอมิจากเด็กตัวกระเปี๊ยก

พูดจาไม่ค่อยจะรู้เรื่อง ... พูดน้อย แต่พลังงานเหลือเฟือ กลายเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่พูดมากกกกกก และพลังงานก็ยังเหลือเฟืออยู่

ตอนนี้เธอเข้า รร เทียบกับที่ไทยน่าจะเป็น อนุบาลสอง .. ซนมหากาฬ เพื่อนเธอแต่ละคนก็มีแต่เด็กผู้ชายทั้งนั้น

ด้วยความที่เธอชอบความรุนแรง ชอบเล่นแรงๆ ชอบเล่นรถยนต์ รถไฟ รถดับเพลิง รถตำรวจ มากกว่าตุ๊กตา

ชอบกระโดด ปีนป่าย เล่นไล่จับ มากกว่าจะนั่งอยู่เฉยๆ ชอบออกคำสั่ง เสียงดัง ก็คงไม่มีเด็กผู้หญิง หวานฉ่ำคนไหน อยากเข้าไกล้เธอเป็นแน่

ชอบใส่กางเกง มากกว่าใส่กระโปรง (เป็นเหตุให้หล่อนกับแม่ของเธอ ต้องทะเลาะกันเรื่องแต่งตัวไปโรงเรียนเกือบทุกเช้า) ทำไมเค้าไม่มียูนิฟอร์มให้รู้แล้วรู้รอดไปก็ไม่รู้

เนื่องจากเป็นเด็กพลังเหลือ แม่ก็เลยจับให้ไปเรียนเทนนิสซะเลยทุกเช้าวันเสาร์ เผื่อว่ากลับมาบ้าน จะได้ออมชอมกับแม่มันบ้าง

แต่ปล่าวค่ะ เหมือนเดิมมมม และดูเหมือนยังมีพลังเพิ่มขึ้นมาอีกแหนะ




ถามหาเล่นอย่างอื่นเพิ่มอีกต่างหาก.. ไม่รู้คิดผิดหรือถูกที่ให้ลูกเล่นกีฬาแทนที่จะไปเล่นดนตรี


เหมือนที่พ่อเค้าอยากให้ไป (พ่อเค้าบอกจะได้รู้จักการควบคุม สติ อารมณ์ สมาธิ และอื่นๆ)

แต่เราว่ามันก็ดีทั้งสองอย่างอ่ะ แต่ดีไปคนละแบบ กะอยู่เหมือนกันว่าจะลงคอร์สดนตรีเพิ่มให้ลูกอีก

โรงเรียนของลูก อยู่ใกล้บ้านนิดเดียว เป็นโรงเรียนเฉพาะชั้นอนุบาลของรัฐบาล


ประมาณว่า เด็กที่พักอาศัยอยู่เขตไหน เค้าก็ให้เข้า โรงเรียนในเขตนั้นๆ (เป็นกฏ)

นอกเหนือจากว่า โรงเรียนจะไม่มีที่ ก็ต้องไปให้ไปเรียนที่เขตอืนๆ เป็นกรณีไป..

สำหรับเรา เราว่า มาตรฐานของ โรงเรียนที่นี่ค่อนข้างเหมือนกัน เราเลยไม่คิดที่จะให้เค้าไปเข้าโรงเรียนเอกชน หรืออื่นๆ

และอีกข้อก็คือ ช่วยเรื่อง ค่าใช้จ่ายไปได้ เยอะมาก เพราะเข้าโรงเรียนก็ไม่ได้เสียค่าใช่จ่ายแพงๆเหมือนที่เมืองไทย

ค่าบำรุงการศึกษาก็แล้วแต่จะให้ เวลามีกิจกรรม ออกนอกโรงเรียน ก็มีการเรี่ยรายบ้าง แต่ไม่เวอร์มากมาย

จะจ่ายก็แค่ค่าอาหาร กับค่ากิจกรรมหลังพิเศษ กรณีที่ผู้ปกครองมารับไม่ได้ตามกำหนดเวลาเท่านั้น เริ่ดค่ะ

ช่วงนี้ยังไม่มีอะไรน่าห่วงมากมาย นอกจากเรื่อง เพื่อน ภาษา ความมั่นใจในตัวเอง ..

เพราะเห็นหลังๆมา เวลากลับมาที่บ้าน ชอบมาเล่าให้แม่ฟังว่า เพื่อนผู้ชายชอบบอกว่า ตัวเองไม่สวย

เอร้ยยยย .. เด็กสี่ขวบนี่มันคุยกันเรื่องนี้ด้วยเหรอเนี๊ย งงอ่ะ??



บางทีก็กลับมาบอกว่า เพื่อนว่ารูปที่ตัวเองวาดไม่สวย มั่งล่ะ กางเกงที่ใส่ไปโรงเรียนน่าเกลียดมั่งล่ะ หรือ ผมที่แม่มันมัดให้ ห่วยแตก

อารายเนี๊ย

เคยได้ดูแต่ในข่าว ว่าเด็กชั้นประถมบางคน ถูกเพื่อนๆกดดัน จนถึงขั้นไม่อยากไปโรงเรียน บางคนถึงขั้น ฆ่าตัวตาย ก็มี

เราก็ว่ามันรุนแรงนะ เด็กๆที่อยู่ในสังคมของตัวเอง
แต่ไม่สามารถปรับตัว หรือแก้ไขปัญหาของตัวเองได้

เพราะเค้ายังต้องการความช่วยเหลือจากผู้ใหญ่ ผู้ปกครอง แต่..กลายเป็นว่าเด็กไม่กล้าบอก ไม่กล้าปรึกษา

เพราะบางคนโดนขู่จากเพื่อน หรือบางที เค้าก็ไม่ไกล้ชิดกับผู้ปกครองมากพอ? พ่อแม่ไม่มีเวลารับฟัง? หรือเปล่า??

ตอนนั้นยังไม่ได้คิดอะไร เพราะยังเห็นว่าเป็นเรื่องไกลตัว..แต่นี่ เฮ้ย

ลูกอายุสี่ขวบ ก็โดนกะเค้ามั่งแล้วเนี๊ย?

เอาเป็นว่า ช่วงนี้ ต้องคอยปลอบกัน เสริมความมั่นใจให้กันยกใหญ่

รูปไหนวาดไม่สวย บอกแม่มา เดี๋ยวแม่จะพาฝึก ฮ่า ฮ่า

แต่เรื่องหน้าตา การแต่งกาย เราเชื่อว่าลูกเราไม่เป็นรองใครแน่นอน

เวลาเราถาม ลูกเราก็บอกว่าพวกเพื่อนผู้ชายบอก.. เรามั่นใจเลยว่า เด็กพวกเนี๊ย หลงชอบลูกเราเข้าแน่นอน ฮ่า ฮ่า

เข้าข่ายว่า พวกเด็กผู้ชาย ชอบแกล้งเด็กผู้หญิงที่ตัวเองชอบ อิ อิ

เลยไม่ห่วงเท่าไหร่ พยายามให้ความมั่นใจลูกเต็มร้อย ว่าลูกสวยเริ่ด ไม่เป็นรองใคร ตอนนี้เลยอาการดีขึ้นมาหน่อยแหละ

เฮ้อ เขียนเรื่องเจ้าคนโตคนเดียวก็ยาวเหยียดขนาดนนี้แหละ .. เจ้าคนเล็กเอาไว้บล็อกหน้าแหละกัน..

ถ้านึกอะไรได้ ค่อยมาต่ออีกที

ขอบคุณที่เข้ามาทักทายนะค่ มีความสุขมากมายค่ะ