คนโกหกไม่ทำความชั่วไม่มีหรอก...จริงเหรอครับ

วันก่อนได้ยินมีคนพูดเกี่ยวกับเรื่องโกหกว่า คนโกหกล้วนแต่ไม่ใช่คนดี คนโกหกไม่ทำความชั่วนั้นไม่มีหรอก ผมเคยได้ยินคนพูดสมัยเด็กๆ ว่า "การโกหกเป็นจุดเริ่มต้นของการเป็นขโมย" มันก็จริงครับผมค่อนข้างเห็นด้วย แต่มานั่งคิดๆ ดูว่า มันจะจริงเหรอ ที่ว่าคนโกหก ต้องเป็นคนเลวกันหมด ต้องทำเลวกันหมด บางครั้งบางสถานการณ์การโกหกก็อาจจะเป็นสิ่งที่ดีก็ได้ ที่ผมพูดไม่ได้หมายความว่าผมสนับสนุนให้คนโกหกนะครับ เพียงแต่คนเราเวลาพูดชอบเหมารวม ซึ่งผมว่าการเหมารวมมันเป็นสิ่งที่ไม่ค่อยถูกต้องนัก ผมอ่านนิทานจีนเรื่องนึงซึ่งผมว่าให้ข้อคิดดีมาก เลยอยากจะเอามาเล่าให้ เพื่อนๆ ชาว Bloggang ฟัง

ในเรื่องเป็นเรื่องเล่าของคนๆ นึง

พ่อตายตั้งแต่เด็ก ที่บ้านก็เป็นหนี้ อายุแค่ 18 ก็ต้องมาหางานทำในเมือง งานก็หายากโชคดีได้งานทำในอู่ซ่อมรถ

นายช่างที่เป็นหัวหน้าคือนายช่างหลิว อายุ 50 กว่าปีแล้ว เค้ามีเรื่องที่ชอบทำมากๆ อยู่ 2 เรื่อง คือ เวลาว่างชอบตัดเล็บ สองชอบซักเสื้อผ้าให้คนอื่น

หลายเดือนผ่านไป ฉันเก็บเงินได้ 2,000.- หยวนแล้ว เลยไปโอนให้แม่ โอนเสร็จแล้วอยากจะเขียนจดหมายถึงทางบ้านสักฉบับ ก็เลยใช้ช่วงเวลาพักกลางวันหาเศษกระดาษมาเขียนจดหมาย โดยเขียนอย่างตั้งใจ นายช่างหลิวเข้ามาหาก็ไม่รู้สึกตัว จนกระทั่งนายช่างหลิวใช้มือเคาะกับโต๊ะ ถึงจะรู้สึกตัว

นายช่างหลิวถาม
"รู้ทั้งรู้ว่าทำงานทั้งเหนื่อยทั้งสกปรก ทำไมถึงเขียนว่าทำงานสบายๆ ล่ะ"

ฉันเริ่มหน้าแดงแล้วพูดว่า "ผมไม่อยากทำให้แม่เป็นห่วง"
นายช่างหลิวพูดต่อ
"อืม พูดแต่เรื่องดีเรื่องร้ายไม่พูดสินะ เหตุผลนี้ชั้นก็พอจะเข้าใจอยู่หรอก แต่นายใช้เศษกระดาษสกปรกๆ แบบนี้ คิดว่าแม่นายจะเชื่อที่นายเขียนเหรอ"

นายช่างหลิวเดินไปที่หน้าต่างแล้วค่อยๆ เล่าว่า

พ่อชั้นเสียตั้งแต่ชั้นยังเด็ก ตอนอายุ 17 ปี แม่ก็ดันมาเป็นอัมพาตครึ่งซีกอีก สภาพแวดล้อมเมื่อก่อนลำบากกว่าสมัยนี้มาก ทำงานเหน็ดเหนื่อยทุกวัน กลับถึงบ้านก็แทบขยับไม่ไหวแล้ว มีวันหนึ่งหลังจากได้เงินเดือนมา เลยไปซื้อของที่แม่ชอบกลับบ้าน แล้วเอาไปให้แม่พร้อมเงินเดือนที่ได้มาส่วนนึง ระหว่างที่กำลังยื่นให้แม่ก็จับมือชั้นแล้วพูดว่า "บอกแม่มาตามตรงนะ ไปทำงานอะไรมา"

ชั้นบอกแม่ไปว่า "ก็ทำงานตามออฟฟิตทั่วไปไงแม่ งานสบายๆ"
แม่ได้ยินก็โมโหมากเลยพูดว่า "แล้วทำไมมือแกถึงสกปรกขนาดนั้น ดูเล็บสิ มีแต่คลาบน้ำมันเครื่องดำๆ ดูก็รู้ว่าต้องทำงานที่เหนื่อยมากๆ มาแน่ๆ แล้วทำไมแกถึงได้หลอกแม่ หา!"
"อย่าทำงานหักโหมไปละ โรคของแม่ยังไงก็คงรักษาไม่หายอยู่แล้ว" แม่ทิ้งท้ายจากนั้นก็น้ำตาไหลไม่หยุด

ฉันไม่รู้จะตอบแม่อย่างไรดี เลยออกจากห้องไปซักเสื้อผ้าให้แม่ ระหว่างที่ซัก ฉันก็พบว่ามือฉันขาวขึ้นยิ่งซักเสื้อมือยิ่งขาว ฉันคิดได้เลยเดินไปบอกแม่
"ตกลงแม่ พรุ่งนี้ฉันจะไปลาออก ไม่ไปทำงานที่นั่นแล้ว จะไปหางานใหม่ทำที่อื่น"

แม่ได้ยินเข้าก็ยิ้มดีใจ วันต่อมาฉันก็ยังไปทำงานที่อู่ซ่อมรถที่เดิม เพียงแต่ก่อนกลับบ้านก็ตัดเล็บก่อน จากนั้นก็ซักชุดทำงานก่อนค่อยกลับบ้าน เพราะว่ายิ่งซักผ้าเยอะมือยิ่งขาว

พอแม่ดูมือฉันก็ไม่เห็นคราบน้ำมันดำๆ แล้ว แม่ก็ดีใจ คิดว่าชั้นเปลี่ยนงานแล้ว เรื่องนี้จริงๆ ทำแบบนี้ก็ไม่ถูกที่ไปโกหกแม่ แต่งานมันหายากและแม่ก็ป่วยอยู่

พูดจบนายช่างหลิวก็เปิดลิ้นชักหยิบกระดาษสีขาวขึ้นมาหลายแผ่นยื่นให้ฉัน พร้อมบอกให้ฉันใช้กระดาษที่เค้าให้เขียนจดหมาย ฉันเลยใช้กระดาษที่นายช่างหลิวให้มาเขียนจดหมายถึงแม่ "กราบเท้าคุณแม่ที่เคารพ ตอนนี้ฉันสบายดี งานที่ทำก็ไม่ลำบาก สบายๆ ...."

จบแล้ว

คิดว่านายช่างหลิวเป็นคนอย่างไร เลวมากใช่มั้ย โกหกเองไม่พอยังไปสอนคนอื่นอีก แถมเนียนด้วย นับถือจริงๆ ผมว่าการโกหกบางครั้งก็อาจเป็นสิ่งที่ดีก็ได้ แต่ต้องขึ้นอยู่กับสถานการณ์ บางครั้งคนเราก็จำเป็นต้องโกหก แล้วคุณล่ะคิดอย่างไรกับเรื่องนี้

ป.ล. เนื่องจากเป็นนิทานจีน ต้องเข้าใจอย่างนึงว่าเมืองจีนคนเยอะ การแข่งขันสูง และบางประโยคในที่เขียนหากแปลตรงๆ ผมว่าหลายๆ คนที่อ่านงงตายเลย เลยต้องมีการแก้ปรับเปลี่ยนประโยคให้เข้ากับวัฒนธรรมไทยรวมไปถึงรูปแบบการใช้ภาษาด้วย ถ้าบางประโยคมีคำหยาบก็ต้องขออภัย

Create Date : 03 กรกฎาคม 2550 Last Update : 3 กรกฎาคม 2550 15:14:10 น. Counter : 1413 Pageviews.		40 comments
Share Tweet

	หลักปฏิบัติ ปัญญา Dh (18 เม.ย. 2567 19:08:42 น.)		การหา เติมความมี ปัญญา Dh (16 เม.ย. 2567 18:08:16 น.)
	เติมให้ความมี เติมให้ความไม่มี ปัญญา Dh (14 เม.ย. 2567 20:54:29 น.)		สมบัติรูป สมบัตินามที่ถูกรูป ปัญญา Dh (10 เม.ย. 2567 18:24:46 น.)