ซีรียส์หวานไม่เป็นเวลา ตอนเวลาเหนื่อย

พีเพิ่งกลับมาถึงบ้านตอนดึกเนื่องจากเพิ่งประชุมเสร็จ วันนี้พีเดินเข้าบ้านมาด้วยท่าทางอ่อนล้า อิดโรย เข้ามาได้ก้อทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาอย่างเหนื่อยอ่อน

ก้องเดินออกมาจากห้องครัว เห็นพี กำลังล้มตัวลงบนโซฟาพอดี

ก้อง: “พี กลับมาแล้วเหรอ”

พี: หันหน้าไปหาก้อง รอยยิ้มกว้างปรากฎ บนใบหน้า ไม่ว่าจะเหนื่อยแค่ไหน แค่เห็นหน้าก้องเค้าก้อจะยิ้มออกเสมอ “ก้อง คุณเปนยังไงบ้าง ขอโทดนะ ผมกลับดึกไปหน่อย” สายตาพีจับจ้องก้อง ที่กำลังเดินเข้ามา ด้วยสายตาที่บ่งบอกถึงอาการขอโทษ

ก้องเดินมานั่งลงข้างตัวพีที่โซฟา

ก้อง: เอื้อมมือไปจับขาของพีที่อยู่ข้างๆ “พี ไม่เป็นไรหรอก คุณอ่ะเหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว จะมาขอโทษผมทำไม” พูดจบแล้วก้อยิ้มให้ “แล้วนี่คุณหิวมั้ย ทานอะไรมารึยัง ผมจะได้ไปทำมาให้”

พี: ยิ้มกว้าง กางมือสองข้างเข้าโอบเอวก้อง เอาหน้าซบลงไปที่อกก้องอย่างออดอ้อน “ยังเลยก้อง แต่ผมไม่หิวข้าว แล้วแหละผมหิวอย่างอื่นมากกว่า” พูดจบแล้วก้อเงยหน้าขึ้นมา ซุกหน้าลงที่ซอกคอของก้อง แล้วจงใจให้ริมฝีปากของเค้าโดนที่คอก้องพอดี

ก้อง : แค่พีเข้ามากอด ก้อใจเต้นจะแย่ แล้วพียังเอาริมฝีปากมาแตะที่คอเค้าอีก ใจเต้นแรงขึ้น หน้าร้อนวูบ ตั้งสติได้ ก้อเอามือสองข้างจับไหล่พี จะดันตัวพีออก “พี....ฮึ้ยยส์....คุณนี่ ยังไม่ทันได้คุยกันดีๆ เลยนะ ไหนว่าเหนื่อยไง”

พี: ขืนตัวไว้ไม่ยอมให้ก้องแกะตัวออกไปง่ายๆ “โธ่...ก้อง... ก้อผมเหนื่อยน่ะสิ ผมถึงอยากทำอย่างนี้ไง” พูดจบก้อซุกหน้า ลงหอมตรงคอของก้องที่ใกล้จุดเดิมอีกที แล้วก้อซุกหน้าลงที่ข้างอกก้องเหมือนเดิม

ก้อง: เริ่มอมยิ้ม กับท่าทีขี้อ้อนของพี แต่ก้อยังเหวี่ยง “บ้า...พี....คุณนี่...ตลอดเลย ถ้าไม่กินข้างก้อลุกไปอาบน้ำไป เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว จะได้สดชื่น”

พี: ปล่อยอ้อมกอดจากก้อง เล็กน้อย เงยหน้าขึ้นมาสบตาก้อง “ก้อง...อยากให้ผมสดชื่นเหรอ ก้อดีนะ....ผมจะได้มีแรงใช่มั้ย”

ก้อง: หน้าแดงขึ้นมาทันที “บ้า...พี...ผมก้อพูดไปอย่างงั้นแหละ มีรงมีแรงอะไรกัน...คุณนี่” จับแขนจะผลักพีออกไป

พี: ยิ้ม รู้สึกถึงแรงผลักก้องก้อปล่อยตัวตามแรงผลักแต่ไม่วายดึงก้องลงมาด้วย ทั้งคู่เอนลงบนโซฟาด้วยกัน ก้องทับอยู่บนตัวพี

ทั้งคู่สบตากันนิ่งอยู่ชัวอึดใจ พีมองก้องด้วยสายตาที่สื่อเอาความรักและความต้องการมาออกมาอย่างเต็มเปี่ยม จนก้องทนไม่ได้ เบี่ยงหน้าหลบสายตาร้อนแรงที่จ้องเค้า และพยายามที่จะดันตัวเองออก

พี: ไม่ยอมให้ก้องไป ดึงก้องไว้ และกระชับกอดไว้แน่นขึ้น ฉวยโอกาสขโมยหอมแก้มก้องฟอดใหญ่ “ก้องครับ...จะไปไหนล่ะ...ขอให้ผมได้ชื่นใจหน่อยนะ...ผมไม่ได้เจอคุณมาทั้งวันเลยนะ เนี่ย...เหงาจะแย่...ขอผมอยู่อย่างนี้ก่อนน้า น้า” พูดแล้วก้อส่งยิ้มอ้อนๆ ที่ทำให้ก้องใจหวิว

ก้อง: มองหน้าพีเขินสุดขีด ตอนแรกว่าจะเหวี่ยงใส่ที่พีขโมยหอมเค้า แต่ได้ยินลูกอ้อนและเห็นรอยยิ้มของพี แล้วก้ออดอมยิ้มตามไปด้วยไม่ได้ เลยยอมอ่อนเลยตามเลย “พี...เหนื่อยมากมั้ย” เอื้อมมือขึ้นไปไล้ใบหน้าพีเบาๆ “ทำงานทั้งวันแบบนี้...คงเหนื่อยมากละสิ”

พี: ยิ้มอย่างอ่อนโยนตอบก้อง “ก้อง...ทำงานอ่ะเหนื่อยนะ...แต่แค่กลับบ้านมาเห็นหน้าคุณ ได้กอดคุณผมก้อหายเหนื่อยแล้ว” เอื้อมมือมาจับมือก้องที่ไล้อยู่บนใบหน้าของเค้า ประทับริมฝีปากลงบนมือก้องอย่างนุ่มนวล แล้วจับฝ่ามือก้องไล้ไปบนใบหน้าเล่น หลับตาพริ้ม

ก้อง: มองพีเล่นมือของเค้า ยิ้มเมื่อเห็นใบหน้าที่เป็นสุขของพี เผลอหลุดปากออกมาโดยไม่รู้ตัว......... “รักนะ”


พี: ชะงัก ตาโตเล็กน้อยหันไปทางก้อง “ก้อง...เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ”

ก้อง: พูดออกไปแล้วรู้สึกตัว เขินสุดๆ หน้าแดง หลบตาพีไม่กล้าตอบ “......”

พี: ยิ้มกว้าง ก้องเขินแสดงว่าเค้าได้ยินไม่ผิด “ก้องคุณ..บอกรักผมก่อนเหรอเนี่ย” ตาโต ยิ้มกว้าง กระชับกอดก้องแน่นขึ้น ยื่นหน้าเข้าไปไกล้ ทำท่าจะหอมแก้มก้องฟอดใหญ่อีกที

ก้อง: รู้ทันพี คราวนี้ เอามือมาบังปากพีที่กำลังจะเข้ามาใกล้แก้มเค้า “ไม่ต้องเลยพี...ผมรู้นะ...มากไปและนะคุณ”

พี: โดนก้องปิดปากไว้ อย่างรู้ทันก้อ หุบยิ้มเล็กน้อยแต่ยังอารมณ์ดีอยู่มาก “โธ่...ก้องผมก้อจะตอบแทนที่คุณบอกรักผมไง”

ก้อง: “ไม่ต้องเลย...นี่...ไหนว่าเหนื่อย...เล่นอยู่ได้ไม่ยอมไปอาบน้ำ...ไปอาบน้ำได้แล้ว”

พี: ทำท่างอนเหมือนเด็กๆ “โห่...ก้อได้ๆ คร้าบบ...ผมเชื่อฟังแฟนผมนะเนี่ย....ไปอาบน้ำก้อได้...แล้วค่อยมาต่อกันเนอะ....ก้อง”

ก้อง: “บ้า..พี...ต่ออะไรของคุณ”

พี: “ไม่งั้นผมก้อไม่ปล่อยคุณหรอก...ก้อผมอยากอยู่อย่างนี้นี่นา...รู้มั้ยก้องการได้กอดคุณอย่างนี้ ได้ฟังคุณบอกรักอย่างนี้นะ...มันเป็นการพักผ่อนที่ดีที่สุดของผมเลยล่ะ”

ก้อง: ฟังแล้วก้ออดอมยิ้มออกมาไม่ได้ “อะไรของคุณน่ะพี...การพักผ่อนที่ดีที่สุดก้อต้องไปนอนสิ”

พี: “ม่ายช่าย...” พูดพร้อมส่ายหัวฮึดฮัดเหมือนเด็กๆ “การพักผ่อนที่ดีที่สุดของผม....คือการได้อยู่กับ...คุณต่างหาก” พูดจบก้อยื่นหน้าเข้าไปใกล้ก้อง “ก้อผมอยากอยู่กับคนที่ผม....รัก....มากกว่านี่” พูดจบก้อส่งสายตาหวานซึ้งไปให้

ก้อง: ถึงจะไม่อยากยิ้มตอบให้พีได้ใจ แต่ก้อไม่สามารถห้ามมุมปากที่มันยกขึ้นไปเองได้ ก้องยิ้มกว้างตอบพี ไม่อาจถอนสายตาจากสายตาหวานที่จ้องมาได้

ก้องค่อยๆ เลือนหน้าเข้าไปใกล้พีเหมือนโดนสายตานั้นดึงดูดโดยไม่รู้ตัว รู้สึกถึงความรักทั้งหมดที่พีบอกผ่านทางสายตาหวานที่ส่งมาให้

ก้องเอียงหน้าเข้าไปประทับริมฝีปากบนข้างแก้มของพี อย่างแผ่วเบา แล้วไล้ริมฝีปากเลยไปข้างหูพี กระซิบข้างหูพีแผ่วเบา “เผื่อจะทำให้หายเหนื่อยมากขึ้น”

พี: รับรู้สัมผัสอ่อนโยนจากก้อง และได้ยินเสียงกระซิบแสนหวาน พีก้อเอียงหน้าหาก้อง เมื่อก้องค่อยๆ ถอนหน้าออกมา พีก้อฉวยโอกาสตอนนั้น ประทับริมฝีปากข้างแก้มก้องไปด้วย

ก้องชะงักจากสัมผัสของพี และเมื่อพีถอนริมฝีปากออกก้องได้ยินเสียงกระซิบแผ่วเบาตอบมาเช่นกัน

พี: “ขอบคุณนะครับก้อง...ผมหายเหนื่อยเลย...ชื่นใจจัง” แล้วทั้งคู่ก้อออกมาส่งสายตาหวานซึ้งให้กันอีกรอบ “ก้อง...ผมก้อรักคุณนะครับ”

ก้อง: ยิ้มกว้างแทนคำตอบให้พี

พี: ยิ้มตอบก้อง “เฮ้ออ...ไม่อยากไปอาบน้ำเลยแฮะ...อยากนอนอยู่อย่างงี้ไปทั้งคืนเลย...ผมไม่อาบน้ำได้มั้ยก้อง” พูดจบพีก้องกอดก้องแน่นเหมือนเด็กๆ แล้วก้อเอาหน้าซุกอกก้อง

ก้อง: “ไม่ต้องเลยพี...ลุกไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้เลย”

พี: ส่ายหัวดุ๊กดิ๊ก อยู่กับอกก้อง “ไม่ไปอ่ะ...ถ้าคุณจะอาบให้ผม..ผมถึงจะลุก...ไม่งั้นผมไม่ลุกจิงๆ ด้วย”

ก้อง: ได้ยินพีพูดจบก้อหน้าแดงไปถึงหู “บ้า...พีนี่”

พี: “งั้นผมก้อไม่ลุก” ทำเสียงฮึดฮัดจิงจัง

ก้อง: อมยิ้มเอ็นดูพี แต่ก้อแกล้งทำเสียงยอมอย่างเสียไม่ได้ “อะ...อะ...ไปๆ เอาไงก้อเอาจะลุกได้รึยัง”

พี: ยิ้มกว้างเงยหน้าขึ้นมาหาก้อง เหนก้องยอมแล้วก้อเด้งตัวลุกขึ้นมจากโซฟาทันที “ปะก้อง..งั้นอาบน้ำกัน”

แล้วก้องก้อเดินจับมือพี ขึ้นห้องนอนไป..............


---------------------------------------------------

Create Date : 31 มีนาคม 2553 Last Update : 31 มีนาคม 2553 23:14:08 น. Counter : 787 Pageviews.		6 comments
Share Tweet