1 Year Anniversary Fic ^^

วันนี้เป็นวันที่วุ่นวายจริงๆ เลยครับ ผมเข้าเวรตั้งแต่ช่วงสายๆ จนถึงตอนนี้ก้อ...สองทุ่มกว่าแล้วครับ

นี่ผมทำงาน 10 กว่า ชั่วโมงเลยนะครับเนี่ย คิดแล้วมันน่าน้อยใจกับเงินเดือนที่ขยับขึ้นมาน้อยนิดจริงๆ =_=”

แต่เอาเถอะ ยังไงมันก็เป็นงานที่ผมรัก แถมเวลางานก็ไม่ได้แตกต่างกับพีมากเท่าไหร่ ทำให้เรามีเวลาอยู่ด้วยกันเยอะ แค่นี้ผมก็แฮปปี้แล้วครับ ^___^

แต่วันนี้น่ะสิครับ จู่ๆ เมื่อเช้าพีก็ถามซักไซ้ว่าวันนี้ผมจะเลิกงานกี่โมง พอผมตอบว่ายังไม่แน่ใจก็ยังมีโทรมาถามคาดคั้นเอาตอนเที่ยงอีกแน่ะ

พอถึงเวลาที่ผมบอกเวลาเลิกงานได้ เค้าดันมาบอกอีกว่างั้นวันนี้มารับผมไม่ได้แล้วนะ ให้ผมนั่งแท็กซี่กลับบ้านเองเลย ผมล่ะก็นึกว่าเค้าจะมีอะไร

เอ้ะ!!!! หรือว่ามันจะเป็นแผนหลบหลีกของพี หรือว่าพีจะมีกิ๊ก o_O

ทำไงดีล่ะครับ ทำไงดี เดี๋ยววันนี้เจอกันที่บ้านนะ ผมจะตะล่อมถามให้ได้ว่าพีไปทำอะไรมา (โวยวายไม่ได้นะครับ เดี๋ยวไก่จะตื่น)

พีนะพี คอยดูเถอะ อย่าให้รู้นะว่ามีกิ๊ก!!!!

ผมนั่งคิดอะไรเพลินจนรู้สึกว่ารถแท็กซี่เบรกหยุด มองออกไปนอกรถก็เห็นประตูหน้าบ้านที่คุ้นตา อ่าว...ถึงบ้านแล้วครับ....เหะเหะ

จ่ายเงินแท็กซี่เสร็จ ผมยังคงเดินคิดเรื่องกิ๊กของพี (?) มาตลอดทาง ต้องใช่แน่ๆ เลยอ่ะ พีไม่เคยจะคาดคั้นเวลาเลิกงานของผมมากขนาดนี้ ปกติเค้าจะบอกเสมอว่าเค้ารอได้ บางทีถึงขนาดที่เค้ามานั่งรอผมเกือบชั่วโมงโดยที่ผมไม่รู้ตัวอีกต่างหาก ด้วยเหตุผลที่เค้าบอกคำเดียวว่า......

“นานเท่าไหร่ผมก็รอได้...ก้อง” >////<

แล้ว...ทำไมวันนี้มันกลายเป็นอย่างนี้ได้ล่ะเนี่ย ผมต้องรู้ให้ได้!!! -*-
ผมไขกุญแจเข้าบ้านอย่างหงุดหงิดเล็กน้อย แต่เอ้ะ...ทำไมบ้านมีแสงเรืองๆ เต็มบ้านไปหมดล่ะเนี่ย???

ก่อนที่ผมจะตกใจกลัวว่ามันคือไสยศาสตร์อะไรรึเปล่า ผมก็เพิ่งสังเกตเห็นว่ามันคือเทียนครับ เทียนนับร้อยๆ เล่มที่ตั้งอยู่รอบบ้าน

ที่พื้น บนโต๊ะ บนบันได พร้อมทั้งหลอดไฟดวงเล็กๆ ประดับอยู่บนราวบันได และเพดาน เหมือนมีดาวพร่างพรายอยู่เต็มไปหมด สวย.....มาก.....

ในขณะที่ผมกำลังอ้าปากค้างตกตะลึงกับภาพที่เห็นนั้น ก็มีแขนแข็งแกร่งที่คุ้นเคย สวมกอดผมอย่างทะนุถนอมจากทางด้านหลัง สัมผัสที่คุ้นเคย อบอุ่น...เหมาะเจาะ....ลงตัวที่สุด

ผมรับสัมผัสที่อบอุ่นนั้นอย่างเต็มใจอยู่ชั่วครู่ เสียงกระซิบก็ลอยมากระทบข้างหู ส่งลมหายใจอุ่นๆ มาเป่ากระทบที่ใบหูของผม....

“ก้องครับ...สุขสันต์วันครบรอบ 1 ปีนะครับ”

เสียงกระซิบแสนหวาน...เล่นเอาซะผมใจสั่นวูบ....เหมือนมีผีเสื้อเป็นร้อยบินวนอยู่ในท้อง....

ผมยืนอึ้งค้างไปซักพัก พยายามตีความหมายของประโยคนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะเสียงกระซิบทุ้มๆ ที่ทำให้ผมใจสั่นนั่นละก้อ ผมคงจะคิดออกเร็วกว่านี้อ่ะนะ ว่าคำพูดของพีมันหมายถึงอะไร

อืมม...วันครบรอบ....ห๊ะ ครบรอบ!!! o_O

ด้วยอารมณ์ตกใจ ผมเลยรีบหันหน้าไปหาพี ทำให้ริมฝีปากของผมไปกระทบลากผ่านกับข้างแก้มของพีเบาๆ

ความบังเอิญ...ก่อให้เกิดสัมผัส....แผ่วเบา.....ชั่วครู่..... ><

สัมผัสนั้นเรียกเลือดฉีดขึ้นหน้าผม จนผมต้องผงะใบหน้าถอยออกมาเล็กน้อย ทันเห็นรอยยิ้มมุมปากน่าหมั่นไส้ของคนตรงหน้า นี่ผมเสียเปรียบเค้าอีกแล้วใช่มั้ยครับเนี่ย -_-“

ผมพยายามทำไม่รู้ไม่ชี้ปกปิดความอายของผม กลั้นใจถาม “วันครบรอบอะไรเหรอพี”

คนถูกถามหันหน้ามาส่งยิ้มมุมปากเจ้าเสน่ห์คืนมาแทนคำตอบ ยิ่งทำให้หน้าของผมที่แดงอยู่แล้ว แดงมันขึ้นไปอีก พีนะพี --

พีผละมือจากอ้อมกอด มาจับมือผมประสานนิ้วทั้งห้าของเราไว้ด้วยกันอย่างแนบแน่น โดยไม่ได้พูดอะไร แล้วจูงมือผมเดินไปทางห้องรับแขก

ผมละสายตาจากพีไปมองห้องรับแขก ที่ตอนแรกผมนึกว่ามีแต่เทียนจุดไว้เหมือนที่อื่นๆ แต่มันไม่ใช่แค่นั้นครับ....

ที่กลางห้องกลับไม่มีโซฟาและโต๊ะเหมือนกับที่ผมจำได้ แต่มันกลายเป็นห้องโล่งๆ ที่ประดับด้วยสายไฟที่มีไฟดวงเล็กๆ วนเป็นวงกลม เว้นเป็นวงพื้นโล่งเอาไว้ตรงกลางห้อง

พีเดินจูงผมเข้าไปตรงกลางวง เสียงเพลงดังขึ้นเบาๆ เหมือนกับตั้งเวลาไว้ แล้วพีรวบรอบเอวของผมเข้าไป แล้วเริ่มเคลื่อนไหวเท้าตามจังหวะเพลง

ตอนนี้ร่างของผมกับพีแนบชิดกัน หน้าของเราห่างกันไม่ถึงคืบ พีส่งสายตาหวานสไตล์คุณพีรวิชญ์มาให้ผมใจสั่นเล่น หน้าผมมันคงจะแดงไปถึงหูแล้วล่ะครับ >////<

----------------------------------------------------------

ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ก้องมากขึ้น หน้าเค้ายิ่งแดงขึ้นอีกครับ ผมอมยิ้มให้กับความน่ารักที่ไม่มีวันหมดของก้อง น่ารักจริงๆ เลยครับก้องของผมเนี่ย ^____^

ผมแกล้งเอาริมฝีปากเข้าไปลากผ่านแก้มแดงๆ ของเค้าอย่างแผ่วเบา....แล้วเลื่อนริมฝีปาก....ลงมาเรื่อยๆ....จนมาจรดสัมผัสแผ่วเบา....ที่ข้างมุมปากของก้อง

เมื่อเลื่อนหน้าออกมามองสบตากับคนตรงหน้า....คนตรงหน้าก็ใบหน้าร้อนผ่าวทำหน้าไม่ถูก...ยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่เลยครับ ><

แล้วผมก็ค่อยๆ เลื่อนหน้าจรดหน้าผากของผมไปแนบกับหน้าผากของก้อง

“ก้องครับ...สุขสันต์วันครบรอบ 1 ปี ที่เราอยู่ด้วยกันนะ”

ก้องขมวดคิ้ว เอียงคออย่างน่ารักน่าชังที่สุด...แล้วก็ค่อยๆ คิดออก จากคิ้วที่ขมวดจึงคลายออกเป็นรอยยิ้มกว้าง

“พี...นี่คุณจำได้...เหรอ” ก้องทำท่าพูดอะไรไม่ค่อยออก

ผมส่งยิ้มที่หวานที่สุดให้ก้อง แล้วพยักหน้าให้ “ก้อง...ผมจำเรื่องของเราได้ทุกเรื่องแหละ”

แล้วผมก็ยกมือข้างนึงขึ้นมาประคองใบหน้าของก้องไว้อย่างแผ่วเบา

“ก้อง...ตั้งแต่ผมได้พบคุณ....เมื่อ 1 ปีก่อน...ผมรู้ว่าคุณคือคนที่ผมรัก...แต่ตอนนี้...มันไม่ใช่อย่างนั้นแล้วนะ”

ผมเห็นก้องทำท่าเหมือนจะโวยเหวี่ยงตามแบบฉบับของก้องบดินทร์ แต่ผมจรดนิ้วชี้ลงบนริมฝีปากของก้องก่อนที่ก้องจะพูดอะไรออกมา...เป็นสัญญาณให้เค้าฟังผมก่อน

“ก้องครับ...ก็ตอนนี้ผมรู้แล้วนะ...ว่าคุณไม่ใช่แค่คนที่ผมรัก...แต่คุณ...คือครึ่งชีวิตของผม...ผมจะไม่มีวันสมบูรณ์ถ้าไม่มีคุณ...คุณคือคนคนเดียว...ที่ผมจะอยู่ด้วยไปตลอดชีวิตนะครับ...ก้อง”

ดวงตาของคนตรงหน้าเปล่งประกาย ผมเลื่อนริมฝีปากเข้าไปใกล้ จรดริมฝีปากลงบนข้างแก้มของก้องอย่างแผ่วเบา เป็นการยืนยันคำพูดของผม
แทนที่ก้องจะเลื่อนแก้มมารับสัมผัสจากริมฝีปากของผมตามปกติอย่างที่เคยทำ....

ก้องกลับยกมือสองข้างมาประคองใบหน้าของผม แล้วจรดริมฝีปากของเค้า มาประทับสัมผัสกับริมฝีปากของผม โดยที่ผมไม่ทันได้ตั้งตัว.....

จากที่ตกใจในตอนแรก...ผมก็เปลี่ยนเป็นตอบรับสัมผัสของก้องไปอย่างเต็มใจ...สัมผัสช่างนุ่มนวล...หวาน...อ่อนละมุน....จน...ผม...ไม่...อยาก...จะ...หยุด....ด

แต่เมื่อเวลาผ่านไปสักพัก...ผมก็ต้องหยุด...ทั้งที่ไม่อยาก...เพราะก้องรั้งใบหน้าของผมให้ถอยห่างออกมา...

ก้องหยุดหายใจชั่วครู่....จ้องเข้ามาในตาของผม...ส่งสายตาหวานมาให้...แล้วก็กระซิบด้วยเสียงหวานที่สุดในโลก...

“พี...คุณก็ไม่ใช่แค่คนที่ผมรักเหมือนกันนะ...สิ่งที่ผมมีให้คุณตอนนี้มันมากกว่ารัก...ตอนนี้คุณคือชีวิตทั้งชีวิตของผม....และชีวิตที่เหลือของผมจะเป็นของคุณ...คนเดียว...เท่านั้น...ผมรักคุณนะ...คุณพีรวิชญ์”

ผมยิ้มกว้างรับคำพูดของคนรัก.....ด้วยหัวใจอันพองโตเต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก....

แล้วต่อจากนั้นเกิดอะไรขึ้นผมก็บอกไม่ได้แล้วครับ บอกได้แค่ว่าคืนนั้นเป็นคืนที่ดีที่สุดตั้งแต่เราคบกันมาตลอดเวลา 1 ปี เพราะว่าเป็นคืนที่ทั้งผมและก้องได้สื่อความรักที่เรามีให้กัน...มากมาย....ให้แก่กันและกัน...ทั้งคืน...และทั้งวัน...

แล้วรักจะรักกันตลอดไปนะครับ....เราสัญญา ^_________^
------------------------------------------------------------------------

ไม่ได้แต่งมานานไม่รู้ว่าจะไหวมั้ย แต่อยากร่วมฉลอง 1 ปีพีก้องคลับ ถ้าไม่เวิร์คก้อขอโทษด้วยนะคะ เหะเหะ

Create Date : 19 พฤศจิกายน 2553 Last Update : 19 พฤศจิกายน 2553 0:42:37 น. Counter : 2331 Pageviews.		13 comments
Share Tweet