จิ้นคุณพีกับน้องก้อง ++So Sweet moment++ (2)

เช้าวันรุ่งขึ้น ก้องและพี ตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้ามืด เพราะนัดกันไปดูพระอาทิตย์ขึ้นตอนเช้า ทั้งคู่ตื่นก่อนใครในบ้าน เดินจูงมือกันลงมาข้างล่าง ฟ้ายังมืดมากอยู่ พีเดินกระชับมือก้องออกไปที่สะพานที่ทอดไปที่ทะเล

พี: “ก้อง เดินระวังหน่อยนะ มันมืด” พูดพร้อมจับมือก้องแน่น เดินเหลียวหลังมาหาก้องตลอดเวลา

ก้อง: “ไม่เปนไรหรอกน่าพี...แค่เดินแค่นี้...ผมไม่ใช่เด็กๆ นะ” น้ำเสียงของก้องออกแววตำหนิ แต่ว่าปากที่พูดกลับอมยิ้มในความเปนห่วงของคนรัก

พี: “แหม...ตาอ่ะรู้นะว่ายายอ่ะไม่ใช่เด็กๆ...แต่ยายยังชอบสะดุดรักเลยไม่ใช่เหรอ...ตาก้ออดห่วงไม่ได้นะสิ” พูดจบก้อหันไปยิ้มให้ก้อง

ก้อง: โดนมุกที่ตัวเองเล่นย้อนเข้าให้ ไม่รู้จะทำหน้ายังไง “ฮึ้ยยส์...ก้อตอนนั้นตาผมมองไม่เห็น...แต่ตอนนี้ผมเห็นแล้วนี่”

พี: หันมายิ้มเจ้าเล่ห์ “อ้าว...ตาคุณไม่ได้บอดตั้งแต่เจอผมแล้วเหรอ...ความรักมันทำให้คนตาบอดนะคุณ”

ก้อง: หลุดหัวเราะกับมุกของพี “บ้า” แล้วทำท่าเหมือนนึกอะไรได้ “แล้วยังงี้..ตาคุณไม่ได้บอดหรือไง” หยุดเดิน ทำหน้าตาท้าทาย

พี: หยุดเดิน ตามมือก้อง หันมายิ้ม “บอดสิคร้าบบบ....ผมบอดก่อนคุณอีกนะ...เพราะผมอ่ะรักคุณก่อนที่คุณจะรักผมซะอีก”

ก้อง: จากที่ตั้งใจให้พี่แพ้ กลับเปนคนแพ้ซะเอง เขินหน้าแดง เหมือนพี่เพิ่งสารภาพรักเค้าครั้งแรกยังไงยังงั้น เถียงไม่ออก “.....”

พี: ยิ้มที่ก้องเขิน ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ก้อง กระซิบที่ข้างหูก้อง “แต่ผมอยากตาบอดเพราะรักคุณตลอดชีวิตเลยนะ...ก้อง”

ก้อง: ปากกลั้นยิ้มไว้ไม่อยู่ แต่ก้อเหวี่ยงออกมาเล่น “บ้า...น้ำเน่า”

พี: หัวเราะร่วน แล้วก้อดึงก้องเดินต่อไป เดินไปถึงศาลา มีเก้าอี้ม้ายาวตั้งอยู่ริมศาลา พีจูงมือก้องเดินไปนั่ง จากตรงนี้มองออกไปเห็นทะเลชัด ทั้งคู่นั่งลงข้างกัน พีเอามือก้องที่จับค้างอยู่ตอนเดินมา มาเล่นที่มือของเค้า จับนิ้วทีละนิ้วของก้องอย่างเบามือ

ก้อง: นั่งมองมือของพี่ที่เล่นมือของเค้า รู้สึกได้จากความรักของพีผ่านมือที่สัมผัสแต่ละนิ้วของเค้า พีค่อยๆ จับมือเค้าอย่างแผ่วเบา เหมือนเค้าเป็นสิ่งเปราะบาง เหมือนเปนสิ่งที่พีทะนุถนอมอย่างสุดหัวใจ

ก้องนึกอยากแสดงความรักที่มีต่อพีบ้าง จึงจับมือพีไว้ให้หยุดเล่นมือของเค้า แล้วยกมือของพีขึ้น พร้อมกับมุดหัวลงสอดใต้แขนพี เอนหัวลงนอนซบบนตักพี ยืดขาออกนอน เงยหน้าขึ้นมองพี ยิ้มๆ เอามือพีที่จับไว้ทาบลงบนอกของตน พร้อมสอดประสานนิ้วไว้ด้วยกัน

พี: ตกใจที่ก้องจับมือเค้าให้หยุดเล่นมือ แล้วก้มหัวลงมานอนตักเค้า แต่เมื่อก้องนอนลงเสร็จ พีก้อยิ้มกว้าง เอามืออีกข้างที่ว่างอยู่ ปัดปอยผมที่ตกลงมาที่หน้าก้อง เอาหลังมือไล้ไปที่กรอบหน้าของก้องอย่างเอ็นดู “สบายมั้ยครับ...คุณก้อง”

ก้อง: ยื้มแก้มปริ “สบายสิครับ...ไม่น่าถามเลย…ฟ้าสางแล้วเรียกด้วยนะคร้าบ...คุณพี” หัวเราะในลำคอ พร้อมกับหลับตาพริ้ม

พี: นั่งจ้องตาก้องอย่างสื่อความหมาย มือที่ก้องจับไว้ทาบกับอกของก้องมันอยู่ตรงตำแหน่งหัวใจของก้องพอดี ทำให้เค้ารับรู้ถึงสิ่งที่ก้องพยายามจะสื่อออกมา พีนั่งยิ้มกว้างกว่าเดิม อย่างมีความสุข

เวลาผ่านไปได้เพียงครู่เดียว ฟ้าเริ่มสาง พีจึงเรียกก้องให้ลุกขึ้นนั่ง ก้องลุกขึ้นมานั่งข้างพีเหมือนเดิม หันหน้าออกทะเล เท้าแขนเอาหน้าเกยไว้กับระเบียงศาลา พีทำตาม

พระอาทิตย์ค่อยๆ ขึ้นมาทีละนิด บรรยากาศเวลาฟ้างสาง แสงเรื่อๆ อ่อนๆ

พี: สายตามองอยู่ที่คนข้างๆ มากกว่าที่พระอาทิตย์ที่กำลังจะขึ้น เพราะคนตรงหน้านี้ต่างหากที่เป็นพระอาทิตย์ของเค้า เป็นสิ่งที่เค้าขาดไม่ได้ และไม่อยากขาดไปเลยตลอดชีวิต พีค่อยๆ ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ หวังจะแกล้งขโมยหอมแก้มคนน่ารักซักฟอด แต่ก้องดันหันมาก่อนแบบรู้ทัน

ก้อง: เห็นพีไม่มองพระอาทิตย์ หน้าเริ่มแดง พีไม่หยุดจ้องเค้าแถมยื่นหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆ รีบชิงหันหน้าไปหาพีก่อน เพราะรู้ว่าพีจะทำอะไร

ด้วยความเร็วที่ก้องหันหน้ามา กับการที่พีค่อยๆ ยื่นหน้าเข้าไปใกล้อยู่แล้ว จึงทำให้ปากของทั้งคู่ชนกัน ชั่วครู่

ก้อง: เขินมาก ทำอะไรไม่ถูกมองไปคนตรงหน้าเอาแต่ยิ้มดีใจ เลยเหวี่ยงออกมา “อะไรของคุณน่ะ...เอาแต่จ้องผมอยู่ได้”

พี: ยิ้มกว้างด้วยอาการดีใจสุดๆ แต่ก้อตอบกลับแบบเจ้าเลห์ “อ้าว...ก้อผมมาดูพระอาทิตย์นี่”

ก้อง: “พระอาทิตย์อะไรของคุณอยู่ทางนี้...โน่นพระอาทิตย์อยู่ทางโน้น” เอามือชี้ไปทิศตรงกันข้าม

พี: “ไม่ใช่และคุณ” เอามือชี้ไปที่ก้อง “ก้อนี่ไง...พระอาทิตย์ของผม”

ก้อง: เขินทำไรไม่ถูก “บ้า...พูดอะไรไม่รู้เรื่อง” ก้มหน้าหลบหน้าแดง

พี: เอามือจับหน้าก้องให้ก้องเงยหน้ามาสบตาเค้า ส่งสายตาแสดงความรักล้นปรี่ “ก้อง...คุณคือพระอาทิตย์ของผมนะ...คุณคือสิ่งที่ชีวิตผมขาดไม่ได้”

ก้อง: โดนสายตาพีดึงดูดจนถอนไม่ได้ ฟังคำพูดหวานซึ้ง แล้วใบหน้าร้อนผ่าว หัวใจเต้นแรง “พี...ผมก้อขาดคุณไม่ได้เหมือนกันนะ” พูดจบเอามือมาทาบลงบนมือของพีที่อยู่บนหน้าเค้า แล้วดึงมือพีมาประทับริมฝีปากลงไปบนหลังมืออย่างแผ่วเบา

พี: ยิ้มกับคำพูดและการกระทำของก้อง ดึงมือก้องมาประคองไว้ด้วยมือสองข้างของเค้า ประทับจุมพิตลงบนหลังมือของคนรักบ้าง เสร็จแล้วเอามือข้างนึงกลับไปประคองหน้าก้องไว้ “ก้อง...ผมรักคุณนะ”

พียื่นหน้าเข้าไปใกล้ก้องเรื่อยๆ ค่อยๆ เอียงหน้า เข้าไปใกล้ก้อง ตาจับอยู่ที่ริมฝีปากของก้อง

ก้อง: เตรียมรับสัมผัสจากพี ค่อยๆ หลับตาลง

แสงอาทิตย์ฉายแสงอยู่เบื้องหลัง ฉายให้เห็นภาพเงาทั้งคู่ นั้งหันหน้าเข้าหากัน มือทั้งสองจับกันไว้ ใบหน้าทั้งคู่สนิทแนบชิดกัน

----------------------------------------------

เอ่อ เหนว่ามีเงาจันทร์แล้ว เลยอยากมีเงาพระอาทิตย์ด้วยอ่ะค่ะ ^_^

Create Date : 08 มกราคม 2553 Last Update : 12 มกราคม 2553 15:45:28 น. Counter : 793 Pageviews.		7 comments
Share Tweet