จิ้นคุณพีกับน้องก้อง ต่อจากฉากตายายเมื่อวาน หลังจากที่มีฉากหอมแก้มโดย "บังเอิญ" และกอดกันแล้ว พีแยกตัวออกมาจากก้อง สัมผัสที่ได้รับจากกันและกันยังคงร้อนผ่าวติดอยู่ที่ผิวหนังของคนทั้งคู่ พี: จับมือก้องขึ้นมาด้วยสองมือของเค้า "ก้อง...ผมรักคุณนะ" ก้อง: อมยิ้ม อิ่มใจ เขิน ไม่กล้าตอบโต้ ได้แต่พยักหน้า พี: "ไป กลับกันเถอะ เริ่มเย็นแล้ว แม่คุณน่าจะรอทานข้าว" มือนึงจูงมือก้อง อีกมือคอยประคองโอบรอบตัวก้องไว้ ไม่ให้ล้ม ก้อง: "อืม" ให้พีจูงมือลากกลับบ้าน เดินตามพีอย่างว่าง่าย ถึงบ้าน พีเหนพี่ตุ่ม เจ่งกำลังง่วงอยู่กับอาหาร ป้าฟองไม่อยู่แล้ว พี: "พี่ตุ่มครับ อาหารเย็นจะเสร็จแล้ว แล้ว'คุณแม่' ล่ะครับ" เจ๊ตุ่ม: "อาหารยังไม่เสร็จหรอกค่ะ น้องพี พอดีข้าวสารหมด พี่ลืมไป กำลังจะให้เจ๋งออกไปซื้อค่ะ ตอนนี้ป้าฟองก้อเข้าห้องไปพักผ่อนรอค่ะ น้องพีพาน้องก้องไปพักอ่นนะคะ คงอีกสักพักใหญ่ๆ นั่นแหละค่ะ เสร็จแล้วเดี๋ยวพี่จะเรียก" พี: "ครับพี่ตุ่ม" หันไปมองก้อง "ก้อง..คุณอยากทำอะไร...นั่งเล่น...นอนพัก...ดูทีวี...กินขนม..หรือว่า..." ก้อง: "พอแล้วๆ พี...ผมขอขึ้นห้องดีกว่า ผมอยากพักซักหน่อย" พี: "ได้สิๆ ไปงั้นผมพาไป" พยุงก้องขึ้นบันไดทีละขั้นๆ ถึงห้องเปิดประตูให้ก้องเดินเข้าไป แล้วจับให้ก้องนั่งลงบนเตียง ก้อง: ใจยังเต้นแรงโครมครามค้างอยู่จากที่สวน นั่งเหม่อ คิดถึงสัมผัสของพี ที่ยังคงทิ้งร่องรอยอยู่บนตัวเค้า...โดยเฉพาะที่แก้มซ้าย สัมผัสของริมฝีปากพี ยังคงร้อนผ่าวอยุ่ที่แก้มของเค้า พี: เห็นก้องนั่งเงียบเหม่อ ก้อนั่งลงบนเตียวด้านข้าง ก้อง: รู้สึกตัวอีกทีเมื่อมีน้ำหนักทิ้งลงบนเตียงข้างตัว พยายามหันไปหา "พี" พี: "หืม..ก้อง" พีมองก้องด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความรัก ก้อง: พยายามเอามือไขว่คว้าคนตรงหน้า แล้วมือก้อจับได้ตรงส่วนใบหน้า ก้องพยายามจับไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง "พี" ประคองใบหน้าพีไว้ในมือ พี: เอามือมาจับตอบมือของก้องอีกที "ครับ...ก้อง" ก้อง: รู้สึกถึงความรัก ความห่วงใย ความอบอุ่น ที่ผ่านมาทางเสียงที่เรียกชื่อเค้าอย่างเต็มหัวใจ "พี....ผม.....ผม...รักคุณนะ" พี: ตกใจเล็กน้อย น้ำตาคลอเบ้า "ก้อง...." ก้อง: เอามือที่จับหน้าพีอยู๋ ใช้นิ้วไล่ไปจนเจอริมฝีปากของพี ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ หลับตา หวังให้พีอยู่นิ่งๆ และรู้ว่าเค้าต้องการอะไร พี: เหนคนตรงหน้ายื่นหน้าเข้ามาใกล้ สายตาหลุบต่ำลง มองไปที่ริมฝีปากที่ยื่นเข้ามาใกล้ริมฝีปากเค้า หลับตาลง รับการประทับริมฝีปากที่หวานที่สุด ที่หอมที่สุดจากคนรัก ก้อง: ประทับริมฝีปากของตนลงบนริมฝีปากของพี ตามทีสัมผัสที่มือของตนบอกไว้ เมื่อโดนริมฝีปากพีแล้ว ก้อมอบรอยจุมพิตอย่างหนักแน่น สื่อความรักของตนออกไปอย่างสุดหัวใจ จากมือที่อยู่ที่ใบหน้า จึงค่อยๆ ลดไปโอบรอบคอของพี กระชับให้แนบสนิทกับร่างของเค้ามากขึ้น พี: รับสัมผัสจากริมฝีปาก และแขนที่โอบรอบคอ ลดมือของตัวเองไปโอบตอบรอบเอวก้อง เพื่อกระชับร่างของทั้งสองให้แนบแน่นขึ้น หายใจถี่รัว หัวใจเต้นไม่เปนจังหวะ เวลาผ่านไป ทั้งสองยังคงไม่อยากแยกออกจากกัน แต่ก็ต้องจำใจแยกริมฝีปากจากกันอย่างอ้อยอิ่ง อ้อมกอดทั้งคู่ค่อยๆ คลายออกจากกัน พี: "ก้อง...ผมรักคุณนะ" เอามือไปสัมผัสหน้าก้องอีกที เพื่อสื่อความอบอุ่นไปให้ก้อง ก้อง: ยิ้มรับ "ผมก้อรักคุณ" พยายามเอียงหน้าเข้าไปหา จรดหน้าผากหาพี พี: เอาหน้าผากจรดหน้าผากก้อง "เราจะไม่มีวันแยกจากกันนะ" ก้อง: ยิ้ม "เราจะไม่มีวันแยกจากกัน" พี: เอามือทั้งสองจับใบหน้าก้องให้เงยขึ้นแล้ว ยื่นริมฝีปากเข้าไปใกล้ ประทับริมฝีปากอย่างแผ่วเบาลงบนแก้มข้างซ้าย ไล้ไปแก้มข้างขวา แล้วก้อไล้ไปประทับริมฝีปากที่หน้าผากของก้อง สุดท้ายเอียงหน้าเข้าไปประทับริมฝีปากแผ่วเบาลงบนริมฝีปากของก้อง แล้วก้อถอนออก จ้องหน้าก้องด้วยความรัก ก้อง: จุดที่พี่สัมผัวด้วยริมฝีปากทั้งหมดร้อนผ่าว ทิ้งร่องรอยเอาไว้ หน้าแดงมาก ใจเต้นแรง แต่ก้อยิ้มออกมาอย่างมีความสุข พี: เห็นอาการใจเต้นแรงของคนตรงหน้าก้อยิ้ม "เอ...ผมว่า...ที่คุณว่าจะขึ้นมาพักนี่..สงสัยจะไม่ได้พักแล้วมั้ง....แถมตอนลงไปจะเหนื่อยมากกว่าก่อนขึ้นมาซะอีก" ก้อง: "บ้า..." หน้าแดงมากขึ้นอีก แล้วพี่ต่มก้อตะโกนเรียกให้ไปกินข้าว --------------------------------------------- จิ้นเพราะความเวิ่นเว้อแท้ๆๆๆ แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ตายายนิสัยไม่ดี..ทำให้เราเวิ่นเว้อเกิ๊น (^________________^) *แก้มแตก* โดย: AuMAiM IP: 58.9.105.56 วันที่: 31 ธันวาคม 2552 เวลา:15:44:04 น.
สองคนตายายแอบทำอะไรกัน.................................
แอร๊ยยย//////////////////////////////////////////////// โดย: moonbeam IP: 76.243.138.202 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:18:48:10 น.
|
บทความทั้งหมด
|
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
ขอให้มีความสุขนะคะ
ขอให้มีโชคหมดทุกข์โศกโรคภัย
พ้นเคราะห์ที่เลวร้าย พันภัยด้วยเทอญ